Śródziemnomorska 5.5 ... Rogoznica znów i znów we dwoje ...

Nie będzie pierników, nie będzie, nie będzie przez Was wszystkich piszących relacje, Ty weldonie będziesz miał w tym duży udział.

Lubię Twoje relacje .

Miło powspominać plażę Lozica.
Ten Trogir to ja muszę chyba wziąść do poprawki po te zaułki i zakamarki są ciekawsze niż te trogirskie pierwszoplanowe atrakcje.

Dobrze, że lubisz wcześnie wstawać, mamy dzięki temu możliwość obejrzeć bardzo ładne zdjęcia z plaży.

Cześć Piotr.

Nie ma się co ociągać z wpisem, bo faktycznie przy takim tempie relacji dwa dni opóźnienia (z wpisem), to może być już koniec relacji.
Pięknie pokazane Plitvice i nie tylko.
Wszystkie zdjęcia, to widoczny efekt i wkład Twojego zaangażowania w fotograficzną pasję.
Dało się zauważyć i to wielowątkowo.
Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Dobrze, że lubisz wcześnie wstawać, mamy dzięki temu możliwość obejrzeć bardzo ładne zdjęcia z plaży.

Dobrze powiedziane ładne zdjęcia z plaży bo plaża ..... Gdyby nie Piotra upodobanie do wczesnego wstawania i szybkiego pstrykania to ..... no jakby to powiedzieć, gdyby nie jego talent to .... no plaża tak na mój gust była tragiczna.

Aguha napisał(a):Lubię Twoje relacje .

Dziękuję

To teraz mam dylemat, pierniki czy relacja

Kevlar napisał(a):Ten Trogir to ja muszę chyba wziąść do poprawki po te zaułki i zakamarki są ciekawsze niż te trogirskie pierwszoplanowe atrakcje.

Ciekawsze to może nie do końca, ale ja lubię zajrzeć od zaplecza.
To tak, jak z apartamentem - nic ci nie powie o właścicielach,
dopóki nie zejdziesz do nich na dobrą kawę, czy kieliszek orahowicy

mariusz-w napisał(a):Dobrze, że lubisz wcześnie wstawać, mamy dzięki temu możliwość obejrzeć bardzo ładne zdjęcia z plaży.

Niestety, w Cro jakoś późno słońce wstaje

Co ciekawe, to w Rogoznicy, o tej porze, "tłumy" chodziły ...
Wiele osób, co mi przeszkadzało, no bo nie zależało mi na obecności obcych na fotkach, siedziało sobie już od świtu, czekając na słońce, z kawą czy herbata na brzegu, czekając, aż te niesamowite skały skąpią się w promieniach słonecznych.

nomad napisał(a):Wszystkie zdjęcia, to widoczny efekt i wkład Twojego zaangażowania w fotograficzną pasję.

Cieszę się, że się podobają. Jakoś wydawało mi się, że mało co mi wyszło w tym roku.
Z dużym wahaniem je pokazywałem, no ale, jak tak, to dodajecie mi otuchy

Lidia K napisał(a): .... no plaża tak na mój gust była tragiczna.

Bo to źle powiedziane "plaża".

Lozica to, przede wszystkim, betonowe podesty i drabinki.
Jest kilka żwirowych wejść pomiędzy skałami, ale siłą tego miejsca jest to, że, po pierwsze, nie ma za dużo dzieci
(ja lubię dzieci, ale na wakacjach wolę, jak się nimi rodzice zajmują, a nie zostawiają pod opieka wszystkich plażowiczów - biedne dzieci ... ),
a po drugie, nie spotkałem jeszcze nigdzie takich pięknych biało-czarnych skał.

Bardziej pasowało by określenie "brzeg morza".

Mi jest wszystko jedno, czy wchodzę do wody z brzegu, czy z drabinki - pływanie jest takie samo - ale nie jest wszystko jedno gdzie spaceruję i co w czasie spaceru oglądam.

A na Lozicę mogę patrzeć i patrzeć ...

Oczywiście dla dzieci i osób lubiących się wylegiwać na żwirku Rogoznica oferuje jeszcze całą masę plaż,
ale Lozica jest tylko jedna

Dziękuję za wizytę i pozdrawiam

Weldon w 100% się z Tobą zgadzam - tam na 100% nie warto jechać

pamiętasz taki widok:



przecież to najmniej urokliwe miejsce w tej okolicy... strach pomyśleć co musi być gdzie indziej

P.S.

Cieszę się, że piszesz i foty wklejasz - bo miejsca niby te same - a jednak inne.

