Truchtem przez Chorwację: Majówka 2023

Dziękuję Wam za taką niespodziankę - okazuje się, że są tacy, którzy tu jednak zaglądają.
Nadaje to jakiś sens ciągnięciu tej relacji.

Co do opłat za wejście na mury - my wchodziliśmy za darmo. Żadnej kasy wtedy nie zauważyłem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Bo tej kasy to nie widać. My wchodziliśmy schodkami przy wejściu C i po prawej stronie za drzwiami jakby baszty była kasa. Gdybym nie weszła po bilety, pewnie nie zauważyli by naszego pobytu

piekara114 napisał(a):Bo tej kasy to nie widać. My wchodziliśmy schodkami przy wejściu C i po prawej stronie za drzwiami jakby baszty była kasa. Gdybym nie weszła po bilety, pewnie nie zauważyli by naszego pobytu

W takim razie zyskaliśmy finansowo na naszym braku spostrzegawczości.

Często zdarza mi się "nie dostrzegać" zakazu fotografowania. Jakoś nie dociera on do mnie...

Pozdrawiam,
Wojtek

Do mnie też niektóre zakazy nie docierają, ale ja to na wpół ślepa jestem, więc to nie do końca moja wina

piekara114 napisał(a):Do mnie też niektóre zakazy nie docierają, ale ja to na wpół ślepa jestem, więc to nie do końca moja wina

Są zakazy, które trzeba traktować z przymrużeniem oka.

Pozdrawiam,
Wojtek

te kiero napisał(a):tak w ogóle Wojtek, to zdjęcia niektóre kojarzą mi się z migawkami u Cejrowskiego z krajów Ameryki Płd. (np uchwycona na 7zdj dzwonnica)

Ja mam z Gwatemali coś takiego:

Kilka zdań tekstu do poprzednio zamieszczonych foto-odcinków:

Europejski mur chiński - jak bywa on czasami nazywany - osiągamy, wchodząc po wąskich schodkach i dalej wspinamy się w górę, w kierunku najbliższej baszty. Nie jesteśmy tu sami, co nie dziwi - to największy kompleks obronny nad Adriatykiem. Ston przechodził analogiczne koleje losu, jak wiele innych osad wzdłuż wybrzeża, a więc po kolei Grecy, Rzymianie, Bizantyjczycy. Z dobrze widocznych w dole solanek korzystali już Rzymianie, zaś okres rozkwitu przypadł na panowanie Republiki Dubrownickiej, która w 1333r. przyłączyła cały półwysep Peljesac. Obecny kształt murów pochodzi właśnie z czasów dubrownickich, a miał z założenia świadczyć o wielkości i potędze Republiki.

Oczywiście, nie zamierzamy przejść całego, ciągnącego się przez pięć kilometrów długości muru - tylko zadawalamy się fragmentem nad samym miastem. Zaglądamy w zakamarki mijanych baszt, a także korzystamy z możliwości spojrzenia na solanki oraz miasto z góry - między innymi widać puste wnętrzności twierdzy Veliki kastio.

Schodzimy innym wyjściem i wracamy, zaglądając w dosyć puste uliczki starówki. Próbuję ponad brzydkim płotem ująć ciekawą fasadę zupełnie zrujnowanego kościoła, ale tylko częściowo mi się to udaje, po czym zakręcamy w stronę potężnych murów twierdzy.

Haloo! Kierowniku, czekamy...

Zapewne jeszcze chwilę poczekamy , bo sezon ma swoje prawa . . .


Pozdrawiam
Piotr

Powalająca relacja...co do obszerności, a zarazem szczegółowości, walorów zdjęć...Mam korzenie słoweńskie ze strony babci, ale z powodu galimatiasu rodzinnego nie było mi dane odwiedzić tego kraju.Trochę za sprawą babci , która bardziej "reklamowała" Jugosławię, niż samą Słowenię jeśli chodzi o uroki tej części świata, oraz innych zawiłości losu.Dlatego, będąc od 4 lat Cromaniaczką traktowałam Słowenię tranzytem, żeby jak najszybciej znaleźć się w moim ukochanym Stonie i okolicach, skąd już tylko żabi skok na wyspy.
Po Twojej relacji chcę odkryć kraj przodków, chociaż Słowenia była punktem docelowym-duża częśc rodziny prawdopodobnie pochodziła z terenów Chorwacji. Gratuluję Partnerki-mój mąż bardzo wygodnicki jest, i nie mogłabym odbyć z nim takiej urozmaiconej podróży, niestety. Ale dałeś mi inspirację co do Słowenii-to będzie mój must-see na kolejne wakacje.
Reszta miejsc i zdjęć obłędna.No comment.

Vjetar napisał(a):Haloo! Kierowniku, czekamy...

piotrf napisał(a):Zapewne jeszcze chwilę poczekamy , bo sezon ma swoje prawa . . .

Łącznie z prawem do powrotu.

Katerina napisał(a):Po Twojej relacji chcę odkryć kraj przodków

Bardzo dziękuję za tyle miłych słów.

I cieszę się, że obudziłem w Tobie chęć bliższego poznania Słowenii.

Pozdrawiam,
Wojtek

Niegdyś kluczowy element fortyfikacji, pełniący również rolę zbrojowni oraz spichlerza, obecnie przypomina raczej zaniedbany ogród - tak bardzo podupadła zrujnowana twierdza, do restauracji której jakoś nikt się nie kwapi.

Wracamy do samochodu i wyjeżdżamy ze Stonu. Wprawdzie trochę mnie kusi kierunek na Orebic - interesująco się z dala prezentował Sveti Ilja - ale na to nie ma czasu. Obieramy dalszy kurs na południowy wschód. Zanim jednak dojedziemy do Dubrownika, zatrzymujemy się na kawę. W lewo odchodzi droga na Banici, a my znajdujemy zjazd w stronę zalewu Budima, gdzie rozstawiamy nasz bar kawowy.

W międzyczasie wypogadza się zdecydowanie i kiedy dojeżdżamy do Dubrownika, na niebie panuje niepodzielnie słoneczny błękit.

Franz napisał(a):...na niebie panuje niepodzielnie słoneczny błękit.

Błękit wody też niczego sobie...

Fajnie popatrzeć na Ston i zobaczyć trochę inne kadry niż swoje
Spacer po murach bardzo mi się podobał, mimo tego że podczas naszego zwiedzania było gorąco jak chol...
Samo miasto też bardo przyjemne, tylko ceny w knajpach trochę wygórowane, dobrze że za Ozujsko liczyli sobie standardowe 15kn

Truchtamy dalej