Tam, gdzie "nic nie ma" - Nin, Zadar i wyspa Ugljan

Poddałem się nastrojowi Twoich zdjęć i aż zły byłem , że nie pożyczyliśmy rowerów . . .
Kajakiem przy takim spokojnym stanie morza też byłoby fajnie , bo całkiem dużo jest tam, gdzie "nic nie ma"


Pozdrawiam
Piotr

Jak patrzę na te łódeczki stojące w pięknych zatoczkach to aż mnie skręca z tęsknoty za CRO

Witam Chcemy jedną noc przespać sie na plaży pod gołym niebem, najlepiej w okolicach Zadaru. Możecie polecić jakieś ciche, spokojne miejsce?
Żeby nas za uchodźców nie wzięli plan taki jest na noc z 12 na 13 sierpnia

piotrf napisał(a):Poddałem się nastrojowi Twoich zdjęć i aż zły byłem , że nie pożyczyliśmy rowerów . . .
Kajakiem przy takim spokojnym stanie morza też byłoby fajnie , bo całkiem dużo jest tam, gdzie "nic nie ma"


Pozdrawiam
Piotr

Witam

Z zabrania rowerów byłam bardzo zadowolona, pomimo tych górek, które musiałam pokonać Jak najbardziej polecam.
Kajaka nie mamy, więc tu nie doradzę

beatabm napisał(a):Jak patrzę na te łódeczki stojące w pięknych zatoczkach to aż mnie skręca z tęsknoty za CRO

Zazdrościłam właścicielom tego, że sobie mogą popłynąć do jakiejkolwiek pustej zatoczki i że mają widok na całą okolicę. Ale też nie wyobrażałam sobie spędzenia całego dnia na jachcie. A mieliśmy pod oknem takich Niemców, którzy wiecznie na łódce w porcie siedzieli i nawet nie wypływali. To nie dla mnie

ana.ania napisał(a):Witam Chcemy jedną noc przespać sie na plaży pod gołym niebem, najlepiej w okolicach Zadaru. Możecie polecić jakieś ciche, spokojne miejsce?
Żeby nas za uchodźców nie wzięli plan taki jest na noc z 12 na 13 sierpnia

Ciężko mi doradzić, bo w samym Zadarze zwiedziłam tylko stare miasto a w okolicach jedynie Nin. Gdybym miała wybierać na podstawie tego co tak na szybko widziałam to wybrałabym miejsce wzdłuż ulicy Karma w Zadarze, wydawało się takie spokojne. Jednak co do samego spania to nie jestem przekonana, bo pewnie chodzi Wam o spanie "na dziko" i wtedy nie będziecie mieli wykupionego nigdzie noclegu? Z tego co wiem, nie ma na to przyzwolenia ale może ktoś bardziej doświadczony się wypowie w tej kwestii

Z tego co mi się obiło o uszy, to w Cro jest zakaz nocowania na dziko na plażach i podobno jest to dość mocno pilnowane...

figusek napisał(a):Fajnie, fajnie - 2km z górki....ale potem trzeba te 2 kilosy podjechać pod górkę czekam na kolejne zdjęcia, bo już jest pięknie

Kochana a ja Ci ostatnio zapomniałam napisać przy tamtym komentarzu, że towarzyszysz mi nawet w pracy księgowałam fakturę a tam miejsce wystawienia - Turek

piekara114 napisał(a):Z tego co mi się obiło o uszy, to w Cro jest zakaz nocowania na dziko na plażach i podobno jest to dość mocno pilnowane...

Właśnie. Też mi się wydaje, że ten temat był już poruszany tu na forum i pisano o zakazie. Ja bym się tego trzymała

Osobiście jednak myślałam nad nocnym zwiedzaniem i ciekawe jak to wtedy wygląda? Jeśli sobie spaceruję całą noc lub gdzieś przysiądę w centrum na ławce? Ciekawe jak na to patrzą. Chyba, że wtedy wylegitymują i sprawdzą czy jest jakieś zameldowanie na terenie Chorwacji.

