Śródziemnomorska 5.5 ... Rogoznica znów i znów we dwoje ...

Niby to samo, ale nie tak samo ...

Obrałem drogę wzdłuż wybrzeża, raz, że ta wyżej i tak była w remoncie, więc za szybko się nią nie jechało, dwa, że w zeszłym roku strasznie nam się spodobał rezerwat.

Rezerwat Pantan.











W tym surowym, niemal przemysłowym otoczeniu, woda, zieleń, młyn wyglądały wówczas niemal bajkowo.

Dziś już nie zrobiły takiego wrażenia.











Nie wiem,może to brak tej ilości zwierzaków, jaka była poprzednio to sprawił - nie było na przykład pawi, ani kotów - może to, że tym razem było dużo cieplej, a może, że byliśmy bardziej zmęczeni, ale tym razem Pantan nie wyglądał już tak atrakcyjnie.













Nie, żebym zniechęcał do odwiedzin tutaj. Warto, tym bardziej, że jak macie więcej czasu, to można tu zjeść obiad, popływać wynajętymi kajakami, pobrodzić pomiędzy trzcinami, posiedzieć wśród pałętającego się zwierza.

Faktycznie taka enklawa podmiejska.

Ale dwa razy, to już za dużo. Przynajmniej jak dla mnie.

Odlatujemy. Do widzenia.

Bazarek w Splicie zamknęli, więc, mimo wszystko, trzeba się było zaopatrzyć w zakupy w Trogirze.











Tanio, drogo, ważne, że czynny do wieczora, w przeciwieństwie do splitskiego.

A jeść (i wypić) coś trzeba przed snem













Ale, nie ma lekko, najpierw obowiązkowa kąpiel.
Po całym dniu miedzy murami coś pięknego ...

weldon napisał(a):

Jacek S napisał(a):Non nobis Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam!

Niby, że Templariusze, czy Pan Samochodzik?

To Ty mi powiedz.

Pozdrawiam

Trochę się prawoklikiem musiałem napracować, zeby się zdjęcia pokazały...

weldon napisał(a):Pomiędzy nami, na podłokietniku, leżał wróbel.

Mój wóz kiedyś zaatakowała z boku dzika gęś.

weldon napisał(a):Szyby - zamknęliśmy

Na szczęście, okna miałem zamknięte.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wychodzi mi na to, że, w ferworze pożegnań, umknęła mi jedna, dzień wcześniej, niż wizyta w Splicie mająca miejsce, wizyta w Rogoznicy.

A wiec nie żegnamy się jeszcze. Szkoda by było kadry te zatracić, tym bardziej, że jakiś tam wpływ na ciągłość narracji mają.

A więc ... Trogir ostatni raz odwiedzony, przygody w Splicie opisane, a zanim znów do Rogoznicy, na ostatni spacer pójdziemy, to spacer przedostatni przeżyjmy raz jeszcze ... To znaczy, w moim przypadku raz to będzie kolejny













Jak widać pora ta, koło 17-tej, sprzyja takim spacerom. Nie ma już tego popołudniowego upału, ale jeszcze większość ludzi leży na plażach.
Pusto, cicho ...

Nie, żeby później było jakoś nieprzyjemnie, ale jednak ... inaczej.







W porcie zakotwiczył jakiś dziwny statek. Bardziej wycieczkowy, niż fishpiknikowy.

Mała grupa sprowadziła po trapie rowery i pojechała zwiedzać okolicę.
Rower to dobry pomysł w Rogoznicy.







Dochodzimy do samego końca promenady, oddzielonej od dalszej części wyspy jakby bramą.











Tak sobie myślę, że tu też nie lubią już czerwonych ...



Tak. To dobry moment na zwiedzanie.
Nawet pomimo tego, że sporo konob i sklepików jest jeszcze zamkniętych , to nic nie stoi przecież na przeszkodzie, żeby wrócić tu o innej porze dnia.

Dnia, wieczoru lub nocy.











Po drodze mijamy krajana. Nie ma nalepki, ale za to przyjechał tu gdzieś z moich okolic.













Możliwe, że marina już się zapełniła. Kilka jachtów cumuje tu, w porcie.

Marina! Obiecałem Bożenie jeszcze jedna atrakcję przed wyjazdem.
Zbieramy się na groblę, bo to kawałek drogi do Mariny.
Blisko, zaraz po drugiej stronie zatoki, ale jednak trzeba ją całą obejść ...











cdn.

Franz napisał(a):

weldon napisał(a):Pomiędzy nami, na podłokietniku, leżał wróbel.

