Szutrowym szlakiem przez wyspy, czyli Chorwacja 2009

04.08 - wtorek - ciąg dalszy:

Z centrum Gdinj jedziemy w lewo, w stronę Jelsy. Zgłodnieliśmy już porządnie, a wydaje mi się, że szanse na jedzenie daje zjechanie do zatoczki Zaraće, ewentualnie Pokrivenik (widzimy tablice informujące o pizzeriach w tych miejscach). Uvalę Zaraće kojarzę z relacji Tymony Zobaczymy, jak tam jest.

Zjeżdżamy na sam dół, parkujemy i idziemy obejrzeć zatoczkę:





Cicho, spokojnie, ładnie. To właściwie "część mieszkalna", na plażę można iść jeszcze dalej, w prawo. Nas jednak teraz bardziej interesuje jedzenie.
Nad samym morzem jest pizzeria - nakryte stoliki tuż nad brzegiem stoją puste:



Coś nam tu jednak nie pasuje...Podchodzimy do drzwi i okazuje się, że są zaplombowane:





Državni inspektorat to, jak mi się wydaje, Sanepid (Translate.google.com podaje: Państwowa Inspekcja) Mamy pecha! Dziwnie to wygląda; na stolikach leży menu, sztućce przygotowane obok, pod dachem. Tak jakby ktoś przed chwilą tu przyszedł, zamknął interes, a właścicieli wyprowadził...

No cóż, jedziemy szukać "czegoś na ząb" gdzie indziej. Droga prowadzi nas do zatoczki Pokrivenik, gdzie podobno jest pizzeria w hotelu. Siadamy przy stoliku, ale jakoś nie możemy się doczekać na kelnera. Pan obok pochłania (nie da się tego inaczej nazwać no, ale może był głodny; my też tak będziemy jeść, jak zaraz czegoś nie dostaniemy!) pizzę, więc pizza jest. W oczekiwaniu na menu, idę do toalety. Po powrocie mąż mówi, że kelner był i powiedział, że pizzy nie ma. A to ciekawe! Czyli chyba mamy omamy (cóż za rymy ), że widzimy pana obok z pizzą. Facet podobno mocno niemiły był, więc się zbieramy i jedziemy dalej.

Tym razem droga jest jak należy: szutrowa :



Jedziemy niezupełnie na ślepo, skusiła nas tablica: Beachbar "Pakomina" 5 km. Ale 5 kilometrów szutrem to daleko! Jedziemy i jedziemy, a w żołądkach burczy nam coraz bardziej. Po drodze mijamy takie cudo:



To jest chyba Uvala Velika Kučac (chyba, że coś znowu pomyliłam ). Pięknie, ale teraz mamy inne priorytety, potem tu wrócimy

Dojeżdżamy w końcu do kilku zabudowań; okazuje się, że to tu mieści się Beachbar "Pakomina". Parkujemy i nieśmiało pojawiamy się na wielkim tarasie nad morzem. Stoją tu ławy i leży jakieś menu, więc może się uda Wychodzi do nas młody facet (jak się później okazuje to właściciel - Marko). Pytamy, czy możemy coś zjeść. Oczywiście, uśmiecha się, my siadamy i po chwili już sączymy Karlovačko Zamawiamy ćevapčici z frytkami. Dostajemy ogromny talerz tego specjału, prosto z grilla (z pyszną przyprawą ajvar) i dwa talerze frytek:



(Na zdjęciu połowa ćevapčici już zjedzona )

Smakuje wyśmienicie. Podziwiamy widok z tarasu w dół, na zatoczkę Pakomina i plażę:



Obserwujemy mężczyzn, którzy właśnie wrócili z połowu:



Poza pięknymi widokami (i wrażeniami dla podniebienia) obiad zjedzony tutaj ma również inne plusy. Choć przez chwilę możemy poczuć atmosferę tego dalmatyńskiego domu. Widzimy, jak gospodyni przygotowuje posiłek dla rodziny i gości (obok domku gospodarzy jest budynek z apartmani), jak młodszy brat Marko wraca z połowu, jak wypoczywający tutaj przychodzą na posiłek i jak miło są witani.

Teraz wiem, co tracimy, mieszkając na campingach (chociaż nie zamieniłabym spania pod namiotem na klimatyzowany apartament!): klimat codziennego życia mieszkańców, który można poczuć tylko goszcząc u jakiejś dalmatyńskiej rodziny.
Cóż, trudno, nie można mieć wszystkiego...

