Sycylia - w cieniu wulkanu i góry San Giuliano

piotrf napisał(a):Coś mi mówi , że my to jednak w cieniu pozostaniemy w przyszłym roku , bo plan mamy napięty jak struna

Piotrze, nie zostawaj w cieniu wulkanu, zdecydowanie udajcie się w górę

wiola2012 napisał(a):Super, że tak wszystko dokładnie opisujesz. Mam gotowy przewodnik, bo na Sycylię jeszcze raz się wybieramy, na dodatek aktualny z praktycznymi wskazówkami

Zawsze mam nadzieję, że z moich opisów ktoś skorzysta. Przy planowaniu wypadu na Etnę nie udało mi się znaleźć sensownych opisów szlaków, dziś już kilka opisów na lajtowe spacery można znaleźć tutaj i to wraz z mapkami! – warto zapoznać się przy planowaniu samodzielnego trekkingu po Etnie.

marze_na napisał(a):Na tabliczce jest podana wysokość .
s.l.m. to skrót od sul livello del mare

Dzięki. I wszystko stało się jasne... Człowiek stale się uczy.

tony montana napisał(a):Uff rozkręciło się - a szlak w narodowych brawach PL widzę

A to był przypadkowy traf

feniks7 napisał(a):Czego to na Etnie kupić nie można

31.05.2022, wtorek, dzień 6 c.d.

Spod mini mini jaskini lawowej przed nami jeszcze kilka minut marszu. Ścieżki tu już nie widać, idziemy po prostu na azymut między większymi i mniejszymi głazami i roślinkami…




… i dochodzimy do naszego celu – Valle del Bove. Cel zdobyty


Stoimy (na wysokości ok. 2100 m n.p.m.) nad krawędzią ogromnej doliny, rozpadliny. Widok jest oszałamiający Żadne zdjęcie nie jest w stanie oddać ogromu doliny…

marze_na napisał(a):Z natury dość niecierpliwa jestem więc otworzyłam mapę, prześledziłam szlak i wytypowałam sobie ten Wasz cel.
Ciekawe czy trafiłam .

Mniej więcej tak Dokładnej lokalizacji nie podam, bo zasięg w tym rejonie delikatnie mówiąc był słaby, nie mówiąc już o necie, ale patrząc na zdjęcia i ukształtowanie terenu wyszliśmy bardziej na lewo, a dopiero potem doszliśmy do tego punktu idąc koroną...

Przed nami wielka czarna dziura...


Syn chce znać wymiary rozpadliny, no ale net tu nie działa, więc pozostają wyłącznie pomiary, praca z mapą, wiedza teoretyczna i ta nabyta przez lata… Ale przecież jesteśmy z laureatem konkursu geograficznego, więc chwila pracy i syn dane nam przekazuje… Potem oczywiście sprawdziliśmy z tymi oficjalnymi i mniej więcej to samo co wyliczenia ręczne..

Valle del Bove położone jest na wschodnim stoku Etny. To stara kaldera - powstała ok. 80- 64 tys. lat temu Co ciekawe kaldera jest starsza od obecnego najwyższego stożka Etny, który ma ledwie 34 tys. lat Powstała w wyniku zapadnięcia się ówczesnego stożka wulkanicznego. Dolina ma kształt podkowy i jest otwarta na wschód. Jej wymiary to ok. 5-10 km, obwód to 18 km, a powierzchnie 34 km2. Zbocza kaldery mają do 1000 metrów wysokości … Dziura jest konkretna… Na jej dnie widać kilka maszerujących osób (choć tu nie ma szlaku), widać też miejsca dymiące, widać, że to miejsce dalej żyje….


Syn ma pomysł podejścia pod szczytowe partie Etny, co szybko wybijamy mu z głowy…






Dużo mocniej upiera się, aby podejść na Monte Frumento Supino, czyli w pionie ok. 700 m Szacunkowy spacer to 3 h, chyba bym padła.... Też mu to wybijamy z głowy – nie mamy tyle czasu, ani zapasu wody, aby iść wyżej (mamy ze sobą 1,5l wody na głowę + 2 puszki słodkich napoi, co jest ilością na styk, gdyby był cieplejszy dzień to byłoby to zbyt mało). Syn nie odpuszcza, ustalamy, że po zejściu na parking zobaczymy ile mamy czasu i zdecydujemy….
Idziemy w kierunku wschodnim, aby choć trochę schować się przed wiatrem… Urządzamy sobie ok. 20 min postój, aby coś zjeść, ale przede wszystkim, aby się na patrzeć….









