Turcja Egejska - Kuşadası i okolice

wiola2012 napisał(a):Witaj Gosiu, nie zauważyłam wcześniej Twojej relacji, ale już zaległości nadrobiłam .

Cześć Wiolu, super że jesteś.

wiola2012 napisał(a):Ps. Mam! Znalazłam, to była relacja Śladami Kulek ... i nie tylko - Turcja

Fajnie, że wstawiłaś ten link. W miarę możliwości zajrzę do tej relacji.

piotrf napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Korzystając z okazji, czy mógłbyś Piotrze napisać kilka słów o Waszych kamperowych noclegach? Fajnie by było jakbyś skusił się na relację, bo nie chcę Gosi robić bałaganu

Wiolu , mam nadzieję , że Gosia mi wybaczy ...

Oczywiście, że wybaczam. Już chyba mnie znasz na tyle, żeby wiedzieć, że wstawki w moich relacjach mi zupełnie nie przeszkadzają.

Zanim pójdziemy dalej to kilka słów o historii Kuşadası.
Kuşadası leży na terenach historycznej krainy Anatolia.
W czasach antycznych istniejąca tutaj miejscowość nosiła nazwę Neapolis, która funkcjonowała w cieniu starożytnego Efezu. Efez z uwagi na istniejący tam port był miastem o dużo większym znaczeniu.
Po upadku Efezu mieszkańcy Neapolis mieli nadzieję na przejęcie handlu, ale wtedy wybiło się miasto Smyrna (dzisiejszy Izmir), która wyeliminowała konkurencję.
W średniowieczu Neapolis zostało przejęte przez Wenecjan i Genueńczyków, którzy nadali mu nazwę Scala Nuova, czyli Nowy Port. Wtedy miasto znacznie się rozwinęło.
W XV wieku miasto przeszło pod panowanie Turków Osmańskich. Pod ich panowaniem zaczęło zyskiwać na znaczeniu. W XVII wieku na polecenie Okuz Mehmet Pasy, który sprawował urząd wielkiego wezyra sułtana Ahmeda I i Osmana II , w mieście wybudowano meczet i hamam Kaleici, mury miejskie oraz karawanseraj. Tym samym miasto stało się ważnym portem na szlaku handlowym z Europą i Afryką.
W XIX wieku w miasteczku żyło około 8000 mieszkańców, przeważnie Greków i Ormian. Wybuch wojny z Grekami w 1919 roku doprowadził do ponownego zubożenia miasteczka.
Od tamtego czasu Kuşadası stało się miasteczkiem rybackim. Dopiero w latach 70-tych XX wieku zaczęło nieśmiało zdobywać popularność jako miejsce turystyczne. Ta popularność stale rosła. Dzisiaj jest to miejsce tętniące życiem, szczególnie w okresie wakacyjnym, kiedy przyjeżdża tutaj sporo turystów.

Po zejściu z promenady poszliśmy dalej w kierunku portu.
Do portu w Kuşadası codziennie przypływa jakiś wycieczkowiec, albo i dwa, gdyż Kuşadası jest jednym z najbardziej popularnych portów dla statków wycieczkowych
w Turcji.
Po drodze trafiliśmy na ciekawy punkt widokowy na port, gdzie w telewizorku można oglądać fajne sceny.




Palmy rosnące wzdłuż Bulwaru Ataturka są niesamowite.
Przy Placu Przyjaźni i Pokoju znajduje się niewielkie wybetonowane molo, na którego końcu stoi pomnik dłoni. Na tej dłoni przysiadają gołębie. Jeden z gołębi jest biały a pozostałe czarne. Te ptaki symbolizują wolność.


Woda w tym miejscu ma niesamowity kolor.


