Tribunj - come back po roku

Miło się zrobiło... czekam na ciąg dalszy.
Jeszcze tydzień temu podziwiałam widoki z tych murów, do akwarium nie wchodziłam i teraz wiem, że był to dobry pomysł.
My mieliśmy to szczeście, że odległość od Dubrovnika do naszego miejsca zakwaterowania była około 180km., więc spokojnie zobaczyliśmy Dubrovnik nocą, polecam!!! Robi niesamowite wrażenie, może uda Wam się kiedyś to zobaczyć.
W ub. roku byliśmy w sobotę w Dubrovniku i również (po raz pierwszy) zobaczyłam to miasto nocą, a dodatkową atrakcją było zobaczenie ślubu chorwackiego. Pod murami super czerwone ognie puszczane w niebo, to był cudowny widok. Może komuś z Was też coś takiego udało, albo uda się zobaczyć, warto.
A co do pogody to byłam ostatni tydzień września i było całkiem dobrze około 25 stopni, więc spokojnie można było poleżeć już na opuszczonej plaży, ale woda też nadawała się do kąpieli (może za wyjątkiem "mojej lepszej połowy" wszyscy skorzystaliśmy z kąpieli).
Już poopuszczane miasteczka Dalmacji robiły dodatkowe, inne wrażenie porównując z sezonem.

Czekam na dalszą relację... miło i przyjemnie się czyta...
Pozdrawiam

Swieżutka relacja - palce lizać. Po przeczytaniu mam ochotę zwiedzić Zadar, a w Dubrowniku zahaczyć o Lovrinjenac.
Z tym parkowaniem w D. rzeczywiście kłopot - ja będę tam pewnie o 11.00. - może pod jakimś hotelem ?
Pozdrawiam

a my cały czas czekamy

Przepraszam za zwłokę, ale miałem małe urwanie głowy w pracy.

Tribunj, Vodice, Cetina 2007.09.08, 09 i 10;

Wycieczka do Dubrov nastroiła nas pozytywnie - tak pozytywnie, że w drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w Omisu i zarezerwowaliśmy spływ Cetiną...

Kolejne dwa dni spędziliśmy jak na rasowych przybyszów z północy przystało. Nareszcie pogoda pozwoliła na odrobienie zaległości w opaleniźnie. Nareszcie wszystko wróciło do normy, kolor nieba, kolor wody, temperatura powietrza.



Leniuchowanie przerywaliśmy tylko krótkimi wycieczkami do Vodic i na lody. Nie chcieliśmy stracić ani minuty słońca, toteż każdy chłonął promienie słoneczne - w różny nieco sposób: panie na lądzie, panowie w wodzie.

Podczas jednej z wycieczek pieszych do Vodic okazało się że w pobliżu są jakieś manewry USA lub NATO. Oprócz uchwyconego Apache'a przeleciało jeszcze 'stado' BlackHawk'ów (lub SeaHawk'ów)



Różnica w 'mocy' sprzętu jest namacalna



'Nasze' przepiękne wzgórze...



Leniuchowanie nie jest moim ulubionym spędzaniem czasu, więc już w niedzielę wieczorem zaczęły przychodzić mi do głowy głupie rzeczy. Skok 'na modliszkę' (kto oglądał "Katate Kid'a wie o co kaman) zakończył się zbiciem pięty. Ból był nie do wytrzymania, a następnego dnia miałem spływać Cetiną...



Przed sezonem 2007 sam poszukiwałem takiej informacji, udało nam się spłynąć Cetiną wobec czego jestem Wam winien kilka słów opisu.

Spływ miał się rozpocząć o 11:00, zatem wyruszyliśmy z Tribunj już o 8:45 mając przed sobą ok 100km krętej i zatłoczonej drogi. Mając spory zapas czasowy nie spieszyliśmy się, ale już przed Sibenikiem spotkała nas przykra niespodzianka. Partacka robota warsztatu przy wymianie sprzęgła, która objawiła się podczas wycieczki do Dubrovnika, teraz dała znać w jeszcze gorszy sposób...Dojeżdżając do Sibenika nagle 'straciłem' biegi, a konkretnie "V" i "R". Nie wyobrażałem sobie wycieczki do Omisa niesprawnym samochodem - wyrok mógł być tylko jeden "nie będzie spływu Cetiną", pali licho 50kn zadatku kiedy problemem są biegi, a jakoś trzeba jeszcze wrócić do Polski. Zjechaliśmy na parking do Plodine, maska w górę (ponownie spadła rura od turbo), 'mieszanie' biegami - biegi wróciły, co prawda dźwignia latała jak 'żyd po pustym sklepie', ale podjąłem ryzyko jechania do Omisa...

