Turcja Egejska - Kuşadası i okolice

Skandalicznie fajne zdjęcia z tarasu, a jakie ostre!
Przygoda z dolmuszem zabawna

My mieliśmy inną - nasz dolmusz odwoził pod same domy różnych ludzi zamiast trzymać się sztywno trasy. No i przed jednym z domów było bardzo wąsko a z tyłu przepaść..... my siedzieliśmy z tyłu i odpowiednio głośno darliśmy się ze strachu... a kierowca się tylko śmiał

Ot, Turcja

tony montana napisał(a):Skandalicznie fajne zdjęcia z tarasu, a jakie ostre!

Fajne widoki, to i zdjęcia fajne (robione tylko komórką).

tony montana napisał(a):Przygoda z dolmuszem zabawna

My mieliśmy inną - nasz dolmusz odwoził pod same domy różnych ludzi zamiast trzymać się sztywno trasy. No i przed jednym z domów było bardzo wąsko a z tyłu przepaść..... my siedzieliśmy z tyłu i odpowiednio głośno darliśmy się ze strachu... a kierowca się tylko śmiał

To macie co wspominać. Też bym się pewnie darła, bo bardzo się boję przepaści i gdy nad nimi jeździmy, to zawsze się kurczowo trzymam uchwytu nad głową i wciskam stopami hamulec, którego jako pasażer nie posiadam. I oczywiście proszę Waldka, żeby jechał wolniej, pomimo tego że on twierdzi, iż jedzie wolno.

tony montana napisał(a):Ot, Turcja

Właśnie takie sytuacje pozwalają poznać ludzi z danego kraju, ich zachowania i przychylność (lub nie) do zagranicznych turystów. Przebywanie jedynie w hotelu lub na plaży albo wyjazdy na wycieczki fakultatywne takiej możliwości nie dają.

Do celu mieliśmy około 800 metrów.
Po przejściu około połowy tej trasy ujrzeliśmy jakiegoś żołnierza stojącego w krzakach z bronią w rękach a za chwilę kilku innych żołnierzy siedzących na ławeczce pod baldachimem ogrodowym. Gdy się do nich zbliżaliśmy, to jeden wstał i machnął ręką, ale na szczęście nie na nas, tylko na nadjeżdżający samochód. Samochód się zatrzymał a żołnierze zaczęli rozmawiać z kierowcą. Nie wiem o co chodziło, może to była jakaś rutynowa kontrola. Nie chcieliśmy, żeby nas też przepytywali, więc przeszliśmy obok nich w miarę szybko. Nawet nie próbowałam im robić zdjęć, ale teraz, gdy przeszłam tą samą trasę pod rękę z ludzikiem Google, to zobaczyłam prawie taką samą sytuację.
Tuż za tym punktem żandarmerii ujrzeliśmy rozwidlenie dróg.
Z jednej strony znaki pokazywały kierunek do Domu Marii Matki i Jaskini Siedmiu Śpiących


a z drugiej do Efezu. Przy drodze na wprost stały znaki zakazu wjazdu i nie widzieliśmy na niej żadnego ruchu. Dlatego poszliśmy drogą, którą wskazywał znak do Efezu. Już teraz powiem, że to był błąd, bo nadłożyliśmy jakieś 150 metrów. A należało iść drogą na wprost. Znak kierujący do Efezu wskazuje bowiem drogę dla samochodów, gdyż od tego rozwidlenia dróg droga jest jednokierunkowa i tą jezdnią, przy której stały znaki zakazu wjazdu, wyjeżdża się z Efezu, a tą którą poszliśmy wjeżdża.


Dotarliśmy na spory parking, na którym stało już trochę autokarów i samochodów osobowych.



Tuż przed parkingiem samochodowym miejsce postoju mają dorożki, które za odpowiednią opłatą obwożą turystów po okolicy.



Na siatce ogrodzeniowej przy postoju dorożek wisiała tablica informująca o cenach za kurs dorożek.


Wynika z niej, że za przejazd do górnej bramy Efezy trzeba zapłacić 180 TL (niecałe 11 euro), do górnej bramy Efezu i do Jaskini Siedmiu Śpiących - 200 TL, tylko do Jaskini Siedmiu Śpiących - 180 TL, do Jaskini Siedmiu Śpiących i powrót - 200 TL, do Selçuku - 200 TL, do drogi w kierunku Kusadasi (czyli ten odcinek 800 metrów, który przed chwilą przeszliśmy) - 50 TL.
My nie skorzystaliśmy z tej atrakcji. Może byśmy się nawet skusili , ale gdy wracaliśmy już z Efezu, to nie było tutaj już ani jednej dorożki.