Gdy jemy, zaczyna padać deszcz Jesteśmy tym faktem bardzo zdziwieni. Co prawda od rana się chmurzyło, ale deszcz w Cro to już przesada! Na szczęście kończy się równie szybko jak się zaczął.

Po pysznym obiedzie (za który zapłaciliśmy 190 kun, ale warto było; jak już napisałam, nie tylko dla samego jedzenia) idziemy na plażę:





Pogoda nie nastraja do kąpieli (dalej jest pochmurno), ale skoro już tu jesteśmy, trzeba skorzystać z okazji

Po drodze widzimy kryjącego się wśród kwiatów ślicznego kotka:



Na dole okazuje się, że na plaży też jest knajpka i chyba to jest właśnie Beachbar "Pakomina" Ale być może oba miejsca mają tego samego właściciela... Na zdjęciu widać i bar na plaży i taras "u Marko" na górze:



Wskakujemy do wody! Brrr! Nigdzie w Chorwacji nie była taka zimna, jakieś prądy czy coś...
Nie nurkujemy więc zbyt długo. Wyłazimy na brzeg i obserwujemy, jak pani "obrabia" świeżo złowione rybki. Właśnie dlatego warto było tu przyjechać: dla tych obrazków z codziennego życia Chorwatów

Pora wracać. Po drodze zatrzymujemy się jeszcze przy zatoczce Velika Kučac:



Próbujemy zejść na dół, co okazuje się bardzo trudne (kłujące krzaczory!), więc rezygnujemy. Pewnie gdzieś znaleźlibyśmy zejście, ale jest już późno (po 18:00) i nie ma słonka, więc ruszamy w drogę powrotną do Jelsy.

Zatrzymujemy się jeszcze w Zastražišće, żeby kupić wino:



Jesteśmy przygotowani, mamy swoją plastikową butelkę. Próbujemy wytłumaczyć pani, że chcemy, żeby nam do niej nalała wina. Nasze próby na nic się jednak zdają. Kobieta nie rozumie, o co nam chodzi i w rezultacie wyrzuca naszą butelkę po Muszyniance . Dostajemy wino już nalane do plastikowej 1,5 litrowej butli. Widocznie nie można tu kupić wina "prosto z beczki", jak to robiliśmy np. na Pelješacu w okolicy Divnej. (Później, na Koculi, manewr z kupieniem wina do własnych butelek też nam się nie udaje, tyle, że wtedy cudem ratujemy nasze cenne butle po Muszyniance przed wyrzuceniem ). A może źle trafiliśmy? Wino jest niezłe, aczkolwiek w Chorwacji piliśmy już lepsze.

Dzień kończymy w Jelsie, m.in. w kafejce internetowej. Wsiąkam na cro.pli Ale o tym przecież doskonale wiecie

Katarzyna Głydziak Bojić napisał(a):Državni inspektorat to bardziej kontrola finansowa (podatki; wysokość obrotu...) a także legalność zatrudnienia, wszelkiego typu pozwolenia, licencje, koncesje itp. Nieprawidłowości tego typu są najczęstrzym powodem zamykania obiektów gastronomicznych czy świadczących różnego typu usługi turystyczne. Odpowiednik pl "sanepidu" to sanitarna inspekcija.
Pozdrawiam

Aaa, to takie buty. Dzięki, Kasiu, za wyjaśnienia

Franz, oczywiście żartowałam W Chorwacji przeżyliśmy nie tylko deszcz, ale i potężne burze (w 2006 roku dwa razy: pod Dubrovnikiem i na Peljesacu). W tym roku pogoda udała nam się znakomicie

Tymonko, jak widzisz, trochę się pomyliłam co do interpretacji zamknięcia lokalu. Ale fakt faktem, że nosa mieliście i nie stołowaliście się "w podejrzanym" miejscu

P.S. Wrzuciłam kilka zdjęć, które się nie otwierały jeszcze raz do "Żaby" (widać serwis ma jakiś problem). Mam nadzieję, że teraz już wszystkie fotki są widoczne

tola79 napisał(a):Super relacja,przeczytałam jednym tchem i czekam na ciąg dalszy. My za tydzień będziemy wyjeżdzać dc CRO.Pozdrawiam.

