Włochy: Toskania Liguria Piemont Aosta Citta dell'Arte

Franz napisał(a):

elfik99 napisał(a):Widziałam w jakimś programie że ludzie czasem tak mieszkają.

Owszem, są takie rejony. We Francji nawet zwiedzałem skalne domostwa.

Pozdrawiam,
Wojtek

Tam podobno mają przyjemnie chłodno w lecie i ciepło w zimie.......

Podobną nekropolię w skałach widziałem na południu Krety w Matali (Wojtek też tam oczywiście był)

elfik99 napisał(a):Tam podobno mają przyjemnie chłodno w lecie i ciepło w zimie.......

Zgadza się. To są zwykle porowate skały, działające jak termos.

tony montana napisał(a):Podobną nekropolię w skałach widziałem na południu Krety w Matali (Wojtek też tam oczywiście był)

Byłem i chciałbym tak kiedyś ponownie zawitać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

korbaczik napisał(a):Drzwi, okna, weranda... Full wypas.

Tylko mieszkańcy nieco sztywni i nieruchawi...

Pozdrawiam,
Wojtek

Tych sztywnych ładowali do piwnicy na ostatniej focie.

Franz napisał(a):Byłem i chciałbym tak kiedyś ponownie zawitać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dla mnie południowa Kreta oprócz kilku miejsc (Paleochora, Frankocastello, Prevelli, Agia Galini, Matala) nadal niezbadana

No i większość górskiego interioru

korbaczik napisał(a):Tych sztywnych ładowali do piwnicy na ostatniej focie.

W wielu dawnych kulturach chowano przodków pod progiem domostwa, żeby ich duchy strzegły potomków.

tony montana napisał(a):Dla mnie południowa Kreta oprócz kilku miejsc (Paleochora, Frankocastello, Prevelli, Agia Galini, Matala) nadal niezbadana

No i większość górskiego interioru

Przypomniała Ci się Kreta? To również masa pięknych miejsc...

Pozdrawiam,
Wojtek

No, cóż – może podobnie jak atrakcje wczorajszego wieczoru, da się po prostu wejść na teren nekropolii. Mijamy zatem kasę i kierując się według strzałek, docieramy do… ogrodzenia. Już stąd widać przez oczka siatki, że zdecydowanie warto się bliżej zapoznać z tym terenem, jak jednak sforsować wysoką siatkę płotu? W jednym miejscu jest ona odgięta przy ziemi – widać, że trafiali się tutaj już równie niecierpliwi jak my – jednak nie jesteśmy do tego stopnia zdeterminowani, żeby się czołgać po ziemi.

Podążamy wzdłuż płotu aż do stromego stoku, gdzie siatka przypięta jest do drzewa - na tyle wygiętego, że udaje się nam w tym miejscu przecisnąć do środka ogrodzonej nekropolii. Podchodzimy wyżej, na taras z drewnianymi balustradami, tuż pod wspaniałą kolumnę, pod którą prowadzą mocno u dołu wyślizgane schodki. W ich pokonaniu pomaga nam krótki kawałek liny, który być może niegdyś był zaczepiony w poprzek tych schodków, jednak w tej chwili służy nam niczym via cordata.

Ty to wszędzie znajdziesz okazję do wspinaczki.

korbaczik napisał(a):Ty to wszędzie znajdziesz okazję do wspinaczki.

Wspinaczką bym tego nie nazwał, ale odrobinka porannej gimnastyki była.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wiedziałam że nie zrezygnujecie!!

elfik99 napisał(a):Wiedziałam że nie zrezygnujecie!!

Byłoby żal...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

korbaczik napisał(a):Ty to wszędzie znajdziesz okazję do wspinaczki.

Wspinaczką bym tego nie nazwał, ale odrobinka porannej gimnastyki była.

Pozdrawiam,
Wojtek

Przecież widzę wspinanie się tylko bez autoasekuracji.

korbaczik napisał(a):Przecież widzę wspinanie się tylko bez autoasekuracji.

No, cóż - niech będzie, że to taka ultra-krótka wspinaczka...

Pozdrawiam,
Wojtek

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

Dobrze uchwycona w akcji na drugiej focie.