Właśnie o to mi chodziło planując ten trekking.

Chmury trochę zasłaniają krajobraz, ale bez problemu wskazuję kierunek jutrzejszej wycieczki… Tam pojedziemy…


…ale to dopiero jutro…

Tymczasem podążamy ku Monte Zoccolaro, ale nie planujemy do tego punktu dojść, chcemy tylko przejść się jeszcze koroną kaldery. Kiedy zaczyna mocniej wiać, opuszczamy koronę i po chwili wchodzimy na szeroką ścieżkę…


Taka uwaga….ścieżka wygląda na prostą, ale to złudzenie… Jest ona łagodna, ale bardzo niestabilna, moi Panowie kawałkami zbiegają, ja idę i lekko się ślizgam… Do butów wpadają okruchy, drobiny wulkaniczne, które są dość ostre… na szczęście mam wysokie buty oraz grube skarpetki, więc stopy mam całe, a nie obtarte (zapas plastrów mamy na wszelki wypadek w plecaku, zresztą i inne wyposażenie, które zabieramy zwyczajowo na wycieczki w góry)… Ten szlak można pokonać w zwykłych adidasach, ale trzeba się liczyć z wpadającymi kamykami do butów ….

Wracamy na parking, ale nie kończymy przygody z Etną… Trekking spełnił moje oczekiwania... było przyjemnie, stosunkowo prosto, ciekawie, różnorodnie i kolorowo A na tym mi zależało. Widok na Valle del Bove powala - trzeba to samemu zobaczyć, żadne zdjęcia tego ogromu nie oddają


Informacyjnie: od wejścia na szlak Schiena dell’Asino do jego opuszczenia minęło dokładnie 2 h i 20 min.

mysza73 napisał(a):Na pewno sobie zgapię

Opcja fajna, ale wjazdu kolejką jednak sobie nie odmówię. 2.500 m npm to jednak inna perspektywa .
Dlatego zakładam nocleg w Rifugio i jeden dzień mieć na trekking gdzieś na niższej wysokości jak Beata, a drugi na kolejkę i podejście od górnej stacji kolejki np. do krateru Laghetto. Dodatkowo bonus - wschód i zachód słońca w schronisku.
Trzeba tylko trafić z pogodą .

mysza73 napisał(a):

piekara114 napisał(a):Chmury trochę zasłaniają krajobraz, ale bez problemu wskazuję kierunek jutrzejszej wycieczki… Tam pojedziemy…

Taormina?

No ba, perełkę trzeba odwiedzić

mysza73 napisał(a):

piekara114 napisał(a):…ale to dopiero jutro…

Czy dziś będzie jutro?

Dziś będzie dziś, jutro jutro

mysza73 napisał(a):A przewodnik na wycieczkę na Etnę suuuuper
Na pewno sobie zgapię

No przydałoby się po tylu pobytach w końcu Etnę zobaczyć z bliska

marze_na napisał(a):Opcja fajna, ale wjazdu kolejką jednak sobie nie odmówię. 2.500 m npm to jednak inna perspektywa .

Spokojnie. Wyszliśmy na szlak o 11, 2:20 zajął nam trekking, dużo krócej niż zakładałam, a do odjazdu autobusu o 16:30 jeszcze dużooo czasu....

marze_na napisał(a):Trzeba tylko trafić z pogodą .

I to chyba największy problem z Etną. Wyjeżdżając z Katanii o 8 rano (na nogach od 7) było piękne słońce, ciepło, idealna przejrzystość powietrza. Jeszcze w Nicolosi nie było źle, ale przejrzystość powietrza już spadła. Na szlaku było bardzo różnie, słońce, chmury większe i mniejsze, przejrzystość żyleta przez chwilę, a zaraz brak (choć nie była to mgła). A wszelkie pogody jeszcze 12 h wcześniej przewidywały idealną przejrzystość powietrza... Etna to dość wysoka góra i bardzo humorzasta....

piekara114 napisał(a): do odjazdu autobusu o 16:30 jeszcze dużooo czasu....

Jak dobrze liczę zostały jeszcze jakieś 3h.
Dużo to jednak pojęcie mocno względne .

