Turcja Egejska - Kuşadası i okolice

megidh napisał(a):

piotrf napisał(a):No cóż , trudno by było nazwać to miejsce świątynią dumania , chyba że dumanie miałoby charakter chóralny


Pozdrawiam
Piotr

Jakoś trudno mi sobie wyobrazić takie wspólne korzystanie z toalety. W obecnych czasach jest to czynność bardzo intymna i dobitnie kojarzy się właśnie ze "świątynią dumania". Ale w czasach hellenistycznych widocznie nie stanowiło to problemu. W jakimś filmie widziałam scenę, na której Rzymianie podczas załatwiania potrzeb fizjologicznych, prowadzili pomiędzy sobą rozmowy, wiec wynika z tego, że traktowali latryny jako miejsca spotkań towarzyskich.

Też nie wyobrażam sobie korzystania z takich wspólnych toalet .

Dawigs napisał(a):Też nie wyobrażam sobie korzystania z takich wspólnych toalet .

Bardzo krępujące by to było.

Kwestia podejścia i wychowania współczesnego... Starożytni inaczej na to patrzyli... Wspólne toalety, łaźnie, żony itp...

piekara114 napisał(a):Kwestia podejścia i wychowania współczesnego... Starożytni inaczej na to patrzyli... Wspólne toalety, łaźnie, żony itp...

Dokładnie tak.
Ale ciekawe, czy z tych toalet korzystały również kobiety ?.
Wydaje mi się, że nie, ale może się mylę.

Mogły
Czytałam o tym niedawno ciekawy artykuł, przy okazji szukania jakiejś informacji o wodzie : https://www.woda.edu.pl/artykuly/historia_toalety/
I inne:
http://kabinysanitarne.pl/blog/historia ... -smierdzi/
https://wielkahistoria.pl/szalety-miejs ... ym-rzymie/

Idziemy dalej, wypatrując obiektów do fotografowania.




I wreszcie dochodzimy do tego najbardziej znanego w Efezie miejsca, czyli do Biblioteki Celsusa, która stoi na skrzyżowaniu Drogi Kuretów z ulicą Marmurową.



I wizualizacja.


Plac przed Biblioteką znajduje się na niższym poziomie, niż ulice, więc pokonujemy różnicę wysokości schodząc po kilku stopniach.


Dochodząc do Biblioteki Celsusa przeoczyliśmy Bramę Hadriana, więc teraz, stojąc pod Biblioteką patrzymy na nią z oddali. Na zdjęciu powyżej widać ją z prawej strony pomiędzy drzewami. Nie zainteresowała nas zbytnio, więc nie wróciliśmy, żeby jej się bliżej przyjrzeć.
Natomiast Biblioteka Celsusa robi na nas spore wrażenie.
Biblioteka została wybudowana w latach 100-110 n.e. przez bogatego Galusa Iuliusza Celsusa Polemaeanusa, który był Prokonsulem Rzymskim na Azję Mniejszą. Celsus zmarł w roku 114 w wieku 70 lat i został pochowany w Efezie w komorze grobowej znajdującej się pod Biblioteką. Biblioteka była więc nie tylko pomnikiem, ale także mauzoleum Celsusa. A w zasadzie jest tym mauzoleum do chwili obecnej, bowiem w jej podziemiach do tej pory znajduje się ogromny marmurowy sarkofag Celsusa, choć niestety nie jest dostępny dla zwiedzających.
W tamtych czasach w bibliotece znajdowało się 12.000 zwojów.
Biblioteka została zniszczona przez trzęsienie ziemi około roku 270 n.e. i nie została odbudowana.
Inne źródła podają, że zniszczenia jej dokonali Gotowie podczas najazdu w latach 262-263 n.e.
Rekonstrukcja fasady Biblioteki została dokonana dopiero w latach 1970-1978 przez archeologa Volkera Michaela Strocką i architekta Friedmunda Huebera. Do rekonstrukcji użyto oryginalnych kamieni znalezionych na miejscu oraz kopii różnych elementów architektonicznych, bowiem oryginały (zwłaszcza posągi z fasady, w tym posąg samego Celsusa) zostały przewiezione do różnych muzeów w Wiedniu i Stambule. Użyto również kilku nowych kolumn i żelbetu dla stabilności konstrukcji.
Ten zrekonstruowany budynek jest obecnie najlepiej zachowaną starożytną biblioteką świata grecko-rzymskiego.

