Stambuł via Bułgaria

Wow! Przepiękne zdjęcia z Cysterny! To miejsce chcę kiedyś zobaczyć!

Wychodzi 20Eur, do przełknięcia, cysterna jest na Stambułowym podium.
A Twoje zdjęcia jak zwykle mega, troszku masz oko podobne do mojego przy robieniu zdjęć
ale jakość u Ciebie lepsza...

Gosiu , piękne zdjęcia Cysterna też jest u mnie na podium


Pozdrawiam
Piotr

Wejściówki takie zachodnioeuropejskie, ale wiadomo są to zabytki warte swojej ceny, choć do cen lokalnych gość mocno wyśrubowane (takie mam wrażenie). A nie było jakiejś zbiorczych biletów czy coś w stylu Stambulcard, aby jakieś zniżki były?

piekara114 napisał(a):Cysterna to wiadomo cudo.

maslinka napisał(a):Wow! Przepiękne zdjęcia z Cysterny! To miejsce chcę kiedyś zobaczyć!

te kiero napisał(a):...cysterna jest na Stambułowym podium.

piotrf napisał(a):Cysterna też jest u mnie na podium

Tak myślałam, że Cysterna Bazyliki przypadnie Wam do gustu. Dla mnie to miejsce jest rewelacyjne i bardzo klimatyczne.

te kiero napisał(a):A Twoje zdjęcia jak zwykle mega, troszku masz oko podobne do mojego przy robieniu zdjęć
ale jakość u Ciebie lepsza...

piotrf napisał(a):Gosiu , piękne zdjęcia

Dzięki, miło mi, że Wam się podobają moje fotki.
Z tym okiem, to faktycznie coś jest na rzeczy, bo mnie się Twoje ujęcia też podobają. Może dlatego, że tak jak i ja, robisz szersze plany. Nie przepadam za mocnymi zbliżeniami, chyba że chcę pokazać jakiś konkretny szczegół. Szerszy plan bardziej do mnie dociera, bo można na nim zobaczyć większy kawałek świata.

piekara114 napisał(a):Wejściówki takie zachodnioeuropejskie, ale wiadomo są to zabytki warte swojej ceny, choć do cen lokalnych gość mocno wyśrubowane (takie mam wrażenie).

Faktycznie doganiają cenowo kraje zachodniej Europy i wcale im się nie dziwię. Myśląc ich kategoriami, to dlaczego mają mieć niższe ceny, niż np. we Włoszech czy w Hiszpanii, skoro ich zabytki nie ustępują w niczym tym zachodnim. Nas turystów boli fakt, iż różnica w cenach biletów dla Turków i dla turystów jest bardzo duża.
Ale w ten sposób wspierają rozwój kultury wśród swoich obywateli. A turyści, skoro przyjechali zwiedzać, to i tak zapłacą.

te kiero napisał(a):Wychodzi 20Eur, do przełknięcia

piekara114 napisał(a):A nie było jakiejś zbiorczych biletów czy coś w stylu Stambulcard, aby jakieś zniżki były?

Nasza cena za bilety w przeliczeniu na euro wyniosła 12,60 euro, więc nie zastanawialiśmy się nad jakimiś zniżkami czy Stambulcard. Ale teraz sprawdziłam na oficjalnej stronie Cysterny Bazyliki i Karta Muzealna do niej nie obowiązuje, o czym można przeczytać tutaj.

A propos oficjalnych stron, to zapomniałam w odcinku o Cysternie Serefiye podać link do ich strony, co teraz nadrabiam.
https://kultur.istanbul/serefiye-sarnici/. Można na tej stronie obejrzeć zdjęcia z pokazów mapowania 360 stopni.

megidh napisał(a):Po wejściu na teren cmentarza otoczyła nas niezwykła cisza, tak jakby ogrodzenie wytłumiło wszystkie dźwięki gwarnej ulicy.