Fajny ten spacer , kolorowe kwiaty na lawowej czerni pięknie wyglądają.
Moje wulkaniczne doświadczenia niestety Etny nie objęły, ale "dorobek" jakiś mam. Widok na krater na Vulcano i wąchanie siarczanych zapaszków, widok na lawowe zbocze i nieco dymów na Stromboli, spacery pod Teide z górnej stacji kolejki (niestety bez możliwości podejścia na samą górę), podgrzewanie wody na fumarolach dawno wygasłego Kalamos na Milosie...
Może kiedyś coś jeszcze dołożę do tej "kolekcji"...
Oglądanie Waszego spaceru też jednak mnie ucieszyło .

marze_na napisał(a):Jak dobrze liczę zostały jeszcze jakieś 3h.
Dużo to jednak pojęcie mocno względne .

Na normalne plażowanie ciut mało, na drugi etap Etny akurat

Danusiu - sporo tych wulkanów masz już za sobą. Ja oprócz Etny jeszcze Nisyros odwiedziłam - myślałam, że też tam dotarłaś.... Plany mam dość rozległe jeśli chodzi o wulkany Mam nadzieję, że jeden uda się niedługo zrealizować

dangol napisał(a):Oglądanie Waszego spaceru też jednak mnie ucieszyło .

Bardzo mnie to cieszy

Jeszcze mapka pokazująca mniej więcej jak szliśmy - na bazie szlaków, bo jak pisałam, z netem i gps było kiepsko i telefon nie narysował dokładnej trasy. Ale mniej więcej tak szliśmy...

link: https://pl.mapy.cz/s/mogogacure

A poprzedni odcinek uzupełniłam jeszcze o kilka zdjęć.

31.05.2022, wtorek, dzień 6 c.d.

O 13:45 jesteśmy pod budynkiem kolejki na Etnę - Funivia dell`Etna. Będziemy realizować plan syna, który narodził się jako alternatywa marszu 700 metrów wzwyż od Valle del Bove… Kupujemy bilety na kolejkę (a miało jej nie być ) – cena 30 eur-os/RT, dla studenta nie ma biletu zniżkowego (w tym roku ceny biletów skoczyły do góry i za bilet zapłaciłabym po 50 eur, oficjalna strona z cenami).
Przy okazji zwracam uwagę na cenę jazdy busami terenowymi powyżej górnej stacji kolejki – 68 eur (kolejka+jeep) – zdecydowanie taniej niż super oferta autobusowego naganiacza (oferował to samo w cenie 100 eur, no ok, musiał stać w kolejce po bilety).
W kasie uprzedzają nas, że ostatni zjazd w dół jest o godz. 16, potem pozostaje tylko piesze zejście…

Czytałam, że do kolejki potrafią być kolejki, ale nie o tej porze Jest pusto, więc wsiadamy sami do wagonika…


Szyby nie są za czyste, ale coś tam widać… Spokojnie można się porozglądać, bo kolejka na szczęście nie jest demonem prędkości




Po kilku minutach jesteśmy na górnej stacji kolejki na wysokości 2504 m n.p.m. Mój plan był taki, aby chwilę połazić po okolicy i zasiąść na tarasie z kawką i jakimś wulkanicznym ciastkiem (no liczyłam na dedykowany lokalny deser choćby z nazwy) i delektować się widokiem. Z drugiej części panu rezygnuję od razu: u góry jest tylko coś w rodzaju sklepiku, gdzie można kupić kawę (w plastiku) i jakieś przekąski. Do tego nie za ładnie pachnie, więc jestem zniechęcona, a po wyjściu na zewnątrz wiatr całkowicie wygania mi z głowy pomysł siedzenia w tym miejscu.
To idziemy za ścieżką, a raczej drogą wyjeżdżoną przez te wulkaniczne „jeepy”..


Idziemy w kierunku kraterów centralnych, ale oczywiście nie mamy w planie się tam pchać. Po ostatnich aktywnościach Etny (jak już pisałam) nawet dojście do Torre del Filosofo (2750 m n.p.m) jest zamknięte do odwołania i jak czytam dalej nic się nie zmieniło…
Przechodzimy dosłownie 400 metrów (w dół) i w zagłębieniu nie odczuwa się już wiatru i tu zasiadamy, dokładnie na tych kamyczkach. Krajobraz całkiem inny niż ten sprzed godziny....Zdecydowanie bardziej surowy...a widok mam całkiem niezły…




Syna znowu nosi, chce wyżej i upatrzył sobie nawet cel…

Kilka wulkanów widziałem w swoim życiu , ale ten jest fascynujący z czterema głównymi kraterami i chyba najlepiej monitorowany , a przez to najlepiej poznany ( jeżeli można tu mówić o poznaniu )
Wspaniała surowość , szkoda tylko , że kratery zamknięte


Pozdrawiam
Piotr

Bardzo podoba mi się to zdjęcie



Koleżanka leci za tydzień do Katanii. Na 3 nocki tylko. Zapytałam co będą zwiedzać . Niewiele, chcą po prostu odpocząć na Sycylii, na luzie, no jedynie na Etnę chcieliby pojechać. Wydaje mi się, że w listopadzie to pogoda nie bardzo, ale nie byłam , nie wiem, nie będę przemądrzała .

