Włochy: Toskania Liguria Piemont Aosta Citta dell'Arte

Lidia K napisał(a):Ja mam do pogody. I to nawet z czasów bardzo odległego dzieciństwa. Jak miałam np 3 latka.

Cwaniara.

Takie rzeczy sprzed piętnastu lat, to i ja pamiętam :)

Lidia K napisał(a): Każda podróż w końcu staje się nudna - ponoć

Dla mnie chyba nie ! ...
W moim wieku pomału każdy wyjazd, każda podróż ... to radość, że jeszcze znowu się coś udało.

Pozdrawiam.

Lidia K napisał(a):No to już nie wiem, jak powstają Twoje relacje w kilka lat po wyprawie. Tak dokładnie opisujesz dawno minione dni, że podziwiam pamięć do takich szczegółów.

Jeśli mam sporządzone ówczas notatki, wszystko jest łatwiejsze. Jeśli nie - pozostają mi tylko zdjęcia. Mnie się obrazy w pamięci stosunkowo szybko zacierają, ale kiedy widzę coś ponownie - np. na zdjęciu - wiele rzeczy nagle powraca i się porządkuje. Na podstawie zdjęć potrafię sporo odtworzyć z przebiegu zdarzeń.
Dlatego też mi tak zależy i próbuję pstrykać fotki również tam, gdzie nie wolno.

Lidia K napisał(a):My wprost przeciwnie - na pierwszy raz największe hity (pomijając Florencję bo na nią pewnie przeznaczymy dużą część następnego wyjazdu - podobnie jak Mariusz na Wenecję) i tylko średniowieczne, ale chcemy jeszcze do Toskanii i jej szeroko pojętych okolic wrócić tyle razy aż nam się znudzi. Każda podróż w końcu staje się nudna - ponoć

Życie jest krótkie, więc zawsze trzeba dokonywać wyboru.
Mnie zdecydowanie bardziej zależy na tym, by zobaczyć jak najwięcej, nawet jeśli tylko pobieżnie. Łatwiej mi wtedy wyrobić sobie jakieś zdanie.
Inni zwiedzają dokładniej, wracają w to samo miejsce - poznają to miejsce lepiej, w zamian tracąc możliwość zobaczenia czegoś innego.

Jeszcze inni zwykli jeździć stale w to samo miejsce i też im to sprawia frajdę. Grunt, żeby było przyjemnie.
Dla mnie jedną z największych przyjemności jest poznawanie nowego...

Pozdrawiam,
Wojtek

mariusz-w napisał(a):

Lidia K napisał(a): Każda podróż w końcu staje się nudna - ponoć

Dla mnie chyba nie ! ...
W moim wieku pomału każdy wyjazd, każda podróż ... to radość, że jeszcze znowu się coś udało.

Mnie podróż nigdy nie nudzi, ale gdyby trwała nieskończenie?..

Natomiast, dosyć szybko dopada mnie tęsknota, za bliskimi, za domem...

Pozdrawiam,
Wojtek

weldon napisał(a):

Lidia K napisał(a):Ja mam do pogody. I to nawet z czasów bardzo odległego dzieciństwa. Jak miałam np 3 latka.

Cwaniara.

Takie rzeczy sprzed piętnastu lat, to i ja pamiętam

To Ty młody jesteś.

Ja trzy latka to miałem ponad 50 lat temu. Nie masz córki starszej od siebie?

Pozdrawiam,
Wojtek

weldon napisał(a):To do Małgosi było skierowane

Teraz jasne. Sorry, żem taki niedomyślny.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dochodzimy do ustawionych piętrowo jeden na drugim kościołów św. Dominka i św. Marka. Zamknięte, ale coś daje się dojrzeć wewnątrz.
Potem zawijamy pętlę wyżej na zboczu poprowadzoną ulicą, zaglądając do otwartego kościoła św. Franciszka.









Pozostaje jeszcze dotrzeć do katedry, która z powodu remontu, tylko z jednej strony wygląda ładnie.
Przyglądając się jeszcze do sklepowym wystawom, kończymy wizytę w Cortonie - wyjeżdżamy i znajdujemy sobie nocleg.

