To nie tam miało być, czyli Rodos 2018

piotrf napisał(a):

mysza73 napisał(a):Symi mam zapisanie z kilkoma
Tylko to jest koniec świata, albo jeszcze dalej ...

Agnieszko , moim zdaniem to jest bliżej początku


Pozdrawiam
Piotr

Muszę kiedyś sprawdzić, czy to koniec, czy początek

mysza73 napisał(a):Symi mam zapisanie z kilkoma
Tylko to jest koniec świata, albo jeszcze dalej ...
Może ta wysepka przesądzi, że kiedyś wyląduje na tym Rodosie

Dla samolotu ta odległość nie jest taka straszna. Do Aten samolot leci jedynie pół godziny krócej. Natomiast na Kretę 20 minut dłużej.
Postaram się zachęcić Cię do wyspy Simi, bo widzę, że Rodos do Ciebie nie przemawia.

piotrf napisał(a):

megidh napisał(a):Te maleńkie, kolorowe domki, które stoją kaskadowo na kamiennych zboczach opadających do morza, są rewelacyjne. Wyglądają, jakby były domkami dla lalek. Mienią się całą feerią kolorów.

Grecja , a jakoby inne , bardziej kolorowe , z pełną paletą barw miejsce na tej ziemi ( reszta wygląda jakby jedynie do białej i niebieskiej farby mieli dostęp )

Pozdrawiam
Piotr

Dokładnie tak, chociaż w relacji Agnieszki (mysza73) widać, że niektórzy zaczynają się wyłamywać z tych tradycyjnych kolorów i zaczęli używać innych farb, np. zielonej.

mysza73 napisał(a):Zielone ... jakiś wywrotowiec tu mieszka

Po zejściu z promu staneliśmy na nabrzeżu zastanawiając się, w któą stronę iść.
Ponieważ tłumy z promu skierowały się na lewo, to nasz wybór był prosty. Idziemy w przeciwnym kierunku, może tam będzie mniej tłoczno.
Kierujemy się na tę kościelną wieżę widoczną w oddali.



Droga biegnie przy samej lini brzegowej, więc zacumowane łódki od razu kojarzą się z zaparkowanymi samochodami.


Mijamy fajne knajpki, których ogródki usytuowane są nad samym brzegiem. Oprócz menu mają one jeszcze w ofercie wspaniałe widoki.




Jeśli ktoś woli zasiąść w środku, to drzwi są otwarte na przestrzał.

Doszliśmy do miejsca, w którym droga skręca pod kątem prostym, więc idąc nią dalej mamy wspaniały widok na pozostawiony w tyle port.



Podziwiamy kolorowe domki.




Przy mijanym śmietniku stoik taka wielka puszka po serze FETA, który uwielbiam. Ciekawe na jak długo by mi taka puszka wystarczyła.

No po prostu rewelacja. Też bym chciała poczuć taki wiatr we włosach.

Ciekawe dlaczego tutaj ten kicz mnie nie razi, a wręcz przeciwnie, bardzo mi się podoba.





Na wodzie buja się łódka, kórej wnętrze wygląda jak zabytek.

Super te domki aż tak pchają się na siebie

Fajny ten zawodnik w crocsach na skuterku

Też lubię fetę, jedyny problem to taki, że po otwarciu trzeba byłoby ją szybko zjeść

tony montana napisał(a):Super te domki aż tak pchają się na siebie

Bardzo super.

tony montana napisał(a):Fajny ten zawodnik w crocsach na skuterku

A ja miałam wrażenie, że to kobieta jechała na tym motorku. Teraz jak oglądam to zdjęcie w zbliżeniu, to już takiej pewności nie mam, ale wtedy na żywo to myślałam, że mi z wrażenia oczy wyjdą z orbit.

tony montana napisał(a):Też lubię fetę, jedyny problem to taki, że po otwarciu trzeba byłoby ją szybko zjeść

Na przechowywanie otwartej fety mam swój sposób, który sprawdza się od wielu lat.

megidh napisał(a):

tony montana napisał(a):Fajny ten zawodnik w crocsach na skuterku

A ja miałam wrażenie, że to kobieta jechała na tym motorku. Teraz jak oglądam to zdjęcie w zbliżeniu, to już takiej pewności nie mam, ale wtedy na żywo to myślałam, że mi z wrażenia oczy wyjdą z orbit.

Ja widzę tu babeczkę...

megidh napisał(a):Na przechowywanie otwartej fety mam swój sposób, który sprawdza się od wielu lat.

To może nam zdradzisz ten sposób....

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):

tony montana napisał(a):Fajny ten zawodnik w crocsach na skuterku

A ja miałam wrażenie, że to kobieta jechała na tym motorku. Teraz jak oglądam to zdjęcie w zbliżeniu, to już takiej pewności nie mam, ale wtedy na żywo to myślałam, że mi z wrażenia oczy wyjdą z orbit.