Ale trafiłaś, bo właśnie kolejny odcinek piszę...

To zdjęcie też bardzo mi się podoba - pokazuje dokładnie to co chciałam zobaczyć, że Etna to nie tylko szare surowe krajobrazy, ale także kolory...no i syn

Co do koleżanki to myślę, że na dziś wyprawa na Etnę jest jak najbardziej realna - jak masz fb to zajrzyj na profil Szlakami Sycylii, a tu zobaczysz jak wyglądała dziś wyprawa: https://www.facebook.com/stories/100775 ... w_single=1 trochę wiatru, błękitne niebo, polary, czapki i będzie ok

Obecnie znowu Etna odrobinkę popluła pyłami i trochę lawy wypuściła, ale jak czytam w okolice krateru południowo-wschodniego (SEC) można podejść… Ale jak wiadomo, z Etną nic nie jest wiadome i pewne Taka kapryśna babeczka

Zajrzałam na ten profil i jestem w szoku. Widać, że zimno i wiatr, ale ile słonca .
"Staliśmy dosłownie obok pola lawowego, które pojawiło się tu w ostatnią niedzielę. Lawa jest wciąż gorąca " - to musi być niesamowite uczucie.

I dlatego na miejscu znajomych podjęłabym próbę wejścia na Etnę, oczywiście w miarę możliwości fizycznych i na ile pogoda pozwoli... i na ile Etna pozwoli...

31.05.2022, wtorek, dzień 6 c.d.

Syn wdrąży, nudzi, męczy, aby iść wyżej i dalej… Ja nie mam siły, nogi, a przede wszystkim kolano daje lekko o sobie znać, Pan. M. też niechętny, ale syn dalej męczy, że blisko, szybko obskoczy, choćby sam
Sprawdzamy mapy... jedna podaje czas wyjścia na 10 min, a druga na godzinę – i znowu komu ufać? Syn robi pomiary wysokości na mapie, przenosi to na teren i obstawia czas wejścia (no kondycję ma) na 15, max. 20 min… O 14:20 poddaję się, niech idzie…sam…choć serce matki boli… sam, niebezpiecznie, sypki szlak, na wulkanie…no wiecie mamy o co chodzi…
Jeszcze setny raz przypominamy, że ostatni zjazd kolejki jest o 16, a 30 min później odjeżdża autobus i później już tylko na nóżkach do Katanii będzie zasuwał…

Ruszył….


… a ja siedzę na tych kamieniach i pilnuję go - na zoomie aparatu wiadomo, oko matki chroni


No i skurczybyk jest na szczycie po ok. 15 minutach (już dokładnie nie pamiętam)


Ale oczywiście znika mi z pola widzenia i dość długo go nie ma… jak zaczyna coś mnie trafiać bo nie wiem co się dzieje, to pokazuje się już na zejściu…. Uffff… ma szczęście…


Tak informacyjnie była 14:55, czyli wyrobił się w czasie… nawet na spokojnie ja bym wlazła

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
W tym czasie, co syn wędrował, a ja go pilnowałam, Pan M. wdrapał się na kupkę kamyków z prawej strony…


….widok może być...


…w kierunku syna kuknął….chwali mu się to…


…jak widać ścieżka na szczyt wgląda dość porządnie, no i jest dobrze wytyczona…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Po powrocie syna, dowiaduję się szczegółów jego spaceru…
lajtowo, momentami wiało, ale ze szczytu krateru del Laghetto widoki świetne






A jak mi zniknął z widoku to poszedł sobie na spacer dookoła korony krateru… tak matkę stresować…
Widok na Valle del Bove… dziura jak się patrzy....


I takie podsumowanie z rolki syna...




I tak powoli kończymy wyprawę na Etnę…
Wiatr mocniej wieje, robi się chłodniej, nie będziemy tu siedzieć… Po godz. 15 zjeżdżamy na dół...