To nie tam miało być, czyli Rodos 2018

Chałwę uwielbiam. Szkoda, że u mnie była tylko taka pod turystów, a takich produktów to ja nie kupuję....
Szkoda, że moi Panowie jej nie lubią.... I nie martw się, że w d. idzie, bo to nie prawda....

W pewnym momencie ujrzeliśmy w murze wejście na jakiś plac. Skorzystaliśmy z niego i znaleźliśmy się na Placu Dorieos.



Plac ocieniony jest olbrzymimi platanami, pod którymi urządzono restauracyjny ogródek, cieszący się sporą popularnością.





Ozdobą tego placu jest także meczet Hassana Paszy, który zbudowany został w 1588 roku. Uważany jest za jeden z najpiękniejszych na Starym Mieście.
Niestety nie mogliśmy się o tym przekonać, bo drzwi do niego były zamknięte na cztery spusty.
Ponadto trwają przy nim jakieś prace remontowe, bo otoczony był rusztowaniami.
Pozostało nam jedynie obejrzenie go z zewnątrz. Bardzo ciekawie się prezentuje a po wyremontowaniu będzie na pewno jeszcze ciekawszy.

piekara114 napisał(a):Chałwę uwielbiam. Szkoda, że u mnie była tylko taka pod turystów, a takich produktów to ja nie kupuję....
Szkoda, że moi Panowie jej nie lubią.... I nie martw się, że w d. idzie, bo to nie prawda....

Jakie super motto. Będę z niego od czasu do czasu korzystać, jak mnie najdzie ochota na słodkości.

...
Świetna ta knajpka pod platanem, byliśmy tam dwukrotnie .

Chałwa jest również moim przysmakiem z grupy "ulubiony" , a wracając do pamiątek , , , nazwijmy urologicznych - w Australii spotkałem breloczki do kluczy , otwieracze różnego typu , przyciski do papieru i wiele , wiele innych jeszcze urzytkowych pamiątek z klejnotów kangurów . Można je nabyć również w strefie bezcłowej na lotnisku i w tym przypadku obejdzie się bez napisów - kangur kojarzy się z Australią . . . przecież jedyny problem - rozpoznać że to klejnoty kangura


Pozdrawiam
Piotr

Buber napisał(a):...
Świetna ta knajpka pod platanem, byliśmy tam dwukrotnie .

Czytałam i oglądąłam w Twojej relacji.
Na zdjęciu, na którym siedzicie pod platanem (https://www.cro.pl/rodos-2015-t49242-180.html#p1662640), widać, że meczet jest cały ogrodzony.
Podczas mojej wizyty już był bardziej widoczny.

piotrf napisał(a):Chałwa jest również moim przysmakiem z grupy "ulubiony"

Pozdrawiam
Piotr

To witamy w klubie smakoszy chałwy.
A ja jeszcze się dogrzebałam do jednej paczki i właśnie sobie z mężem podjadamy (a w d...pę idzie i jutro jak stanę na wagę, to będę płakać).

Nie stawaj na wadze i po problemie Na szczęście ja w domu nie mam i się nie martwię

Na ten moment mieliśmy już dosyć zwiedzania i zdecydowaliśmy się wracać do hotelu i trochę odpocząć, zażyć kąpieli w basenie lub w morzu i nabrać sił na wieczorny spacer.

Podczas drogi powrotnej jeszcze zrobiłam kilka fotek.



Chodząc po Starym Mieście nie sposób nie trafić na ulicę Sokratesa, z której pięknie widać różowy meczet Sulejmana.

Ponieważ była już pora obiadowa, to w drodze powrotnej do hotelu w tym miejscu (pod tymi niebieskim markizami jest teraz knajpka) zakupiliśmy gyros pitę w cenie 2,5 euro za porcję.

Najedliśmy się do syta, bo porcje były dosyć spore i bardzo smaczne. Mogę polecić to miejsce. Wracaliśmy tutaj jeszcze kilka razy.

A potem poszliśmy na plażę i jakieś dwie godziny baraszkowaliśmy w wodzie.


Fale były bardzo fajne, nie za wielkie, nie za małe, takie akurat.







Po tym relaksie poszliśmy do hotelu na małą drzemkę, po której udaliśmy się na wieczorny spacer do portu Mandraki.

cdn

Wieczorkiem poszliśmy zobaczyć Port Mandraki i jego słynne wiatraki.
Słońce już zachodziło, więc temperatura była idealna.
Weszliśmy na deptak prowadzący do wiatraków i stamtąd zerkaliśmy do tyłu na mury obronne Starego Miasta

Doszliśmy do wiatraków, które w promieniach zachodzącego słońca prezentowały się bardzo okazale.




Po prawej stronie widzieliśmy wejście do portu handlowego


a po lewej stronie port Mandraki.



