Stało się! Wróciliśmy zauroczeni Chorwacją - Stanići 2012

I jedziemy dalej. Droga wiedzie przez teren Triglavskiego Parku Narodowego wzdłuż rzeki Soča.
Mijamy Kobarid...





Wchodzimy na chwiejne mostki, by podziwiać piękny kolor Soči...







Piękne te Alpy...





Wspinamy się coraz wyżej...

Dziękuję za dokończenie relacji jakże wspaniałej i ciekawej,my już za 3 tyg startujemy:)

Nie tylko ludziom się tu podoba…





Niektóre są bardzo przyjacielskie… a może myślą, ze mamy coś lepszego, hmmm….


Jadąc tak malowniczą trasą nie sposób nie zatrzymywać się co chwilę i nie podziwiać tego co wokół nas. Oprócz walorów naturalnych zdarzają się też cuda techniki. Zagadujemy właścicieli tych pięknych pojazdów. Są bardzo sympatyczni – po krótkiej wymianie zdań proponują nam nawet przejażdżkę. Ale gratka!





Wiatr we włosach, trochę adrenaliny przy pokonywaniu zakrętów na stromych podjazdach i zjazdach. Super!
Dziękujemy przemiłym Austriakom (chyba, że to Niemcy byli ) ofiarowując im na pamiątkę nasze kapelusze w narodowych barwach. Później jeszcze kilka razy mijamy się na trasie, machając do siebie serdecznie.

...i dalej góry...

loverosa napisał(a):Dziękuję za dokończenie relacji jakże wspaniałej i ciekawej,my już za 3 tyg startujemy:)

Hej, jeszcze nie skończyłam, ale już prawie, prawie

No to teraz jedziemy polatać - poskakać czyli kierunek Planica i Velikanka – Letalnica.
Trzeba przyznać, że robi wrażenie…





Młodsze dziecko skoczyło...


starsze też...


teraz trzeba zejść...


Skoki zaliczone, dyskwalifikacji nie było, to ruszamy w dalsza drogę.

Opuszczamy Słowenię, na moment wjeżdżamy do Włoch, by po chwili autostradą mknąć przez Austrię.

Szybko zmierzamy do kolejnego celu naszej podróży - jest nim przejazd Grossglockner Hochalpenstrasse. 48 km trasy wiedzie przez Park Narodowy Wysokie Taury do stóp najwyższej góry Austrii, Grossglocknera (3 798 m n.p.m.) i lodowca Pasterze.

Rozpoczynamy w Heiligenblut (nie zwiedzamy miasteczka – jest już dosyć późno).
Płacimy za wjazd, naklejamy naklejkę na szybę i powoli mijamy kolejne zakręty w drodze do Wielkiego Dzwonnika. Nie ma co pisać – Alpy są piękne









I jesteśmy – Kaiser-Franz-Josefs-Hőhe (2 369 m n.p.m.) - platforma z widokiem na szczyt Grossglockner oraz na jęzor lodowca Pasterze.

Po serii zdjęć i stwierdzeniu, że jednak już nam tutaj trochę zimno wsiadamy do samochodu i jedziemy dalej wypatrując świstaków.
Po drodze robimy kolejne zdjęcia.

Przejeżdżamy pod Hochtorem – Wysoką Bramą (2 504 m n.p.m) i widzimy jak chmury otulają góry.







A potem te chmury wchodzą na drogę i już niewiele widzimy z pozostałej części trasy.








Robi się stromo, droga wije się, a właściwie składa się z samych zakrętów. Stosujemy się do instrukcji jazdy po górach – wybieramy niski bieg. Silnik wyje niemiłosiernie, a hamulców i tak trzeba używać.
Mijamy kolejne tablice z ostrzeżeniami SPRAWDŹ HAMULCE – kurcze! coś śmierdzi . Stajemy w dogodnym miejscu i dajemy odpocząć hamulcom, silnikowi i sobie.

Zjadamy i wypijamy co nieco spoglądając na przechodzące koło nas konie...





Opuszczamy wysokoalpejską trasę. Szkoda, że pogoda nie pozwoliła nam dostrzec wszystkich uroków tej malowniczej drogi. Mimo to jesteśmy zadowoleni, że to przyjechaliśmy.

Mijamy kolejne miejscowości, ale wydaje nam się, że jest jeszcze za wcześnie na szukanie noclegu, chociaż od szyldów z napisem Zimmer aż się roi . Jedziemy, jedziemy, a potem już szyldów nie ma… hmm…

Bischofshofen - tu powinno się coś znaleźć… Okazuje się jednak, że wcale to nie jest takie proste. Coś tam znaleźliśmy, ale trochę to za drogie było na naszą opustoszałą kieszeń.

Co tam dojedziemy do Czech – tam na pewno coś będzie. I tak jechaliśmy, jechaliśmy i skończyło się na tym, że parking koło jakiejś stacji benzynowej okazał się całkiem przyzwoitym miejscem na nocleg. Było już koło 2-giej w nocy…

4 lipca 2012 (środa)

…Prześpimy się godzinkę i pojedziemy dalej… a że z godzinki zrobiło się 5… cóż….
To dogodna pora, żeby pojechać na śniadanie do Pragi.

Nie mamy jednak siły na zwiedzanie. Idziemy tylko na Most Karola...

Agasz piękną mieliście drogę powrotną.Zazdroszczę tegorocznego wyjazdu.Ja w tym roku tylko czytam te wspaniałe relacje i zbieram info na przyszły rok Teraz też Stanici?

I wracamy do domu…

A to już znak, że nasz urlop się kończy.







Nie smucimy się jednak. Przecież to naprawdę były wspaniałe wakacje.

Pozdrawiam wszystkich czytających, zaglądających, ujawnionych i nieujawnionych.
I dziękuję za Wasze towarzystwo podczas tej relacji.

Aga

karolcia1 napisał(a):Agasz piękną mieliście drogę powrotną.Zazdroszczę tegorocznego wyjazdu.Ja w tym roku tylko czytam te wspaniałe relacje i zbieram info na przyszły rok Teraz też Stanici?

W tym roku Dubrownik, potem Ivan Dolac, a w powrotnej drodze Wenecja i pewnie znowu jakieś Alpy (bo przecież trzeba przez nie jakoś przejechać )

Witam ,apartamenty piękne .My jedziemy za 3 tygodnie do apartamentów Nady Kovacic . Gdybym wcześniej weszła na forum pewnie bym te zarezerwowała . Ale mam nadzieję ,że nasze też będą ok . :

Witam.
Jadę w 2014 roku 12.07 do willi Leonarda w Stanici. Czy ktoś wie jaki jest zamrażarka w lodówce oraz czy są podstawki pod parasole na plaży?
Pozdrawiam.

zbiluk1904 napisał(a):Witam.
Jadę w 2014 roku 12.07 do willi Leonarda w Stanici. Czy ktoś wie jaki jest zamrażarka w lodówce oraz czy są podstawki pod parasole na plaży?
Pozdrawiam.

W apartamencie, w którym mieszkaliśmy zamrażarka malutka, bo i lodówka mała - mieści się pod blatem.
Podstawek pod parasole, o ile dobrze pamiętam, nie było, ale też same parasole nie były potrzebne. Plaża jest wąska i naturalnie zacieniona.
Zaglądnij na stronę 15 w relacji - jest tam zdjęcie aneksu kuchennego i plaży (tu akuratnie z dosyć daleka - nie pamiętam na której stronie były lepsze zdjęcia plaży)

Pozdrawiam
Aga