Sycylia ... tak po prostu (sierpień 2024 od str 39)

marze_na napisał(a):

wiola2012 napisał(a):

mysza73 napisał(a):A ścieżka prowadziła do ... jaskini
To pewnie jedna z kryjówek Sycylijczyka - Salvatore Giuliano (jeszcze raz polecam wszystkim tą książkę )

Ja sobie nawet tę książkę na czytnik ściągnęłam i zaczęłam czytać, ale nie dokończyłam. Myślę, że bez powrotu na Sycylię będzie trudno

Też sobie ściągnęłam i męczę się z tą lekturą przeokrutnie .
Nie wiem dlaczego, ale zupełnie mi nie podeszła. Przebrnęłam przez jakieś 40% i na razie poszła w kąt, bo z ulgą przerzuciłam się na przewodniki po Majorce.

Serio , ja z Zuzią pochłonełyśmy ją jednym tchem
W tym roku nawet miałam w planach zajechać do Montelepre, gdzie urodził się Salvatore Giuliano i gdzie można "zwiedzić" jego dom ... ale za długo zabawiliśmy w Palermo
Ale do Montelepre kiedyś zajadę ...

dangol napisał(a): ... ale jeszcze lepiej mi podeszły "Sycylijskie lwy"

Ja dostałam od Mikołają i też szybko pochłaniałam ...
Ale ja czytam wszystko co sycylijskie ...

Sycylia ... tak po prostu
wskazany jest podtytuł ,,Sycylia - inny stan umysłu"

Dziś jedziemy do Rezerwatu Zingaro

Wyjeżdżmy całkiem wcześnie, jakoś przed 8 ... bo zapowiada się bardzo ciepły dzień ...
Choć rano jest dość mglisto ...
Przejeżdżając koło "drogocennej" tonary zauważamy całokiem luksusowy jacht zacumony tam ...
Pierwszy raz, chyba, widzimy, że właściciel takiego cudeńka ma jeszcze swój osobisty helikopter













Kawałek dalej znowu "musimy" się zatrzymać ... bo takie cudeńko stoi na poboczu






Teraz już prujemy prosto do Zingaro ...
Z tonary daleko nie jest, jakeś 5 minut jazdy ... jeśli się co chwila nie zatrzymuje ...

Rezerwat można zwiedzać tylko pieszo
Wejścia do rezerwatu Zingaro są dwa: od strony Scopello, oraz od strony San Vito lo Capo. Oznaczone są na mapie jako ingresso nord oraz ingresso sud (my wchodzimy sudem ).
W obu tych miejscach znajdują się duże darmowe parkingi, które jednak dość szybko się wypełniają.
Kiemy my dojeżdżamy, to parking jest już prawie w połowie wypełniony samochodami, a jest dopiero po 8 ...
Z resztą kiedy kończyliśmy naszą wizytę widzieliśmy ludzi wychodzących z rezerwatu i idących do swoich aut zaparkowanych na parkingach płatnych (które są tuż przed tym rezerwatowym). Wniosuję więc, że na tym darmowym nie znaleźli już miejsca ...

Rezerwat otwarty jest codziennie od 7:00 do 19:30.
Bilet wstępu kosztuje jedynie 5€ ... od razu przypomina mi się 15€ za wejście do tonary w Scopello ...

Rezerwat Zingaro jest pierwszym rezerwatem na Sycylii, powstałym formalnie w 1981r. Założony został z inicjatywy lokalnej społeczności, która sprzeciwiała się budowie drogi między Scopello, a San Vito lo Capo.
Z próby budowy tej drogi został jedynie tunel ...




Tablica informuje, że około 3 tysiące ludzi, ekologów, ludzi kultury i prostych obywateli zjednoczyło się w marszu na rzecz ochrony przyrody ...



Tu jest mapka rezerwatu
Ale chyba nie do końca prawdziwa ...
Bo są na niej zaznaczone kraniki z wodą ...
Taką samą mapę dostaliśmy w kasie, ale na naszej jest oznakowanie, że ta woda nie nadaje się do picia ...