Marek73 napisał(a):pamiętasz taki widok

No jakżeby nie ...

Kilka razy dziennie koło tego przechodziłem, lub przejeżdżałem.
Dla uzupełnienia, to nie widać tego, ale zaraz za plecami fotografującego jest mały parking i śmietnik z logiem Hajduka ...

Okropność

weldon napisał(a):Dla uzupełnienia, to nie widać tego, ale zaraz za plecami fotografującego jest mały parking i śmietnik z logiem Hajduka ...

Okropność

"Punkt widzenia zależy od punktu ...... " ... stania !

Pozdrawiam.

Ładne to miejsce, które należy omijać szerokim łukiem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Po tym co zobaczyłem w Twojej relacji Piotrze , nie pojadę tam . . . we wrześniu . . . za nic


Pozdrawiam
Piotr

Ja także bym tam nie wrócił bo nie ma po co...

Franz napisał(a):Ładne to miejsce, które należy omijać szerokim łukiem.

Nawet by się ze dwie górki znalazły ...

piotrf napisał(a):nie pojadę tam . . . we wrześniu . . . za nic

We wrześniu można tam spotkać stare, czeskie, toplesy w dużych ilościach, więc ... nie warto

Kevlar napisał(a):Ja także bym tam nie wrócił bo nie ma po co...

Podobno Zmajevo Oko jeszcze nabrało jakichś siarkowodorów i strasznie jedzie ...

Mało zachęcająca okolica

*****************************************************

Ze dwie godziny przypatrywania się mękom małego gówniarza pozostawionego samemu sobie w wodzie pomiędzy przybrzeżnymi skałkami spowodowały, że nabrałem ochoty na poobcowanie ...

Logicznym wydawało się poobcować z klimatyzowanymi wnętrzami centrum handlowego, ale że dojadaliśmy jeszcze suchy chleb przywieziony z Polski, to na zakupy nie bardzo było po co iść.

Do kościółka sobie poszliśmy.













Kościółek, jak kościółek.
Więcej pisałem o nim w relacji zeszłorocznej, teraz pamiętam tylko tyle, że jakiś jajcarz z importu go budował.













Jajcarz, bo świętego na wiatrowskaz przerobił, a za ozdóbki różne główki patrycjuszowskie porzeźbił i na kościele powiesił.

Podobno karykature z tych główek wcześniej uczynił.

Cóś takiego jak u nas, na Rynku Starówki, albo na Długim Targu tylko węglem na papierze sztukmistrze odwalają.







A import, bo on z Wenecji tu przypłynął, gdzie tez zasłynął w stawianiu jakichś budynków.
W zeszłym roku nie mogłem się tam dopchać, więc dziś sobie za punkt honoru wziąłem dostać się na taki wąski balkonik naprzeciwko katedry, z którego widok, pewnie, fajny powinien być.







Fajne, ale wąskie.

Obawiam się, że daszek pod nami mógłby wytrzymać upadek, a co za tym idzie moja plaskatość wylądowała by na czyimś stoliku ...

Schody. O, schody, to jest to. Idziemy schodami













A idziemy, bo oni tu dziwny zwyczaj maja krewnych na szczytach wzniesień chować i normalny, twierdze także na takich wzniesieniach wznoszą.

Tak samo i tu wznieśli.













Wznieśli nawet co najmniej dwie, ale, nauczony doświadczeniem, że w parkingach wykutych w mieszkaniach w blokach kiepsko się mieszczę, zostawiłem samochód koło dworca pekaesu, a więc w najniższym punkcie Szybenika, więc dotarcie do tej drugiej twierdzy nie wchodziło w rachubę.

Jedna starczyła, tym bardziej, że właśnie do niej dotarliśmy.







cdn.

Twierdza w Szybeniku, zresztą większość tych twierdz, ma ten minus, że jest wysoko.

Dla porządku, to ma też plusy ... Wiatr wieje, więc skwar tu trochę mniejszy.
To znaczy ten plus to faceci odczuwają, bo kobitkom jakoś nie zawsze to, jak zauważyłem, pasuje ...

Gust muzyczny, Chorwaci , jak widać mają.













Twierdza jest ździebko zdekompletowana, ale barierki są. Gdzieniegdzie.

Za to widoki są wszędzie.













No ale zgodnie z zasadą, jak to mówi, skoro na dole jest tak ładnie, to po coś tu wlazł, warto tez rozejrzeć się po samej twierdzy.

Ona jakoś na raty była budowana i na raty niszczona.

