TATRY - Przygoda w plecaku...z małolatem na szlaku...

maslinka napisał(a):"W górach jest wszystko, co kocham..." Zasiadam więc z największą przyjemnością

Ja też tak mam...
Witam Cię z największą przyjemnością

Iwona75 napisał(a):Skoro o moich ukochanych Tatrach tutaj będzie , melduję swoją obecność . Ja również jeden dzień tegorocznej "majówki" spędziłam w górach , więc z ciekawością poczytam o Waszej przygodzie.

Pozdrawiam i życzę miłego dnia .

Cześć Iwona dobrze ulokowałaś swoje uczucia...
Wędrówek będzie kilka...
A wiesz że jak piłem kawkę w Głodówce i patrzyłem na góry...to się zastanawiałem.... jakie drogi ...i gdzie.....prowadzą ludzi z forum - w te wolne dni...
Pozdrawiam.
Koniec dnia już bardzo miły...

Krzysztof i Lidia napisał(a):Góry.... Tatry..... ruszam z Wami

Fajnie że jesteście
W takim towarzystwie to tłok na szlaku miły...

Ania W napisał(a):Moje ukochane Tatry....
Chętnie popatrzę na ich majestat Twoimi oczami.

Na majówkę wybraliśmy słowacką stronę Tatr, stacjonowaliśmy w Górnym Smokowcu, a wracaliśmy mijając Głodówkę.

Serdecznie pozdrawiam.

Witaj Aniu ja myślałem że tam w górach to krążą duchy przeszłości....
a tu się okazuje, że to AMORY terażniejszości...
Fajnie było
Pozdrawiam równie serdecznie.

mariusz-w napisał(a):

CROberto napisał(a):Zapach lasu...igliwia...paleta barw zieleni...i obietnica niezwykłych widoków - rodzi dreszcz emocji...

I góry mają taką magiczną moc,która uzależnia.....

Ooo ... to to !

pozdrawiam.

Witam Was serdecznie
W lutym jak czytałem relację alpejską Twoją Mariuszu i Wojtka...
To tak się nakręciłem, że poprzestawiałem na wieczór spotkania biznesowe w Zakopanem... a za dnia wyszedłem z synem na Sarnią Skałę.
3/4 szlaku byliśmy sami -śniegu dwa metry...nie chciało się wracać...

Pozdrawiam.

Cześć Amikol - byliśmy popołudniu na rowerach w Chochołowskiej...
i co prawda znależliśmy polankę z krokusami...ale 1 maja to nie było to..... co masz na myśli...
Za rok musimy pojechać wcześniej
Pozdrawiam

Fakt ,krokusiki w fazie przekwitania ,ale mimo wszystko zachwyciły mnie fioletowe polany w Dolinie Kościeliskiej.
Z resztą...mnie w szystko w Tatrach zachwyca...

Dotrzeć na Rusinową Polanę od tej strony można czterema szlakami.
Z Palenicy Białczańskiej - niebieskim szlakiem ok. 45 min.(najrtudniejsze z tych podejść) - rezygnujemy z tego szlaku ponieważ zalega tam sporo śniegu...
obawiamy się że będziemy brodzić w błocie...
Mój brat kilka dni wcześniej był nad Morskim Okiem i chodził po zamarzniętej tafli nawet 10 m od brzegu... śnieg,śnieg i śnieg...
Z Wierch Porońca - najłatwiejsze wejście...więc będzie tłok...nawet wózki z maluchami tamtędy pchają.....odpada (czas przejścia 1 h )
Dolina Filipka innym razem...(czas przejścia 1.15min)
Idziemy od Zazadniej na Wiktorówki.
Podjeżdżamy a tu miła niespodzianka...bez problemu parkujemy- na dodatek -gratis (są miejsca do parkowania - parkingowego brak)

Słoneczko mocno przygrzewa...chmurki dryfują po błękicie...
z lasu to wygląda jakby omijały rafę koralową.....w tym przypadku to czubki świerków...
Idziemy ocienionym szlakiem...strumyk szemrze...
Ku zaskoczeniu, ludzi mało - minęła nas grupka lub dwie...ale oni spieszyli się do kościółka na msze.





Przemierzamy szlak spacerowym krokiem,i po 30 min.zbliżamy się do
Sanktuarium Maryjnego na Wiktorówkach -Matki Bożej Królowej Tatr.

http://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q=& ... VeOXTqpJnA

Podejście jest krótkie lecz strome,trzeba pokonać kilkadziesiąt stopni...

Mój syn Dawid - nie przepuścił okazji wyjazdu w góry...





Kościółek jest ładnie wkomponowany w górski klimat...podoba nam się
ale nie robimy zdjęć trwa modlitwa...



Od tego miejsca znów krótki odcinek po górkę - uformowany kolejnymi
drewnianymi stopniami.
Docieramy na skraj lasu który zamyka potoczek - na obrzeżach mostku zalega resztka śniegu - po jego przekroczeniu wchodzimy na Rusinową Polanę.