Tutaj chyba będą jakieś występy, bo trwają prace nad budową sceny. Dobrze że nie wybrałam hotelu Derici, który znajduje się tuż obok. Miałam taki zamiar, bo ten hotel ma basen na dachu, a po wczasach na wyspie Kos, gdzie właśnie mieliśmy basen na dachu hotelowym, mam do nich słabość. Ale jak poczytałam opinie o tym hotelu, w których ludzie pisali, że hałas dobiegający do pokoi w tym hotelu uniemożliwia spędzenie w nich spokojnej nocy, to zrezygnowała. I teraz zyskałam potwierdzenie, że dobrze zrobiłam.


Ten rudzielec szuka cienia pod ławką.


Tuż obok mola z pomnikiem ustawiony jest sporej wielkości napis "I Love Kusadasi", przy którym wszyscy robią sobie zdjęcia.
Zazwyczaj jest tutaj tłoczno, ale teraz udało mi się zrobić zdjęcia bez ludzi.



Dochodzimy do końca Bulwaru Ataturka, gdzie przy porcie umiejscowione są liczne sklepy i knajpki.
Bardzo kolorowo wyglądał ten stragan.



A tutaj drogę zastawił nam jakiś rybak. Czyżby chciał nam sprzedać tą rybkę .


Mijamy port i idziemy dalej w kierunku Güvercinady, czyli gołębiej wyspy, która jest symbolem miasta Kuşadası.
To właśnie od tej wyspy miasto wzięło swą nazwę, gdyż "kus" znaczy ptak, a "ada" to wyspa.



Odwracamy się, aby spojrzeć za siebie i widzimy, że w porcie cumują dwa wycieczkowce, a nie jeden, jak nam się wcześniej wydawało. Ten drugi jest bowiem trochę mniejszy i wcześniej go nie widzieliśmy, bowiem zasłaniał go ten większy.



Gdy do wyspy pozostało nam już tylko kilkanaście kroków stwierdziliśmy, że nie damy rady jej dzisiaj odwiedzić. Zmęczenie nas bowiem pokonało.


Robimy w tył zwrot i wracamy do hotelu.
Po drodze mijamy bardzo fajny warsztat szewski pod chmurką. Zatrzymaliśmy się nawet przy nim na chwilę, żeby popatrzeć, jak szewc naprawia buty. Widać, że jego warsztat ma wzięcie.

piotrf napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Korzystając z okazji, czy mógłbyś Piotrze napisać kilka słów o Waszych kamperowych noclegach? Fajnie by było jakbyś skusił się na relację, bo nie chcę Gosi robić bałaganu

Wiolu , mam nadzieję , że Gosia mi wybaczy - z naszego doświadczenia .... Turcja to mega przyjazny kraj dla kamperowiczów ....
Co do relacji - zabrałem się za zdjęcia , więc jest nadzieja, że powstanie gdy uporam się z pewnym projektem
Póki co czasu brak . . .
Pozdrawiam
Piotr

Dziękuję bardzo . Mam nadzieję, że szybko uporasz się z projektem.

Teraz miałam chwilę i opatrzyłam na wybrane przeze mnie hotele i na październik (u mnue wyjazd jako last) Twój hotel był albo niedostępny, albo wyprzedany, bo na pewno vymnaniego zwróciła uwagę że wzgl. na lokalizację . Ja nastawiałam się na Panorama/City's Hill, bo miał parking, a to było dla mnie ważne...No ale Turcja dalej czeka na realizację, ale jak patrzę na to co już pokazałaś wybór Kusadasi był by dla mnie dobrym rozwiązaniem.

piekara114 napisał(a):Teraz miałam chwilę i opatrzyłam na wybrane przeze mnie hotele i na październik (u mnue wyjazd jako last) Twój hotel był albo niedostępny, albo wyprzedany, bo na pewno vymnaniego zwróciła uwagę że wzgl. na lokalizację . Ja nastawiałam się na Panorama/City's Hill, bo miał parking, a to było dla mnie ważne...No ale Turcja dalej czeka na realizację, ale jak patrzę na to co już pokazałaś wybór Kusadasi był by dla mnie dobrym rozwiązaniem.