Witaj, Tola Cieszę się, że Ci się podoba. Super wakacji życzę

05.08 - środa

Na dzisiejsze przedpołudnie zaplanowana jest wycieczka do Starego Gradu. Chcemy m.in. zwiedzić Tvrdalj, czyli dom chorwackiego poety Petara Hektorovića, który jest czynny tylko do godziny 13:00, więc musimy się spieszyć

Od rana jest bardzo gorąco. Leniwie snujemy się wąskimi uliczkami Starego Gradu:





Docieramy do Trgu Sv. Stjepana, na którym stoi barokowy kościół pod wezwaniem tegoż świętego:



Dzwonnica kościoła (umiejscowiona obok, po prawej stronie) niestety w remoncie.

Dalej wąskie uliczki wiodą nas na nabrzeże, a stamtąd na plac, przy którym stoi Tvrdalj, czyli letni dom jednego z najsławniejszych poetów Dalmacji - Petara Hektorovića (1487 - 1572):



Wchodzimy do środka, mówimy "Dobar dan", płacimy 10 kun od osoby i otrzymujemy krótki przewodnik w języku... chorwackim Nasze powitanie musiało zabrzmieć bardzo chorwacko Pytam, czy znajdzie się coś po angielsku (bo jednak zdecydowanie więcej rozumiem w tym języku). Pani uśmiecha się i mówi, że codziennie ktoś ją tak nabiera. Cóż, ja tylko chciałam wyrazić szacunek do Chorwatów, próbując powiedzieć tyle, ile umiem w ich języku; to zawsze miłe, tak mi się wydaje.

Kilka słów o domu, w którym się znajdujemy. Ta ufortyfikowana budowla powstała w 1520 roku. Styl budynku jest pomysłem samego poety. Zbudował go, aby przyjmować w nim swoich przyjaciół, ale także jako fortecę, w której można byłoby się schronić w razie inwazji tureckiej. Dom przeszedł wiele modernizacji, ale zachował się piękny krużganek okalający staw rybny. Woda, która go wypełnia, jest mieszanką wody morskiej oraz źródlanej i pływają w niej ryby (wyglądały mi na pstrągi, ale z angielskiego przewodnika wynika, że są to mugile, cokolwiek to jest ):



Staw ten stanowi swoisty pomnik miłości Hektorovića do ryb, łowienia i rybaków. Najsłynniejszym dziełem tego renesansowego poety jest poemat Ribanje i ribarsko prigovaranje, w którym Hektorović opisuje swoją trzydniową rybacką wyprawę z Hvaru na Brač i Šoltę.

Obchodzimy krużganek ze stawem dookoła:





Przysiadam na chwilę i cieszę się ciszą i odrobiną chłodu w tak pięknym otoczeniu:



Na ścianach domu i murku okalającego staw zachowały się interesujące inskrypcje będące fragmentami dzieł Hektorovića w języku chorwackim, włoskim i po łacinie. Oto jedna z nich:



Memorare novissima, czyli Pamiętaj o rzeczach ostatecznych.

Z krużganka wchodzimy do pięknego ogrodu:





Miło schronić się w cieniu drzew. Znajduje się tu wiele egzotycznych roślin: palm, agaw, kaktusów.

W domu Hektorovića jest również ekspozycja pokazująca, jak wyglądało wyposażenie tradycyjnego dalmatyńskiego domu (przede wszystkim kuchni). Możemy podziwiać takie eksponaty jak: palenisko, żarna czy piec do pieczenia chleba.

Po obejściu budynku i ogrodu wdrapujemy się schodami na dach, skąd rozciąga się widok na całe "domostwo":





W domu chorwackiego poety spędziliśmy miłe chwile. Jest to nastrojowe miejsce, które niewątpliwie warto odwiedzić

helen napisał(a):Oj kochana... smaka na Hvar robisz mi coraz większego
Super relacja, piękne zdjęcia no i .... masz zawsze na sobie takie urocze sukienki

Mam nadzieję, że jestem dobrym rzecznikiem wyspy Hvar W następnym odcinku wjedziemy na sv. Nikolę To dopiero będą widoki

tadeusz2 napisał(a):Czytam z dużym zainteresowaniem

Witaj, Tadeuszu Fajnie, że ze mną podróżujesz