TATRY - Przygoda w plecaku...z małolatem na szlaku...

Ostatnia sobota

Agnieszko , Bluesman , fajnie że zaglądacie.

Widzę , że nie tylko ja wędrowałam po słowackiej stronie.....

Ale zanim zabiorę się do mojej relacji , czy mogę prosić o opis tych pięknych fotek ?

Eeee chciałem tego uniknąć
Piękna i lajtowa trasa do Chaty pri Zelenom Plese. Odbija się w lewo jadąc od Spiskiej Beli w kierunku Strbskiego Plesa. Po kilku kilometrach jest doskonale widoczny po prawej stronie, prawie zawsze zapchany płatny parking ale parkujemy dalej po lewej lub prawej stronie na poboczu. Warto się tam wybrać nominalny czas przejścia to około 2,40min. Po minięciu schroniska poszliśmy dalej udając się do maleńkiego jeziorka Biele Pleso znajdującego się na płaskowyżu (30min), mijając po drodze Trojrohe pleso (gdzie na zdjęciu odbija się pięknie niebo). Zeszliśmy inaczej nie wracając do Chaty tylko zaraz odbiliśmy w lewo na niebieski szlak krótszy o pół godziny ale bez widoków. Można i iść nim bezpośrednio na Biele Pleso, a wracać przez schronisko. Spotkaliśmy po dojściu do szlaku, którym wchodziliśmy (one się łączą) prowadzących pod górę rowery bikerów, a mnie aż dusza piszczała . W przyszłym roku planujemy wjechać do schroniska na rowerach

Eeee , dzięki.

Może kiedyś się wybierzemy. Podpowiedz mi tylko jeśli możesz , czy ten szlak nadaje się dla dzieciaków ? To , co lajtowe dla dorosłych , jest często męczące dla dzieci , a marudzące dzieci , to nie jest to , co lubimy najbardziej

Iwona75 napisał(a):Eeee , dzięki.

Może kiedyś się wybierzemy. Podpowiedz mi tylko jeśli możesz , czy ten szlak nadaje się dla dzieciaków ? To , co lajtowe dla dorosłych , jest często męczące dla dzieci , a marudzące dzieci , to nie jest to , co lubimy najbardziej

Dla dzieci ok. nie ma karkołomnych podejść ale lepiej dla dzieci wyższe butki, bo trochę momentami kamieni jest. Po drodze są miejsca do wypoczynku np jakieś ławeczki, wiata i ławeczki. A widoki szkoda gadać. Mamy jeszcze sporo planów związanych z tym kierunkiem między innymi przejście do Łysej Polany gdzie się zakwaterujemy. Byliśmy też tu w zimie (chociaż teraz w kilku miejscach co nas zaskoczyło był lód) widoki równie piękne, a zwłaszcza strumień z fantastycznymi lodowymi kształtami.

Bardzo dziękuję , może wiosną wybierzemy się w te miejsca.

A teraz zabieram się do opisywania naszej tatrzańskiej niedzieli.

z tym, że ta wiosna tam jest baaardzo późna

Podobno sezon wyjazdowy 2012 , zamknęliśmy naszym dwuosobowym wypadem w Tatry we wrześniu , podobno mieliśmy zacząć zapełnianie skarbonek na kolejny sezon , podobno .....

Ale jak tu obietnic dotrzymać , gdy pogoda na szlak zaprasza

Już w środę , po powrocie z grzybobrania , zaczynam przebąkiwać , że to ostatnie ciepłe dni , że w górach jest tak pięknie....

A póżniej po prostu oznajmiam , że " pomysła mam ! "

I tak oto , w niedzielny poranek , w sześcioosobowym składzie , mkniemy w kierunku przejścia granicznego w Jurgowie.

Dlaczego nie na Łysą Polanę ?

Bo nauczeni doświadczeniem z ubiegłego roku , obawiamy się że przyjdzie nam stać w długim korku , wśród turystów pragnących w tak piękny dzień , powędrować w stronę Morskiego Oka.

Pierwsze widoki na Tatry są wyjątkowe. I bardzo podobne do widoków z soboty ( jak już na wcześniejszych fotkach zauważyłam ).
Robione zza szyby samochodu , wiec może niezbyt dobre , ale i tak Wam pokażę



Drogę mamy prawie pustą , niewiele samochodów kieruje się na "nasze" przejście.

Po przekroczeniu granicy polsko-słowackiej , jedziemy w kierunku Tatrzańskiej Kotliny , a póżniej skręcamy na drogę która biegnie przez słowackie miejscowości , a nazywana jest Drogą Wolności.