Na hotel Panorama City's Hill też zwróciłam uwagę, tym bardziej że oferta w tym hotelu była trochę tańsza, niż w hotelu Paloma Marina Suites a dodatkowo była z opcją All Inclusive. Ale w naszym przypadku decydowała odległość od centrum, dlatego wybraliśmy Palomę.
No ale widok z Panoramy City's Hill musi być obłędny. Tylko trzeba tam koniecznie wybrać pokój z widokiem.

Fajne rzeźby/pomniki przy promenadzie Lubię takie atrakcje. I warsztat szewski pod chmurką - ciekawostka

maslinka napisał(a):Fajne rzeźby/pomniki przy promenadzie Lubię takie atrakcje. I warsztat szewski pod chmurką - ciekawostka

Też nam się tam podobało. A później odkryliśmy przy tej promenadzie jeszcze inne pomniki i rzeźby.

Po powrocie do hotelu poszliśmy na basen trochę odpocząć i ochłodzić.
Basen bardzo nam pasował. Było tam cicho i spokojnie. Leżaków wokół basenu jest sporo i większość była wolna. Teren wokół basenu jest zagospodarowany zielenią. Basen nie za duży, ale wystarczający a woda idealna do pływania.





Po godzinie wróciliśmy do pokoju i zaczęło się.
Waldek zaczął się rozglądać za swoim telefonem. Gdy go nie znalazł, to się mnie pyta, czy go nie widziałam. Zaczęliśmy szukać razem. Dzwonienie na jego telefon nic by nie dało, bo po przylocie do Turcji Waldek nie wyłączył trybu samolotowego. Zaczęłam dzwonić do niego na Messengera, ale nikt nie odbierał. Ale jak telefon nie był w zasięgu hotelowego Wi-Fi, to przecież nie zareaguje, bo transmisję danych miał wyłączoną. Nerwy mieliśmy już naciągnięte jak postronki, ale trzeba było się uspokoić i pomyśleć, co się mogło stać. Waldek się zastanawiał, czy mógł go gdzieś zostawić, ale nie kojarzył takiej sytuacji. Nie nosi telefonu w kieszeni, więc nikt go nie mógł z niej wyciągnąć. Waldkowi przyszło do głowy, że może jak zmieniał obiektywy w aparacie, to wyjął telefon z torby i położył gdzieś obok, a potem wstał i poszedł, a telefon został. Poszliśmy więc szukać telefonu w te miejsca, gdzie mogło to się zdarzyć. Przeszliśmy ponownie całą trasę, którą zrobiliśmy wcześniej.
Dotarliśmy do mola z pomnikiem dłoni, przy którym ujrzeliśmy innego kociaka.




Scena już stała i odbywała się na niej próba.





Telefonu niestety nie znaleźliśmy.
Dobrze, że miał ustawioną blokadę ekranu, ale i tak konieczne stało się zablokowanie karty. W tym celu musieliśmy się skontaktować z naszym synem, więc wracaliśmy do hotelu, żeby złapać Wi-Fi i zadzwonić do syna przez któregoś komunikatora.

Przed mijaną restauracją ujrzeliśmy takie wieńce.




Najpierw przyszło nam do głowy, że to wieńce pogrzebowe, ale to chyba nie o tę uroczystość chodziło.
Bardzo mnie ciekawiło co te wieńce oznaczają i po powrocie do domu zaczęłam szperać. No i wychodzi na to, że takie wieńce w Turcji to są wieńce ślubne i zapewne w tej restauracji miało się odbyć wesele. Pod tymi linkami można obejrzeć takie wieńce https://www.marmaracicek.com/dugun&-acilis-celengi--8441, https://www.marmaracicek.com/sade-dugun-celenk-modeli-2334, https://www.marmaracicek.com/ciftli-acilis-dugun-celenk-3639, https://www.marmaracicek.com/renkli-nikah-dugun-celenk-2578.

