TATRY - Przygoda w plecaku...z małolatem na szlaku...

CROberto napisał(a):
MOI DRODZY

Mam taką sugestię....jeśli możecie to, zamiast wrzucania tylko fotek stwórzcie relację z danej wędrówki /szlaku i opiszcie ją według własnego upodobania.....
Mam taki pomysł ....wówczas gdy Iwona zakończy relację,to osoba chętna do podzielenia się swoimi przeżyciami mogłaby zamieścić swój odcinek.....byłoby dobrze żeby w miarę szybko ukazał się w całości.
Chodzi mi o to ,aby relacje różnych autorów nie przedzielały się....wtedy będzie to dla wszystkich bardziej czytelne i pomocne w ewentualnym planowaniu wybranej wędrówki/szlaku.....(jeżeli odcinek będzie miał kontynuację zaznaczcie - C.D.N.)

Piszcie i "ładujcie" pikne foty....

HEJ

Robert , wiesz jak mnie ten tekst zaskoczył ?

Bo ja od wczoraj właśnie o tym myślałam. Że fajnie byłoby konkretne szlaki opisywać , zaznaczyć czy trasa nadaje się dla dzieci , czy nie....Ile mniej więcej czasu zajmie przejście itp. Wtedy osoby zainteresowane mogłyby wybrać coś dla siebie.
Myślę też o podpowiedziach dotyczących fajnych noclegów ( link do stronki , albo nazwa kwatery , ceny , opis , bo często nie odpowiada temu co zastajemy na miejscu ) , knajpek ( Kolibeckę już z Mirkiem "zareklamowaliśmy" ).

No i właśnie , ja sobie o tym myślałam , ale nie śmiałam "ulepszać" w tej kwestii Twojej relacji , a Ty poczytałeś w moich myślach i wystukałeś na klawiaturce.

Mam nadzieję że pomysł się spodoba , i szybko wracam do swojej relacji , aby zwolnić miejsce innemu Tatromaniakowi.

Pozdrawiam ciepło - Iwona

C.D DNIA TRZECIEGO ( OSTATNIEGO)

Wędrujemy sobie powoli Doliną Kościeliską , tłumy uniemożliwiają robienie zdjęć....

Kusi mnie aby zmienić plany i skręcić w stronę Doliny Lejowej.
-Daj spokój - mówi mąż - tamte dwa dni były męczące , dzisiaj już należy się Im odpoczynek.

Przyznaję Mu rację , widzę że dziewczynki szczęśliwe , co chwilę podbiegają do potoku i chlapią się wodą .
Lubię tą trasę , nie jest absolutnie męcząca , widoki ładne.....Nam kojarzy się ze spokojem ( kwiecień , maj , czerwiec..),dzisiaj niestety jest inaczej.




Przy Kapliczce Zbójnickiej robimy postój na posiłek , na Polanie Pisanej dziewczynki podpowiadają że może bryczką...

No nie....na to zgody nie ma , idziemy dalej.

Nagle słyszę "pochlipywanie" ośmiolatki.

-Stało się coś ?
-Ucho ciociu !
-Co ucho ?
-Boli , bardzo....

Oglądamy ...Krew się leje , ucho napuchnięte , a winowajcą jest ....kolczyk.

Łzy kapią , ale wyjąc trzeba , ucho odkazić....Boli , ale już mniej , więc idziemy dalej.

Do schroniska na Hali Ornak mamy już bliziutko , a to samo dziewczę z uśmiechem mówi.

-Ciociu , a moją nogę widziałaś ?

Lewe kolano jest dwa razy takie jak prawe , czerwone , twarde.

W głowie dziesiątki myśli. Nie upadła , nie uderzyła....na pewno nie jest to skręcenie...

-Coś mnie ugryzło chyba , bo swędzi.....

Ok. , jest w plecaku coś odczulającego , jest czym owinąć kolano.

Aby dotrzeć do celu musimy lekko wspiąć się pod górę.

Dochodzimy do schroniska.

Widoki ładne , ale ludzi...za dużo. Siedzimy sobie pół godzinki i postanawiamy wrócić.

Ale nasza ośmiolatka ledwie idzie , ciężko Jej .

I tym samym spełnia marzenie siostry i kuzynek. Z Polany Pisanej do Kościeliska wracamy bryczką.

A póżniej zamieniamy bryczkę na samochód i pełni wrażeń udajemy się do domu.

WNIOSKI

1. nawet najłatwiejsza trasa , może okazać się najtrudniejszą
2. wybierając się w góry ( a z dziećmi nawet w doliny ) ,trzeba dobrze przemyśleć co do plecaka spakować
3.przed wyborem szlaku , zastanowić się czego oczekujemy i wybrać trasę odpowiadającą naszym potrzebom

KONIEC

Fotki poprzednie wrzucone nieśmiało żeby nie wtrącać się w relację.
Dziękuję autorowi za przyjęcie.