Tak wyglądała Biblioteka w latach 1905-1906.

piekara114 napisał(a):Mogły
Czytałam o tym niedawno ciekawy artykuł, przy okazji szukania jakiejś informacji o wodzie : https://www.woda.edu.pl/artykuly/historia_toalety/
I inne:
http://kabinysanitarne.pl/blog/historia ... -smierdzi/
https://wielkahistoria.pl/szalety-miejs ... ym-rzymie/

Dzięki za te linki. Bardzo ciekawe informacje się pod nimi znajdują.

Marmurowa fasada Biblioteki jest dwukondygnacyjna i ma 17 metrów wysokości (mierzonej od podstawy schodów) i 21 metrów szerokości.
Po obu stronach fasady stały konne posągi Celsusa.
Osiem kolumn wspiera cztery zadaszone kruchty, tworząc kolumnadę bezpośrednio przed ścianą i wejściami do budynku Biblioteki. Na dachach krucht stoją mniejsze kolumny korynckie, które podtrzymują trzy dachy, które są naprzemienne z czterema dachami na niższym poziomie. Na obu końcach górnej kondygnacji stoi dodatkowa kolumna, aby ilość mniejszych kolumn odpowiadała liczbie kolumn na parterze.



Pomiędzy czterema kruchtami na parterze znajdują się trzy wejścia do Biblioteki, przy czym środkowe wejście jest wyższe i szersze niż pozostałe dwa.
W każdej kruchcie znajduje się nisza. W niszach ustawione są posągi przedstawiające cnoty Celsusa.
Te posągi - patrząc od lewej strony - to:

Sofia, czyli mądrość.

Arete, czyli doskonałość, cnota moralna, pracowitość, męstwo.

Ennoia, czyli przezorność, zamyślenie, rozważenie, zrozumienie moralne.

Episteme, czyli wiedza, uczenie się, erudycja.

Wchodzimy do wnętrza Biblioteki Celsusa, które kiedyś było trzykondygnacyjne.
Teraz widzimy tylko jedno wielkie pomieszczenie, na dodatek zalane wodą z ulewy.
Na wprost wejścia znajduje się absyda, pośrodku której stoi podstawa, na której kiedyś stał posąg. Archeolodzy nie mają jednak pewności, kogo przedstawiał ten posąg. Być może był to posąg Ateny, Apolla, cesarza rzymskiego lub Celsusa.
W pomieszczeniu pod tą absydą znajduje się sarkofag Celsusa, lecz (jak pisałam już wcześniej) nie jest udostępniony dla zwiedzających. Sarkofag ma długość 2,68 m, szerokość 1,10 m i wysokość 1,75 m. Został on wyrzeźbiony z jednego bloku marmuru. Został ozdobiony płaskorzeźbami girland, które podtrzymywane są w każdym rogu przez małe figurki Erosa i Nike. Korytarza prowadzący do podziemnego grobowca ma w najwęższym miejscu mniej niż 90 cm. Archeolodzy wyciągnęli z tego wniosek, że sarkofag musiał zostać tam umieszczony jeszcze przed wybudowaniem Biblioteki.



Na każdej z trzech kondygnacji Biblioteki znajdowały się nisze, w których przechowywane były zwoje.


Na wewnętrznej stronie frontowej ściany znajdują się obecnie współczesne napisy w języku niemieckim i tureckim, które upamiętniają odbudowę Biblioteki Celsusa.



Ponieważ wewnątrz budynku Biblioteki w zasadzie nie ma co oglądać, ustawiono tam różne tablice informacyjne (w języku tureckim i niemieckim) informujące zwiedzających, jakie przedmioty mogliby tutaj oglądać, gdyby większość z nich nie została zniszczona przez wieki lub wywieziona do różnych muzeów.
Nie zabawiliśmy zbyt długo w środku.
Wychodzimy i teraz z bardzo bliska przypatrujemy się ozdobom fasady Biblioteki Celsusa.

Erudycja i Zrozumienie moralne . . . aż boję się napisać . . . na dzisiejsze czasy jakieś takie są - bezgłowe




Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Erudycja i Zrozumienie moralne . . . aż boję się napisać . . . na dzisiejsze czasy jakieś takie są - bezgłowe




Pozdrawiam
Piotr

Dobrze że chociaż Mądrości ostała się głowa .

