Tatry 1980

Mianujesz Havla na prezydenta, podsuwasz solistom O-zone pomysł na hicior, inicjujesz powstanie "S'...

Prawie jak Forrest Gump

No cóż, cytując Mleczkę, nie takie rzeczy robilismy ze szwagrem po pijaku.

11.07 CD Hala Kondratowa
Przy stoliku w kącie jadalni siedzi starszy pan i też coś pisze. Po pewnym czasie zauważam, że wyszedł i nie zabrał lezących na stole kartek . Próbuję go dogonić, ale bezskutecznie. Barman mówi, że to był pan Ludwik, redaktor z "Przekroju". Myślę, że po tylu latach mogę opublikować te zapiski:
WANDA
We wsi o nazwie Mogiła
Powstała Nowa Huta
Nie każdy wie, że tutaj
Księżniczki Wandy jest mogiła.

Kurhan wysoki. Piaszczysta ścieżka
Prowadzi żmudnie me stopy pod górę.
Upał, co dawno zabiłby kurę
Myśli-skowronki wypuszcza z mieszka.
O księciu Kraku, który ponury
Wygłaszał mowę do swojej córy:

Krak:
Proszę Cię, Wandziu, porzuć kądziel,
Wyjdź za mąż, coż, że Niemiec,
Że alkoholik i odmieniec
Rzymska maksyma mówi: rządź i dziel.
Wanda:
Ach tatku, cóż to za wymoczek
Na łysej głowie ledwie jeden kłaczek
Choćby mi dawał marek kilka taczek
Nie dostanie tego, co mój jurny Smoczek.
Ja prosta dziewczyna spragniona jantaru,
Muszelek, paciorków, gładkiego perkalu,
Miodu, piwa i wina w piwnicy gotyckiej,
Zapinki scytyjskiej, plecionki celtyckiej.
Krak:
Ach córuś, choć w twej głowie Celci*
Inny wyznaczam w życiu cel ci.
Tyś przyszła królowa Polaków,
Przestań chadzać ze Smokiem w pole maków.
Patrzy na ciebie i Gniezno i Kraków
Łatwym jesteś celem dla "Faktu" pismaków.
Z Dratewką się włóczysz nocami po pubach,
gustujesz w okowicie i z Grodzkiej kebabach.
Nocną kiełbasę z Grzegórzek bierzesz na przystawki,
Lubisz burdy, hałasy i damskie ustawki.
Wanda:
Lepszy na Grzegórzkach kąsek lada jaki,
Niźli w Berlinie przysmaki.

Taką decyzję Wanda podjęła
Wracając nad ranem z nocnej popijawy.
Wpadła do Wisły, no i utonęła.
I zakończyła swoje ziemskie sprawy.

12.07.
Od rana znowu niepogoda. Do 12 leżałem i czytałem czasopisma, których stos piętrzył się na krześle. Szeroki wybór -od "Filipinki" po "Politykę". Przestało padać i wybrałem się na przechadzkę wokół Giewontu. Bardzo ładne widoki i przyjemna wędrówka. Po powrocie, w schronisku natknąłem się na koleżankę ze studium - Monikę z chłopakiem. Fajnie, będę miał jakieś towarzystwo.
Wieczorem goście specjalni kierownika schroniska, urządzili małe przyjęcie alkoholowe w sali jadalnej. Mimo moich czarujących uśmiechów i znaczących spojrzeń, nie zaprosili mnie do stołu. Poszedłem więc spać, lecz nie dane mi było zażyć rozkoszy snu. Towarzystwo z dołu przeniosło się do pokoju tuż obok mojego. Długo w noc przewracałem się z boku na bok, słysząc przez cienką drewnianą ściankę odgłosy intensywnego zacieśniania stosunków międzyludzkich ( he, he stosunków!)
13.07
Niedziela. Od rana przez schronisko przewalają się tabuny turystów zmierzających na Giewont i ginących w gęstej mgle. Rozwydrzone staruszki z rozwianym siwym włosem, ascetyczni starcy, matki-Polki, matki-Niemki i dzieci, mnóstwo dzieci, hektary dzieci. Uciekliśmy od tego hałasu i bałaganu i poszliśmy przez Czerwone Wierchy na Ornak, jednak bez specjalnej uciechy, bo cały czas szliśmy w chmurach, a pod koniec w ulewnym deszczu.
Zdażyliśmy wyschnąć schodząc doliną Tomanową, wyszło słońce i od zachodu nadciągnęła totalna blacha.(chmury urywały się, jak nożem uciął i ukazało się bezchmurne niebo)
Na Ornaku pobawiliśmy się z podrośniętymi szczeniakami owczarków podhalańskich, fantastyczne głupio wesołe zwierzaki! Noc przeszła bez wrażeń (he, he, wrażeń)

