Szutrowym szlakiem przez wyspy, czyli Chorwacja 2009

to jest właśnie miłość do Chorwacji - Maslinka nawet skarpetki ma w szachownicę

Arek napisał(a):to jest właśnie miłość do Chorwacji - Maslinka nawet skarpetki ma w szachownicę

I opala się w kratkę A co może nie? ...

JacYamaha napisał(a):I opala się w kratkę A co może nie? ...

Raczej w paski. No chyba, że wiesz Jacku coś, czego my nie wiemy...

Arek napisał(a):

JacYamaha napisał(a):I opala się w kratkę A co może nie? ...

Raczej w paski. No chyba, że wiesz Jacku coś, czego my nie wiemy...

No to teraz czekamy na dowody jak to w końcu jest

Racja, grunt to przekonać się naocznie

maslinka napisał(a):Wino się kończy, robi się coraz później. Trzeba więc kończyć nasz ostatni chorwacki wieczór. Smutno trochę, ale mamy poczucie, że cudownie spędziliśmy nasze wakacje

VRATI SE

maslinka napisał(a):A w tamtym roku grywaliśmy nawet codziennie. Ale to były rozgrywki parami (z Roksą m.in. ). Inaczej się spędza czas w większym gronie, inaczej we dwoje, co nie znaczy, że nam źle...

My się całkowicie zaraziliśmy tą grą, praktycznie co wieczór w Cro rozgrywaliśmy jedną partię, a i teraz w domu często zasiadamy do tej zielonej planszy

maslinka napisał(a):To drugie niestety musieliśmy wylać, bo zalatywało jakimś chemicznym świństwem.

Wina od dziadka Antego nie kupowaliśmy, bo nam nie smakowało to, czym nas poczęstował na dzień dobry. Co prawda chemią nie zalatywało, ale był to kwach jakich mało. Konrtertnie mam na myśli jego wino białe, czerwonego już nie zdecydowaliśmy się skosztować... Przed przyjazdem do Podjamja mieliśmy zapas wina z Peljesca, potem uzupełnialiśmy butlę w pana w Blato w pobliżu alejki lipowej. Tam wino było boskie
Z wyrobów Antego "wchodziła" rakija z dodatkiem świeżej mięty na lekarstwo , ale tym raczyli się głównie nasi panowie - ja wolałam winko z Blato . Ana i Ante mieli świetną w smaku oliwę, no i figi.

grek napisał(a):Jaka szkoda, że to już praktycznie koniec Twojej relacji.

Grek, jeszcze nie koniec, jeszcze trochę Was pomęczę

grek napisał(a):Ja tylko żałuję, że nie jesteś nauczycielką (bo tak wywnioskowałem) w szkole mojego syna w Czeladzi. Na zebrania chodziłbym z przyjemnością - zawsze można byłoby choćby te kilka minut porozmawiać o Chorwacji

Dobrze wywnioskowałeś Ja też żałuję... Zebrania nie są dla mnie przyjemne... Ale nie będę tu narzekać, bo może ktoś podczytuje

piotrf napisał(a):Maslinko dziękuję

Wczoraj dyskutowaliśmy na temat win , degustując tegorocznego burczoka i absolutnie nikt się ze mną nie zgadzał w kwestii wyższości wina węgierskiego nad chorwackim . Dopiero fragment Twojego postu przekonał moich przeciwników

Pozdrawiam i czekam na DC

Cieszę się, że mogłam pomóc

MWN napisał(a):Niestety wino w Chorwacji jest coraz gorsze! To lepsze w ogóle nie jest sprzedawane. Jak gdzieś natknąłem się na dające się wypić było tylko dla "swoich". Przed rokiem kupiłem sporą butlę zachęcony łykiem próbnym. W domu okazało się świeżutkim nie wyleżałym kwachem. Po roku jest dużo lepsze, zobaczymy za kolejny rok.