Zastanawiam się na jakiej zasadzie korzystano z tej biblioteki. Czy tylko na miejscu, czy można było wypożyczyć zwój do domu? Ilu było czytelników, kto mógł z biblioteki korzystać? Widzę, że mam braki w temacie funkcjonowania starożytnych bibliotek .

piotrf napisał(a):Erudycja i Zrozumienie moralne . . . aż boję się napisać . . . na dzisiejsze czasy jakieś takie są - bezgłowe

Może jak się te głowy odnajdą i trafią na swoje miejsce to zacznie wszystko właściwie funkcjonować

Jeszcze kilka zdjęć frontonu Biblioteki Celsusa.




Tuż obok Biblioteki Celsusa znajduje się trójłukowa Brama Mazeusa i Mitrydatesa, nazywana również jako Brama Augusta lub Brama Południowa, którą oglądamy stojąc na schodach Biblioteki.


Schodzimy po schodach i kierujemy się w stronę Agory handlowej, która znajduje się tuż za Bramą Mazeusa i Mitrydatesa.



Brama została zbudowana w 40 roku p.n.e. przez dwóch byłych niewolników, Mazeusa i Mitrydatesa, którzy zostali uwolnieni przez cesarza Augusta i została dedykowana temu cesarzowi, jego żonie Liwii, córce Julii i jej mężowi Agrypie.
Brama została odkopana w 1903 roku a w latach 1980-1989 dokonano jej odrestaurowania przy użyciu oryginalnych części odkrytych podczas wykopalisk.
Brama jest bogato zdobiona od frontu oraz wewnątrz każdego z trzech łukowych przejść, które są połączone ze sobą otworami drzwiowymi ze świetlikami. Natomiast tył bramy jest dość gładki.


Przez Bramę wchodzimy na handlową Agorę.
Dolna Agora Handlowa nazywana jest także Tetragonos Agora, czyli kwadratowy rynek.
Drugim wejściem na Agorę była Brama Zachodnia, do której prowadziła ulica od strony portu.
Agorę zbudowano w okresie hellenistycznym. Następnie została ona przeprojektowana i przebudowana w okresie panowania cesarzy Klaudiusza i Nerona. Wtedy to została trochę zmniejszona a poziom gruntu Agory został podniesiony o 2-3 metry. Rynek miał wymiary 110 x 110 metrów i składa się z dużego otwartego placu, Cały plac otaczała stoa, która z trzech stron była parterowa a na jednym boku piętrowa. Stoa osłaniała fronty sklepów i magazynów.

















Przeszliśmy na drugą stronę Agory i wyszliśmy z jej terenu drogą, łączącą Agorę z ulicą Arkadyjską. Po drodze spoglądaliśmy jeszcze na Teatr Wielki, który z tej drogi widać w całej okazałości.



Wizualizacja teatru wg. Adama Nemetha.

I już dochodzimy do Drogi Arkadyjskiej.

wiola2012 napisał(a):Zastanawiam się na jakiej zasadzie korzystano z tej biblioteki. Czy tylko na miejscu, czy można było wypożyczyć zwój do domu? Ilu było czytelników, kto mógł z biblioteki korzystać? Widzę, że mam braki w temacie funkcjonowania starożytnych bibliotek .

Też nie mam pojęcia, jak to się odbywało, ale na szybko znalazłam tekst o Bibliotece w Pergamonie, z którego przytaczam taki cytat:

Obecnie wydaje się najbardziej prawdopodobne, że izba wschodnia największa (ok. 16 x 13,5 m), była rodzajem sali reprezentacyjnej, gdzie odbywały się przyjęcia i posiedzenia naukowe pracowników. Trzy nieco mniejsze izby służyły zapewne jako magazyny na książki, w których umieszczono drewniane regały do przechowywania zwojów. Stąd były one wydawane czytelnikom, którzy ze zwojami w ręku mogli udać się do przylegającego od południa portyku, gdzie na świeżym powietrzu zagłębiali się w lekturze.

Wychodzi na to, że z Biblioteki można było korzystać tylko na miejscu, czyli tak, jak w czytelniach naszych bibliotek.

wiola2012 napisał(a):

piotrf napisał(a):Erudycja i Zrozumienie moralne . . . aż boję się napisać . . . na dzisiejsze czasy jakieś takie są - bezgłowe

Może jak się te głowy odnajdą i trafią na swoje miejsce to zacznie wszystko właściwie funkcjonować

Oj, żeby się szybko odnalazły.

Działasz Gosiu w ekspresowym tempie

megidh napisał(a):Wychodzi na to, że z Biblioteki można było korzystać tylko na miejscu, czyli tak, jak w czytelniach naszych bibliotek.

To by było mądre rozwiązanie zważywszy na wartość dzieł.