Moja lekko sfatygowana mapka











No tak czy siak koniecznie trzeba mieć dużo swojej wody do picia , bo na terenie rezerwatu nie ma "sklepów"
My mieliśmy 5 litrów ... przydałby się jeszcze z litr albo dwa ...
Co do jedzenia, to też mieliśmy spory zapas ... ale jedliśmy bardziej z przymusu, żeby nie opaść z sił ... w takim upale zupełnie nie chciało nam się jeść ...
W rezerwacie nie ma też koszy na śmieci, o czym informuje talica przy kasie. Tak więc śmiecie jakie "wytworzymy" w czasie wędrówki nalaży zabrać ze sobą i wyrzucić po wyjściu do cywilizacj


Do dyspozycji zwiedzających jest 6 szlaków, o zróżnicowanej długości oraz stopniu trudności.
Najpopularniejszy, najłatwiejszy oraz zarazem najkrótszy jest ten zielony, zaraz przy linii brzegowej. Długość tego szlaku to około 7 km.
Przejście go, w drodze powrotnej, bez dłuższych przystanków, zajęło nam około 2 godziny.

To chyba wszystko co powinniśmy wiedzieć zaczynając spacerek ...

Tak więc komu w drogę ... temu czas ...












Tłumów jak widać nie ma ...








A może jednak zawrócić do cywilizacj? ...




Jednak takie widoki wygrywają ...
















Pierwsza z zatoczek - Cala Capreria ... ale to jeszcze nie czas na kąpiel ... dla nas




Słoneczko cały czas jeszcze walczy z mgłami ...








Zaglądamy do Museo Naturalistico della Riserva Naturale Orientata dello Zingaro ...












Jeszcze jestem pełna energii ... i nie do końca świadoma co mnie czeka ...



Ale o tym w kolejnym odcinku

piotrf napisał(a):Pięknie tam i warunki idealne na SUPowanie Trza sie sycyliować , rady nima


Pozdrawiam
Piotr

Zdecydowanie TRZA

marze_na napisał(a):

tony montana napisał(a):Muszą dawaj szybko tej odcinek, gdzie schodziliście 5km w dół, aby się wykąpać w wodorostach potem 5 pod górę

Powinieneś oznaczać swoje posty UWAGA SPOILER

Tony chyba nie zrozumiał o czym do niego piszę

wiola2012 napisał(a):

marze_na napisał(a):

tony montana napisał(a):Muszą dawaj szybko tej odcinek, …

Powinieneś oznaczać swoje posty UWAGA SPOILER

I weź z Takim idź do kina . Po 10 minutach zdradzi zakończenie
Tak więc rezerwat zapowiada się mega ciekawie!

Widokowo jest cudowny

Sycylia ... tak po prostu
wskazany jest podtytuł ,,Sycylia - inny stan umysłu"

Jesteśmy w Rezerwacie Zingaro

No to idziemy dalej ...
Jak widać tłoku cały czas nie ma ... chyba większość poszła na tą pierwszą plażę








Jest za to sporo zwierzątek




Widoki cały czas rekompensują trud i wylany pot ...











Jak już jesteśmy przy pocie ...
Jak można zobaczyć na zdjęciach, ziemia ma tu taki pomarańczowy kolor ...
A że nie padało nie wiadomo od kiedy, to się niemiłosiernie kurzy ...
Każdy krok powoduje unoszenie się tej pomarańczowej mączki ...
No i moje nogi, tak do kolan, były ukurzone ... jakbym się wypudrowała ...
Nie przeszkadzało by mi to tak bardzo gdyby nie fakt, że pot zalewał mnie od głowy po stopy ...
Jeszcze nigdy w życiu się tak nie pociłam ...
Wyglądało to tak jakbym przed chwilą wyszła z wody i woda po mnie ściekała ...
No i te strużki potu płynęły po moich wypudrowanych nogach i do butów wływała mi taka brudna pomarańczowa woda ...
Nie chcielibyście widzieć jak wyglądały moje skarpetki (początkowo białe ) i buty ...
Ale mąż miał podobne ... i oblukałam kilka przechodzących osób i też tak mieli ...
Tzn niektórzy mieli brudniejsze nogi, ale niektórzy zupełnie czyste ... no ale ja raczej mieściłam się w normie
Co nie zmiena faktu, że czułam się bardzo niekomfortowo ...
Zdradzę Wam od razu, że po powrocie do apartmana buty i skarpetki wrzuciliśmy do praliki ...
Skarpetki się nie uprały (były pomarańczowe ) więc je wyrzuciłam (a to były moje ulubione oddychające bambusowe skarpetki ), ale buty doprały się pięknie i następnego dnia mogliśmy popylać w czyściutkich trzewiczkach ...


Idziemy dalej ...
Co tam brudne nogi ... do przodu trza patrzeć, bo widoki cudne












Punkt widokowy Punta Leone ... przeszliśmy tak mniej więcej 1/3 trasy












Tu widać trochę cywilizacji ...
Można se tu apartman wynająć (na książkingu chcą jakieś miliony monet ) ... tylko do sklepu trochę daleko ... no ale z jakim widokiem



Gdyby ktoś zapomniał gdzie jesteśmy ...







Mijamy Cala della Disa ... sporo ludków jest ...



My schodzimy do Cala Berretta ...




Plaża jest malutka, jest też na niej już kilka osób ... ale mam to gdzieś ... ja już poprostu potrzebuję wejść do wody i się ... obmyć








Do czystości wody nie mam zastrzeżeń








Mąż cały czas się moczy ... mówi, że wyjdzie jak mu się zrobi zimno ...
No nie zrobiło mu się ... ale musiał wyjść bo czas ruszać dalej ...




Idziemy ...




Tu się moczyliśmy przed chwilą ...












Zaglądamy do kolejnego muzeum ... ale bardziej po to, żeby się troszkę schować w cieniu chaty















Kolejnym naszym celem jest kąpiel w tej zatoczce ... Cala dell'Uzzo




No i właśnie wtedy zaczyna się ... mój dramat ...
Mąż wypatrzył na mapie Grotta del Sughero, no i wymyślił że tam zajrzymy ...
No ok, niby nie jest jakoś bardzo daleko, ale cały czas w górę ...
Google twierdzi, że to 1,2km i 25 minut marszu ... sranie w banie ... 25 minut to się idzie ... ale w dół
No i nie podejrzewając, że będzie aż tak źle, zgodziłam się tam iść ...
Po około 10-15 minutach wchodzenia ... cały czas pod górę, dopadł mnie największy kryzys jaki kiedykolwiek przeżyłam w czsie takich wycieczek ...
Zaczęłam panikować, że zaraz tu zemdlejemy i nikt nas nie znajdzie ...
Krzyczałam na męża, że to jego najgłupszy pomysł w życiu ...
Mąż stwierdził, że nie jest ze mną tak źle, skoro mam siłe tak na niego krzyczeć ...
No i tym to już przegioł ...
Zaczęłam krzyczeć jeszcze głośniej stwierdzając, że mi do pomaga i dodaje sił
Pewnie słychać mnie było w Scopello albo w San Vito ...
W końcu przy ścieżce wyrosły jakieś krzaczory albo to palmy były ... no w każdym razie dawały trochę cienia
Zarządziłam, że siadamy i ... jak nie wrócą mi siły to wracamy
Zjedliśmy po kanapce, a do wody wsypałam saszetkę elektrolitów (które przezornie wrzuciłam do plecaka).
Mąż chyba dla świętego spokoju też wypił trochę tych elektrolitów ...
Posiedzieliśmy trochę ... i w sumie to nie wiem co podziałało, czy to że coś zjadłam, czy te elektrolity, czy jeszcze coś innego ... no w każdym razie zaczęły mi wracać siły ...
Ruszyliśmy dalej ... ja cały czas złorzeczę na męża, zgodnie z zasadą, że to dodaje mi sił


Doszliśmy w końcu do zabudowań ... przy których miała być woda ... którą mieliśmy się obmyć ...




Ale ten kran, to wodę widział raczej dawno temu ...








Nie skomentowałam ...
Siadam w cieniu wielkiego dębu, który daje zbawienny cień ... i wyjmuję ciasteczka
A mąż ... idzie szukać tej przeklętej groty, która ma być gdzieś obok
Siły mi wracają ...
Wysyłam smsa do Potter, posypując głowę popiołem i piszę jej, że już wiem, co przeżywała na Karpatosie jak poszli do jakiejś wymarłej wiochy ...
Napisałam też do Tonego ... ale nie o wodorostach
I jeszcze do dziecka, że ma ... tak wskócie "niezbyt mądrego tatusia"
Czułam się już zupełnie ok ... i wtedy wraca mój mąż ...
Oświadcza, że znalazł grotę i koniecznie muszę ją zobaczyć ...
Dooooobra, myślę se ... skoro już tu wlazłam, to zobaczę ...
Całe szczęście jest to faktycznie kilka kroków ...


Grotta del Sughero






Z pewnością nie była to jedna z kryjówek Salvatore Giuliano ...
Już nawet nie chciało mi się komentować ... po prostu zaczęłam schodzić w dół ... zabijając męża swoim wzrokiem




Ale schodzi mi się już całkiem przyjemnie ...
Moja psychika wracała do normalności ... czego dowodem jest to, że wyjęłam telefon i znowu zaczęłam robić zdjęcia ...



Na dziś wystarczy ... bo już samo wspomnienie o tych przeżyciach mnie zmęczyło
W następnym odcinku już nie będzie tak dramatycznie ...