Ja widzę tu babeczkę...

I tego się trzymajmy. Dla mnie to była kobieta, ale jak tony montana zasugerował, że to jest "zawodnik w crocsach", to zgłupiałam.

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):Na przechowywanie otwartej fety mam swój sposób, który sprawdza się od wielu lat.

To może nam zdradzisz ten sposób....

A proszę bardzo.
Do pojemnika wlewam 350 ml. oliwy z oliwek lub oleju (jak kto woli) i wsypuję dwie czubate łyżki suszonej bazylii. Jeśli ktoś lubi, to można dodać jeden lub dwa ząbki czosnku przeciśniętego przez praskę. Mieszam i do tej mieszanki wrzucam 1 paczkę pokrojonego w kosteczkę sera feta. Ta porcja wypełnia prawie cały ten pojemnik (800 ml.)
Na zdjęciach widać już resztę tej porcji.


Pojemnik w serem i olejem wstawiam do lodówki, w której może wytrzymać nawet do dwóch tygodni. Zarówno ser jak i olej, który zrobi się bardzo aromatyczny, wykorzystuję jako dodatek do różnych sałatek. Ser feta w różnych zalewach można kupić w sklepach i kiedyś taki kupiłam, ale ten który sama przyrządzę, lepiej mi spakuje, a wychodzi o wiele taniej.
Jeśli ktoś z Was się skusi i zrobi coś takiego, to życzę smacznego.

Idziemy dalej podziwiając jacht zacumowany w zatoce.

Doszliśmy do wejścia na plażę i stwierdziliśmy, że może byśmy się troszkę popluskali, więc schodzimy w dół po schodach.



Plaże jest nieduża i dosyć oblegana. Chyba jest jedyną plażą w tej okolicy, bo innych nie widzieliśmy.


Przy samej plaży usytuowana jest restauracja.

Na jej zapleczu piecze się na rożnie jakieś zwierzę.


Chwilę posiedzieliśmy na tej plaży na kamieniach, popluskaliśmy się i od razu było nam chłodniej.



Ochłodzeni ruszyliśmy w górę po schodach w celu obejrzenia kościoła i jego okolicy.

Wchodząc po schodach oglądamy się i podziwiamy widoki z coraz innej wysokości.












Doszliśmy do kościoła.



Niestety kościół był zamknięty, więc do niego nie weszliśmy.

Obejrzeliśmy widoki, jakie się stamtąd rozpościerają.




Przy kościele znajduje się malutki cmentarz, na którym są tylko dwa groby oraz kilka tablic nagrobnych opartych o mur.





Z tego cmentarza można podziwiać taki widok.

Z terenu kościoła wyszliśmy przez bramę znajdującą się pod wieżą i zaczęliśmy schodzić w dół innymi schodami.







Tam na górze przed chwilą byliśmy.

Wróciliśmy do miejsca, z którego rozpczęliśmy zwiedzanie i poszliśmy w drugą stronę, ulicą ciągnacą się wzdłuż portu Gialos.

Przed II wojną światową wyspa Symi była najważniejszym miejscem połowu gąbek w rejonie Morza Egejskiego, co zapewniał jej monopol przyznany przez Turków. Jednak po wojnie Symi przegrała rywalizację na tym polu z wyspą Kalimnos.
To przy tej ulicy znajdują się stragany i sklepiki oferujące różne towary, w tym właśnie słynne gąbki.


Niestety oferowane obecnie do sprzedaży przez straganiarzy gąbki w większości nie pochodzą stąd, lecz są importowane, więc decydując się na zakup trzeba mieć to na uwadze.
Dodatkowo straganiarze bardzo krzywo patrzą na tych, którzy robią zdjęcia wystawianym przez nich towarom, więc te dwa zrobiłam ukradkiem.




Mijaliśmy stoisko z lodami, więc nie mogliśmy koło niego przejść obojętnie.

Taka porcja to koszt 2 euro.







Dochodzimy do małego placyku. To tutaj znajduje się pomnik bohaterów greckich wojen, w którego centralnej części znajduje się taki statek, jak na Akropolu w Lindos.

Spaceujemy dalej. Upał jest nieziemski więc idziemy noga za nogą.


Ta opuncja będzie pięknie wyglądać, jak jej kwiaty rozkwitną.




Ale maszyna.


Fajna ta ławeczka, chyba na niej usiądę.

Uff, chwila odpoczynku w cieniu. Mam nadzieję, że ten kamyszek służący za hamulec utrzyma mój ciężar.
A może by tutaj zostać na dłużej. Z tego upału mam na głowie dwa nakrycia, chustkę z daszkiem i kapelusz. Jak to się stało, że obydwa zabrałam ze sobą z hotelu.