Po prawej stronie rozpościera się pasmo Tatr.

Z drugiego rzędu słychać "ochy" i "achy" , trzeci milczy ( znowu te góry ? ile można ? - to oczywiście "zachwycona" starsza córka ).

Mijamy Tatrzańską Łomnicę , naszym celem jest dzisiaj Szczyrbskie Jezioro.

Do parkingu niewielka kolejka , a póżniej plecaki na właściwe części ciał , nosidło dla młodszej córy , aparaty i w drogę.
Idziemy szeroką drogą asfaltową , w kierunku widniejącego łańcucha Tatr Wysokich.

Ludzi dużo , sklepikarzy w drewnianych budkach ustawionych wzdłuż drogi również.
Wiemy jednak , że to powinno się zmienić po kilku minutach , gdy miniemy łukowaty mostek nad asfaltówką i skręcimy w prawo , w kierunku przewidzianego na dzisiaj szlaku.



Szlak miał być łatwy , miły i przyjemny ( w końcu są z nami dzieci , oraz Ich babcia ),więc po "przestudiowaniu" mapy i wysłuchaniu opowieści kogoś , kto już tam był , decydujemy się na Popradzkie Jezioro.

bluesman napisał(a):z tym, że ta wiosna tam jest baaardzo późna

Może być nawet lato , zaczekamy

Super czekam na zdjęcia My zrobiliśmy Popradzkie Pleso na rowerach więc ciekaw jestem pieszej trasy

Będą zdjęcia , będzie opis. Wczoraj jakieś problemy z dostępem do netu miałam , więc dzisiaj postaram się nadrobić zaległości.

Szlak czerwony , który ma nas doprowadzić do celu , pnie się od razu w górę , ale podejście jest przyjemne.
Ścieżka wiedzie południowym zboczem góry o nazwie Trigan.
Z prawej stony mamy las , z lewej , w dole zostawiamy Szczyrbskie Jezioro i kompleks sportowy FIS.



Nasza trzylatka dzielnie maszeruje .



Po ok. 40 minutach dochodzimy do rozwidlenia szlaków.

Możemy zostać na szlaku czerwonym , lub zejść na szlak zielony ,wiodący przez Dolinę Mięguszowiecką .

Wybieramy wariant pierwszy , ścieżka wiedzie nadal lasem , który wkrótce się przerzedza.



Natrafiamy na zadaszone żródełko , niestety wyschnięte , robimy krótki postój i ruszamy w dalszą drogę. Teraz wiodącą po wielkich kamieniach , po płaskim terenie , wkrótce obniżającą się lekko w kierunki Mięguszowieckiej Doliny.

Iwona75 napisał(a):Szlak miał być łatwy , miły i przyjemny ( w końcu są z nami dzieci , oraz Ich babcia ),więc po "przestudiowaniu" mapy i wysłuchaniu opowieści kogoś , kto już tam był , decydujemy się na Popradzkie Jezioro.

Kopę lat już tam nie zaglądałem. Będę musiał znowu kiedyś przeprowadzić osobistą inspekcję.

Pozdrawiam,
Wojtek

Witaj Wojtku !
Dla Ciebie , nasze podróże to przysłowiowa " bułka z masłem" , tym bardziej mi miło , że zajrzałeś.

Iwona75 napisał(a):Witaj Wojtku !
Dla Ciebie , nasze podróże to przysłowiowa " bułka z masłem" , tym bardziej mi miło , że zajrzałeś.

Zaglądam co jakiś czas - jednak to Tatry.

Pozdrawiam,
Wojtek

Maszerując nadal czerwonym szlakiem , dochodzimy do potoku , przechodzimy przez drewnianą kładkę i zatrzymujemy się na chwilę , aby chłonąć piękno gór.



Ścieżka , którą idziemy , zagłębia się teraz w las , przybywa turystów , wkrótce dochodzimy do rozwidlenia szlaków.
I taka mała ciekawostka.
Oprócz tablic informacyjnych i ławeczek, stoi tutaj mała budka , w której zostawia się paczki , mające dotrzeć do Chaty pod Rysami.

Jeśli ktoś chce zabawić się w szerpa , wystarczy że zabierze taką paczkę ( 5-10 kg.) i powędruje sobie z nią dalej.
Na szczycie czeka wynagrodzenie , w postaci ...herbaty.



My jednak nie korzystamy z tej możliwości , schodzimy lekko w dół , tam , gdzie widać już zielonkawą taflę wody.