To nie tam miało być, czyli Rodos 2018

pyton napisał(a):Czy dhmegi to Ty (wcześniej) ?

Tak, to ja. Nie pamiętam już, jak to się stało, ale zarejestrowałam się na cro jako "dhmegi", pomimo tego, że w internecie używam nazwy "megidh". Coś mi się kojarzy, że miałam z tym jakiś problem i tak wyszło. Próbowałam w panelu użytkownika zmieniać swoja nazwę, ale ponieważ nie ma tam takiej możliwości, dałam sobie z tym spokój. A po kilku latach trafiłam na wątek dot. pomocy technicznej i z niego dowiedziałam, że nazwa może być zmieniona, ale jedynie przez administratora, więc się do niego zwróciłam z prośbą o zmianę. No i teraz funkcjonuję na cro jako "megidh".

pyton napisał(a):Jak napisałaś :
" Odprawa biletowo-bagażowa przebiegła szybko i sprawnie. Bagaż miał odpowiednią wagę (a nawet, co mnie dziwi, nawet trochę mniej). Potem przemieściliśmy się do odprawy check-in. Kolejka była bardzo duża"

Czym różni się pierwsza odprawa od tej "check-in" ?

Odpowiedzi na Twoje pytanie udzieliła już szczegółowo piekara114.
Dzięki piekara114 za szybką reakcję. Ja się właśnie zabierałam za pisanie, a tu patrzę, już jest wyczerpująca odpowiedź.
Ja chyba źle nazwałam druga część odprawy - odprawą "check-in".
Ale podczas tego zbierania się znalazłam taki artykuł, więc podam do niego link. Można w nim poczytać o procedurach odprawy na lotnisku http://biznes.onet.pl/wiadomosci/transport/odprawa-na-lotnisku-co-to-check-in-gate-i-boarding/9pg2t6.

pyton napisał(a):Po Twoich wpisach będę zachęcać żonę do odwiedzenia tej greckiej wyspy, albo innej

Zachęcaj, bo naprawdę warto. Ja jak na razie byłam tylko na Rodos, ale myślę, że inne wyspy greckie też nie sprawią zawodu.

walp napisał(a):Witaj dhmegi .

No to "wylądowałem" z Tobą na Rodos.

Witam Cię. Mam nadzieję, że lot Ci się spodobał.

aga_stella napisał(a):

piekara114 napisał(a):To ja Ci odpowiem - przy założeniu, że masz swój bilet lotniczy w "garści", w przypadku lotem z bp tu dochodzi jeden etap - odbiór biletu u opiekuna na lotnisku (chyba, że w biurze dostaniesz):..............................

Wszystko się zgadza. Początek jest tylko trochę inny. Biura podróży nie dają już biletów (wiem o dwóch, może gdzieś mają inaczej). Gdy nadajemy bagaż do luku podajemy tylko dokument i wtedy dostajemy kartę pokładową. Nasze dane są już w systemie.
Dodatkowa uwaga. Z biura ma się potwierdzenie rezerwacji (tego też na lotnisku nie chcą). Potrzebne to jest przy meldowaniu w hotelu, choć też reguły nie ma. W Turcji nawet do ręki nie wzięli. Na Krecie zabrali. I tu uwaga. Warto mieć duplikat, bo tam są telefony alarmowe, numer polisy ubezpieczeniowej.

Faktycznie tak jest. Dwa dni przed wylotem otrzymałam droga elektroniczną z biura podróży dokumenty podróży. Jeden z tych dokumentów to "Informacje dotyczące przelotu" i znajdują się na nim szczegółowe wyjaśnienia, między innymi o tym, co należy robić po przybyciu na lotnisko, jakie są wymiary i waga bagażu, jakie rzeczy mogą się znajdować w bagażu podręcznym a jakie nie. Czego nie wolno wkładać do bagażu rejestrowanego.
Dokument ten wraz z dokumentem tożsamości, należy pokazać osobie dokonującej odprawy, ale trzeba go odebrać (albo dla pewności mieć jeszcze drugi wydruk), bo jest on potrzebny do podróży powrotnej. Na podstawie tego dokumentu dostajemy bilety, z których dowiadujemy się, jakie mamy numery miejsc w samolocie. Jak latałam wcześniej (ostatnio chyba w 2012 roku), to miejsca nie były oznaczane i do samolotu leciało się "na hura", żeby zająć sobie najfajniesze miejsca przy oknie.
Co do vouchera na zakwaterowanie, to go podczas meldowania się w hotelu pokazywałam, ale czy go zabrali, to nie pamiętam.

Szliśmy tą ładną ścieżką a ja wypatrywałam miejsca, które znalazłam spacerując wirtualnie po mapach Google.
I wreszcie jest.