Rozpościera się przed nami taki krajobraz............

TATRY.......PIĘKNO WYKUTE W SKAŁACH.............
















Aż lekko zakręciło się w głowie.....to ten widok tak działa....
a może górskie powietrze "odurza"....

Ludzi trochę jest - ale nie za wiele...rozpierzchli się gdzieś po polanie...
poskrywali za polodowcowymi głazami....
Syn poszedł w dolinkę...
My po slalomie między głazami - skryliśmy się w cieniu...
Najpierw chłoniemy widoki.....póżniej najlepsze jakie dotąd jadłem oscypki.
W góralskiej bacówce- baca wędzi je nad ogniskiem....są przepyszne...
duże...soczyste...i pachną dymem...
Popijamy je zsiadłym mlekiem...takim jakie piłem wiele,wiele lat temu
na jakimś obozie...
(te oscypki w miastach są oszukane...a kolor łapią po moczeniu w herbacie... )

Po jakieś godzince wyruszamy na Gęsią Szyję...jest stromo co jakiś czas Julia zarządza przerwę...














ZNOWU W GÓRĘ.....W GÓRĘ.....TRZEBA IŚĆ...
W CHMURY SIĘ ZANURZYĆ ....A TU W NOGACH BRAK JUŻ SIŁ.....



ALE SZCZYT JUŻ CORAZ BLIŻEJ.....













Przechodziliśmy z jednego miejsca widokowego w drugie.....
nie mogliśmy oderwać oczu.....
...od tych wszystkich szczytów - szturmujących w niebo.....




Widziałem orlika cień...
do góry wzbił się ponad szlak...
zataczał kręgi tam...
i syty odleciał w dal...

Słyszałem przyrody śpiew...
nuciła,gdy wiatr obłoki
nad szczyty gnał...
i sercem zostałem tam... ( )


Po zejściu ze szlaku pojechaliśmy coś zjeść,a potem na wycieczkę rowerową do Doliny Chochołowskiej...
Ale tam czar prysł...
Ludzi jak na Krupówkach...ciężko się jechało...nawet nie robiliśmy zdjęć...





Czy wiesz że.....

W połowie XIX w. za zwierzyną uganiali się myśliwi ,zwani polowcami(wśród nich słynny Sabała)
Tak poznawali najtrudniejsze tatrzańskie ścieżki...i stawali się coraz bardziej skuteczni w łowach...
Paradoksalnie to oni właśnie przyczynili się do ochrony zwierząt.
Jako pierwsi przewodnicy wiedli bowiem w góry turystów i miłośników gór.
Ci zaś dostrzegli zagrożenie tatrzańskiej przyrody i rozpoczęli walkę o jej ochronę.
Jej efektem była ustawa uchwalona przez austriacki parlament
"względem łapania,i wytępiania zwierząt alpejskich,właściwym Tatrom,świstaka i dzikich kóz".
Podpisana w 1869 r. przez cesarza Austro-Węgier Franciszka Józefa.
Była to jedna z pierwszych na świecie ustaw o ochronie gatunkowej.
Aby ją egzekwować,trzeba było zwerbować kogoś ,kto zna teren i umie się po nim poruszać.
A któż się nadawał do tego lepiej niż myśliwi
Przekonano do tego Macieja Sieczkęi Jędrzeja Walę...porzuciwszy kłusownicze rzemiosło,stali się pierwszymi strażnikami przyrody w polskich Tatrach.


CDN

Iwona75 napisał(a):

Fakt ,krokusiki w fazie przekwitania ,ale mimo wszystko zachwyciły mnie fioletowe polany w Dolinie Kościeliskiej.
Z resztą...mnie w szystko w Tatrach zachwyca...[/quote]


Bo Tatry piękne są.....
Jak widzisz te krokusiki w Chochołowskiej już omdlałe.....ale za to w relacji
u maslinki jest na co popatrzeć...i powąchać można...
Pozdrawiam.

Z miłością do gór niekiedy jest chyba tak samo jak z tą do najbliższych. Może i czasem powszednieje (jesli je widzi się codziennie za oknem - jak w moim wypadku) ale istnieje.
Przypomina o sobie nagle i gwałtownie gdy człowiek jest od NICH daleko.
Wtedy się znowu wraca...
Na pewno będę zaglądał.

PS.
Zamieściłem już gdzieś na tym forum krótką relację z mojej wycieczki tatrzańskiej podpinając się pod inny wątek. Nie chcę jednak przekierowywać stąd czytaczy bez zgody autora. Jeśli wyrazi zgodę to poszukam.
Pozdrav.

maslinka napisał(a):Przypomniała mi się nasza wędrówka na Gęsią Szyję. Trochę więcej śniegu było Nawet nie wiedziałam, że tam gdzieś pod śniegiem są jakieś drewniane schody
U Was za to wiosennie, a nawet niemal letnio

CROberto napisał(a):u maslinki jest na co popatrzeć...i powąchać można...