To jest dziwny fenomen wszystkich cmentarzy .

megidh napisał(a):Tak myślałam, że Cysterna Bazyliki przypadnie Wam do gustu. Dla mnie to miejsce jest rewelacyjne i bardzo klimatyczne.

Pierwsza cysterna też jest bardzo ładna i ma pokazy, czym pewnie zachęca turystów, ale Cysterna Bazyliki zdecydowanie piękniejsza. Muszę sobie zapisać, bo szczerze mówiąc, gdybym nie zobaczyła Twoich zdjęć, to nie wiem czy bym zwróciła uwagę na ten zabytek, bo przeważnie je omijam w swoim planie zwiedzania . A w tym przypadku byłby to wielki błąd.
Napisałaś, że samodzielne przygotowywanie się do zwiedzania daje Ci dużo satysfakcji. Bardzo dobrze Cię rozumiem, to takie preludium do wycieczki .

wiola2012 napisał(a):Napisałaś, że samodzielne przygotowywanie się do zwiedzania daje Ci dużo satysfakcji. Bardzo dobrze Cię rozumiem, to takie preludium do wycieczki .

Preludium do wycieczki. Bardzo ładnie to podsumowałaś .

Po wyjściu z Cysterny Bazyliki udaliśmy się w stronę Złotego Rogu, bo tam umówiliśmy się ze znajomymi.
Szliśmy bardzo klimatycznymi zakątkami.








Po drodze minęliśmy wejście do stacji metra Marmaray.




Przeszliśmy obok lokomotywy, stojącej przy dworcu Sirkeci.



Na lokomotywie wygrzewał się kocurek.


Doszliśmy do nabrzeża przy Złotym Rogu.



Trochę zgłodnieliśmy, więc zdecydowaliśmy się na tutejszy przysmak balik ekmek, czyli bułkę ze świeżą grillowaną rybą, cebulą, sałatą i odrobiną soku z cytryny. Można go zakupić w każdym z punktów gastronomicznych na stambulskim nabrzeżu Eminönü.
Ryba w tej bułce to ponoć zawsze jest makrela.



Z ciekawości zajrzeliśmy do wnętrza tej kanapki.


Jak dla mnie bułka była za sucha i było w niej za dużo cebuli. Ale ryba była super.

Jedną z najpopularniejszych atrakcji Stambułu jest rejs po Bosforze. Cieśnina ma 32 km długości i łączy Morze Marmara z Morzem Czarnym. Na cieśninie Bosfor panuje spory ruch. Cały czas pływają tutaj różne jednostki, od małych motorówek po wielkie wycieczkowce i kontenerowce.
Istnieją różne możliwości rejsów. Od tanich promów miejskim, które mają stałe trasy, przez rejsy typowo turystyczne, aż po drogie ekskluzywne rejsy jachtami, połączone z kolacją i pokazem tanecznym.
Biura turystyczne działające w Stambule oferują rejsy po Bosforze w cenie od 20 euro. Rejsy z kolacją są droższe i zaczynają się od 45 euro. Rejsy różnią się od siebie czasem ich trwania oraz pokonywaną odległością. Najdłuższe rejsy trwają 6 godzin i można wtedy dopłynąć aż do morza Czarnego.
My z racji ograniczeń czasowych wybraliśmy rejs 1,5 godzinny. Bilety kupiliśmy bezpośrednio przed rejsem w porcie Eminonu, skąd zaczyna się rejs. Różnica w cenie pomiędzy tak zakupionymi biletami a wykupieniem imprezy w Biurze Turystycznym jest olbrzymia. Za bilet dla osoby dorosłej zapłaciliśmy 130 TL, czyli niecałe 5 euro.
Weszliśmy na statek i z pokładu spoglądaliśmy na nabrzeże Eminonu.




Pokład statku na całej powierzchni posiada długie ławki, więc żeby mieć łatwiejszy dostęp do widoków, usiedliśmy na ławkach jak najbliżej burty. Ale niestety usiedliśmy po niewłaściwej stronie.



