Spotkanie z Kretą po raz trzeci - 2022

megidh napisał(a):

Jer napisał(a):PS Zwiedzanie wschodniej Krety w tym dniu, nie zakończyło się na klasztorze. Inne miejsce w kolejnym odcinku

del1.jpg

Wzrok u mnie już trochę szwankuje, ale delfinki na tym zdjęciu dojrzałam. Aż zaczęłam te moje oczy przecierać, żeby sprawdzić, czy nie mam omamów, ale nie, dalej je widzę na zdjęciu.

Tam delfinów nie było, przynajmniej ja nie widziałem.
Ale gratuluję spostrzegawczości.

Jer napisał(a):

megidh napisał(a):Wzrok u mnie już trochę szwankuje, ale delfinki na tym zdjęciu dojrzałam. Aż zaczęłam te moje oczy przecierać, żeby sprawdzić, czy nie mam omamów, ale nie, dalej je widzę na zdjęciu.

Tam delfinów nie było, przynajmniej ja nie widziałem.
Ale gratuluję spostrzegawczości.

Tak właśnie myślałam, że to fotomontaż, ale nie chciałam z tym stwierdzeniem wyskakiwać, bo a nuż delfinki byłyby prawdziwe i wtedy miałabym się z pyszna.

Delfiny zniknęły, ale autokar dotarł do:

To już ostatni przystanek naszej wycieczki autokarowej. Przyjechaliśmy do miasta Sitia.


Czerwcowy weekend i popołudniowa godzina – nie ma zbyt wielu turystów. Obiad w jednej z tawern przy promenadzie nie przypadł nam do gustu – przed przyjazdem zachwalana przez pilotkę. Przy stoliku siedziało 5 osób. Miało być tradycyjnie i w greckim stylu/smaku, a było takie sobie.

Kilka fotek z miasta, okolice portu prezentują się ładnie.



Uliczki raczej puste, niewiele sklepów otwartych.

Wizyta krótka, bo tak zakładał harmonogram wycieczki.


Koszt wycieczki na osobę wyniósł 52 E – o ile dobrze pamiętam.

Taka podpowiedź dla osób jadących z okolic Heraklionu, lub też z hoteli położonych dalej na zachód. Autokar jedzie na południe Krety, przez Jerapetrę do plaży Vai, następnie do miasta Sitia. Powrót jak można się domyśleć jest przez Jerapetrę. Dla kilku osób z południowo-wschodniej Krety, podróż autokarem nie była męcząca. Być może są wycieczki organizowane przez biura, gdzie trasa na plażę Vai wiedzie tylko drogą północną dla osób z tamtej części Krety.

Do napisania

Podróże palcem po mapie i samochodem.

Nie piszę tej relacji day-by-day, tylko według własnego pomysłu. Jak napisałem wcześniej samochód mieliśmy na 3 dni. Jeden dzień, to Heraklion i okolice, a reszta zupełny spontan.
I teraz postaram się pokazać miejsca, gdzie autokar raczej nie dociera.

Trasa poniżej – etap pierwszy.

Plan na te przejażdżki samochodem rodził się podczas miziania paluchem po telefonie w trakcie wakacji. Stwierdziłem, że będziemy jechać tyle, na ile będziemy mieli ochotę, bez pośpiechu zatrzymując się w fajnych miejscach, wg nas oczywiście.


Pierwszym przystankiem było „miasteczko” Mirtos. Właściwie nie ma co tu opisywać, wystarczą zdjęcia.











Do napisania

PS W następnej części zmierzamy tam:

Nazwałem Mirtos „miasteczkiem”, to następnym naszym punktem, gdzie się zatrzymaliśmy była plaża Tertsa – przestronna i też bardzo ładna.


Kilka domków, tawerny i spokój. Trochę spaceru, chwila na plaży i chłonięcie spokoju tego miejsca.




Ruszamy dalej.

Do napisania

PS Hmm, w następnym odcinku nie będzie sielsko...

Następnym naszym punktem na mapie był wodospad w pobliżu wioski Kalami. Dość przypadkowy wybór, bo wcześniej nic nie czytałem, ani też nie oglądałem na ten temat. Jedziemy.
Zatrzymujemy się w pobliżu tego znaku. Gdzieś, tam obok słychać szum wody. Trzeba znaleźć drogę.

Na skale widać ptaszysko.

Domy opuszczone.


Zaglądam do środka, a tam stoliczek i zastawa dla czterech osób – dziwne.

Zostaję sam, żona wraca do samochodu, bo twierdzi, że jest tu strasznie. Nie jest miło i przytulnie jak w typowych wioskach greckich.


Musiałem zobaczyć co jest dalej i gdzie można zejść do tego wodospadu, albo tam gdzie słychać płynącą wodę.
W oddali zobaczyłem samochód. Są nawet dwa – jeden niedawno używany. Nie wiem, czy to były samochody mieszkańców, czy przypadkowych przyjezdnych. Nie spotkałem tam nikogo.