MWN, niestety muszę się z Tobą zgodzić. Tylko w ciągu 4 lat naszej przygody z Chorwacją zauważyłam, że co roku jest gorzej, jeśli chodzi o jakość wina. (Myślę, że to nie tylko pech, tak jest generalnie.)
Wino domaći jest po prostu produkowane z tego, co akurat rośnie za domem, a że warunki nie są tak sprzyjające jak na żyznych węgierskich równinach, to właściwie nie wina Chorwatów.... chociaż pewnie turystom dostają się te "kwasy", podczas gdy "swoi" mają całkiem przyzwoite trunki.

Najlepsze wino (białe) w Chorwacji piliśmy na Pelješacu, piwniczka przy domu w drodze na plażę Divna. I elegancko z kranika lali do własnych butelek, nie jakieś "oszustwo", że trzeba pić w ich plastikach.

piotrf napisał(a):Polegam te z okolic Egeru , chociaż Tokaj również może się pochwalić świetnym winem

Piotrze, my właśnie byliśmy w Bogacs koło Egeru. Nocny "piwniczkowy świat" to jest to! Ale nie uprzedzam faktów, za parę dni, jak tam dojedziemy, opiszę wszystko

Interseal napisał(a):Będąc jednak na miejscu w Chorwacji, nic nie przebije taniego, zimnego jak jasna ch...a białego wina zmieszanego z wodą na zacienionym balkonie z widokiem na morze i to w dodatku w krainie win - czyli Pelješacu.
Pozdrawiam.

Špricer jak najbardziej Samo białe wino też dobrze "wchodziło" ze względu na "wyjątkowe okoliczności przyrody"

Arek napisał(a):to jest właśnie miłość do Chorwacji - Maslinka nawet skarpetki ma w szachownicę

Skarpetki kupione rok temu w Konzumie w Makarskiej Nie tylko skarpetki mam "chorwackie" Udało mi się zgormadzić również inne części garderoby z szachownicą lub przynajmniej z napisem: Hrvatska. Nie wszystkie przeszły "małżeńską cenzurę"

JacYamaha napisał(a):

Arek napisał(a):

JacYamaha napisał(a):I opala się w kratkę A co może nie? ...

Raczej w paski. No chyba, że wiesz Jacku coś, czego my nie wiemy...

No to teraz czekamy na dowody jak to w końcu jest

Patrz wyżej! Niektóre widoki są przeznaczone tylko dla oczu mego męża
(Tylko nie piszcie, tak jak w tamtym roku: Cenzurze mówimy stanowcze nie! Zresztą protestować sobie możecie, ile dusza zapragnie. W naszym kraju to dozwolone i modne Ale ja i tak jestem nieugięta )

dangol napisał(a):
Wina od dziadka Antego nie kupowaliśmy, bo nam nie smakowało to, czym nas poczęstował na dzień dobry. Co prawda chemią nie zalatywało, ale był to kwach jakich mało. Konrtertnie mam na myśli jego wino białe, czerwonego już nie zdecydowaliśmy się skosztować... Przed przyjazdem do Podjamja mieliśmy zapas wina z Peljesca, potem uzupełnialiśmy butlę w pana w Blato w pobliżu alejki lipowej. Tam wino było boskie

Widać dziadek Ante nie jest zbyt biegły w robieniu wina...
A raczej, tak jak pisał MWN, co innego dla turystów, co innego dla siebie...
Jakoś tak bardzo nam w tym roku na dobrym winie nie zależało. Było na tyle gorąco, że gasiliśmy pragnienie Karlovačkiem. A pysznego białego wina ze szczepu muscat napiliśmy się na Węgrzech

Są na tym forum relacje, których brak nie wywołałby u mnie zbyt wielkiego żalu. Jest również wiele solidnych sprawozdań, w których widać ogrom włożonej pracy. Jednak niewiele jest relacji, w których oprócz pracy widać i serce.

Taka właśnie jest Twoja relacja.

jan_s1 napisał(a):Są na tym forum relacje, których brak nie wywołałby u mnie zbyt wielkiego żalu. Jest również wiele solidnych sprawozdań, w których widać ogrom włożonej pracy. Jednak niewiele jest relacji, w których oprócz pracy widać i serce.