Zbliżaliśmy się do fortu św. Mikołaja, usytuowanego na końcu falochronu.
Fort ten miał odpierać ataki otomańskich Turków.


Z miejsca obok fortu mieliśmy widok na miasto po drugiej stronie portu.


Waldek wszedł na spory głaz, żeby mieć lepszą miejscówkę do robienia zdjęć.

Za nim na ten sam głaz wszedł kot. Kotów tam było bardzo dużo.

Kot wypatrzył kraba i chciał go chyba schwytać.

Kot niestety nie zdecydował się na skok do wody, więc przestaliśmy mu kibicować i udaliśmy się do miejsca, gdzie znajduje się wejście do portu Mandraki.






To w tym miejscu stał ponoć Kolos Rodyjski - jeden z siedmiu cudów starożytnej Grecji.
Niestety nigdy nie zostało ustalone, gdzie dokładnie posąg ten stał.
Przedstawiał on boga Słońca Heliosa i miał rzekomo 34 metry wysokości.
Wzniesiono go w 282 r. p. n. e. ale jego żywot był krótki, gdyż stał jedynie 65 lat.
Podczas trzęsienia ziemi, które nawiedziło wyspę Rodos, runął i rozsypał się na kawałki.
Obecnie w miejscach, w których ponoć umiejscowione były stopy Kolosa Rodyjskiego, stoją kolumny zwieńczone skromnymi figurkami jelenia i łani wykonanymi z brązu. Są one symbolem miasta, gdyż w starożytności uwolniły wyspę od węży.
Przez wiele lat stado jelonków żyło w fosie wokół Starego Miasta aż do czasu, kiedy stworzono dla nich rezerwat w Parku Rodini.



Stojąc pod kolumną z łanią mieliśmy taki widok na Pałac Wielkich Mistrzów

i na Fort Św. Mikołaja.

Taki fajny jachcik był przycumowany

do tego (chyba bardzo starego) polera.

Wracamy tą samą drogą (bo innej nie ma).
Towarzyszą nam koty, które wychodzą z każdego zakamarka.

Tutaj doszło do ostrego starcia pomiędzy kocimi samcami.





Koty nie boją się ludzi i pozwalają się głaskać.
Szkoda że nie mieliśmy żadnych przekąsek dla nich, bo chyba czekały na to, żeby dać im coś do jedzenia.

Decydujemy się iść jeszcze na Stare Miasto.
W tym celu skręcamy do bramy Apostoła Pawła, która została zbudowana w drugiej połowie XV wieku.
Podczas II wojny światowej brama ta została niemal całkowicie zniszczona, ale odbudowano ją w roku 1951.



Ostatni rzut oka na port Mandraki.


Mijamy bramę Arsenału, którą zbudowano w XIV wieku.


Idziemy wzdłuż nabrzeża, przy którym natrafiamy na stoisko z pamiątkami urządzone na statku.



Podziwiamy mury Starego Miasta rozświetlone światłami latarni.





Wchodzimy do Starego Miasta.
Obok Kościoła Matki Boskiej z Burg o tej godzinie jest puściutko.
Te pozostałości po kościele kiedyś były gotycką katedrą.



Idziemy w kierunku Placu Żydowskich Męczenników, na których jest jeszcze sporo turystów i sprzedawców.



Mijamy różne sklepy, które są jeszcze otwarte.



Dochodzimy do Placu Hipokratesa. Tutaj też jeszcze spory ruch.


Ale ulica Rycerska o tej porze jest pusta.


My też w nią nie wchodzimy lecz opuszczamy już Stare Miasto i idziemy do hotelu.
Musimy się wyspać, bo od rana zaczynamy zwiedzanie wyspy Rodos.

Bardzo sympatyczne wieczorne zdjęcia miasta.
Żałuję, że nie pochodziłem w Rodos po ciemku, choć w sumie były sposobności ...ale lenistwo zwyciężyło.
Widzę że jest nastrojowo - wystarczy odejść od handlowych pasaży i już robi się kilmacik - to ostatnie zdjęcie to chyba uliczka Rycerska ?

Buber napisał(a):Bardzo sympatyczne wieczorne zdjęcia miasta.
Żałuję, że nie pochodziłem w Rodos po ciemku, choć w sumie były sposobności ...ale lenistwo zwyciężyło.
Widzę że jest nastrojowo - wystarczy odejść od handlowych pasaży i już robi się kilmacik - to ostatnie zdjęcie to chyba uliczka Rycerska ?

Tak, to jest uliczka Rycerska. Fajnie wyglądała bez żadnych ludzi, oświetlona jedynie latarniami.
Podczas naszego pobytu na Rodos byliśmy na Starym Mieście w różnych porach dnia, ale faktycznie ten późnowieczorny spacer miał swój niewątpliwy urok.