Tam serce moje, gdzie...Hvar. W podziękowaniu.

Czekam na CD Hvar czarujący jest

Maslinica

Jesiennie się zrobiło, chłodno, refleksyjnie. By nie nabawić się depresji, rozświetlam dom świecami. Merdam stopą w grubej, wełnianej skarpecie, ale najchętniej zanurzyłabym ją w ciepłej wodzie Adriatyku. Możliwości takiej nie mam…od czego są jednak wspomnienia.


Gdy dotarliśmy do Vrboskiej, nie wyglądaliśmy najlepiej. Pani Marzena rzuciła obowiązki, zarządziła ogólną mobilizację i zabrała naszą rozgotowaną podczas podróży rodzinę na pierwszą kąpiel: „Maslinica to moja ulubiona zatoczka. Sama pani zobaczy, pani Izo, jaka dziwna. Jej nie kocha się od razu, trzeba ją zobaczyć o zmierzchu i o brzasku, w dzień, wieczorem i nocą. Miłość do niej przychodzi powoli.”








Ujrzałam Masli i tylko westchnęłam: „Pani Marzenko, ona jest jednym z numerów mojej listy: TOP 10 na Hvarze. Sądziłam, że będę musiała długo szukać, że jest gdzieś daleko za miejscowością, a pani mi ją, ot tak… na tacy, pod nos.” Masli, Maślucha, Maśliniucha- różnie na nią wołaliśmy.




Polubiliśmy zaś zdecydowanie szybciej, niż to przewidziała nasza gospodyni. Każdy z nas bowiem znalazł w niej coś dla siebie.

Niesamowite to piąte zdjęcie.

Darkos napisał(a):Niesamowite to piąte zdjęcie.

Dziękuję. Zbytnio rozgwiazdek nie stresowaliśmy. Po krótkiej sesji wróciły tam, skąd wzięte zostały.

Zasiadam do pięknego streszczenia pobytu na wyspie Hvar. Wybieramy się z żona i dziećmi w 2013 r czy możemy prosić o namiary na kwaterę i cennik.

Maslinica jest również wśród moich top zatoczek na Hvarze Fajnie zobaczyć ją Twoimi oczami

Super relacja!

predatortata napisał(a):Zasiadam do pięknego streszczenia pobytu na wyspie Hvar. Wybieramy się z żona i dziećmi w 2013 r czy możemy prosić o namiary na kwaterę i cennik.

A adres?

Witam
Super relacja. Byłem w tym roku z rodzinką na Hvarze ( w zasadzie tylko go liznąłem bo była to krótka jednodniowa wycieczka) ale po twojej relacji ku uciesze mojej żony chyba będziemy musieli to powtórzyć tyle, że na dłuższy czas. Czy mogłabyś przesłać namiary na twój apartament (a może masz jeszcze inne adresy na Hvarze). Mój adres: adres e-mail widoczny tylko dla zalogowanych na cro.pl
Z góry bardzo dziękuję i czekam na dalszy ciąg relacji

Super się czyta i ogląda. Nie może mnie tu zabraknąć. Vrboską od dawna mam na celowniku.
Pozdrawiam
K

Dlaczego nic o tak pięknej zatoce nie wiedziałem przed wyjazdem ...

trzeba będzie tam wrócić koniecznie...

Pozdrawiam

mariusz_77 napisał(a):Dlaczego nic o tak pięknej zatoce nie wiedziałem przed wyjazdem ...

trzeba będzie tam wrócić koniecznie...

Ja mam taką cichą nadzieję, że choć relacji z Hvaru tu wiele, to uda mi się jednak dodać od siebie chociaż odrobinkę nowego (np. niezwykły zabytek: wagę szalkową służącą sprzedawczyni ryb we Vrboskiej ). Pozdrawiam również.

Przepraszam z tego wszystkiego zapomniałem podać. Mój e-mail adres e-mail widoczny tylko dla zalogowanych na cro.pl jak można to namiary i cennik. pozdrawiam Grzegorz

Przez okiennice wpada promyk i panoszy się tuż przy mojej ręce. O nie, nie, nie, jeszcze chwilka, dwie, trzy. Przytulona do poduszki czekam, aż cykady zaczną rzęzić pod wpływem gorąca. Wtedy wstanę, poderwę się i polecę w ten jasny dzień jak sarenka. Rany, nie mogę ruszyć karkiem. Głowa boli. Chciało się spróbować kilku gatunków wina? No to się ma za to karę. Mąż…zaraz, zaraz, gdzie jest mąż, czy ja mam męża? W myślach poczynają fruwać slajdy: narodziny syna, córki, ślub. Sarenka ma nie tylko męża, ma całe stadko!

-Kochanie, wstawaj, mam niespodziankę. Zapraszam cię na wycieczkę- wykrzykuje mój ślubny, brutalnie wdzierając się w ciszę poranka.
- Chyba cię postraszyło. Nie widzisz, że śpię?
- Skoro się odzywasz, nie śpisz. Wstawaj, na kaca najlepsza jest praca. Jedziemy, koniki już wyciągnięte ze stajni.
- Jaki kac, kto tu ma kaca?...że niby ja? Ja się już zrywam i mogę nawet konno…

Boże, jak ja go kocham! Na szczęście zamiast białego rumaka, przyprowadził mi pod okno królową chorwackich szos.


Zapraszam wszystkich na krótką, rowerową przejażdżkę. Odcinek dedykuję Maslince, bo to ona zaraziła mnie Jelsą. Niech wsiada, suknie zakasuje lub klamerkami nogawki spina, jedziemy!

Jedziemy z górki. Boję się, że nie utrzymam równowagi. Pisk hamulca ręcznego rozlega się na całą Vrboską. Jakoś udaje mi się nie wylądować w kanale i przeżyć. Od dziecka jeżdżę, jakbym się za chwilę miała zabić. Opanowuję sytuację, rozglądam się dookoła. Odpływają powoli zacumowane na noc jachty. Nad osadą majestatycznie wznosi się twierdza św. Marii od Miłosierdzia. Zapominam o strachu.




Z Vrboskiej do Jelsy (i odwrotnie) można się dostać drogą prowadzącą wzdłuż morza.




Lubię obserwować życie budzące się w małych miasteczkach. Patrzeć na piękno, które wdziera się pod powieki bez pytania. Niczego nie trzeba się domyślać, niczego nadbudowywać.







Mydlana bańka frunąca w powietrzu, matka siedząca z dzieckiem pod kościółkiem św. Jana. Nawet oblizywanie palców wetkniętych przez przypadek w dojrzały owoc jest ładne w takich miejscach.

Wspaniałe fotki