Oprócz wściekle szczekających czterech psów. Ten był średni – tylko tego uchwyciłem na zdjęciu. Nie chciałem ich więcej drażnić swoją obecnością i dość szybkim krokiem wróciłem do samochodu. Kusiło mnie zejście niżej, do wioski i zobaczenie tego wodospadu, ale rozsądek podpowiedział, że jeden pies to jeszcze nie problem. Ale jak wyskoczą za mną wszystkie, to już nie będzie łatwo się obronić.


W dolinie jeszcze zauważyłem...


I na koniec, przeglądając na kompie zdjęcia zauważyłem, że na tym jest coś w rodzaju cieku wodnego. To nie jest wodospad.

On jest dalej – a tu mapka znaleziona dzisiaj. Generalnie zwiedzanie w pojedynkę tego miejsca nie polecam.


do napisania

Wioska, opuszczona, trochę straszna pozostaje za nami, kierujemy się w stronę wybrzeża. Drogi w tej części Krety są dobre i widoki też niezłe. Trafimy do małej mieściny na nasz stały zestaw (coś koło 7E).



Pusto, spokojnie – tawerna oferuje bezpłatne WiFi, bo z zasięgiem jest tu trochę problem. Fajnie tak posiedzieć w cieniu i popatrzeć na morze.




Można też zobaczyć pozostałości po starym, kamiennym domostwie.


Ostatnie spojrzenie na plażę i ruszamy dalej. Południe Krety to jednak świetne miejsce na wypoczynek, o czym przekonamy się również w następnych odwiedzanych miejscach.


do napisania

To jest ostatni punkt zaznaczonej części trasy. I ponownie przed nami roztaczają się ładne widoki.



Tu można zostać na kilka godzin. My tylko byliśmy z góry zobaczyć jak wygląda plaża.




Przed nami powrót do hotelu, przez góry.


...

Piękne widoki z południa wyspy Przyjemnie byłoby tam podróżować motocyklem . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Piękne widoki z południa wyspy Przyjemnie byłoby tam podróżować motocyklem . . .


Pozdrawiam
Piotr

Hej,
Trochę tych widoków z południa wyspy jeszcze będzie. Miałem w planach wynajęcie quada na dwie osoby, ale żona nie chciała jechać jako plecaczek. O motocyklu nie myślałem, ale też nie widziałem, aby można było wypożyczyć quady i jakieś skutery, czy większe pojemnościowo motocykle.

Takim odkrytym środkiem lokomocji w upały można ujechać niewiele, ciesząc się jazdą i widokami. Testowałem sam kilkukrotnie w innych ciepłych miejscach i wiem, że po jakimś czasie staje się to męczące. No cóż, nie spróbowałem tego na Krecie.

Ale w chłodniejszych miesiącach pokręcić się tam - to prawdopodobnie fajne doświadczenie.

Pozdrawiam
Jer

Trochę małych panoram i zdjęć z widoków, które mieliśmy wracając do hotelu.

Trochę trwało, ale zapowiedziałem, że pokażę i inne miejsca na południu Krety.

W ostatni dzień wynajęcia samochodu postanowiłem, że pojedziemy na wschód trochę po górach i dalej wybrzeżem, a jeśli starczy nam czasu i chęci, to ponownie wjedziemy w góry. Trasa niezbyt długa jak widać na załączonej mapce.

Jednak liczba stopów była spora z uwagi na widoki i do hotelu wróciliśmy około 17. Wyjechaliśmy po śniadaniu, czyli po 8.




Tam jest sporo tras, gdzie można się pokręcić i po prostu podziwiać widoki w spokoju. Jest, był to okres wówczas, kiedy byliśmy tam prawie sami. Na trasie kilka samochodów. W miejscach gdzie się zatrzymywaliśmy często bez ludzi. Taki rejon mało turystyczny, jeśli chodzi o Kretę.



Spacerując na stopach po górkach trzeba mieć na uwadze i takie spotkania. To była tylko na szczęście około 80 cm skórka węża.

Tym razem pokażę od strony morza Klasztor Moni Kapsa. Jest on położony na zboczu obok wąwozu Pervolakia. Nie mieliśmy w planie zwiedzania klasztoru i tego wąwozu. Jednak, jak ktoś będzie bardziej dociekliwy po moim wpisie to zobaczy, że to jest dość ciekawe miejsce do eksploracji.

Tak się prezentuje z daleka.

Tutaj już trochę bliżej.

Swoją historię, ma lub mają też jaskinie w jego pobliżu, nie wiem, czy akurat te


Jak to w moich wpisach, nie może zabraknąć... takiego motyla nie widziałem wcześniej.


Tam sobie pojedziemy dalej.