Tereferelacja ;-) czyli Czarnogóra i Hvar 2014

Mikromir napisał(a):- To jest bardzo zły gatunek pszczół - powiedziała Ania, uświadomiona w tych sprawach przez Kubusia Puchatka.

Pośpiesznie wycofaliśmy się więc z zagrożonego terenu...

...i to była , bardzo dobra decyzja...dzikie pszczoły są bardzo niebezpieczne

mervik napisał(a):dzikie pszczoły są bardzo niebezpieczne

Z całą świadomością tego faktu zwiewaliśmy stamtąd tak szybko, jak tylko pozwalała stroma ścieżka... Nawet mnie nie interesowało, czy to osy, czy dzikie pszczoły - to bzyczenie było po prostu złowróżbne...
Zresztą osy były w ogóle prawdziwym utrapieniem na Hvarze, z jedną nawet moja stopa miała bliskie, bardzo niemiłe spotkanie...

Gdy przeglądałam zdjęcia groty w Sv. Nedjelji w forumowych relacjach, nawet nie przypuszczałam, że jej odwiedzenie może dostarczyć aż tylu zachwytów i wzruszeń. Ze wszystkich miejsc jakie widzieliśmy na Hvarze właśnie to zrobiło na mnie najsilniejsze wrażenie. Grota zdecydowanie warta była mozolnej wędrówki pod górę.

Cóż więc tam było? Szczerze mówiąc bardzo niewiele. Ruiny zabudowań, niewielki dzwon, ciągle funkcjonująca kaplica... Duża grota w głębi z zaledwie fundamentami starych murów - pewnie klasztornych cel... Studnia, z której można było zaczerpnąć wody... Wszystko brzmi zwyczajnie, a jednak porośnięta zielenią całość robiła tak niezwykłe wrażenie, że nie miałam ochoty opuszczać tego miejsca.



Dzieci rzuciły się najpierw do dzwonu, którego dźwięk nagle przerwał tę ciszę i spokój.



Potem zaczerpnęliśmy wody ze studni. Schłodziliśmy się z ulgą...



...i ruszyliśmy pomyszkować trochę w ruinach. Schodki po prawej prowadziły do paru zawalonych pomieszczeń i niewielkiej kapliczki:





Schody po lewej zaprowadziły nas do wysokiej groty, w której niegdyś pewnie mieli swoje cele mnisi.







Poczuliśmy się trochę jak w jakimś zaginionym mieście Południowej Ameryki - wśród kamiennych ruin zarośniętych pnączami i krzewami...

Nie wiem co powiedzieć.....

Stasiek, to tylko popatrz jeszcze trochę...




Zaglądamy jeszcze do jedynego niezniszczonego budynku - kaplicy:



Można wejść do środka, ale wnętrze, łagodnie mówiąc, mieści się raczej w kategoriach sztuki naiwnej...



Jeszcze spojrzenie na ukrytą gdzieś na boku mogiłę...



Jeszcze kolejne zachwyty widokami spod groty...



Jeszcze burzliwa dyskusja, czy idziemy wyżej na Sv. Nikola... Niestety, to już nie wyszło ze względu na niezbyt dobre samopoczucie syna tego dnia.

Zadumani wracamy na dół do wioski.

Pięknie i pięknie pokazane

Ile czasu zajęło Wam dojście do jaskini?
Ile lat ma Ania?

Och Danusiu ,cudownie pokazałaś i opisałaś to miejsce,jeśli uda mi się być na Hvarze w przyszłym roku ,to na pewno tam się wybiorę.

śliczne widoczki

Mikromir napisał(a):Gdy przeglądałam zdjęcia groty w Sv. Nedjelji w forumowych relacjach, nawet nie przypuszczałam, że jej odwiedzenie może dostarczyć aż tylu zachwytów i wzruszeń. Ze wszystkich miejsc jakie widzieliśmy na Hvarze właśnie to zrobiło na mnie najsilniejsze wrażenie. Grota zdecydowanie warta była mozolnej wędrówki pod górę.

Jakoś się nie dziwię....
Fajny plac.

CROberto napisał(a):pięknie pokazane

Dzięki

Vjetar napisał(a):Ile czasu zajęło Wam dojście do jaskini?
Ile lat ma Ania?

Ania skończyła w lipcu 5 lat. Weszła do góry samodzielnie, choć oczywiście we własnym, dość rekreacyjnym tempie.

Tuż nad zabudowaniami Sv. Nedjelji jest taki znak:



Te 30 minut stamtąd do Špilji jest spokojnie do zrobienia dla dorosłego. Nam droga od kościoła w górnej części wioski do samej jaskini zajęła około 45-50 minut, łącznie z bardzo krótką wizytą w tej drugiej grocie, licznymi postojami, oraz zbieraniem kwiatków i innych badziewi.

andeo napisał(a):...cudownie pokazałaś i opisałaś to miejsce... na pewno tam się wybiorę.

Dzięki Bardzo polecam to miejsce.

rysiek_r74 napisał(a):śliczne widoczki

Hvala ładnie tam jest po prostu

anakin napisał(a):Fajny plac.

Nooo... Zajrzyj tam kiedyś.

Mikromir napisał(a):...

Vjetar napisał(a):...

To tak jak moja mała. Czyli spokojnie do zrobienia.
Super. Dzięki.

Vjetar napisał(a):Czyli spokojnie do zrobienia.

Tak sądzę. Moja córka raczej nie narzekała, może dlatego, że sporo było kwiatków do zbierania po drodze. Paradoksalnie zazwyczaj więcej marudzą moje nastolatki niż Ania - im starsze, tym bardziej. Podsumowanie wycieczki przez dwunastolatka: Miejsce było super, ale droga okropna!

Wracam za tunel.

Po wizycie w grocie nasze puste żołądki ciągną nas w dół, gdzie nowsza, turystyczna część Sv. Nedjelji daje nadzieję na znalezienie knajpki z obiadem. Mijamy po drodze domy z apartamentami uroczo rozlokowane w piniowym lesie.

Te okolice widzieliśmy wcześniej tylko na zdjęciach Hvaromaniaków:





Przy tzw. plaży widać boisko do gry w bule.



Idę brzegiem i tak sobie myślę, gdzie bywalcy tej okolicy plażują z dziećmi? Ciągle widać tylko skały i beton. Na dodatek akurat tego dnia mocno wieje - o brzeg z łomotem rozbijają się kolejne fale... Moje nieźle pływające nastolatki miałyby tu dziś problem z kąpielą w morzu, a cóż dopiero Anula...

Docieramy do restauracji Tamaris. Z górnego tarasu widać skalisto-betonowy brzeg.





Dopiero gdzieś na wschodnim krańcu miejscowości znajdziemy niewielką plażę bardziej odpowiednią dla maluchów.



Cóż, generalnie warunki plażowe w miejscowości na pierwszy rzut oka wydają się dobre raczej dla dorosłych / dobrze pływających. Za to widokowo jest tu rewelacyjnie.