Mój wóz kiedyś zaatakowała z boku dzika gęś.

Kiedyś ze znajomymi spaliśmy na wsi w gospodarstwie ich wuja.
Zajechaliśmy tam ich autem.
Rano samochód miał oskrobany lakier.

Na podwórzu skakał sobie źrebak a auto było zielone.


A Split pięknie Ci wyszedł
pzdr

Jacek S napisał(a):To Ty mi powiedz.

Paweł, podwładny Pana Samochodzika, w chwili, kiedy ten wracał z amerykańskiej przygody, pojechał do Chorwacji przeżywać swoją, europejską, tym razem, przygodę, ale tylko do Rovinji i na Svetą Katarinę (z pamięci nazwę przytaczam, ale jakoś tak to brzmiało), więc Istrii nie opuścił i do Splitu nie dotarł.

A więc wychodzi na to, że templariusze

Franz napisał(a):Mój wóz kiedyś zaatakowała z boku dzika gęś.

O kurcze

Przypuszczam jednak, że gęś to robiła świadomie, a ten bidak, jako i ja, mieliśmy przypadkowa kolizję.

To się nazywa: efekt motyla - gdyby dzieciak nie została w domu, to pewnie bym temu wróblowi drogi nie zajechał



Co prawda przyszło mi jeszcze do głowy, że może one tak, z nudów, taka rosyjską ruletkę sobie urządziły i, co jakiś czas, któryś się tam pomiędzy samochodami prześlizgiwał?

longtom napisał(a):A Split pięknie Ci wyszedł

Czysta złośliwość - jak mi się gdzieś podoba, to się staram


*******************************************************

Nareszcie, tyle razy tu przechodziłem i przejeżdżałem, a zawsze obstawiona była samochodami, te kapliczkę udało mi się sfotografować.





Jest tu ich więcej, w tym dwie, w tym roku, zaczęli remontować.
To tez takie trochę mniej spotykane, jak mi się wydaje, w tych miejscowościach, które odwiedzałem, że jak na taką wiochę, to kapliczek tu kilka postawili.

Pewnie ze względu na odległości, bo to i jedna zatoka i półwysep i druga zatoka i wyspa ...

Jest gdzie chodzić.

My zaszliśmy do Mariny.

Mostek i szachy już znacie.









Zastanawiałem się w zeszłym roku, jak się wchodzi do Smoczego Oka, do którego przywiodłem teraz żonę.
W tym roku dostałem odpowiedź.











Miejscami jest wysoko.





Nie dziwię się, że się dziewczyna zastanawia ...



Skoczyła i już jest w wodzie.



To też jest dobra pora, na odwiedziny w tym miejscu.
Można posiedzieć w kamiennych fotelach, przypatrując się skaczącym, albo usiąść na skraju urwiska, albo samemu skoczyć ...

Tu chciałbym zdementować wszelkie insynuacje, że to, co Leon pisał niedawno, że w Smoczym Oku coś przebiło dno, w związku z czym, zaczął się jakiś straszny odór wydobywać, a woda zmętniała miało cokolwiek wspólnego z moją skromna osobą - nie skakałem



Mijamy zabudowania Mariny. Basen, jakieś inne atrakcje. Jest tu ochrona, hotel.

Jak ktoś lubi, to może się i tu zatrzymać, a, patrząc po ilości samochodów, które stoją na kilku parkingach to jest to popularne miejsce.

Widziałem kilka samochodów z Polski.











Na półwysep już nie wrócimy. Jeszcze kilka zdjęć z kanału okalającego sztuczną wyspę i wracamy na te druga, prawdziwa wyspę.














Swoją drogą, to w pobliżu znam jeszcze co najmniej dwie mariny (nie licząc portu w Primostenie - zdaje się, że tam tez w zatoce była marina, ale taka nieduża, więc jej nie biorę pod uwagę).

A więc jest marina w Marinie - w zatoce, mocno zatłoczona, bez specjalnych atrakcji, jest Marina Porat, pomiędzy Zecevem, a Primostenem, ale to już kompletnie w szczerym polu położona.

Jakby się komuś trafiło w pobliżu jachtem przebywać, to tylko do Rogoznicy.

Polecam.


Tfu, co ja gadam


Z daleka. Z daleka się trzymajcie

Trochę bokiem wchodzimy na wyspę.
Drogę znam, bo łaziliśmy tędy w zeszłym roku, niemal zaglądając ludziom do środka mieszkań, czy małych ogródków.







Lubie przychodzić tu, w okolice kościoła, popatrzeć na zatokę.