Witam. Dopiero teraz się melduję, ale lepiej późno niż wcale. Fajnie jest sobie powspominać prehistoryczne czasy.
Pozdrawiam i czekam na ciąg dalszy.
Ps. Do ostatniego postu chyba wkradł się błąd w dacie wspomnień.

piamir napisał(a):Ps. Do ostatniego postu chyba wkradł się błąd w dacie wspomnień.

Błąd, błędem, ale jakie wspomnienia

piamir napisał(a):Witam. Dopiero teraz się melduję, ale lepiej późno niż wcale. Fajnie jest sobie powspominać prehistoryczne czasy.
Pozdrawiam i czekam na ciąg dalszy.
Ps. Do ostatniego postu chyba wkradł się błąd w dacie wspomnień.

Poprawiłem! Nie wiem czemu ciągle robię ten sam błąd

14.07
Rankiem, stojąc w kolejce po wrzątek, poznałem starszą panią z Krakowa, o mądrych wesołych oczach.
Zwróciłem na nią uwagę, bo miała ze sobą ohydny chiński termos i cichutko coś do siebie szeptała. Miło mi się z nią gawędziło, w końcu rozmowa zeszła na temat literatury. Wyjawiłem, że pisuję czasami, zwłaszcza krótkie formy i wiersze. Pani uśmiechnęła się miło i z pamięci wyrecytowała mi kilka śmiesznych wierszyków. Zapamiętałem tylko dwa, nazwane Moskalikami:

Kto powiedział, że Malgasze
nie chcą czytać "Beniowskiego"
Temu zaraz nos rozkwaszę
W kruchcie u Jana Bożego.

Kto powiedział, że J.S.Bach
molestował organistów
Tego zaraz w dupę palnę
przed klasztorem Orionistów.

Rozbawiła mnie. Nobla bym za to nie dał, ale fajne.Ciekawe, będę musiał sam kiedyś spróbować...
W dobrym humorze wyruszyłem na szlak. Piękna pogoda zmusiła mnie do przeleżenia dwóch godzin na przełęczy Iwaniackiej, wygrzewając się w słońcu. Błogie lenistwo. Zdobyłem się jeszcze na wejście na Kominiarski Wierch. Nie pożałowałem tej godziny wysiłku, gdyż widoki zaiste godne podziwu. Siedziałem i dumałem wsparty o skałę, niczym Mickiewicz z ilustracji „Sonetów Krymskich” - nastrój poezji towarzyszył mi od samego rana. ”Pięknie, pięknie, aż rura mięknie” - pomyślałem lirycznie.
Po powrocie na przełęcz znów mały odpoczynek i dalej w drogę.
Znalazłem się na Chochołowskiej i od razu hop pod natrysk z gorącą wodą. Po dwóch tygodniach mycia się tylko w zimnej wodzie, kąpiel graniczyła z rozkoszą.
Potem założyłem czyste ubranie, przygładziłem włosy i można było iść podrywać bufetowe i kucharki, bo turystów (-ek) nie było.

dżejbo napisał(a):14.07
W dobrym humorze wyruszyłem na szlak. Piękna pogoda zmusiła mnie do przeleżenia dwóch godzin na przełęczy Iwaniackiej, wygrzewając się w słońcu. Błogie lenistwo. Zdobyłem się jeszcze na wejście na Kominiarski Wierch. Nie pożałowałem tej godziny wysiłku, gdyż widoki zaiste godne podziwu.
Potem założyłem czyste ubranie, przygładziłem włosy i można było iść podrywać bufetowe i kucharki, bo turystów (-ek) nie było.