Postaram się coś opisać, może raczej na zasadzie - jedna trasa w jednym odcinku.
Wyruszamy z Kuźnic żołtym szlakiem przez Dolinę Jaworzynki do Hali Gasienicowej i dalej nad Czarny Staw Gąsienicowy.
Trasa ok 15 km.

Dolina Jaworzynki


Żółty szlak


Widoki z żółtego szlaku


Giewont


W stronę Gąsienicowej




Schronisko Murowaniec, w dali widoczna między innymi Orla Perć


Kościelce


Szlak nad Czarny Staw Gąsienicowy


Nad Czarnym Stawem




Jelonek przy Rondzie Kużnickim


pozdrawiam

ziomek...jak dla mnie bomba

Ziomek ,dla mnie też bomba,ale.......gdzieś Ty tam widział czarny staw.......

Iwona75 napisał(a):
1. nawet najłatwiejsza trasa , może okazać się najtrudniejszą

Z małolatami nawet na Krupówkach nie jest lekko....

tak trudno go zobaczyć ale jest napewno
Czarny Staw Gąsienicowy[edytuj]Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacji, szukaj Czarny Staw Gąsienicowy

Widok z Koziej Dolinki
Państwo Polska
Powierzchnia 17,94 ha
Wymiary 665 × 425 m
Głębokość 51 m
Objętość 3 798 000 m³
Wysokość lustra 1624 m n.p.m.
Rzeki wypływające Czarny Potok
Wyspy 1 wyspa (310 m²)
Rodzaj jeziora polodowcowe
Położenie na mapie Tatr


Czarny Staw Gąsienicowy
49°13′52″N 20°01′05″E / 49.231111111111, 20.018055555556
Zdjęcia i grafiki w Commons

Czarny Staw Gąsienicowy – jezioro polodowcowe z grupy Gąsienicowych Stawów w Tatrach Wysokich. Położone jest na wysokości 1624 m n.p.m. w cyrku lodowcowym i jest czwartym co do głębokości jeziorem tatrzańskim. Nad jego zachodnim brzegiem wznoszą się ściany Kościelca. Czarny Staw jest największym jeziorem Doliny Gąsienicowej i jednym z dwóch położonych w części wschodniej, nazywanej czasem Czarną Doliną Gąsienicową (drugie z nich to Zmarzły Staw Gąsienicowy). Jezioro ma kształt owalny, woda jest przezroczysta, o zabarwieniu szafirowym. Na jeziorze, w pobliżu jego północno-wschodniego brzegu znajduje się niewielka (310 m²) wysepka porośnięta kosodrzewiną. Powstała ona na dawnym mutonie. Na wysepce tej planowano w 1909 zbudowanie mauzoleum Juliusza Słowackiego, w wyniku protestów działaczy ochrony przyrody nie doszło do tego. Od północy zamyka je skalny próg, z którego wypływa Czarny Potok Gąsienicowy. Czarny Staw został sztucznie zarybiony w 1881 r. (wpuszczono do niego pstrągi potokowe i źródlane).


Czarny Staw ze szlaku na ZawratZobacz w Wikiźródłach rozdział „Czarny Staw Gąsienicowy” z „Illustrowanego przewodnika do Tatr, Pienin i Szczawnic”
Czarny Staw Gąsienicowy z KościelcaNazwa wywodzi się z ciemnogranatowego, a nawet czarnego odcienia wody, związanego z ocienieniem wód pobliskim szczytem i sinicami (Pleurocapsa polonica) porastającymi głazy znajdujące się na brzegach jeziora. Przezroczystość wody wynosi 12 m. Staw pokrywa się lodem przeważnie w październiku–listopadzie, taje zaś w miesiącach maj–lipiec.

Jeziorem od początków XIX wieku zachwycali się tatrzańscy turyści. Było tematem obrazów Alfreda Schouppégo, Wojciecha Gersona, Leona Wyczółkowskiego i wielu innych. Pomiarów jego wysokości dokonał już w 1852 Stefan Kuczyński. Pełniejsze pomiary wykonał Eugeniusz Klemens Dziewulski w 1881, a dokładniejsze Ludomir Sawicki w 1909.

W latach 1884–1920 istniał nad brzegiem stawu bufet, będący własnością Józefa Sieczki z Zakopanego. Spalił się w 1920.