Poszliśmy dalej i po chwili staliśmy już przed bramą wejściową do Efzeu.
Jest tutaj sporo różnego rodzaju sklepików, marketów i lokali gastronomicznych. Można kupić pamiątki, odzież, obuwie, ceramikę, przewodniki itp. Można się napić kawy, herbaty, soku wyciskanego z pomarańczy, piwa oraz coś zjeść.



Nas na razie żadne zakupy nie interesowały, bo chcieliśmy już zobaczyć to starożytne miasto.
Podeszliśmy do kasy biletowej i musieliśmy chwilę stać w kolejce.


Informacje na temat cen biletów w różnych wariantach oraz godzin otwarcia wisiały na budynku kasy, więc zanim doszliśmy do okienka kasowego, dokładnie je przestudiowaliśmy.



Kupiliśmy te podstawowe bilety w cenie 150 TL od osoby dorosłej i poszliśmy do wejścia na teren Efezu.
No i wreszcie wchodzimy.

piotrf napisał(a):My również wchodziliśmy tym wejściem ( jest drugie po przeciwnej stronie ) , na parking przed wejściem wjeżdżaliśmy bardzo wcześnie rano , gdy na posterunku nie było nikogo , gdy opuszczaliśmy Efez panowie w mundurach pomachali nam na pożegnanie nie zatrzymując nas


Pozdrawiam
Piotr

A my wracając do głównej drogi po zwiedzaniu Efezu i okolic zastaliśmy posterunek pusty, więc widocznie te kontrole są przeprowadzone tylko w godzinach najbardziej wzmożonego ruchu.

Historia starożytnego miasta Efez jest bardzo ciekawie opisana na blogu "Turcja w sandałach", więc zainteresowanych odsyłam tutaj.

Za bramą wejściową ciągnie się szeroka aleja wysadzana drzewami, pod którymi zapewne jest bardzo przyjemny cień podczas upałów.
Nam słońce nie świeciło, więc nie skorzystaliśmy z tego cienia.




Jeszcze nie czujemy się jak w starożytnym mieście, ale już w oddali widzimy zarys teatru.
Niestety widok ten jest zeszpecony przez stojący przed teatrem wielki dźwig.






Wreszcie zaczynają się konkrety.


Z miejsca do którego doszliśmy można już było podziwiać teatr bez konieczności patrzenia na dźwig.



Ale zanim pójdziemy do teatru, do obejrzymy jeszcze piękne sarkofagi.












Sarkofagi usytuowane są niedaleko drogi portowej, zwanej Arkadyjską od cesarza Arkadiusza, panującego w latach 395-408 n.e.
Droga portowa jest długa na 535 metrów i szeroka na 11 metrów.
Niestety nie można nią odbyć spaceru w stronę istniejącego na jej końcu przed wiekami portu, gdyż przez całą szerokość drogi przewieszony jest sznur z informacją o zakazie wchodzenia.




Po obu stronach ulicy ciągnęły się kolumny, wzdłuż których znajdowały się sklepy. Obecnie widać po nich jedynie pozostałości.


Droga wyłożona jest marmurowymi płytami, pod którymi znajdował się system kanalizacyjny wiodący wprost do morza.

Starożytni radzili sobie jak mogli... Szkoda, że w wielu miejscach, także nadmorskich i to w Europie, tak niby świadomiej i prozdrowotnej, dalej istnieją takie zakończenia systemów kanalizacji... A tyle czasu upłynęło...

Widok Teatru (bez dźwigu) robi wrażenie! Piękny!

megidh napisał(a):Historia starożytnego miasta Efez jest bardzo ciekawie opisana na blogu "Turcja w sandałach", więc zainteresowanych odsyłam tutaj.

Czytałam tego bloga. Bardzo fajny i ciekawy, potwierdzam .
Z niecierpliwością czekam na Efez w Twoim wydaniu. Miasto w którym mieszkał i nauczał Św. Paweł oraz do którego przybył Św. Jan Ewangelista z Matką Bożą. To musiało być niesamowite wrażenie, stąpać po tych samych kamieniach.

piotrf napisał(a):Dzisiaj z końca Drogi Arkadyjskiej do morza jest w prostej linii prawie 6,5 km . To wina rzeki Küçük Menderes , która przez wieki naniosła materiał ( jedna z odnóg jej delty była odpowiedzialna za rozrzedzanie ścieków miejskich ) tworząc dziesiątki sadzawek i mokradeł .