Witam. Dzisiaj to sobie możemy pomarzyć o wejściu na Kominiarski Wierch. W środku lipca w schronisku na Chochołowskiej nie było turystów. Niebywałe. Pozdrawiam

piamir napisał(a):

dżejbo napisał(a):14.07
W dobrym humorze wyruszyłem na szlak. Piękna pogoda zmusiła mnie do przeleżenia dwóch godzin na przełęczy Iwaniackiej, wygrzewając się w słońcu. Błogie lenistwo. Zdobyłem się jeszcze na wejście na Kominiarski Wierch. Nie pożałowałem tej godziny wysiłku, gdyż widoki zaiste godne podziwu.
Potem założyłem czyste ubranie, przygładziłem włosy i można było iść podrywać bufetowe i kucharki, bo turystów (-ek) nie było.

Witam. Dzisiaj to sobie możemy pomarzyć o wejściu na Kominiarski Wierch. W środku lipca w schronisku na Chochołowskiej nie było turystów. Niebywałe. Pozdrawiam

Tak było. Przestałem jeździć w Tatry, jak pod Zawratem stała kolejka ok200 osób, żeby wejść na przełęcz.
Byłem jeszcze parę razy, ale już na krótszych "punktowych" wypadach.
pozdrawiam JBo

15.07.
Niech ja znajdę tego,kto wymyślił szlak z Trzydniowiańskiego przez kosówkę
Po długiej wędrówce od Grzesia do Jarząbczego, myślałem tylko o spokojnym niemęczącym zejściu do schroniska.
Słyszałem niegdyś o tym szlaku złe słowa, ale ciekawość ( i zmęczenie) wygrała z rozsądkiem.
Otoczony chmarą much, przedzierałem się wąskim tunelem wśród trzymetrowej kosówki. Splątane korzenie zastawiały pułapki na moje nogi, co chwila wpadałem w błoto, obficie ochlapujące ubranie, a żeby było trudniej, to panował nieznośny upał, niezmącony najlżejszym podmuchem wiatru. Nareszcie pogoda, pomyślałem z przekąsem.
Mam pewną propozycję-skasować muchy. O, Noe, czy musiałeś je zabrać na arkę?
Wszystko to przypominało mi okrutne bajki braci Grimm, w których biedna sierotka idzie nocą przez stary las, drzewa zagradzają jej drogę, konary chwytają za ubranie, zdzierają je i przewracają na ziemię. Po ziemi pełznie ohydny biały pęd przypominający Sami Wiecie Co i zbliża się do rozchylonych nóg sierotki...Stop, kolego, najwyższy czas, by twoja dziewczyna już przyjechała. Uff, to już jutro.

dżejbo napisał(a): Siedziałem i dumałem wsparty o skałę, niczym Mickiewicz z ilustracji „Sonetów Krymskich” - nastrój poezji towarzyszył mi od samego rana. ”Pięknie, pięknie, aż rura mięknie” - pomyślałem lirycznie.

Sofronow by tego lepiej nie napisał.


Pozdrawiam

Przeczytałam od "A do Z" , pośmiałam się i powspominałam czas , kiedy byłam w tym wieku co Ty ( w tej relacji ) i właśnie zaczynałam poznawać Tatry. Chodziliśmy większą grupą , był z nami KTOŚ , kto nam Tatry pokazywał i zaszczepił w nas miłość do gór.
Nie wiem ile osób z tamtej paczki jeżdzi teraz w góry , straciliśmy ze sobą kontakt , ale ja i mój mąż , zawsze ciepło wspominamy tego KTOSIA , gdy siedzimy na szczycie , idziemy doliną , lub mijamy miejsce , gdzie rozbijaliśmy namioty.

Pozdrawiam serdecznie - Iwona

dżejbo napisał(a):15.07.
...
Otoczony chmarą much,...

Trzydniowiański bez much się nie liczy.
Też mi dokopały tam te paskudy .

Już w następnym odcinku:MUCHY TO NIC, W PORÓWNANIU Z PRZESLADOWANIEM PRZEZ ZAKOPIAŃSKĄ MILICJĘ.