Punktualnie o 13-tej statek odbił od brzegu i popłynął na drugą stronę Złotego Rogu po pasażerów, którzy czekali tam na przystani Karaköy (Turyol).











Wpływamy pod most Galata


i po chwili wypływamy po jego drugiej stronie, skąd możemy spoglądać na krajobraz starego Stambułu.

megidh napisał(a): A ja przed wyjazdem sporo czasu poświęcam na opracowanie trasy zwiedzania i mam z tego wielką satysfakcję, kiedy na wyjeździe wiem co zobaczyć i jak dotrzeć do miejsc godnych odwiedzenia.

Mam tak samo, tyle że ostatnio coraz częściej sporą część miejsc przygotowanych do zwiedzenia przed wyjazdem, na miejscu pomijam . Lubię jednak wiedzieć, czego nie zobaczyłam . Grzesiek od dawna mi powtarza "po co tam chcesz jechać, skoro już wszystko widziałaś w internetach" , może dlatego tyle odpuszczam w realu ?

dangol napisał(a):

megidh napisał(a): A ja przed wyjazdem sporo czasu poświęcam na opracowanie trasy zwiedzania i mam z tego wielką satysfakcję, kiedy na wyjeździe wiem co zobaczyć i jak dotrzeć do miejsc godnych odwiedzenia.

Mam tak samo, tyle że ostatnio coraz częściej sporą część miejsc przygotowanych do zwiedzenia przed wyjazdem, na miejscu pomijam . Lubię jednak wiedzieć, czego nie zobaczyłam . Grzesiek od dawna mi powtarza "po co tam chcesz jechać, skoro już wszystko widziałaś w internetach" , może dlatego tyle odpuszczam w realu ?

Cześć Danusiu . Fajnie że się odezwałaś.
U mnie jest dokładnie taki sam scenariusz. Najpierw wymyślam plan zwiedzania, dopracowuję, wyliczam czasowe ramy, a później okazuje się, że nie damy rady tego planu zrealizować. Zawsze coś stanie na przeszkodzie i nie dajemy rady wszędzie dotrzeć, ale już się przestałam tym przejmować.

Płynęliśmy dalej. Z pokładu mieliśmy wspaniały widok na cały kompleks Pałacu Topkapi.


Od strony Morza Marmara do cieśniny Bosfor wpływał wielki wycieczkowiec.


Statek płynął wzdłuż lewego brzegu i to dlatego wybrane przez nas miejsca na pokładzie były nietrafione, bo my siedzieliśmy po drugiej stronie statku. I żeby oglądać widoki wzdłuż lewego brzegu musieliśmy się przemieszczać po pokładzie.



Wycieczkowiec był dosyć powolny, więc przemknęliśmy przed jego dziobem. Zasłonił on nam widok na Pałac Topkapi.


Dalej płynęliśmy wzdłuż brzegu europejskiej części Stambułu. Tą trasą pływają wszystkie statki wycieczkowe.
Trasa biegnie wzdłuż tego brzegu cieśniny Bosfor aż do mostu Fatih Sultan Mehmet. Tam statki nawracają i płyną dalej wzdłuż brzegu azjatyckiej części Stambułu. Statki oferujące rejsy aż do Morza Czarnego nie nawracają w tym miejscu, lecz płyną dalej.



Minęliśmy Pałac Dolmabahce.



W pewnym momencie statek jednak zboczył z kursu i popłynął na drugą stronę cieśniny Bosfor.





Dopłynęliśmy do przystani Uskudar, gdzie zabraliśmy kolejnych pasażerów.



Po kilku minutach odpłynęliśmy od przystani i statek zaczął płynąć w stronę brzegu po europejskiej stronie Stambułu.
Stąd widzieliśmy już Most Bosforski, ale był jeszcze dosyć daleko.

Gdy statek wrócił na prawidłowy kurs ponownie płynęliśmy wzdłuż lewego brzegu.