Jeśli się nie wie, że coś się tutaj znajduje, to bardzo łatwo to miejsce przeoczyć.
Pomiędzy skalistymi zboczami nad brzegiem morza znajduje się niewielka jaskinia, która stała się małym sanktuarium Archanioła Michała z Panormitis, które wprawiło nas w zachwyt.
Ponoć wiele lat temu w dzień święta Taxiarches (czyli w dniu Archanioła Michała), niejaki pan Stergos poszedł na spacer wzdłuż brzegu morza i zobaczył coś pływającego w morzu. Wyłowił tę rzecz i okazało się, że była to ikona Michała z Panormitis. Uznał to za znak Archanioła i poczuł potrzebę znalezienia niezwykłego miejsca, aby umieścić w nim ikonę.
Zrobił więc mały schowek przy ulicy, na wysokości miejsca, gdzie wyłowił ikonę, ale gdy zapalił świecę przed ikoną coś upadło i wpadło pomiędzy skały. Szukając tej rzeczy dokonał odkrycia małej jaskini.
Od tego czasu ta jaskinia stała się domem dla ikony Archanioła Michała z Panormitis na Rodos.
Bardzo dużo ludzi przechodzi tutaj, aby oddać cześć Archaniołowi Michałowi.
Weszliśmy po schodach, ale ponieważ w jaskini byli jacyś ludzie, to żeby im nie przeszkadzać weszliśmy po schodach wyżej nad jaskinię.





Cały teren jest zagospodarowany, rośnie tutaj wiele wspaniałych roślin. Widać, że ktoś o to miejsce bardzo dba.




















cdn

Chwilę pobyliśmy na placyku nad jaskinią, a gdy ludzie wyszli z niej, to sami tam weszliśmy.



Ta jaskinia zrobiła na nas wielkie wrażenie. Czuć tam taką niezwykłą, mistyczną atmosferę, która jest podsycana przez zapach palących się świec.
Niesamowite wrażenie robi ilość zgromadzonych w jaskini ikon. Ja się na tym nie znam i nie wiem, czy są one wartościowe, ale na pewno sprawiają, że to miejsce jest magiczne.















Wydaje mi się, że nikt tego miejsca nie pilnuje. Nie ma tam drzwi, które można by zamknąć na noc.
Jedynie napis przy wejściu do jaskini informuje, aby nie zostawiać tutaj żadnych pieniędzy (może pozostawione na widoku pieniądze powodowałyby okazję do ich kradzieży).




Przy wejściu do jaskini widać sporo mioteł.
Zastanawiałam się, do czego te miotły służą, więc zaczęłam szukać informacji na ten temat.
Otóż Grecy, którzy przychodzą z wizytą do świętych ikon Chwytają za miołty i omiatają nimi podłogę wokół ikony. Miotła pomaga oczyścić duszę i wyrzucić grzechy.




W małej szczelinie stoi taki kiczowaty wizerunek Archanioła Michała zatopiony w szklanej powłoce, mającej chyba imitowaś kryształ. Ale ktoś to tutaj postawił, więc są chyba tacy, którym takie coś się się podoba.


Przed wejsciem do jaskini jest także kran, z którego można skorzystać i na przykład umyć ręce, bo po odkręceniu kurka woda się z niego leje.



Według mnie miejsce to jest warte zobaczenia.

cdn

Hej
Tez zapamietalem z plazy miasta miasta Rodos cudny kolor wody, no i widok na Turcje oczywiscie

tony montana napisał(a):Hej
Tez zapamietalem z plazy miasta miasta Rodos cudny kolor wody, no i widok na Turcje oczywiscie

Hej, miło mi, że do mnie zajrzałeś
Kolor wody wokół północnego cypla Rodos jest faktycznie niesamowicie niebieski. A do Turcji stąd tylko 18 km, więc gdy tylko jest dobra widoczność, to na pewno fajnie ją widać. Myśmy jednak przez cały pobyt widzieli tylko jej zarysy, bowiem przejrzystość nie była rewelacyjna. Ale bliżej zobaczyliśmy wybrzeże Turcji podczas rejsu na Symi.

Bardzo fajne miejsce. Fotki plus Twój opis sprawia, że czuje się niezwykłość tego zakątka. Na jednej z fotek są małe figurki dzieci - chyba z wosku. Domniemam, że zostawiono je tam w intencji poczęcia lub zdrowia (?)

aga_stella napisał(a):Bardzo fajne miejsce. Fotki plus Twój opis sprawia, że czuje się niezwykłość tego zakątka. Na jednej z fotek są małe figurki dzieci - chyba z wosku. Domniemam, że zostawiono je tam w intencji poczęcia lub zdrowia (?)