Całkiem ciekawe to "nic" jak na razie. Bardzo lubię relacje pisane "na świeżo", a nie takie z ubiegłego roku, więc będę stałym gościem

05.06.2017 Dzień 3 Park Przyrody Telašćica

Pokręciliśmy się po zatoczce Mir, więc czas teraz na jezioro o tej samej nazwie.
słone jezioro Mir

Jezioro Mir leży pomiędzy Zatoką Telašćica a otwartym morzem. Ma 900 m długości 300 m szerokości, a jego głębokość wynosi około 8 m. Zasolenie wody jeziora jest zróżnicowane, jednakże jest większe niż otaczającego go morza, co jest konsekwencją zamkniętego systemu i silnego odparowywania. Wahania temperatury w jeziorze są również znacznie większe od tych z otaczającego morza - letnie temperatury sięgają do 33 st., podczas gdy w zimie spadają do około 5 st. W rzeczywistości wysokie zasolenie i ekstremalne temperatury są powodem niewielkiej różnorodności flory i fauny. Oprócz planktonu, w jeziorze spotkamy tylko glony morskie, kilka gatunków mięczaków, ślimaków, kraby i węgorze.

Dno jeziora w głębszych partiach pokryte jest słonym, łagodnym, siarkowym morskim osadem składającym się głównie z minerałów. Ludność lokalna uważa, że ​​jest lecznicza i nazywają ją fango. [z pomocą tłumacza google, wybaczcie ewentualne błędy]

Jedziemy znów pod górkę, co już nas przestało dziwić i po chwili jesteśmy na miejscu.

Dookoła jeziora prowadzi ścieżka edukacyjna



Spotykamy dwóch biegaczy. Jeden przysiada tutaj na ławeczce, drugi robi kolejne okrążenie jeziorka.

A my siadamy na murku, przegryzamy jabłka i delektujemy się ciszą. No, może nie do końca bo pan za nami troszkę sapie. Ale gdy po kilku minutach dociera drugi biegacz zbierają się i zostajemy sami.

Stamtąd przyjechaliśmy



widok w lewo



w prawo




przed siebie



i do wody




Pełno tu takich właśnie żyjątek.

Sprawdzam, czy jezioro rzeczywiście jest słone Jest!

Samo jezioro nie zrobiło na nas wrażenia. Mamy ze sobą i stroje kąpielowe i ręczniki bo zakładaliśmy plażowanie w parku ale nic tu nas do tego nie zachęca, ani pogoda ani te żyjątka ani widoki- takie nijakie. Jak już ktoś pisał kiedyś na forum (całkiem możliwe że Janusz Bajcer ale przepraszam jeśli mylę ) na zdjęciach z lotu ptaka jezioro prezentuje się o wiele lepiej.

Z tego też powodu nie zależy nam na okrążeniu całego jeziora ale podjeżdżamy kawałek w prawą stronę.





Niestety zawracamy bo tu znów ścieżka miejscami wysypana jest kamieniami takimi, że nawet pieszo jest niewygodnie a nam szkoda rowerów.

A gdybyśmy tak jechali dalej, dotarlibyśmy do miejsca z kamiennymi wieżyczkami i zatoczki Skraća, klify mielibyśmy na wyciągnięcie ręki, bo stąd wręcz wyrastają google tak mówią. Wtedy całkiem o tym zapomniałam

ruzica napisał(a):Całkiem ciekawe to "nic" jak na razie. Bardzo lubię relacje pisane "na świeżo", a nie takie z ubiegłego roku, więc będę stałym gościem

Witaj
Będzie mi miło jeśli zajrzysz od czasu do czasu Na razie troszkę brakuje nam kolorów ale to się zmieni

05.06.2017 Dzień 3 Park Przyrody Telašćica

Wracamy się do zatoczki Mir i odbijamy ścieżką w las, pod górę, zobaczyć kolejny ciekawy punkt Parku
klify Strmac

Strmac to lokalna nazwa nadana formacji linii klifów. W najwyższym punkcie osiągają one 161 metrów, a wgłąb morza dochodzą do 85 metrów.
Potężne fale, które w burzliwej pogodzie osiągają do 5 m wysokości, powodują zerwanie kawałków klifu. W miejscach narażonych na uderzenia fal drążą one skały i tworzą nacięcia.