Tego anioła na pewno nie widzieliśmy A tak lubię anioły.

Wspominałam już, że w Cortonie jest jak żywa wiecznie młoda Małgorzata - święta z Cortony należąca do Świętych pokutników, a także obok św. Franciszka z Asyżu i św. Klary nazywana "trzecią świetlaną pochodnią" Zakonu Franciszkańskiego. Jest patronką miasta Cortona. Nie zdążyliśmy dotrzeć czego żałuję, to znaczy dotarliśmy ale zbyt późno by był otwarty. I widzę, że i Wam się w planie nie zmieścił. Szkoda, bo wiedziałabym co straciłam.

weldon napisał(a):

Lidia K napisał(a):Ja mam do pogody. I to nawet z czasów bardzo odległego dzieciństwa. Jak miałam np 3 latka.

Cwaniara.

Takie rzeczy sprzed piętnastu lat, to i ja pamiętam

No ja znacznie dłużej Ma się ten DO już w kieszeni. Mogę powiedzieć odejmując sobie te 3 latka, że przez całe moje życie.

Lidia K napisał(a):Tego anioła na pewno nie widzieliśmy A tak lubię anioły.

Mieli tam kilka ciekawie wykonanych tego typu dzieł. Wszystkie po kilkaset euro.

Lidia K napisał(a):Wspominałam już, że w Cortonie jest jak żywa wiecznie młoda Małgorzata - święta z Cortony należąca do Świętych pokutników, a także obok św. Franciszka z Asyżu i św. Klary nazywana "trzecią świetlaną pochodnią" Zakonu Franciszkańskiego. Jest patronką miasta Cortona. Nie zdążyliśmy dotrzeć czego żałuję, to znaczy dotarliśmy ale zbyt późno by był otwarty. I widzę, że i Wam się w planie nie zmieścił. Szkoda, bo wiedziałabym co straciłam.

W necie sa zdjęcia - całkiem ładny. My byliśmy pod wieczór, więc już szans nie było żadnych.
Co mnie najbardziej uderzyło - ale to w innym kościele, w innym mieście - to łóżko stojące w małym pokoiku w miejscu bocznej kaplicy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Poranek zastaje nas na łąkach na południe od Cortony. Zbieramy się i podjeżdżamy do Montepulciano. Najpierw przystanek pod kościołem San Biaggio, następnie podjazd pod mury położonego na wzgórzu miasta.











Przechodzimy na Piazza Grande z katedrą, ratuszem - Palazzo Publico - oraz pałacami Tarugi i Contucci.

Na południowym krańcu długiego wzgórza mieści sie forteca Medyceuszy. Przy niej zawijamy pętlę i po zahaczeniu równoległą ulicą o Piazza Grande, zapuszczamy się w zakamarki miasta.









Od wieży zegarowej, stojącej przy kościele Sant'Agostino wpadamy w gwarny tłum na ulicy prowadzącej do północnych obwarowań Montepulciano. Przechodzimy poza murami ponownie pod św. Augustyna i wracamy do miasta. Jeszcze rzut oka na San Biaggio z góry i możemy ruszyć w dalszą drogę.

O rzut beretem od Montepulciano leży Pienza - renesansowe miasteczko, którego wcześniejszą nazwę Corsignano na obecną zmienił na własną cześć papież Pius II. Wchodzimy południową bramą, zaczynając od uliczki zawieszonej nad murami, z której roztaczają się tzw. typowe toskańskie widoki. Przy katedrze docieramy na główny plac, który zaskakuje nas kwietnikami - na wszystkich wcześniejszych zdjęciach widzieliśmy pozbawiony zieleni i roślin plac.









Zaglądamy do katedry i na dziedziniec Palazzo Piccolomini.











Następnie ruszamy na spacer uliczkami miasta.

I w końcu nadrobiłam zaległości w czytaniu.....

Cudnie.....

Placyk podobny do tego w Monte Cassino, tylko bardziej kameralny.