Podsumowując 'awarie' spowodowane partacką robotą warsztatu:
- spadająca rura od turbo (nie dokręcone opaski zaciskowe),
- zblokowane biegi (nie dokręcone śruby mechanizmu zmiany biegów, z 3 śrub jedna była dokręcona, jedna była poluzowana i jednej nie było W OGÓLE!!!),
- skradzione kombinerki

Biegi naprawiłem doraźnie we wtorek, podczas gdy moi towarzysze smażyli się na słońcu ja leżałem pod samochodem.

Jak niektórzy pewnie pamiętają wakacje organizuje w wrześniu. Kilka info podstawowych:
- organizator: TZ NESTOS (agencja mieści się tuż przy Cetinie; jadąc od strony Splitu zaraz za mostem nad Cetiną skręcamy w lewo i po prawej stronie mamy siedzibę NESTOSA w starym, zniszczonym budynku.
- cena po sezonie (zapewne pogoda w I tygodniu września też zrobiła swoje): 150kn/osobe
- zaliczka za 4 osoby: 50kn

Co warto zabrać:
- bezapelacyjnie aparat fotograficzny jeżeli tylko posiadacie wodoodporny pokrowiec,
- ubrania na zmianę (koszulka, szorty, klapki koniecznie z płaską podeszwą i zapinanie),
- coś na ząb (jakiś batonik),
- kremy do opalania (ZAKAZ SMAROWANIA TYLNEJ CZĘŚCI UD i PUPY)

Graty można zostawić w busie, podobnie dokumenty i pieniądze.

Wycieczkę należy zarezerwować minimum 1 dzień wcześniej. My rezerwowaliśmy w piątek na poniedziałek. TZ NESTOS organizuje spływy w 2 terminach godzinowych, które jednak są płynne więc napisze tylko że rano i po południu.

Przy rezerwacji warto zaznaczyć, że chcecie wylądować ze znajomymi w jednym pontonie oraz koniecznie upewnić sie czy stan wody pozwala na spływ. W naszym przypadku kilkukrotnie siedzieliśmy na mieliźnie; trochę z naszej winy a trochę z powodu naprawdę niskiego stanu wody. Koniecznie należy zapytać o to czy TZ robi zdjęcia i czy można potem zakupić CD ze zdjęciami - naprawdę nie ryzykujcie brania aparatu do pontonu, chyba że macie jakiś półprofesjonalny pokrowiec na sprzęt. Nasza TZ niestety nie dysponowała takim sprzętem, dlatego psioczyłem na żonę że nie dogadała tego przy rezerwowaniu miejsc - a mówiła że dysponują foto - stanęliśmy przed marną perspektywą nie posiadania zdjęć ze spływu, na szczęście w pontonie mieliśmy Polaków, którzy dysponowali profesjonalnym sprzętem i wyżebraliśmy kilka zdjęć.

Wyruszyliśmy prawie (10 min. obsuwy) z pod agencji. NESTOS dysponuje 2 busami, z których pierwszy to Mercedes (wysoki standard) a drugi to Renault Traffic (nisoki standard). Jazda trwa ok 30min w górę rzeki Cetina. Początkowa w miarę prosta droga, robi sie coraz bardziej kręta i stroma.

Na miejscu organizatorzy dają do dyspozycji przyczepę ekwipunku, z kórego każdy wybierze coś dla siebie. Warto przyłożyć się do wybierania kasków i kamizelek, bo może się trafić, że weźmiecie uszkodzony kask (bez wewnętrznej wyściółki) albo przepoconą, śmierdzącą kamizelką (ja taką wybrałem i trochę śmierdziałem do pierwszej kąpieli).

Na początek krótka instrukcja słuchania skippera. My mieliśmy ten luksus, że na 7 osób w pontonie 6 było Polakami; 7 osoba to Włoch. Chcąc nie chcąc skipper po początkowych próbach nauczenia nas komend po angielsku, niemiecku czy chorwacku sam nauczył się polskich: lewo, prawo, razem, prawa do tyłu, lewa do tyłu ... biedny Włoch nie miał innego wyjścia i też zagłębił tajniki naszego języka. Skipper, wysoki, chudy chłopak starał się 'błysnąć' ale jego dowcipy były mizerne.