Zostawiamy rowery i spacerujemy to tu to tam, gdzie tylko wydeptane ścieżki prowadzą














Po drugiej stronie w oddali zauważamy takie same drewniane barierki, czyli najprawdopodobniej można tam wejść.



Pójdziemy tam w następnym odcinku

Wow, wkręcam się coraz bardziej!
Rozważam zabranie rowerów następnym razem...

ewula91 napisał(a):

beatabm napisał(a):Jak patrzę na te łódeczki stojące w pięknych zatoczkach to aż mnie skręca z tęsknoty za CRO

Zazdrościłam właścicielom tego, że sobie mogą popłynąć do jakiejkolwiek pustej zatoczki i że mają widok na całą okolicę. Ale też nie wyobrażałam sobie spędzenia całego dnia na jachcie. A mieliśmy pod oknem takich Niemców, którzy wiecznie na łódce w porcie siedzieli i nawet nie wypływali. To nie dla mnie

Pływając dochodzi się do momentu ze nawet stanie w porcie może być przyjemne. Choć przyznam, nie w CRO. Tu zawsze chce się więcej i dalej płynąć.... Może dlatego że mając krótki urlop po prostu żal być w jednym miejscu

__monia napisał(a):Wow, wkręcam się coraz bardziej!
Rozważam zabranie rowerów następnym razem...

Polecam chociaż są plusy i minusy. Największy to brak zdjęć wszystkiego (i niczego) no i czasem wygodniej było zrobić wycieczkę pieszą, niż rowerową. Ale znów można dalej dojechać a samochodu nie męczyć

beatabm napisał(a):Pływając dochodzi się do momentu ze nawet stanie w porcie może być przyjemne. Choć przyznam, nie w CRO. Tu zawsze chce się więcej i dalej płynąć.... Może dlatego że mając krótki urlop po prostu żal być w jednym miejscu

O właśnie, ja bym pewnie chciała zobaczyć jak najwięcej

05.06.2017 Dzień 3 Park Przyrody Telašćica

Idziemy spojrzeć na drugą stronę. Mąż decyduje się zostać i pilnować rowerów ale kiedy widzę jak tu pięknie wołam go do siebie. Przecież żal tu być i nic nie wiedzieć. Przestawiamy więc rowery bliżej, żeby mieć je na oku i idziemy w górę po klifach
Są one ogrodzone siatką ale czasem można trafić na jej braki trzeba uważać





Cudo!



Sebastian zostaje a ja idę jeszcze wyżej jak ścieżka prowadzi. Co chwilę zbieram tylko jakieś pajęczyny
Za to widoki mi to wynagradzają!




Tu prawdopodobnie jest skrót z zatoczki Mir, z tego punktu gastronomicznego, bo widziałam wydeptaną ścieżkę.



Idę jeszcze kawałek



Dalej wszystko już zarośnięte, nie ma wydeptanego przejścia więc wracam i...
Jezus!
Nie, to na pewno nie był Jezus ale tak niefortunnie (i dość głośno) nazwałam pewne wężowate stworzenie, które postanowiło przepełznąć z jednej strony ścieżki na drugą akurat pod moimi stopami.

Wracam trochę szybciej. Mąż jednak nic nie słyszał ale gdy mu opowiedziałam co to było i jak wyglądało to mówi "może to było to?" i pokazuje tablicę informacyjną.



Dokładnie to ja nie pamiętam, wszak były to sekundy ale całkiem możliwe, bo właśnie takie brązowo-złote coś zdołałam zarejestrować.
To Blavor - żółtopuzik bałkański, beznoga jaszczurka (a nie wąż ) powszechnie występująca w parku.
Żółtopuzik - taka ładna nazwa a takie brzydkie stworzonko.

Dobra, pozbierałam się, wróciłam do świata żywych, można ruszać dalej

Wracamy już ale odbijemy w jeszcze jedno miejsce

Ta część naszej rowerowej wycieczki - z Sali, poprzez słone jezioro Mir, do klifów prezentuje się tak: