SUTVID - 1155 m n.p.m.

romanb napisał(a):Roksa, czy mąż już wie o Twoich zamiarach ? Ciekawy jestem jak zareagował..

Nic mu nie powiem, dopiero na miejscu zrobię mu "miłą" niespodziankę Na szczęście na forum nie zagląda, bo by się wydało

Na szczycie posiedzieliśmy niecałe pół godziny, przed 8.00 wyruszamy z powrotem. Liczę na to, że teraz nie będziemy już tak biec jak pod górę, niestety przeliczam się.. Chciałem jeszcze porobić trochę zdjęć, ale nie ma na to czasu, "Góral" znów narzuca takie tempo, że jeśli nie chcę zostać daleko z tyłu muszę się śpieszyć. Robię tylko kilka zdjęć z marszu:








Tak jak już wspomniałem, na kozice i żadne inne stwory nie natrafiliśmy, znaleźliśmy tylko pozostałości po tutejszych mieszkańcach Zastanawiamy się co tu było przed nami, ale nic nam nie przychodzi do głowy. No chyba, że Yeti przeniósł się w cieplejsze rejony..




Z samego szczytu nie było widać Živogošće, zobaczyliśmy je dopiero po zejściu trochę niżej:




Tutaj widok na Živogošće Mala Duba:




A tutaj widać kawałek Živogošće Porat:




To już ostatnie zdjęcie z tej wycieczki:




Od tego momentu chyba zapomnieliśmy o naszych aparatach.. teraz tego żałuję, bo było jeszcze parę miejsc, które warto byłoby pokazać.
Wysokość gubimy bardzo szybko. Schodzenie nie jest dużo lżejsze od wspinaczki, przynajmniej jak dla mnie to zupełnie inny rodzaj wysiłku, moje nogi dostają teraz mocno w "d" Przez dosyć długi etap, szlak prowadzi krótkimi serpentynami - zdjęcie wyżej. Końca nie widać, a bardzo chciałoby się już mieć to za sobą. Gdzieś w którymś momencie widzimy przed sobą metalową furtkę, ciekawe- będzie otwarta, czy będziemy musieli szukać jakiegoś obejścia? Jest OK furtka otwarta, idziemy dalej.
Niestety szlak prowadzi nas coraz bardziej w kierunku Živogošće Porat, zastanawiamy się czy będzie jeszcze jakieś odbicie na Blato, czy będziemy musieli dojść do Poratu i tam szukać jakiegoś transportu, bo nie uśmiecha nam się iść pieszo wzdłuż Jadranki. W końcu znajdujemy rozwidlenie, gdzie możemy skręcić w lewo w kierunku Blato. Po jakimś czasie wychodzimy na szerszą drogę, serpentynami docieramy nią do asfaltu. To jest już droga do wioski Strnj. Na początku relacji wspomniałem, że oprócz jednego wyjątku nie zboczyliśmy ze szlaku. Otóż właśnie podczas zejścia, gdzieś umknął nam moment kiedy trzeba było skręcić w kierunku Živogošće Blato, zauważyliśmy to na którymś z zakrętów tej serpentyny, gdy ujrzeliśmy tabliczkę kierująca na Sutvid fajną ścieżką w lewo Mogliśmy wrócić właśnie tędy, byłby to na pewno spory skrót.. Ale trudno, cieszymy się, że już blisko do domu. Słońce przypieka coraz bardziej, marzę już tylko o prysznicu, zimnym piwku i odpoczynku..
To marzenie spełnia się kilka minut po 10.00. Z tym, że w pierwszej kolejności jest piwko na tarasie naszego apartmana. Aż się prosi o zdjęcie, niestety nasze szczęśliwe gęby nie zostały uwiecznione.. później prysznic no i kimonko prawie do 16.00. A potem już tylko wspomnienia..

Witam!

Ze zdjęć widać iż porównaniu ze szlakiem na Sv. Iliję na Pelješacu, wyjście na Sutvid jest to inna szkoła. Na Sv. Iliję - szczególnie od samostanu - prowadzi zwykła ścieżka, nie ma przejścia po graniach tak jak na tych zdjęciach i obie trasy aż w takim stopniu nie prowadzą po skałach (oczywiście szlaki oznakowane). Tutaj widzę, że raczej z dzieciakami nie ma się co wygłupiać.

Robi wrażenie. Fajnie że zamieściłeś zdjęcie "punktu startowego", gdyż często największy problem to zlokalizować pierwsze czerwone kółko. Pójście w linii prostej - jak się boleśnie kiedyś przekonałem" to często nie najlepszy pomysł.
Pozdrawiam i dzięki za relację.

Dopiero dziś dotarłam z Wami na szczyt Wielkie gratulacje!!! Tempo - jak dla mnie - naprawdę zabójcze! Ale to chyba takie wybory podczas letniej wspinaczki w Cro - albo rybki, albo akwarium -> albo czas na focenie, albo marsz w ukropie. Dlatego jestem pełna podziwu dla Was i wszystkich, którzy się wspinają w Chorwacji w szczycie sezonu.

Ja to jak rasowy żółw - wlezę, aaaaaaaaleee w swooooooooooim teeeeeeeeempie

Pozdrawiam serdecznie!

Witam. Świetny opis wycieczki. Może i ja dołożę swoje trzy grosze z wycieczki na V. Kapela - Sutvid, ale od strony Żivogośce. Kilka lat temu jak byłem w Igrane postanowiłem pochodzić po okolicznych górach. Gospodarz pokazał mi punkt widokowy. Odnalazłem początek szlaku prowdzącego na V. Kapela w okolicy kościoła w Żivogośce. Szlak początkowo biegnie na przestrzał do góry a póżniej bitą drogą, prowadzącą do kamiennych domów położonych na zboczu gór. Wcześniej mija się malowniczy cmentarz z pięknym widokiem na morze.

Od cmentarza na rozwidleniu dróg, należy kierować się w prawo. Po około 10 minutach drogi , mija się punkt widokowy z ławeczką.

Warto się tu zatrzymać , odpocząć i nacieszyć oczy otaczającym widokiem.

Następnie drogą idziemy dalej w górę aż do ostaniego kamiennego budynku. Tu kończy się droga , którą można dojechać nawet samochodem. Dalej jest już tylko kręty szlak pod górę z licznymi krzewami winogron. Można najeść się nimi do syta...czasami jednak łakomstwo nie popłaca. Póżniej bardzo chce się pić.... co sam odczułem dotkliwie.
Po drodze można spotkać ciekawe - bardzo piskliwe stworki.

i interesujące widoki.

Początkowo planowałem dojść tylko do punktu widokowego, który bardzo dobrze był widoczny przez lornetkę z Igrane - gdzie mieszkałem. Jednak otaczające widoki pognały mnie dalej w góry. Na popołudniową przechadzkę wybrałem sie trochę za póżno, aby dojść na sam szczyt. Doszedłem "prawie" do końca, ale szybko zbliżający się zmierzch zmusił mnie do powrotu.

Jeszcze ostatnia fotografia zachodzącego słońca

i szybki odwrót do domu. Na szczęscie miałem przy sobie latarkę, bo bez niej bardzo trudno byłoby wracać. Jak będę następnym razem w Igrane , to postaram się zrobić pętlę zaczynającą się w Blato a kończącą się w Żivogośce...kawał drogi na kilka dobrych godzin...ale myślę , że warto...

Fajna wycieczka, piękne widoki! Gratulacje!
Widziałem ten masyw z każdej strony, teraz wiem, jak wygląda z góry. Może kiedyś, którejś wiosny i ja się na niego połakomię.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Dlatego lubię wybrzeże Chorwacji, urokliwe miasteczka, ciekawe rzeki, morze, wyspy, góry...człowiek zawsze znajdzie dla siebie coś interesującego poza plażą. Co prawda chodzenie po górach trochę się różni od chodzenia po naszych Tatrach. Skały są trochę inne, bardziej ostre, szlaki choć nieżle oznaczone to jednak bardziej dzikie.

binkowskig napisał(a):Skały są trochę inne, bardziej ostre, szlaki choć nieżle oznaczone to jednak bardziej dzikie.

Z oznakowaniem bywa przeróżnie. Są i takie trasy, gdzie z trudem i z rzadka daje się odcyfrować mocno zatarty szlak.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Farktem jest , że z tym oznaczeniem to jest różnie. Kiedyś poszedłem na Vaganski Vrh. ale ze względu na ostrzeżenia o minach ostatecznie wszedłem na górę Anić Kuk 714 metrów w Nature Park "Velebit". Szlak był niby wyznaczony ale mocno mylny. Trzeba było głową kręcić aby znależć kolejne znaki. Sama zaś ściecha to były ostre szpice skał dalekie od naszych wygładzonych granitów w Tatarch. Trzeba było bardzo uważać żeby gdzieś nóg nie potracić. ...ale ze szczytu widok był przedni .

binkowskig napisał(a):Kiedyś poszedłem na Vaganski Vrh. ale ze względu na ostrzeżenia o minach ...

Takie jak tutaj?: http://cro.pl/forum/viewtopic.php?p=508323#508323
To ja miałem to szczęście, że zdobiło boczny szlak, podczas gdy na Vaganski vrh można już było bez przeszkód dotrzeć.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

To ja miałem to szczęście, że zdobiło boczny szlak, podczas gdy na Vaganski vrh można już było bez przeszkód dotrzeć.

Miałem to szczęście być tam w 2000 roku. Niestety doszedłem tylko do schroniska choć plany były ambitne. Starły się one jednak z prozą życia...tabliczki zakazującej wstępu dalej, ze względu na pola minowe. Do dzisiaj zastanawiam się po kiego diabła minować góry???? W efekcie końcowym zaliczyłem zagospodarowaną jaskinię Manita Pećina ...( piwo pod jaskinią kosztował 20 kuna za 0.3 l ale jak smakowało ) i górę Anici Kuk. Do dzisiaj pamiętam jak łydki mi drżały po zejściu z tej górki o ostrych jak brzytwa skałach. Niestety nie mam zdjęć cyfrowych bo wtedy królował jeszcze Zenit...Przeczytałem relację z włóczęgi po Velebicie...świetne fotki i relacja...może kiedyś człowiek tam znowu zawita.

Witam ponownie.

Trochę czasu minęło i podczas kolejnego pobytu pod stokiem góry Susvid w 2011 roku ,postanowiłem pójść dalej niż poprzednim razem.
Wycieczkę rozpocząłem ok.godziny 15 koło kościoła, niedaleko hotelu Nimfa w Żivogośce. Tam znajduje się mapa ze szlakiem pokazana na fotografii.
[/img]

W czasie ok. godziny dotarłem do ostatniego zabudowania do którego można dojechać samochodem...aż szkoda , że takiej opcji nie przewidziałem. To ostatanie zabudowanie należy do Ante Perica.


Poznałem go już kilka lat wcześniej. To ciekawa postać
Jest twórcą punktów widokowych i zaznacza w różny sposób ciekawe miejsca.
W swoim domku na górze, gdzie urodził się wiele lat temu , ma pole do gry w kule .. nad którym góruje flaga Chorwacji.
Tam zaczyna się właściwy szlak na Susvid.

W chwili obecnej mieszka koło hotelu kilkaset metrów niżej.

Pięć minut drogi od drogowskazów, znajduje się pole z dzikimi winogronami. Istna uczta dla podniebienia...ale póżniej bardzo chce się pić.
Z każdym krokiem coraz piękniejsze widoki.

Droga pnie się w górę, coraz mniej zarośli i nagle pojawia się brama....
Jakieś napisy ale niestety w narzeczu mi nieznanym, choć słowo ACHTUNG daje do myślenia...
Iść dalej czy wracać, o co chodzi?!


Może ktoś rozszyfruje treść napisu?


Czemu ta brama służy i jaką treść niosło ostrzeżenie wyjaśnił mi po powrocie z góry Ante Perić, ale o tym trochę póżniej...

Z zapartym tchem obejrzałem relacje, zdjęcia na pewno nie oddają w pełni widoków Niestety My jesteśmy zbyt leniwi i wygodni by na butach wspinać się na takie góry, no gdyby tam dało się tam wjechać to co innego

bluesman napisał(a):Z zapartym tchem obejrzałem relacje, zdjęcia na pewno nie oddają w pełni widoków Niestety My jesteśmy zbyt leniwi i wygodni by na butach wspinać się na takie góry, no gdyby tam dało się tam wjechać to co innego

Samochodem można dojechać do zabudowań Ante Perica. Wcześniej mija się urokliwy cmentarz i punkt widokowy z ławeczką. Naprawdę warto bo widoki ekstra.

Ostatnio złapał Cię zmierzch, a tym razem godzina startu także bardzo późna....
Zazdroszczę. Mnie w tym roku ominie tradycyjny, samotny jeden dzień w chorwackich górach.

Pozdrawiam.
Interseal M.