CROberto napisał(a):Dotrzeć na Rusinową Polanę od tej strony można czterema szlakami.
Z Palenicy Białczańskiej - niebieskim szlakiem ok. 45 min.(najrtudniejsze z tych podejść) - rezygnujemy z tego szlaku ponieważ zalega tam sporo śniegu...
obawiamy się że będziemy brodzić w błocie...
Mój brat kilka dni wcześniej był nad Morskim Okiem i chodził po zamarzniętej tafli nawet 10 m od brzegu... śnieg,śnieg i śnieg...
Z Wierch Porońca - najłatwiejsze wejście...więc będzie tłok...nawet wózki z maluchami tamtędy pchają.....odpada (czas przejścia 1 h )
Dolina Filipka innym razem...(czas przejścia 1.15min)
Idziemy od Zazadniej na Wiktorówki.
Podjeżdżamy a tu miła niespodzianka...bez problemu parkujemy- na dodatek -gratis (są miejsca do parkowania - parkingowego brak)
Słoneczko mocno przygrzewa...chmurki dryfują po błękicie...
z lasu to wygląda jakby omijały rafę koralową.....w tym przypadku to czubki świerków...
Idziemy ocienionym szlakiem...strumyk szemrze...
Ku zaskoczeniu, ludzi mało - minęła nas grupka lub dwie...ale oni spieszyli się do kościółka na msze.
Przemierzamy szlak spacerowym krokiem,i po 30 min.zbliżamy się do
Sanktuarium Maryjnego na Wiktorówkach -Matki Bożej Królowej Tatr.
Podejście jest krótkie lecz strome,trzeba pokonać kilkadziesiąt stopni...
Kościółek jest ładnie wkomponowany w górski klimat...podoba nam się
ale nie robimy zdjęć trwa modlitwa...
Od tego miejsca znów krótki odcinek po górkę - uformowany kolejnymi
drewnianymi stopniami.
Docieramy na skraj lasu który zamyka potoczek - na obrzeżach mostku zalega resztka śniegu - po jego przekroczeniu wchodzimy na Rusinową Polanę.
Rozpościera się przed nami taki krajobraz............
TATRY.......PIĘKNO WYKUTE W SKAŁACH.............
Aż lekko zakręciło się w głowie.....to ten widok tak działa....
a może górskie powietrze "odurza"....
Najpierw chłoniemy widoki.....póżniej najlepsze jakie dotąd jadłem oscypki.
W góralskiej bacówce- baca wędzi je nad ogniskiem....są przepyszne...
duże...soczyste...i pachną dymem...
Popijamy je zsiadłym mlekiem...takim jakie piłem wiele,wiele lat temu
na jakimś obozie...
(te oscypki w miastach są oszukane...a kolor łapią po moczeniu w herbacie... )

Po jakieś godzince wyruszamy na Gęsią Szyję...jest stromo co jakiś czas Julia zarządza przerwę...

Mam wielki sentyment do Rusinowej Polany. Spędziłem w lutym 1977 roku 9 dni mieszkając w szałasie "U Babki"
razem z grupą studentów z Wrocławia. Piecyk dymił jak głupi, oddychać można było poniżej wys. 80 cm od ziemi.
Przesiadywaliśmy w małej izbie pod kaplicą na Wiktorówkach. Ojciec Leonard częstował herbatą, a wieczorem zapraszał na górę, na mszę. To se nevrati.

Witaj dżejbo,czytam Twoje wspomnienia "Tatry 1980" - widzę i czuję to co opisujesz.....byłem wówczas harcerzykiem,ale pamiętam te klimaty.....przenosisz mnie w czasie - śwarnie

CROberto napisał(a):Witaj dżejbo,czytam Twoje wspomnienia "Tatry 1980" - widzę i czuję to co opisujesz.....byłem wówczas harcerzykiem,ale pamiętam te klimaty.....przenosisz mnie w czasie - śwarnie

W 2000 roku, w marcu przeciągnąłem mojego 7-letniego syna przez Rusinową, Gęsią Szyję i dalej aż do Toporowej Cyrhli. Podobało mu się, aż do nieprzetartego szlaku za Gesią Szyją. Potem jego morale podtrzymywałem co chwila, mówiąc " A jak dojdziemy do Psiej Trawki....to " Synek wyobraził sobie Bóg wie co, i Psia Trawka nieco go zawiodła.
Dwie , krzyżujące się w śniegu ścieżki, i drogowskazy TPN rozczarowały go bardzo. Upewniał się "To jest ta Psia Trawka?" Całe szczęście, że godzinę później jedliśmy wspaniały ciepły rosół w restauracji "7 kotów"
Pozdrawiam JBo

Widzę , że Rusinowa przewija się w tej relacji bardzo często.

Zatem , aby nie odbiegać zbytnio od tematu , powiem Wam , że znów tam byłam.....Kilka dni temu.

I nie tylko tam , więc jak tylko czas pozwoli , podzielę się wrażeniami.

Jeżeli Rusinowa Polana, to kilka fotek z zimowej wycieczki zielonym szlakiem, z Wierch Porońca.

wiekszos z nas kocha nasze Tatry i chetnie je odwiedza w roznych porach roku a najchetnie lapie w obiektywie to co go zchwyca i kazda fotka bedzie inna choc miejsca sa nam znane

Piękne foty Panowie , Rusinowa zimą zachwycająca. Mam nadzieję że wkrótce zobaczycie moją -jesienną...
Pozdrawiam wszystkich miłośników Tatr

Faktycznie pięknie i zima.....no i kaz te dwa pierwsze Twoje, szczególne

Pozdrawiam obu fotografów