Mimo, że nie jest to najwyższy punkt wyspy, to wyżej rośnie las przeszkadzający w obserwowaniu snujących się po wodzie statków, łodzi, jachtów.

Rok temu trafił się spory kuter policyjny, jakaś wojskowa jednostka ...

W tym jest więcej rybaków. Rybaków i jachtów.









Tak samo jak poprzednio, handel odbywa się bezpośrednio z kutra.











Niespodzianka. Ze statku, który przywiózł rowerzystów, wynoszą stoiska i pudła z książkami.

Na nabrzeżu rodzi się kiermasz. Niestety. Książki są po chorwacku.

Tym bardziej przykre, że sprzedają je miłe ... Pszczółki



Puste knajpki. Poczta.

Wysyłamy pocztówki. Dojdą szybko, niemniej już po naszym powrocie.







W drodze powrotnej natykamy się jeszcze na kaleką mewę i jej opiekunkę.







Coś w stylu naszych "kociar".

Podobny jest ten świat. Wszędzie.

Wieczorny spacer czas kończyć.





Pewnie, jak codziennie, wieczorna kąpiel jeszcze była, jakaś kolacja.
A może nie?

Z pewnością wino na tarasie pod rozgwieżdżonym niebem.

To było na pewno ...

A potem pojechaliśmy do Splitu

weldon napisał(a):Co prawda przyszło mi jeszcze do głowy, że może one tak, z nudów, taka rosyjską ruletkę sobie urządziły i, co jakiś czas, któryś się tam pomiędzy samochodami prześlizgiwał?

Kiedyś taką sytaucję widziałem...w kreskówce (tytułu niestety nie pamiętam).

Co za seria ... ale się dzisiaj za Wami "nabiegałem/nachodziłem" !

Będę musiał jeszcze raz ze spokojem !

Pozdrawiam.

Jacek S napisał(a):Kiedyś taką sytaucję widziałem...w kreskówce (tytułu niestety nie pamiętam).

Była taka gra, żeby żabę przez jezdnie przeprowadzić ...

Chyba mi kiepsko szło, bo mi się bardzo te plamy na jezdni i ten dźwięk podobały

mariusz-w napisał(a):Co za seria ...

Niewiele czasu do końca roku, a po co odkładać do ... przyszłego roku to, co można by zrobić w tym?

Nie lubię zaległości

**************************************************

A teraz będzie nuda.

Nuda i utrwalanie, bo to ostatni wieczór w Cro.

Dziwne, ale tych kilka wieczorów, tak podobnych jednak do siebie, tych miejsc tyle razy widzianych, tych łódek, które już niemal na pamięć znam i poznaję, że dziś kotwiczy w innym miejscu, dziwne, że mi się to jeszcze nie znudziło.

Jednym słowem - macie przechlapane

Rogoznica znów ...


Na pierwszy ogień, wychodzi, że po powrocie ze Sp[litu robione zdjęcia, pewnie żona odpoczywała po porannym, a przed wieczornym spacerem, idą widoczki z tarasu.





O ile dobrze pamiętam, to to coś mi na dużym palcu od nogi siedziało.
Oj, dobrze, że małżonka spała



Jeszcze trochę wody. Daleko to wszystko, ale dobrze widoczne.









Pomimo tego, co widać na zdjęciach, nie ściemniało się jeszcze.





Urozmaicony brzeg w Rogoznicy, pobliskie wzniesienia, powodowały, że można było raz skryć się w cieniu, rzucanym przez nabrzeżne budynki, czy oddalone wzgórza, a raz wyjść na nisko co prawda nad horyzontem zawieszone, ale jeszcze mocno świecące słońce.

Korzystam z okazji i zawieszam znaczki cropli, zastanawiając się, kto i jak szybko je pod...iwani.

A może, kiedyś, trafi tu kolejny cromianiak?

Będzie pamiątka





W razie czego zostawiam jeszcze croplowe ramki na zdjęcia - gospodarze trzymają w podobnych zdjęcia okolic, będą mieli pamiątkę.

Bożena wstała.

Jedziemy na promenadę.

(Uwaga - to już było - łódki na wodzie )









Za te, kolejne, fotki łódek na wodzie, podziękujcie im:



Jak zwykle parkingowych nie ma ...
Tracimy tylko czas. Przychodzi mi na myśl, żeby ich olać - najwyżej kolejny mandat dostanę, ale małżonka, mimo, że wściekła, że znów tracimy czas, woli poczekać.

Co im powiedziała - nie wnikam.

Czegoś czerwone uszy mieli ...

Łódki.







Na wodzie zresztą.

