Truchtem przez Chorwację: Majówka 2023

Ja powoli też mam już dość - jest tu naprawdę pięknie, ale ten tłum... Trudny do wytrzymania na dłuższą metę. Będziemy się zbierać.

Raz za czas pokazuje się w prześwitach smukła wieża kościoła przy klasztorze dominikanów, podczas gdy kierujemy się do bramy Ploce.

Piękny Dubrovnik.
Zawsze będzie u mnie w pierwszej 3 odwiedzonych miejsc w życiu.

Dubrovnik ze szczegółami - świetny

Franz napisał(a):

Oooo w dzwonnicy widać jednego z dzwonników ... tylko nie wiem czy to Maro czy Baro?
Chłopaki są niby z brązu ale jakoś pozielenieli przez lata

Upss ... zapomniałam dodać I Love Dubrovnik - zawsze będę chętnie do niego wracać

kaeres napisał(a):Piękny Dubrovnik.
Zawsze będzie u mnie w pierwszej 3 odwiedzonych miejsc w życiu.

Przyznaję, że również jestem nim zauroczony.

Bea.ta napisał(a):Dubrovnik ze szczegółami - świetny

To już pożegnanie.

gusia-s napisał(a):Oooo w dzwonnicy widać jednego z dzwonników ... tylko nie wiem czy to Maro czy Baro?

Trudno orzec, kto tam ten spacer uskutecznia.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wychodzimy z miasta nieco inaczej, niż do niego weszliśmy. Przyznaję, robimy to z ociąganiem - Dubrownik jest przepiękny i na zawsze już zostanie w naszej pamięci. Zabieramy stąd cudowne wspomnienia oraz zakupione koszulki - kilka lat później w Anglii pewien miły pan będzie literował napis na nich, mając trudności ze zrozumieniem, o co chodzi, ale nasze wyjaśnienia okażą się pomocne - a teraz już szorujemy szosą do samochodu, zostawiając zabytkowe mury coraz niżej.
-
Dubrownik był najdalej na południe położonym punktem na zaplanowanej przez nas trasie, przychodzi nam jednak do głowy pomysł, żeby pojechać jeszcze do Cavtatu. Ruszamy zatem w kierunku południowo-wschodnim, ale natychmiast utykamy w korku, którego końca nie widać. Zastój prawie całkowity; co kilka minut podjeżdżamy raptem po kilkanaście metrów i znowu absolutny bezruch... Przez jakiś czas próbujemy się z tym pogodzić, czując instynkt stadny, szybko jednak nadchodzi refleksja - to jest pozbawione sensu. Zawracamy.
-
I w taki oto sposób osiągamy ekstremalnie południowy punkt wakacyjnej trasy, w którym zaczyna się nasz odwrót w kierunku Polski. W drodze powrotnej zatrzymujemy się w dogodnym miejscu na pożegnalne fotki Dubrownika w ciekawym, przedwieczornym oświetleniu.

Teraz pozostaje już jedynie znaleźć miejsce na nocleg. Decydujemy się pojechać wzdłuż Dubrovacki, jednak nie znajdujemy tutaj niczego, co by się nadawało. Wracamy do Jadranki, mijamy Zaton i dopiero na wysokości Orasca znajdujemy wiele obiecujące boczne drogi. Tu już mamy szeroki wachlarz możliwości, więc bez trudu znajdujemy przyzwoite miejsce noclegowe. Przy kolacji oraz piwku kończy się nasz dzień - ten dzień, w którym osiągnęliśmy skrajnie południowy punkt naszej trasy i z którego rozpoczynamy odwrót, chociaż jakoś nie odczuwamy żalu z tego powodu. Jeszcze przecież coś mamy w planach...