Krótki słownik chorwacko-polski (dla spływających, fonetycznie);
- padlujcie - wiosłujcie (wiosłować),
- szechnij - wszyscy (przynajmniej tak mi się wydaje ),
- prawa/ lewa do zadu - prawa/lewa strona (wiosłuje) do tyłu

Pierwszy etap jest leniwy i pozwala na zapoznanie się z komendami i sterowaniem pontonu. Pierwsze progi choć małe powodują mały skok adrenalinki, bo choć zagrożenie jest żadne to wstyd przed pozostałymi załogoami byłoby wylądować w krzakach czy usiąść na mieliźnie. Przy okazji zauważyliśmy, że pomimo wykonywania komend w 100% nasza załoga zawsze gorzej przechodzi przez progi i zwężenia - pod koniec okazało się, że nasz skipper nie należy do najlepszych, wobec czego pomimo dawania 110% pracy reaktora, czyli naszej załogi czasami lądowaliśmy w krzakach.

Pierwsza atrakcja - powiem szczerze wątpliwa z uwagi na tem. wody, to wprowadzenie przez skippera pontonu pod wodospad. Woda lodowata, więc pod znakiem zapytania stoi kąpieli przy okazji kolejnego postoju.

Postój i czas na kąpiel - woda nie zachęca, ale świetnie wpływa na moją spuchniętą kostkę, którą skręciłem dzień wcześniej.

Po kąpieli dalszy spływ, który tym razem obfituje w więcej atrakcji; progów przewężeń itp. W którymś momencie musimy jednak opuścić ponton i przejść pieszo pewien niebezpieczny etap. Po przejściu 200m należy zejść w stronę rzeki; nie jest to niestety ani łatwe ani bezpiecznie (szczególnie dla starszych i dzieci) - wyślizgane skały, osypujący się żwirek i wsiadanie do pontonu z mokrej i śliskiej skały - z moją kostką miałem poważne problemy.

Kolejną atrakcją jest wpłynięcie w wysoki wąwóz, na którego skałach widać poziomy wody jakie może osiągnąć Cetina - wprost niewiarygodne, niektóre poziomy są 5m nad nami. W pewnym momencie zatrzymujemy się przy wysokiej skale. Skipper mówi, że pod nią woda ma głębokość 7m. Skoki dozwolone - niestety trzeba wskoczyć do wody i przepłynąć na drugi brzeg w lodowatej wodzie i całkiem silnym nurcie. Potem jeszcze wspinaczka po wyślizganych skałach i hooop....fajne uczucie.

Ostatni etap spływu jest już bardzo monotonny; dużo wiosłowania, mało progów i atrakcji...tak będzie już do końca.

Pomimo bólu kostki, niezbyt upalnej pogody, lodowatej wody i nudnego ostatniego etapu spływu SZCZERZE POLECAM spływ Cetiną. Nie wykluczam powtórki podczas kolejnych wakacji, ale wybiorę raczej TZ która robi zdjęcia. Poniżej kilka zdjęć wyżebranych od naszych polskich towarzyszy niedoli










[/b]

Bardzo dziękujemy za wspaniały opis spływu po Cetinie, bo my sie szykujemy na to od dwóch lat. Tylko ta zimna woda mnie zmartwiła....

Nadrabiam zaległości w czytaniu relacji . Twoja jest świetna Zdjęcia super
pozdr

janusz.w. napisał(a):Nadrabiam zaległości w czytaniu relacji . Twoja jest świetna Zdjęcia super
pozdr

Senkju - niestety już kończę...

el_guapo napisał(a):

janusz.w. napisał(a):Nadrabiam zaległości w czytaniu relacji . Twoja jest świetna Zdjęcia super
pozdr

Senkju - niestety już kończę...

I jeszcze niespodzianka ... po roku

el_guapo napisał(a):I jeszcze niespodzianka ... po roku

Dzięki za odświeżenie wątku (wcześniej jakoś mi umknął) a teraz podziwiam zdjęcia

maslinka napisał(a):Może jednak dokończysz? Pozdrawiam

Ale to już koniec - Primosten wizytowaliśmy na dzień/dwa przed powrotem do kraju. Potem było tylko "rytualne karmienie kotów" (jestem gorącym miłośnikiem sierściuchów i dokarmiałem te chorwackie stwory).

maslinka napisał(a):Przenoszę się w takim razie do Twojej relacji o Kvarnerze i Istrii

Zapraszam, ale zanim zaistnieje tam nowe "słowo pisane" trochę czasu upłynie