I właśnie to zamulenie brzegu morza spowodowało że prężny port w Efezie przestał mieć znaczenie, co znacznie przyczyniło się do upadku miasta. Wtedy to pałeczkę pierwszeństwa przejęło miasto Smyrna, czyli obecny Izmir.

piekara114 napisał(a):Starożytni radzili sobie jak mogli... Szkoda, że w wielu miejscach, także nadmorskich i to w Europie, tak niby świadomiej i prozdrowotnej, dalej istnieją takie zakończenia systemów kanalizacji... A tyle czasu upłynęło...

Tak było, jest i zapewne będzie

maslinka napisał(a):Widok Teatru (bez dźwigu) robi wrażenie! Piękny!

Piękny

wiola2012 napisał(a):Z niecierpliwością czekam na Efez w Twoim wydaniu. Miasto w którym mieszkał i nauczał Św. Paweł oraz do którego przybył Św. Jan Ewangelista z Matką Bożą. To musiało być niesamowite wrażenie, stąpać po tych samych kamieniach.

Wrażenie było, choć niekoniecznie związane ze świętymi, którzy w tym mieście przebywali.

Drogą Arkadyjską idziemy w kierunku Teatru Wielkiego.
Znajduje się on u zbiegu Drogi Arkadyjskiej i ulicy Marmurowej, prowadzącej do dalszej części miasta.
Ta widoczna na zdjęciu poniżej ścieżka wyłożona kostką to nie jest ulica Marmurowa, tylko skrót, którym można dotrzeć do Dolnej Agory.


Ulica Marmurowa znajduj się tuż przy Teatrze Wielkim. Nie widać jej na zdjęciu poniżej, ale żeby na nią wejść należy przed widocznymi schodami skręcić w prawo i już się będzie na tej ulicy.




Teatr został wkomponowany w zbocze góry Pion (Panair) a jego budowa rozpoczęła się w okresie hellenistycznym. Widownia teatru pochodzi właśnie z tego okresu i pozostała do dzisiaj w prawie niezmienionym układzie. Niewielkich modyfikacji widowni dokonano podczas przebudowy teatru przeprowadzonej w czasach panowania cesarza Klaudiusza (41-54 n.e.) i cesarza Trajana (98-117 n.e.) polegających na podzieleniu jej na trzy części promieniście rozdzielone przejściami, co spowodowało powstanie 12 sektorów. Widownia mogła pomieścić 24 tysiące widzów.
Największych zmian dokonano w konstrukcji sceny, która została powiększona i obniżona nad poziom orchestry. Dla bezpieczeństwa publiczności podczas walk Gladiatorów podwyższone zostały ściany wokół orchestry a istniejące wokół jej łuku kanały odprowadzały nadmiar wody. Wysoka na 18 metrów trzy kondygnacyjna fasada sceny została ozdobiona kolumnami i niszami, w których umieszczono rzeźby.
Jest to największy, tak dobrze zachowany teatr na świecie.
Do dzisiaj odbywają się w nim koncerty podczas corocznych Efeskich Festiwali Muzycznych.
Jednakże zanim teatr został odkopany, to teren, na którym się znajduje, wyglądał tak.


Wchodzimy na teren teatru. Przy wejściu podziwiamy kota w pozycji Sfinksa.


Na scenie turyści sprawdzają akustykę wydając z siebie różne dźwięki. Jedni śpiewali inni tańczyli taniec irlandzki.



Gdy dochodziliśmy do teatru to bardzo liczna grupa angielskich turystów (zapewne kibiców Liverpoolu), siedząc na widowni teatru śpiewała piosenkę You'll Never Walk Alone, będącą hymnem tego klubu. Niestety gdy weszliśmy do teatru, to oni skończyli, więc nie miałam możliwości ich nagrać, ale wrażenie było niesamowite.


Po wejściu na samą górę widowni można stamtąd podziwiać piękny widok.





Na widowni w niektórych miejscach istnieją jeszcze marmurowe siedzenia, na których oczywiście usiedliśmy, żeby poczuć pod tyłkiem tą wiekową widownię.

Teatr imponujący. W zasadzie mam lekkiego fisia na punkcie takich budowli .
Efez jest jednym z marzeń mojego męża więc tym uważniej śledzę ta część relacji.

Faktycznie, imponujący !
Jak dotąd, największe "naoczne" wrażenie zrobił na mnie teatr w Epidavros na Peloponezie. Czy ktoś, kto widział oba teatry, pokusi się na porównanie?