Tego nie wiem, ale takie figurki widziałam w monastyrze Tsampika, gdzie bezpłodne kobiety pielgrzymują, aby prosić cudowną ikonę Maryi Panny o pomoc w poczęciu dziecka. Możliwe więc, że w tym miejscu figurki niemowlaków pozostawiane są w tym samym celu.
O jaskini Archanioła Michała z Panormitis w Rodos nie ma żadnych informacji w przewodnikach.
Ja szperając w internecie znalazłam tylko jeden opis tego miejsca i przy pomocy tłumacza google dokonałam bardzo luźnego przetłumaczenia tego tekstu z języka greckiego. Jest tam opcja przejścia na język angielski, ale niestety informacje o tej jaskini chyba nie zostały przetłumaczone i po wybraniu języka angielskiego tego opisu nie można wyszukać.

Opuściliśmy jaskinię i ruszyliśmy dalej ścieżką nad brzegiem morza.










Na kamieniu przy ścieżce zobaczyliśmy malutką kapliczkę a w niej zdjęcie młodej dziewczyny umieszczone za szybką na jej tylnej ściance.



Takich uroczych kapliczek w całej Grecji spotyka się tysiące. Upamiętniają one śmiertelne wypadki, które zdarzyły się w miejscach, gdzie kapliczki zostały ustawione. Grecja jest krajem obfitującym w wypadki drogowe i właśnie te kapliczki są tego dowodem.
Ale skąd kapliczka w tym miejscu, na ścieżce gdzie nie jeżdżą samochody. Może ta dziewczyna się tutaj utopiła.
Chwilę później przekonaliśmy się, że nawet na tej ścieżce może dojść do wypadku, jeżdżą tutaj bowiem skutery.
Grecy jeżdżą bez kasków (zdarzało się, że widzieliśmy na skuterze osobę z kaskiem na głowie, ale na pewno był to turysta), więc jeśli na tej ścieżce dojdzie do jakiegoś wypadku, to uderzenie głową bez kasu w któryś z licznych kamieni czy skał, może być śmiertelny.


Idziemy dalej i cały czas zachwycamy się błękitem wody.
W oddali już widać hotele w Ialissos.








Dycydujemy się posiedzieć chwilę w uroczej małej zatoczce.







Po odpoczynku wracamy.

Wśród skał widzimy roślinę, która wygląda jak ogórki, ale co to jest, to nie mam pojęcia. Może ktoś z Was wie, co to jest.




Ta skała przypomina mi żabę.



Ten słupek informuje o nazwie ulicy, przy której się znajdujemy. Ale stoi on na plaż,y a ulica jest jakiś metr powyżej nad tym murkiem.
Chodnik, który widać na zdjęciu biegnie po plaży.


W szczelinach murku ciągnącego się wzdłuż tego chodnika na plaży zakochani wkładają kamyszki z wypisanymi na nich swoimi imionami.
To coś podobnego do kłódek zapinanych na mostach czy balustradach.




I wreszcie zdecydowaliśmy się na kąpiel.
Popluskaliśmy się trochę. Fajnie było, woda ciepła, pod nogami piasek. Ale i tak dla bezpieczeństwa mieliśmy na nogach buty do wody.



cdn

Też w kamieniu widzę żabę
Pomysł z kamykami wydaje mi się lepszy od kłódek.

Staram się o gustach nie dyktować, ale Twoje zdanie

W małej szczelinie stoi taki kiczowaty wizerunek Archanioła Michała zatopiony w szklanej powłoce, mającej chyba imitowaś kryształ. Ale ktoś to tutaj postawił, więc są chyba tacy, którym takie coś się się podoba.

Uruchomiło moje wspomnienia i myślenie na ten temat.
Jak byłam w Pizie (było to coś ok. 7 lat temu) to "niezapomniane" na mnie wrażenie zrobiła alejka z podobiznami krzywej wieży wykonanymi głównie z gipsu. Większe, mniejsze, malowane w kolory, monochromatyczne, do wyboru i koloru. Alejka była długa. Do dziś stoi mi to w oczach i pytanie kto to kupuje i po co? Tego typu rzeczy nazywam durnostojkami lub korzołapami.
Ale jak tego było tak dużo, to chyba zbyt był?

aga_stella napisał(a):Staram się o gustach nie dyktować, ale Twoje zdanie

W małej szczelinie stoi taki kiczowaty wizerunek Archanioła Michała zatopiony w szklanej powłoce, mającej chyba imitowaś kryształ. Ale ktoś to tutaj postawił, więc są chyba tacy, którym takie coś się się podoba.