Po powrocie do hotelu skontaktowaliśmy się z synem, który udał się do punktu operatora telefonicznego i dokonał zablokowania karty Waldka. Sprawdził także, że karta nie została używa, więc żadne koszty nie zostaną z tego powodu naliczone.
Uff, mogliśmy już usiąść i ochłonąć. Zrobiliśmy sobie po drinku i na trzeźwo (albo i nie) stwierdziliśmy, że przecież telefon był dosyć stary i zniszczony, bo miał lekko stuknięty ekran, więc i tak nadawał się do wymiany. A ponieważ ja kilka miesięcy wcześniej zmieniałam telefon i tego, który miałam wcześniej używałam tylko przez rok, więc telefonu dla Waldka nie musimy kupować nowego, bo taki prawie nowy jest w domu i czeka na nasz powrót. A w Turcji telefon Waldkowi nie jest potrzebny, bo i tak przez cały czas byłby wyłączony.
Po kolejnym drinku humory nam się poprawiły i już na obiadokolację poszliśmy w lepszych nastrojach.

Przykra sprawa z telefonem , poznałem w tym roku smak takiej straty , stąd nowy nr. i związane z tym niedogodności . . .
Dobrze że kolejny raz sprawdziło się powiedzenie : "Na frasunek dobry trunek" i nie zepsuło Wam to wakacji już na początku


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Przykra sprawa z telefonem , poznałem w tym roku smak takiej straty , stąd nowy nr. i związane z tym niedogodności . . .

W przypadku Waldka nie było konieczności zmiany numeru. Gdy po powrocie poszedł do punktu teleoperatora, to dostał nową kartę SIM z tym samym numerem telefonu. A wszystkie kontakty miał na Koncie Google, więc wystarczyło parę kliknięć w ekran telefonu i ściągnęły się do nowego aparatu.

Obiadokolacja była bardzo smaczna. Był duży wybór dań. Tradycyjnie jednak do kolacji nie były podawane napoje. Można było złożyć zamówienie na jakiś napój u kelnera, ale w tym dniu z tego zrezygnowaliśmy, bo przecież byliśmy już po dwóch drinkach i nie chcieliśmy mieszać napoi.
Trochę się krępowałam robić zdjęcia szwedzkiego stołu, gdy byli tam ludzie. Cyknęłam jedno i dałam sobie spokój. W następne dni, kiedy nie było ludzi, to porobiłam więcej zdjęć.


Nałożyliśmy sobie dania na talerze i wyszliśmy na taras.
I nie wiem, który widok fajniejszy - dzienny czy wieczorny.








Gdy po kolacji delektowaliśmy się deserem do naszych uszu doszedł dźwięk muzyki, która zaczynała narastać. Słychać też było gwar wielu głosów. Zaciekawieni rozglądaliśmy się, skąd te dźwięki dochodzą i wtedy zobaczyliśmy, że Bulwarem Ataturka zbliża się do naszego hotelu jakiś korowód. Zainteresowani zeszliśmy na dół zobaczyć, co to za impreza. Przed nami przeszła grupa złożona z tancerek, orkiestr, akrobatów i innych ludzi. Potem, gdy poszukałam informacji w internecie okazało się, że był to orszak (po turecku "kortej") otwierający trzydniową imprezę o nazwie Kuşadası Sokak Festivali.










Gdy orszak się skończył wróciliśmy do pokoju i poszliśmy spać, bo byliśmy już mocno zmęczeni.
Na szczęście dźwięki z imprezy festiwalowej, która rozkręcała się przecież niedaleko od naszego hotelu, nie docierały do nas wcale, więc bez problemu bardzo szybko usnęliśmy.

Fajnie, że trafiliście na lokalny festiwal , świetne zakończenie spaceru.

Utraconego telefonu szkoda, nawet jeśli strata bardzo cenna nie była. Stresowa sytuacja już na początku wakacji nie jest fajna ...
Przed tegorocznym rejsem też mieliśmy nieprzyjemne zdarzenie, tyle że problem dotknął inną parę z Załogi. Nastrój niestety popsuł się też pozostałym .