Możno

Strona nr.1 tej relacji - zanurzyć się w fioletowym morzu...
To Twoje krokusiki..... ale za to " możno " chętnie bym Ci podarował bukiecik.
Pięknie

romuald22 napisał(a):
Na pewno będę zaglądał.

PS.
Zamieściłem już gdzieś na tym forum krótką relację z mojej wycieczki tatrzańskiej podpinając się pod inny wątek. Nie chcę jednak przekierowywać stąd czytaczy bez zgody autora. Jeśli wyrazi zgodę to poszukam.
Pozdrav.

Witaj miło Cię gościć...
Oczywiście wklej linka z tej wycieczki.
Pozdrav.

CROberto napisał(a):

Moją córkę pierwszy wyprowadziłem w Tatry, gdy miała pięć lat. Sarnia Skała.
Wyposażyłem ją w buty turystyczne z prawdziwego zdarzenia, z których była bardzo dumna, a które były na tyle ciężkie, że dały jej w kość. Nauczka dla wszystkich. Potem już chodzila w lekkich bucikach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Moją córkę pierwszy wyprowadziłem w Tatry, gdy miała pięć lat. Sarnia Skała.
Wyposażyłem ją w buty turystyczne z prawdziwego zdarzenia, z których była bardzo dumna, a które były na tyle ciężkie, że dały jej w kość. Nauczka dla wszystkich. Potem już chodzila w lekkich bucikach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Julia na wszelki wypadek miała buty turystyczne w plecaku...ale tego dnia na tym szlaku były niepotrzebne - zamęczyły by ją.
Dobre buty to podstawa ... ale na razie zabieram ją na szlaki "rekreacyjne"...

Pozdrawiam.

ODCINEK II



Rozpoczyna się Polska Złota Jesień...jeszcze nie wiemy że potrwa do grudnia.....chcąc wykorzystać sprzyjającą aurę namawiamy przyjaciół na jednodniowy wypad w Tatry.
Podjeżdżamy na parking przed samym wejściem do Doliny Strążyskiej,
w plecaki objuczeni...na szlak się kierujemy...
Po nadmorskich voyagach dzieci są podekscytowane wyjściem w góry...obiecałem im piękne panoramy,ale...trzeba troszkę popracować nóżkami...
Droga doliną jest łagodna - "wysadzana" kamieniami,tuż przy niej płynie
bystry potoczek - miejscami rozlewa się szerzej...dziewczynki wskakują na głazy obmywane prze wodę - świergolą i świergolą...aż miło posłuchać...
Po drugiej stronie brzegu od razu jest stromo,poszarpane skały z dolomitu
w jednym miejscu wznoszą się strzeliste trzy iglice.
Idąc krętą drogą,pomiędzy świerkami - raz po raz wyłania się...to skrywa
Śpiący Rycerz.





















Piechurów jest niewielu...idziemy w błogim spokoju,bezpiecznie też czują się zwierzęta - co chwilę na ścieżkę wbiega to wiewiórka...
pod drzewem w korzeniach skrywa mała myszka,bądż slalomem prześlizguje się jaszczurka.
Słońce wznosi się coraz wyżej i coraz więcej ciepłych promieni przebija się przez świerkową gęstwinę...
Lubię obserwować pocętkowane światłem leśne pniaki i omijające je ukośne wibrujące promienne smugi...
Docieramy do Polany Strążyskiej i rozsiadamy się przy stole koło bacówki na drugie śniadanie.
Nie jest to Puszcza Białowieska , ale dwa żubry widzimy ...jak nas spotkały to... szybko poszły po pół ...na łebka















Od polany do wodospadu Siklawica mamy10 minut spacerkiem...
ale tego dnia musimy być bardzo uważni,ponieważ idzie się głazami...
a każdy bez wyjątku był wilgotny...niektóre omszałe...wszystkie śliskie niczym pokryte lodem...
Od dawna w całym kraju jest susza...więc wodospad zamienił się w ciurkospad...
Dzieciaki się mocno rozczarowały...tym bardziej że wcześniej już były na Plitvickich...













Wracamy do rozwidlenia szlaku na skraj polany i pniemy się na Sarnią Skałę.
Droga prowadzi po skalnych stopniach...cały czas pod baldachimem lasu,
który "przygasił " pogodny dzień.
Zawiewa tu atmosferą tajemniczości...podłoże we wszystkich odcieniach
brązu - co krok wybrzuszone pręgami poskręcanych korzeni...
od góry zaś zalewa nas półmrok i morze zieleni...
Wspinaczka trwa.....okazuje się że małolaty są w formie...a mamuśki na...
OIOM-ie...











NA CZWORAKACH NIKT NIE WCHODZI.....TEN MAŁOLAT WAS TU ZWODZI