Mała dygresja dotycząca parkingowych, bo taką przygodę również miałem - tam są strefy, więc można zapłacić za parking w jednej, tańszej strefie, ale ten bilet nie działa, jeżeli byście się przemieścili, w strefie droższej.

Odwrotnie chyba działa, ale mi się trafiło akurat to pierwsze.

Podobno na biletach jest zaznaczone: Strefa A, B, C itd.

Skończyło się na dopłaceniu.

Spacerkiem przechodzimy na wyspę.











Wspominałem, że wierzchołek góry przykrywa, co tutaj dobrze widać, las.
Zrobił się nam kolejny, bardzo długi spacer.

I nadal jakoś pusto.















W tej ostatniej, no, knajpce, to za dużo powiedziane, w tym punkcie, w końcu, zdecydowałem się zjeść te małe, podobne do frytek, rybki.

Złe nie były ... Niemniej - zaliczone

cdn.

Jeżeli jeszcze was nie zanudziłem (i nie zniechęciłem ) Rogoznicą, to teraz zrobię to na pewno.

Miejsca te już wiele razy odwiedzaliśmy.
Może trochę o innej porze, w trochę innym świetle, ale ... ile można







Trafi się, nie powiem, coś ciekawego ...

Jakaś baba



Jak to mówią: Pepsi Coli markizę i Coca-Coli kasetonik



A tu ptak fajny leciał:



Ale tak ogólnie to nudy.









Jak w polskim filmie sensacyjnym.

Patrzysz w lewo -



Bandera.

Patrzysz w prawo:



Zegarek jak u Dalego, no to patrzysz jeszcze raz w lewo, licząc na jakieś zmiany, a tam ...



Nawet się kierunek wiatru nie zmienił

Z nudów zaczynasz rozglądać się ... za czymkolwiek.









Ciepło. Gorąco wręcz.

Biorąc pod uwagę, że zbieramy się już, zaraz, chcemy się jeszcze na wszystko napatrzeć raz, drugi ...











Lekko strudzeni spacerem zamieramy w końcu na krzesełkach konoby.

Pora coś zamówić.



cdn.

weldon napisał(a):O ile dobrze pamiętam, to to coś mi na dużym palcu od nogi siedziało.

Coś dziwny ten Twój palec...
Pewny jesteś, że Ci nie spuchł?

weldon napisał(a):Za te, kolejne, fotki łódek na wodzie, podziękujcie im:.

nooo... całkiem, całkiem...

weldon napisał(a):...w końcu, zdecydowałem się zjeść te małe, podobne do frytek, rybki.

W Bułgarii to caca, ciekawe czy w Chorwacji też się tak nazywa...

Jak dzisiaj zaglądałam ukradkiem jakie tempo narzuciłeś to już się bałam, że przed Waszym wyjazdem z Chorwacji nie zdążę się nawet choć raz zameldować, że czytam. Super zdjęcia!

Pozdrawiam.
PS A wróbelka żal...

piotrf napisał(a):... zniechęcanie Rogoznicą idzie Ci świetnie

Bardzo na to liczę

Jak ktoś lubi pustawe, kamieniste plaże, dyskotekę daleko, gdzieś na półwyspie, w dodatku pewnie prywatną, albo dla snobów,
słońce dość długo wstające zza wzgórz, robiące spektakle na niebie porannym i podobnie wieczorem, zachodzące w zakolach zatok, to niech tam jedzie, ale, uprzedzam - zanudzi się

W Rogoznicy pierwszy raz, pomijając wodne kurtyny Plitvic, widziałem tęczę.

Nic nie dzieje się bez przyczyny podobno

Joanka23 napisał(a):Coś dziwny ten Twój palec...
Pewny jesteś, że Ci nie spuchł?

Na szczęście to bydle nie spadło, ale spokojnie usiadło mi na palcu, bo, jak nic, złamałby mi go

Joanka23 napisał(a):... tempo narzuciłeś

To przez tę grypę, co mnie trzyma. Jak nic nie robię, to ... zasypiam

Joanka23 napisał(a):A wróbelka żal...

A moje ramie?

W końcu tak mi przyiwanił, że siniaka miałem.

No i przeżycia i pochować go trzeba było. Same kłopoty


No ale, tak poważnie, to żal.
Ja uwielbiam wróble, a w Warszawie, niestety, cywilizacja je wykańcza.

Pamiętam czasy, jak chmary po całym mieście latały, a dziś trzeba się naszukać, żeby znaleźć jakieś miejsce, w którym się zachowały


No, ale, tak czy siak, pomału, a w zasadzie dość szybko, do końca się zbliżamy ...