Znając życie to pewnie Turcy, Wenecjanie i Chorwaci maczali w tym palce, ale kiedy i którzy to nie wiem











Mając w pamięci zeszłoroczny pogrzeb, tym razem staram się omijać pobliski cmentarz. W sumie i tak jest na czym oko zawiesić.













Kolejny raz stwierdzam, że środkowowakacyjny tłok jest stanowczo przereklamowany.
W porównaniu z wrześniem jest zadziwiająco pusto.











Zbieramy się do zejścia. Tym razem poszedłem "pod prąd".
Drogą, wiodącą wprost do twierdzy schodzimy, ale koniecznie chciałem na koniec zachować ten widok.



Rok temu Szybenik nie rzucił mnie na kolana.
Są tu miejsca urocze, są takie, które koniecznie trzeba zobaczyć, ale też jest sporo zakątków ukrytych, położonych na uboczu głównych szlaków.
Tym razem, pewnie i pogoda i, jak już wspominałem, to, że jest dużo mniejszy ruch, powoduje, że zmieniam zdanie co do tego miasta.

Warto.

Warto zwiedzić, ale też warto dokładnie zaplanować co się chce zobaczyć.













I nie warto spieszyć się. Czasami trzeba poczekać, aż sobie ludzie pójdą, zatrzymać, dokładniej przyjrzeć jakimś szczegółom, elementom, drzwiom ...













Zazwyczaj wracam.
Wracam i dopiero po drugiej wizycie wyrabiam sobie o danym miejscu opinie.
W zeszłym roku w ten sposób wyrobiłem sobie opinie o Szybeniku, do którego owszem, wracałem, ale tylko po to, żeby zakupy zrobić.

Na szczęście wróciłem i opinię zmieniam.

Podoba mi się tu. Warto zejść ze szlaku, przejść się trochę obrzeżem starego miasta, wejść na wzgórze twierdzy, pochodzić po krętych uliczkach, na których tylko dlatego się nie gubimy, że wszystkie, wiodąc w dół i tak zaprowadzą nas w końcu nad wodę, warto przejść się pobrzeżem portu, pomiędzy jachtami i promami z jednej strony, a samochodami i budynkami kapitanatu, hotelami, zarówno tymi wbudowanymi w miejskie mury, jak i tymi komunistycznymi, zamkniętymi, straszącymi ciemnymi oknami.

Warto.

cdn.

Droga w dół była bez porównania łatwiejsza, niż wspinaczka, a więc tez łatwiej było pozaglądać w różne kąty.













Szybenik różni się od miast i miasteczek, które miałem okazję zwiedzić..
Chyba jest bardziej na wzgórzach położony, jednocześnie zbiegając swymi uliczkami i schodami w kierunku zatoki, w której jest port.













Dla odwiedzających mogę polecić olbrzymi, nadbrzeżny, parking, położony po lewej stronie portu, zaraz obok przystani promów.

Są, owszem, wspomniane już, wykute w kamienicach parkingi, jest spory koło dworca PKS, ale, mimo, że świeci napis, że są wolne miejsca, zdarzyło mi się tam ich nie znaleźć.

Na szczęście nie miałem kłopotów przy wyjeździe.













Dziś, po ukończeniu obwodnicy (?) łatwiej też wjechać do Szybenika.
Trzeba tylko uważać, bo starsze wersje map w gps'ach nie obejmują tych zmian i potrafią skierować w stare, nieistniejące już przejazdy.

Tak samo przejazd przez same miasto, właśnie w kierunku tej drugiej, wyżej położonej twierdzy lub w kierunku Zadaru, może być utrudniony, ponieważ, w zasadzie, jedyna główna droga, potrafi utknąć w korkach.
Ciężko to objechać.













Powoli, mimo, że z górki, dochodzimy do kolejnego celu, który, koniecznie, muszę pokazać żonie.







Po drodze natykam się tylko na Violę



(Hej, Viola )

I już jesteśmy.













Ten, jak mi się wydaje, rzadko odwiedzany kościółek, mały, położony na uboczu starego miasta, ma w sobie to coś, co pozwala tu odsapnąć od upału, zgiełku ...

Kawę, to ja mogę się w chałupie napić. Odsapnąć i wyciszyć - w takich miejscach.

Jeszcze dziedziniec, też skutecznie omijany przez turystów.













Żonie też się podoba. Zostawiam ją w ciemnym wnętrzu, a sam wychodzę na dziedziniec posiedzieć w cieniu na ławce.

Cisza.













Ruszamy dalej, zamknąć kółko szybenickiego spaceru.

cdn.