Nałożyliśmy sobie dania na talerze i wyszliśmy na taras.
I nie wiem, który widok fajniejszy - dzienny czy wieczorny.

Ja też nie wiem. Obydwa świetne .
Na szczęście będziecie mieli jeszcze kilka dni, żeby się zdecydować .
Fajna impreza - festyn. I trzeba przyznać, ładne te Turczynki,... prawie wszystkie

Tak sobie myślę, że gdybym zgubiła na wakacjach telefon, na którym mam wszystkie aplikacje, potwierdzenia z bookingu, telefony do apt., punkty must see, Revoluta itp. ... to bym chyba była wściekła, chociaż część potwierdzeń drukuję. Mało tego, czasami za etui wkładam pieniądze, żeby były pod reką.

dangol napisał(a):Fajnie, że trafiliście na lokalny festiwal , świetne zakończenie spaceru.

wiola2012 napisał(a):Fajna impreza - festyn. I trzeba przyznać, ładne te Turczynki,... prawie wszystkie

Sokak Festivali (Festiwal Uliczny) był zorganizowany w Kuşadası po raz pierwszy i trwał trzy dni, ale my w nim nie uczestniczyliśmy, bowiem musielibyśmy w tym celu zmieniać nasze plany wycieczkowe i z czegoś zrezygnować. A to nam się nie uśmiechało, więc tylko raz posłuchaliśmy muzyki na żywo, gdy przechodziliśmy obok sceny, wracając z wycieczki do hotelu. Pochód otwierający festiwal bardzo nam się podobał i ta atrakcja festiwalowa nam wystarczyła. Te dziewczyny w bordowych sukienkach to nie Turczynki a Kolumbijki. Impreza była międzynarodowa, więc uczestniczyło w niej wielu obcokrajowców.

wiola2012 napisał(a):

Nałożyliśmy sobie dania na talerze i wyszliśmy na taras.
I nie wiem, który widok fajniejszy - dzienny czy wieczorny.

Ja też nie wiem. Obydwa świetne .
Na szczęście będziecie mieli jeszcze kilka dni, żeby się zdecydować .

Do końca pobytu nie umieliśmy się zdecydować . Poranny widok cieszył oczy przepięknym kolorem wody a wieczorny zachodem słońca. Jedno i drugie fajne, a jeszcze możliwość delektowania się nimi podczas posiłku to już super sprawa.

dangol napisał(a):Utraconego telefonu szkoda, nawet jeśli strata bardzo cenna nie była. Stresowa sytuacja już na początku wakacji nie jest fajna ...
Przed tegorocznym rejsem też mieliśmy nieprzyjemne zdarzenie, tyle że problem dotknął inną parę z Załogi. Nastrój niestety popsuł się też pozostałym .

Mam nadzieję, że ten popsuty nastrój nie trwał u Was zbyt długo i pomimo tego rejs się udał. Zapewne już niedługo będzie możliwość przeczytania o tym w Twojej relacji.

wiola2012 napisał(a):Tak sobie myślę, że gdybym zgubiła na wakacjach telefon, na którym mam wszystkie aplikacje, potwierdzenia z bookingu, telefony do apt., punkty must see, Revoluta itp. ... to bym chyba była wściekła, chociaż część potwierdzeń drukuję. Mało tego, czasami za etui wkładam pieniądze, żeby były pod reką.

Waldkowi telefon służy tylko do dzwonienia i komunikowania się za pośrednictwem SMS-ów. Ma na nim zainstalowane różne aplikacje, ale z nich mało korzysta albo wcale. Na szczęście miał zrobioną kopię zapasową i można było dokonać przywrócenia danych na nowym aparacie.
Ja na swoim telefonie też mam mnóstwo bardzo potrzebnych w podróży aplikacji i dokumentów, więc gdyby to padło nam mój telefon (tfu, tfu, odpukać), to byłabym w czarnej d...e.