Taka właśnie jest Twoja relacja.

Zarumieniłam się Dzięki! To bardzo miłe, że tak uważasz, że doceniasz...

Pozdrawiam

13.08 - czwartek:

Dzisiaj niestety opuszczamy piękną Cro... Wcale nam do tego nie spieszno, więc ociągamy się ze składaniem namiotu i wyjeżdżamy z campingu dopiero przed 12:00. Focimy okolice Prižby na pożegnanie:



Na zdjęciu widać półwysep Prišćapac, który jest lokalnym zagłębiem turystycznym. Znajduje się tu m.in. baza nurkowa.

Podziwiamy też malowniczą, zalesioną wyspę Otočac:



(Zdjęcia z auta, więc musicie wybaczyć, że jakość nie powala.)

W głębi wyspy mijamy wiele winnic:



Tu rosną szczepy takie jak Pošip, Rukatac, czy też najbardziej znany (i podobno wyśmienity; szkoda, że nie próbowaliśmy) Plavac.

Około 12:30 dojeżdżamy na przeprawę promową do Dominče. Po kilku minutach widzimy, jak w naszą stronę zmierza znany nam już olbrzym:



Porównajcie sobie jego gabaryty z łódką obok (celowo zrobiłam takie zdjęcie)!

Wjeżdżamy na prom. Przeprawa trwa bardzo krótko, zbyt krótko, żeby nacieszyć się widokiem starego miasta i pożegnać z nim, pewnie tym razem na dłużej niż rok:





Po kilkunastu minutach rejsu dobijamy do stałego lądu. Widać już nabrzeże w Orebiću:



Za Orebićiem obowiązkowo postój na focenie w bardzo popularnym punkcie widokowym:



I dalej już jazda bez zatrzymywania się przez zielony, dziki Pelješac (trzeba tu koniecznie przyjechać!), Neum, Opuzen, aż do Metković, gdzie mamy postój na napełnienie żołądków. Zjadamy niezbyt smaczną pizzę (na wybrzeżu robią 100 razy lepszą!).
Granicę chorwacko-bośniacką przejeżdżamy szybko i bez kontroli (ta w Metković to już nasza trzecia granica chorwacko-bośniacka, a będzie jeszcze jedna )

Droga przez Bośnię to uczta dla duszy i wspaniałe doznania estetyczne. Ślicznie zaczyna się robić tuż za Mostarem, a potem coraz ładniej... Zielone wody Neretvy i skąpane w nich góry. Do tego całkiem niezła, równa jak stół droga.

Zatrzymujemy się na chwilę nad brzegiem rzeki, żeby pofocić:



Okazuje się, że lepiej oglądać te cuda z samochodu. Z bliska jest bardzo brudno, wszędzie walają się śmieci:



Psuje to na moment ogólne wrażenie. Ale już za chwilę "prujemy" dalej i podziwiamy takie zapierające dech w piersiach widoki:











Napisałam: "prujemy", ale w rzeczywistości nie przekraczamy dozwolonej 80-tki, bo za krzakiem, tu i ówdzie, czają się panowie z "suszarkami". W czasie naszego przejazdu przez Bośnię widzieliśmy aż 8 patroli drogówki!

Za kanionem Neretvy musimy przejechać przez miasto Jablanica. Czekają tam na nas atrakcje w postaci częściowego zamknięcia drogi:



Tak wygląda droga międzynarodowa w Bośni Ale u nas nie lepiej, chociaż w Polsce zrobiliby przynajmniej ruch wahadłowy na tym odcinku.

Za Jablanicą zaczynają się schody, a właściwie zakręty Przed nami podjazd na przełęcz Makljen (1123 m.n.p.m.). Niestety mamy tego pecha, że wleczemy się za jakimś klamotem. Z ciekawostek występujących na tym odcinku trasy odnotowałam (a właściwie zapisałam na karcie aparatu ) taki znak drogowy:



Chyba należałoby go odczytać jako: bardzo niebezpieczny zakręt w lewo!