Wzdłuż brzegu znajduje się sporo zabytkowych i atrakcyjnych widokowo budowli.

Ciragan Palace


Ortakoy Mosque.


Dopłyneliśmy do Mostu Bosforskiego.



Na drugą stronę cieśniny też spoglądaliśmy.



Minęliśmy Zamek Rumeli.





I dopłynęliśmy do drugiego mostu przerzuconego nad cieśniną Bosfor.

Na wysokości mostu Fatih Sultan Mehmet statek przepłynął na drugą stronę cieśniny Bosfor i zaczął wracać, płynąc teraz wzdłuż brzegu azjatyckiej części Stambułu.




























Do przystani w Eminonu wróciliśmy po ponad półtoragodzinnym rejsie.
Przed rejsem byłam do niego nastawiona sceptycznie i zastanawiałam się, czy tych dwóch godzin nie wykorzystać na zobaczenie czegoś atrakcyjniejszego. I bardzo dobrze, że jednak zdecydowaliśmy się popłynąć w tej rejs, bo czas, który spędziliśmy na pokładzie statku nie był czasem straconym. Pogoda była wspaniała, widoki rewelacyjne. Dodatkowo na statku można kupić kawę lub herbatę, z czego nie omieszkaliśmy skorzystać. Kawa była parzona tradycyjnie w tygielku, więc klimat tureckiej kawy miał dodatkowy wpływ na atmosferę rejsu.
Jeśli ktoś z Was wybierze się do Stambułu, to polecam popłynąć w ten rejs, bo naprawdę warto.

Po zejściu na ląd zastanawialiśmy się, co dalej robić. Do godziny 19-tej, o której mieliśmy się stawić w hotelu, mieliśmy jeszcze 4 godziny. Znajomi poszli na bazary a my zdecydowaliśmy się iść do wieży Galata. Ruszyliśmy więc na most Galata, aby przejść nim na drugą stronę Złotego Rogu.
Most Galata jest ikoną Stambułu i jest on piątym mostem zbudowanym w tym miejscu od czasów bizantyjskich. Most Galata przecina zatokę Złoty Róg i łączy historyczne dzielnice Stambułu - Galata i Eminönü. Most był początkowo używany tylko dla ruchu pieszego, ale później został poszerzony i obecnie po moście jeżdżą samochody, autobusy i tramwaje.
Obecny most funkcjonuje od 1992 roku, kiedy to został odbudowany po pożarze. Konstrukcja mostu jest wsparta na 114 filarach ze stali o średnicy 2 m i wysokości 18 m. W części środkowej mostu znajdują się cztery podnoszące się skrzydła, co czyni ten most zwodzonym. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że po moście Galata jeżdżą tramwaje, co powoduje, że most jest z tego względu wyjątkowy. Torowisko ciągnie się przez środek mostu. Po obu stronach torowiska znajdują się jezdnie dla samochodów. Natomiast wzdłuż barierek znajdują się szerokie chodniki.
Most Galata jest popularną atrakcją turystyczną. Turyści przychodzą tutaj, aby oglądać wspaniałe widoki na panoramę miasta i nabrzeże.
Most jest dwupoziomowy. Na pierwszym poziomie, prawie na poziomie wody, znajdują się liczne restauracje i kawiarnie, w których ponoć można smacznie zjeść.
Żeby zobaczyć z bliska te restauracje udaliśmy się właśnie na ten pierwszy poziom mostu.



Wrażenia z tego spaceru mieliśmy niesamowite. Ciekawe jak to miejsce wygląda, gdy woda jest wzburzona.







Doszliśmy do miejsce, w którym kończy się ciąg restauracyjny i trzeba wejść po schodach na górny poziom mostu. To właśnie tutaj znajduje się przeprawa wodna pod mostem i należy to miejsce pokonać przechodząc po górnym poziomie mostu.


Poszliśmy więc schodami do góry.