Truchtem przez Chorwację: Majówka 2023

Porec kiedyś tam byłem ale nie pamietam wiec chętnie oglądnę .

Franz napisał(a):

Jacek S napisał(a):Wodaaaaaa!!! Huraaaaaaa!!!

Jeszcze odrobinę się jej w tej relacji znajdzie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Jacek S napisał(a):Wodaaaaaa!!! Huraaaaaaa!!!

Jeszcze odrobinę się jej w tej relacji znajdzie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Do jakich to poświeceń ten człowiek jest zdolny ...

Ciężko Cię, Wojtku, nie polubić

Marek40 napisał(a):Porec kiedyś tam byłem ale nie pamietam wiec chętnie oglądnę .

Jest mi bardzo miło.
Ale od razu się przyznaję, że zbyt długo w Porecu nie zabawimy. Zgodnie z tytułem - przetruchtamy przez sporą część Chorwacji, zatrzymując się tylko dla wyrównania oddechu.

mariusz-w napisał(a)::D

weldon napisał(a):Do jakich to poświeceń ten człowiek jest zdolny ...
Ciężko Cię, Wojtku, nie polubić

No cóż - nie dało się jej całkowicie uniknąć.
Tu i ówdzie mokra słoność odbije jakiś promień słońca. Albo błyskawicę...

Pozdrawiam,
Wojtek

Bazylika Eufrazjusza - jedna z najpiękniejszych wczesnobizantyjskich świątyń w Europie. Zbudowana w miejscu istniejącego od IV w. oratorium męczennika i patrona miasta - sveti Mauro. Do jej budowy w VI w. zatrudnił biskup Eufrazjusz rzemieślników z Konstantynopola i Rawenny, mistrzów w swoich zawodach.





Przez ozdobione mozaiką wejście wchodzimy do czworokątnego atrium. Dziedziniec okalają krużganki, których kolumny zwieńczone są rzeźbionymi bizantyjskimi kapitelami. Obchodzimy dziedziniec dookoła, zaglądając do ośmiobocznego baptysterium z dużą chrzcielnicą, w której zanurzano dorosłych, przyjmujących chrzest. Po drugiej stronie atrium, na wprost baptysterium, znajduje się wejście do bazyliki.







Wnętrze jest trójnawową budowlą - każdą nawę, zakończoną półokrągłą absydą, oddziela rząd marmurowych kolumn o rzeźbionych motywami roślinnymi kapitelach i połączonych analogicznie rzeźbionymi łukami.

Nasz wzrok wędruje w kierunku głównej absydy, zamykającej śodkową nawę. To tu zachowały się najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki o bardzo żywej kolorystyce.



Na samej górze króluje Chrystus Tryumfator w otoczeniu odzianych w białe szaty apostołów. Łuk absydy ozdobiony jest medalionami świętych, a półkopuła przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów i dostojników z biskupem Eufrazjuszem włącznie. Dolną część absydy wyłożono marmurowymi płytami, zdobionymi rzeźbami oraz inkrustacjami. Całości dopełnia - również bogato opatrzone mozaikami - cyborium, osłaniające ołtarz rodzajem baldachimu.





Wychodzimy z bazyliki, jeszcze raz omiatając wzrokiem atrium. Rzeczywiście, wspaniały i dobrze zachowany kompleks - nic dziwnego, że został umieszczony na liście UNESCO.



Kierujemy się powoli w stronę samochodu, starając się wracać inną trasą. Przechodzimy kamienną furtą i zostawiamy za sobą mury obronne Poreca. Przez wiele lat broniły one weneckiego panowania nad miastem. Kiedy upadła Wenecja, Porec dostał się pod panowanie Austro-Węgier, by po pierwszej wojnie światowej znaleźć się w granicach Włoch, a po kolejnej przypaść Jugosławii.





Pierwsze nadmorskie miasto Chorwacji wywarło na nas bardzo miłe wrażenie. Ciekawe, jak będzie z kolejnymi...

Bardzo ładna Bazylika

Fantastyczna relacja. Te opisy i zdjęcia robią wrażenie. Szczególnie bliskie są mi fragmenty opisujące Śkoćjanske Jame i Poreć, bo w ostatnie wakacje tam byliśmy. Wprawdzie nie byliśmy w Hum i Pazinie ale zwiedziliśmy wiele innych miejscowości Istrii do których z pewnością i Wy dotarliście a o których przeczytam pewnie w dalszej części relacji. Ja również zrelacjonowałem naszą ostatnią podróż jak i wcześniejsze wyjazdy ale uczyniłem to na swojej stronie www.mojachorwacja.eu. na którą serdecznie zapraszam. Czekam na dalszy ciąg.

Marek40 napisał(a):Bardzo ładna Bazylika

Nam też się bardzo podobała. Do tego ta świadomość, ze to już tyle wieków temu postawiono...

Stary Chorwat napisał(a):Fantastyczna relacja. Te opisy i zdjęcia robią wrażenie.