Ale mąż ciągnie mnie dalej.


To pomnik poławiacza gąbek.






Fajna ta landrynka.

No ten to chyba przesadził. w chwili gdy doszliśmy do tego katamaranu, on zaczął odpływać od nabrzeża i zadymiła nas okropnie.

Doszliśmy do Kali Strata, która po 357 stopniach prowadzi do górnego miasta, zwanego Chorio.

Kierunek słuszny , będzie Kastro i widoki z niego na zatokę
Pięknie tam mają . . .


Pozdrawiam
Piotr

maslinka napisał(a):Piękna ta Symi Ze zdjęć emanuje spokój...

Piękna, nie da się ukryć. A co do spokoju, to specjalnie staraliśmy się trzymać z dala od większych grupek turystów. Pasażerowie z promu rozpierzchli się po okolicy i wcale nie było tak tłoczno. Może dlatego, że prom nie był przepełniony.

maslinka napisał(a):Co do ryby z poprzedniej strony, może i lepiej, że była nieżywa, bo to murena, a spotkanie z nią mogłoby nie być bezpieczne W zeszłym roku mało nie dostałam zawału pod wodą, jak mi nagle wypłynęła spod skały

Dzięki za informację. W przyszłości będę starała się trzymać z daleka od takich ryb. Mureny widziałam podczas snurkowania w Morzu Czerwonym, ale tam były bardzo duże i w sporej odległości od nas, więc tej małej nie skojarzyłam z tamtymi wielkimi rybami.

piotrf napisał(a):Kierunek słuszny , będzie Kastro i widoki z niego na zatokę
Pięknie tam mają . . .

Pozdrawiam
Piotr

No niestety nie będzie Kastro i widoków na zatokę.

Zaczęliśmy wchodzić po schodach.




Ale po kilku minutach wchodzenia zrobiło mi się słabo i stwierdziłam, że chyba w tym upale nie dam rady wejść po tych schodach na górę.
Mężowi też nie uśmiechało się wylewanie potu na tych schodach, więc z zadowoleniem przyjął moją rezygnację ze zwiedzania górnej części miasta. Tym bardziej, że w planach mieliśmy jeszcze wstąpienie do tawerny w celu skosztowania słynnych krewetek, a czas niestety zapitalał szybciutko.
Wróciliśmy więc na nabrzeże i wolnym krokiem udaliśmy się na poszukiwanie jakieś fajnej tawerny. Oczywiście wypatrywaliśmy też ciekawych zakątków.

Mijając aptekę zorientowaliśmy się, jaka jest temperatura powietrza w cieniu o godzinie 15:47. A było aż 39 stopni. To ciekawe ile było w słońcu.


Wysoka temperatura w Symi jest związana z usytuowaniem tego miasteczka. Jest ono bowiem zbudowane w częściowo osłoniętym wąwozie nad głęboko wciętą w ląd zatoką. Takie usytuowanie powoduje, że latem jest tam bardzo duszno i upalnie. Nie dociera tutaj wiatr, który na wyspie Rodos jest stałym towarzyszem, przyjemnie chłodzącym ciało podczas upałów.






W tym markecie uzupełniliśmy zapas wody.



W pewnym momencie prom zaczął syreną nawoływać turystów do powrotu na pokład i nagle wokół nas zrobiło się bardzo pusto.
My mieliśmy do odpłynięcia jeszcze półtorej godziny, więc zadowoleni że się tak wyludniło, szliśmy dalej w kierunku tawerny, którą wcześniej upatrzyliśmy sobie niedaleko plaży.






W tym budynku 8 maja 1945 roku podpisano Traktat dodekaneski, na mocy którego nazistowskie Niemcy formalnie przekazały wyspy aliantom. O fakcie tym informuje umieszczona tutaj tablica pamiątkowa, którą trochę widać na zdjęciu.




Tam na górę niestety nie doszliśmy.



Nasz prom już odpływa, ale my nie martwimy się z tego powodu.



Nasze myśli zaczął zaprzątać inny problem. W mijanych tawernach nie było widać żadnych ludzi i dopiero w tym momence przyszło nam do głowy, że po odpłynięciu promu chyba zaczął się czas sjesty i tawerny mają przerwę. I faktycznie tak było. Już tak kiedyś zrobiliśmy się w bambuko we Włoszech, ale zapomnieliśmy o tym. Mąż był wściekły (oczywiście na mnie, bo to przecież była moja wina, że nie pamiętałam o takim szczególe, jak sjesta) bo miał wielką ochotę na owoce morza, a teraz musiał się obejść smakiem.