Rano wstaliśmy wyspani i pełni werwy na nowy dzień, na który mieliśmy zaplanowaną wycieczkę do Efezu.
Efez jest oddalony od Kuşadası o niecałe 18 km.
Wykupienia wycieczki fakultatywnej nawet nie braliśmy pod uwagę. Woleliśmy dostać się tam na własną rękę.
Jednakże pogoda była niepewna. Prognoza pogoda przewidywała nawet jakiś deszcz, ale stwierdziliśmy, że zaryzykujemy. Publicznym środkiem transportu w Turcji są dolmusze, czyli małe busy, do których wchodzi kilkanaście osób.
W recepcji hotelu dowiedzieliśmy się, że musimy wsiąść do Dolmusza nr 5 albo 7. Wzdłuż Bulwaru Ataturka dolmusze nie mają przystanków. Należy stanąć przy jezdni i gdy widzimy, że jedzie dolmusz z numerem, którym chcemy jechać, to na niego machamy i on się przy nas zatrzymuje. Tak też zrobiliśmy i gdy jechał dolmusz nr 7, to na niego machnęliśmy. Zatrzymał się, my wsiedliśmy i prosimy o dwa bilety do Efezu, ale kierowca powiedział, że on do Efezu nie jedzie. Próbował nam coś tłumaczyć, a w końcu machnął ręką i kazał nam usiąść. Więc usiedliśmy i jedziemy, ale nie wiemy o co chodzi.


Nad kierowcą wisiała informacja z opisaną trasą, którą jedzie ten dolmusz oraz ceną biletów. I jak się z tą informacją zapoznałam, to już wiedziałam, że wsiedliśmy do niewłaściwego dolmusza.



Dolmusz się zatrzymywał kilka razy, ludzie wsiadali i wysiadali a my jechaliśmy dalej, nie wiedząc co mamy dalej robić i gdzie ten kierowca nas wiezie. W końcu na którymś przystanku kierowca powiedział nam, że mamy tutaj wysiąść i pokazał nam stojące opodal dolmusze, mówiąc żebyśmy tam poszli i wsiedli do tego, na którym jest napisane Selçuk. Chcieliśmy mu jeszcze zapłacić za przejazd, ale nie chciał od nas wziąć pieniędzy. Życzył nam miłego dnia i odjechał w swoją dalszą trasę. No i pierwsza nasza przejażdżka dolmuszem była za free .
To miejsce, do którego dowiózł nas ten kierowca znajduje się tutaj. Okazało się, że jest to "dworzec" dolmuszy dalekobieżnych.
Podeszliśmy do stojących tam dolmuszy, odczytaliśmy na jednym z nich napis Selçuk i do niego wsiedliśmy.


I to był już prawidłowy Dolmusz, bowiem wywieszona w nim informacja z ceną biletów nie pozostawiała żadnych wątpliwości. Za bilet do Efezy trzeba zapłacić 18 tureckich lirów, czyli ciut więcej niż 1 euro (kurs po którym sprzedawaliśmy euro w kantorze w Kuşadası wynosił 17 TL za 1 euro).



Po kilku minutach (o godzinie 10:50) dolmusz wyruszył w drogę a my oglądaliśmy przez szybę trasę, którą jechał. Okazało się, że jest to ta sama droga, którą w dniu wczorajszym przyjechaliśmy do Kuşadası. Po 22 minutach jazdy kierowca, którego podczas kupowania biletów poprosiliśmy, aby nam powiedział, gdzie mamy wysiąść, zatrzymał się przy skrzyżowaniu dróg (dokładnie w tym miejscu i wskazał nam kierunek, w którym mamy iść, aby dojść do Efezu.
Po wyjściu z dolmusza skręciliśmy w drogę w prawo, którą pokazał nam kierowca.
Idąc tą drogą odwróciłam się jeszcze, żeby pomachać kierowcy, ale dolmusz już odjechał.



Nikt z nami w tym miejscu z dolmusza nie wysiadł, więc dalszą część trasy pokonywaliśmy sami.