Na przełęczy zatrzymujemy się na moment, żeby rozprostować kości i oczywiście strzelić parę fotek. Nieco "zamglony" widok okolicy:



Dalej już jest z górki, dosłownie i w przenośni Droga jakoś szybciej mija. Nie jest już co prawda tak piękna krajobrazowo (poza Jajcami, na które mamy "chrapkę" i zaplanowaliśmy je na za rok!), ale za to szybciej się ją pokonuje. Zwłaszcza kiedy dojeżdżamy do pseudo-autostrady w Banja Luce. Nie rozwijamy jakiś zatrważających prędkości bo to "autostrada" (droga szybkiego ruchu?), na której co chwilę zatrzymują nas światła, ale przynajmniej nie trzeba uważać na bardzo niebezpiecznych górskich zakrętach.

Przed ponownym wjazdem do Chorwacji, chcemy się jeszcze zatrzymać na kolację. Koniecznie musi to być w Bośni, bo pamiętamy z ubiegłorocznych doświadczeń, jak trudno jest znaleźć otwartą knajpkę z jedzeniem w Sławonii po 22:00. W 2008 roku okazało się to niemożliwe!

A po bośniackiej stronie knajpek do wyboru, do koloru. Decydujemy się na pizzerię "Venezia" (a może to było jakieś inne włoskie miasto ) i zjadamy drugą już dzisiaj pizzę! Na szczęście ta jest o niebo lepsza od tej zjedzonej w Metković!

Granicę bośniacko-chorwacką przekraczamy w Gradišce. Przed nami kilka samochodów. Bośniacki celnik pyta, skąd wracamy i mówi coś w stylu, że mamy bardzo załadowany samochód (Fabiak jest teraz autem o bardzo niskim zawieszeniu, tak się ugina pod ciężarem naszego dobytku ), po czym kieruje nas na boczny pas

"No to pięknie! Teraz nas "przetrzepią!" - myślę. Chyba wyglądamy podejrzanie, bo facet każe mojemu mężowi wysiąść i otworzyć bagażnik, a potem lodówkę. Na koniec sprawdza jeszcze podwozie za pomocą lusterka umieszczonego na długim kiju!
To już chyba lekka przesada!

Oczywiście nic nie znalazł. Bo i co miał znaleźć?! Tacy z nas przemytnicy, że wieziemy kilka litrów chorwackiego wina

W środku nocy czeka nas jeszcze granica chorwacko-węgierska (Terezino Polje - Barcs), gdzie celnikom wyraźnie się nudzi. Jesteśmy jedynym samochodem na przejściu granicznym, więc trzeba nas trochę "przetrzepać". Znowu każą wysiąść, otworzyć bagażnik, lodówkę, a nawet schowek koło mojego siedzenia!
Na szczęście darują sobie sprawdzanie podwozia lusterkiem!

W taki oto sposób znaleźliśmy się na węgierskiej ziemi. Ale co było dalej, opowiem w następnym odcinku

Jestem pod ogromnym wrażeniem bośniackich gór.Piękne, dzikie i prawie nie widać że zaśmiecone
"Atrakcje" które Was spotkały przy przekraczaniu granicy też warte opisania.Taka egzotyka to już naprawdę rzadkość.

Jest pięknie... jest pięknie.... Powróciły wspomnienia z 2002 roku, kiedy też wracaliśmy do domu dolinami Neretvy i Vrbasu.

Niespodzianek na granicy nie było, ale była blokada na drodze zorganizowana przez siły pokojowe ONZ. Objazd prowadził przez jakieś wioski i wtedy zobaczyliśmy prawdziwą serbską biedę... (było to już w Repulice Serbskiej).

Trochę kłopotu sprawiła nam też cyrlica - a niby w podstawówce z rosyjskiego taki byłem niezły

Bardzo ładne zdjęcia.

Pozdrawiam!

Fakt, Bośnia jest piękna Mnie też korci, żeby jakoś bardziej w niej pobyć - z Jajcami i jajczanami (:lol: ) włącznie
A teraz na Węgry czas....