Uruchomiło moje wspomnienia i myślenie na ten temat.
Jak byłam w Pizie (było to coś ok. 7 lat temu) to "niezapomniane" na mnie wrażenie zrobiła alejka z podobiznami krzywej wieży wykonanymi głównie z gipsu. Większe, mniejsze, malowane w kolory, monochromatyczne, do wyboru i koloru. Alejka była długa. Do dziś stoi mi to w oczach i pytanie kto to kupuje i po co? Tego typu rzeczy nazywam durnostojkami lub korzołapami.
Ale jak tego było tak dużo, to chyba zbyt był?

Bardzo dobre określenie znalazłaś na tego typu pamiątki - durnostojki i kurzołapy
Nigdy nie kupuję tego typu pamiątek, ale jest sporo takich, którzy się w nich lubują.
Podczas zwiedzania różnych miejsc z ciekawością chodzę pomiędzy straganami z pamiątkami i rozglądam się, a nóż trafię na jakąś perełkę. Niestety perełek nie ma, a jeśli się trafiają, to bardzo rzadko.
W Rodos chcieliśmy kupić jakieś magnesy na lodówkę - dla siebie oraz dla kolegi, który złożył u mnie stałe zamówienie, bo jest zbieraczem magnesików. Stanęłam przed straganem i wśród totalnego kiczu szukałam czegoś, co przykłuje moją uwagę. Ciężko było coś wybrać.


Szczególnie złe wrażenie zrobiły na mnie te główki kotów. Przed oczami stanęly mi kotki, którym obcina się głowy, żeby zroić z nich pamiątkę z Rodos.
Wreszczie wybór padł na oko proroka.


W Grecji, która jest bardzo religijna, chyba dla przeciwwagi pojawiają się niezliczone przesądy.
Grecy uważają, że na wszystko co piękne lub cenne należy zawiesić amulet. I tym amuletem jest niebiesko–białe oko proroka, które ma stanowić zaporę przed każdą złą mocą.
Ciekawostką jest, że jeśli Grek na coś lub na kogoś napluje, to jest to uznawane za najlepszy komplement, bowiem jest to sposób na zapobieganie ewentualnym złym urokom.

Ale jajo. Na Krecie też dziwiło mnie czemu w sklepikach widzę oko proroka (ale tematu nie zgłębiłam). Mnie to się kojarzy z Turcją lub krajami muzułmańskimi. W Turcji zakupiłam elegancki brelok do kluczy z okiem proroka

Ja o oku przeczytałam dopiero po powrocie z Krety i teraz żałuję, że nie upiłam sobie w opcji breloczka do kluczy... Ciekawe czy na kontynencie też na nie trafię to bym już za 2 tygodnie nadrobiła braki...

aga_stella napisał(a):Ale jajo. Na Krecie też dziwiło mnie czemu w sklepikach widzę oko proroka (ale tematu nie zgłębiłam). Mnie to się kojarzy z Turcją lub krajami muzułmańskimi. W Turcji zakupiłam elegancki brelok do kluczy z okiem proroka

I dobrze Ci się kojarzyło. Ale ten talizman jest rozpowszechniony rówznież w Grecji.
Historia tego talizmanu jest bardzo ciekawie przedstawiona tutaj. Szczególnie spodobało mi się wyjaśnienie, że ponoć osoby z niebieskimi oczama częściej rzucają uroki i dlaczego amulety, mające odczyniać te złe uroki mają postać niebieskich oczu.

piekara114 napisał(a):Ja o oku przeczytałam dopiero po powrocie z Krety i teraz żałuję, że nie upiłam sobie w opcji breloczka do kluczy... Ciekawe czy na kontynencie też na nie trafię to bym już za 2 tygodnie nadrobiła braki...

Zastanów się dobrze przed zakupem
Katolikom zabronione jest noszenie amuletów. Mówi o tym Katechizm Kościoła Katolickiego
"KKK 2117 Wszystkie praktyki magii lub czarów, przez które dąży się do pozyskania tajemnych sił, by posługiwać się nimi i osiągać nadnaturalną władzę nad bliźnim – nawet w celu zapewnienia mu zdrowia – są w poważnej sprzeczności z cnotą religijności. Praktyki te należy potępić tym bardziej wtedy, gdy towarzyszy im intencja zaszkodzenia drugiemu człowiekowi lub uciekanie się do interwencji demonów. Jest również naganne noszenie amuletów. Spirytyzm często pociąga za sobą praktyki wróżbiarskie lub magiczne. Dlatego Kościół upomina wiernych, by wystrzegali się ich. Uciekanie się do tak zwanych tradycyjnych praktyk medycznych nie usprawiedliwia ani wzywania złych mocy, ani wykorzystywania łatwowierności drugiego człowieka."
Chrześcijanin nie może uważać, że przed jakimkolwiek złem może go ochronić pogański przedmiot.