Dziękuję bardzo za takie miłe słowa.
Zdaję sobie sprawę z wielu braków tej relacji, poza tym wśród czytelników jest niemało takich, którzy znacznie lepiej znają wiele z przedstawianych miejsc - więc w przeciwieństwie do relacji z działu "Jak nie Chorwacja..." niczym nowym tu nie zaskoczę. Niemniej, staram się, by jakoś to jednak wyglądało.

Stary Chorwat napisał(a):Ja również zrelacjonowałem naszą ostatnią podróż jak i wcześniejsze wyjazdy ale uczyniłem to na swojej stronie www.mojachorwacja.eu. na którą serdecznie zapraszam.

Świetna strona!
Na razie przeczytałem najnowszą relację i zajrzałem do kilku galerii. Na pewno bedę wracał.

Byłoby jeszcze lepiej, gdyby były załączone chociaż krótkie opisy zdjęć w galeriach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wyjeżdżamy z miasta w kierunku południowym. Czujemy, że nasza zdolność percepcji kolejnych atrakcji w tym dniu została już wyczerpana. Trzeba by więc znaleźć jakieś miłe miejsce noclegowe. Bierzemy pod uwagę wybrzeże, bądź okolice kanału Limskiego - długiej i wąskiej zatoki, wcinającej się w głąb lądu. Gdy dojeżdżamy do skrzyżowania ze zjazdem na Vrsar, decydujemy się jednak na jeszcze jeden, krótki postój. Parkuję samochód i ruszamy - chociaż bez większego animuszu - na spacer. Brukowaną uliczką pośród kamiennych domów podchodzimy na plac, przy którym stoi kasztel. Vrsar przeszedł analogiczne koleje losu, jak zwiedzony wcześniej Porec, a między VIII i XVIII wiekiem był rządzony przez biskupów Poreca.

Kasztel do tego stopnia nas nie zachwyca, iż nie robimy mu ani jednego zdjęcia - pamiątką z Vrsaru pozostanie jedynie widok uliczki.



Wracamy do auta i syci wrażeń z całego, długiego dnia nie marzymy już o niczym więcej, jak o przyjemnym noclegu. No, może wcześniej jeszcze o jakiejś kawie czy herbacie, kolacji i kilku piwach.

Objeżdżamy Limski kanał, nie znajdując jakichś intrygujących zjazdów do niego. Przychodzi mi takie spostrzeżenie do głowy, że bardzo daleko leży Limski kanał od samej Limy. A i Peruwiańczyków zbyt wielu tu nie widać. Za zatoką główna droga prowadzi w kierunku Puli, a my skręcamy na Rovinj. Decydujemy, że skoro jesteśmy już tak blisko miasta, to rzucimy okiem na niego, chociażby z daleka, zostawiając bliższe poznanie na kolejny dzień.

Dobijamy do brzegu na północnych peryferiach Rovinja i zaczynamy się intensywnie rozglądać za możliwością przenocowania. Niestety, rejon tu mocno turystyczny i nie widać żadnego odpowiedniego miejsca. Zatrzymujemy się na chwilę, gdyż widok na niemalże prosto z wody wyrastające kamieniczki z górującą ponad nimi wieżą świętej Eufemii w kształcie rakiety gotowej do startu jest naprawdę uroczy. Do tego plusk fal, rozbijających się o wystające z wody głazy - jaka szkoda, że tu taka gęsta cywilizacja. Cóż, trzeba poszukać czegoś bardziej intymnego.





Zjeżdżamy w jakieś zakurzone, polne dróżki pośród plantacji winogron, klucząc to tu, to tam. W końcu wyjeżdżamy poza zwarty, grodzony płotami rejon i tu już teren zaczyna dobrze rokować. Po lewej mamy jakieś tory kolejowe i właśnie przez te tory przechodzi wąska, boczna droga. Sprawdzamy to miejsce. I co się okazuje?! Nie dość, że droga kończy się zaraz za torami przyjemną, zieloniutką polaną, to jeszcze stoi tu ruina jakiegoś romańskiego kościoła. A więc - mamy nocleg z własną ruinką!





Doczytujemy, że to Św. Tomasz będzie nas dziś gościł. Miło z jego strony. Traktuję to piękne - pierwsze w Chorwacji - miejsce noclegowe, jako dobrą wróżbę na najbliższą przyszłość. Warto za to wznieść toast.

Franz napisał(a):Pierwsze nadmorskie miasto Chorwacji wywarło na nas bardzo miłe wrażenie. Ciekawe, jak będzie z kolejnymi...

Jak przeczytałem to zdanie parę dni temu, zastanawiałem się co napiszesz o Rovinj..... Ale jak przeczytałem to zdanie:

Franz napisał(a):gdyż widok na niemalże prosto z wody wyrastające kamieniczki z górującą ponad nimi wieżą świętej Eufemii w kształcie rakiety gotowej do startu jest naprawdę uroczy. Do tego plusk fal, rozbijających się o wystające z wody głazy

to powiem, że........ masz rację
Tak samo trafiliśmy najpierw do Poreca z wyślizganymi kamieniami Decumanusa i pięknej bazyliki i tak samo bardzo się nam w tym pierwszym chorwackim mieście podobało. No i potem Rovinj nas zachwycił

A miejsce na nocleg rewelacyjne . Nie dość że miła trawiasta polanka to jeszcze takie malownicze ruiny na niej stoją
To się nazywa mieć szczęście

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Tak samo trafiliśmy najpierw do Poreca z wyślizganymi kamieniami Decumanusa i pięknej bazyliki i tak samo bardzo się nam w tym pierwszym chorwackim mieście podobało. No i potem Rovinj nas zachwycił

Już kiedyś wspomniałem, że gdyby nie ten czwarty wymiar, podróżowalibyśmy pewnie wspólnie.
A do tego - najprawdopodobniej to samo by nas zachwycało...

kulka53 napisał(a):A miejsce na nocleg rewelacyjne . Nie dość że miła trawiasta polanka to jeszcze takie malownicze ruiny na niej stoją
To się nazywa mieć szczęście

Udało nam się. Mieliśmy na własność kościół z przełomu VIII i IX wieku, z czasu panowania Karolingów! W przewodniku nie było wzmianki na jego temat. Dopiero po powrocie znalazłem informacje w necie.

A tak swoją drogą - intrygujące pory doby masz na siedzenie w internecie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Bardzo lubię tę relację... nie żeby bardziej od innych Twoich, ale tę też . M. in. dlatego, że w dużej mierze traktuje o miejscach z (jak wspominałem) naszego pierwszego dalszego wyjazdu, z pierwszego kontaktu z innymi niż Tatry górami, z innym niż Bałtyk morzem

Takie wspomnienia przywołało także to zdanie:

Franz napisał(a):Zjeżdżamy w jakieś zakurzone, polne dróżki pośród plantacji winogron

Późnym wrześniem, któregoś dnia po południu zjechaliśmy z Alp Julijskich na słoweńskie wybrzeże naiwnie sądząc, że pod względem kwater i ich dostępności wygląda podobnie jak nasze, polskie. Nic bardziej błędnego, wybór żaden, wszystko posezonowo pozamykane, zresztą w ogóle kwater jak na lekarstwo. Cóż było robić, zapadał zmierzch i wykonaliśmy czynność dokładnie jak z cytatu powyżej . To była pierwsza noc nad Adriatykiem, w aucie wśród winorośli...... poza tym tak się złożyło, że pierwsza noc w aucie, w ciągu której nie zmarzliśmy bo było aż około 15 stopni.

Franz napisał(a):najprawdopodobniej to samo by nas zachwycało...

Niewykluczone......

Franz napisał(a):wśród czytelników jest niemało takich, którzy znacznie lepiej znają wiele z przedstawianych miejsc

Niewielkie jest prawdopodobieństwo by był wśród nich taki, który bez przewodnikowej wiedzy zapuścił się w winogronowe bezdroża i odnalazł taki zabytek.... Nie sądzę też by było sporo takich, którzy przewędrowali tyle Velebitskich szlaków....

Franz napisał(a):intrygujące pory doby masz na siedzenie w internecie.

Wczoraj mój dostawca internetu postanowił zaprzestać jego dostarczania na kilka godzin wywołując tym moje daleko idące niezadowolenie, gdyż to już trzeci raz w ciągu ostatniego miesiąca. Wstałem troszkę wcześniej niż zwykle by m.in. zaglądnąć na cro.pl
Mnie również niekiedy intrygują pory wysyłania postów przez niektórych forumowiczów...... 1 czy 2 w nocy, hmmm

Pozdrawiam

Wszystko o Preću i Rovinji już z Pawłem powiedzieliście !
Vrasar ... też "przebiegliśmy" bez jednego zdjęcia.
Miejsce noclegowe super !

Czyli ...

Franz napisał(a): Warto za to wznieść toast.

Pewnie, że warto ! ... za to wszystko warto !

kulka53 napisał(a):Bardzo lubię tę relację...

Co mnie z kolei - bardzo cieszy.

kulka53 napisał(a):M. in. dlatego, że w dużej mierze traktuje o miejscach z (jak wspominałem) naszego pierwszego dalszego wyjazdu, z pierwszego kontaktu z innymi niż Tatry górami, z innym niż Bałtyk morzem

Tu jest diametralna różnica midzy nami - chyba jedna z niewielu.
W moim przypadku Chorwacja plasuje sie w końcówce europejskich krajów, jeśli chodzi o kolejność poznawania...

kulka53 napisał(a):Niewielkie jest prawdopodobieństwo by był wśród nich taki, który bez przewodnikowej wiedzy zapuścił się w winogronowe bezdroża i odnalazł taki zabytek.... Nie sądzę też by było sporo takich, którzy przewędrowali tyle Velebitskich szlaków....

Zapewne parę miejsc będzie nowością dla każdego czytelnika tych wspomnień.
Swoją drogą, ciekaw jestem, czy ktokolwiek z aktywnych forumowiczów zawędrował do Rovinjskiego sv. Tome. Ale tego się zapewne nie dowiem...

mariusz-w napisał(a):Wszystko o Preću i Rovinji już z Pawłem powiedzieliście !

Ooo.... a ja dopiero chciałem o nim napisać...
No dobra, mogę go pominąć.

Pozdrawiam,
Wojtek