Sporting i Lizbona, czyli zwiedzanie przy okazji

marekkowalak napisał(a):1300 zł za 2 osoby w te i nazad.
Lufthansa co prawda nie oferuje już w cenie posiłków na lotach europejskich (tak było przed pandemią), ale za to mamy bagaż podręczny 55cm, a nie 40 jak w Ryanie.

Dają wodę i ciasteczka, nie ma co narzekać... A gdzie przesiadka?
Cena bardzo fajna.

piekara114 napisał(a): Dają wodę i ciasteczka, nie ma co narzekać... A gdzie przesiadka?
Cena bardzo fajna.

Przesiadka w Monachium, w obie strony.

Nie narzekam, bo to nie są długie loty, ale kiedy przed pandemią leciałem Lufthansą do Madrytu (też z przesiadkami - w jedną stronę w Monachium, a w drugą we Frankfurcie), to na wszystkich lotach był posiłek. To samo w liniach El Al do Tel Avivu. Widać po pandemii wszyscy tną koszty i to mnie nawet nie dziwi.

Już zbliżamy się do Lizbony.





Przed wyborem miejsca w samolocie próbowałam ustalić, z której strony samolotu będą fajne widoki podczas podchodzenia do lądowania, ale niestety znalazłam takiej informacji. Dlatego wybrałam tą stronę samolotu, z której słońce nie będzie świeciło w okna i wybrałam miejsca z prawej strony samolotu.
Samolot podszedł do lądowania od strony północy i dlatego nie mieliśmy okazji zobaczenia z góry rzeki Tag.
Przed naszym przylotem do Lizbony musiał padać deszcz, bo spod kół samolotu rozbryzgiwała się woda, której krople pięknie osiadły na szybie, uniemożliwiając nam oglądanie tego, co było na zewnątrz.



Po wylądowaniu samolot dokołował do Terminalu 2, skąd autobusem lotniskowym zostaliśmy przewiezieni do Terminalu 1, przez który wyszliśmy do hali lotniska.
Pierwsze kroki skierowaliśmy do znajdującego się tam punktu Lisboa Card, w którym mieliśmy odebrać karty Lisboa Card.
Obecnie ceny Lisboa Card dla osób dorosłych przedstawiają się następująco:
24-godzinna: 22 euro
48-godzinna: 37 euro
72-godzinna: 46 euro
Odpowiednio cena kart dla dzieci od 4 do 15 lat wynosi: 15, 21 i 26 euro.
W sklepie internetowym https://shop.visitlisboa.com/products/lisboa-card można dokonać zakupu Lisboa Card w trochę niższych cenach (za 24 h - 20,90 euro, za 48 h - 35,15 euro, za 72 h - 43,70 euro) i zastanawiałam się przed wyjazdem, czy nie dokonać tam zakupu, ale ostatecznie się wstrzymałam. I dobrze, bo na dwa dni przed wylotem dostałam z Bookingu e-maila, w którym zaoferowano mi różne atrakcje do wykorzystania w Lizbonie. I tam między innymi była opcja zakupu Lisboa Card w bardzo korzystnych cenach. 72-h Lisboa Card mogłam kupić w cenie 39,10 euro, czyli 6,90 euro mniej, niż normalna cena. Zdecydowałam się na jej zakup i po dokonaniu transakcji otrzymałam na e-maila potwierdzenie zakupu oraz bilet z kodem do odbioru kart w którymkolwiek punkcie Lisboa Card w Lizbonie. Podeszliśmy więc na lotnisku do takiego punktu i po okazaniu biletu otrzymaliśmy 72 h Lisboa Card oraz ulotkę zawierającą wszystkie informacje na temat korzyści, jakie daje Lisboa Card. Otrzymaliśmy też papierową mapę Lisbony.

Na Lizbonę zawsze chętnie !
Na Alvarade nie byłem, ale na stadionie Narodowym (oraz Benficy) to i owszem
Bardzo zacne zdjęcia lotnicze Ci wyszły !

Piękne miałaś widoki z samolotu. (Mnie się na razie takie nie trafiły.) Alpy wyglądają niesamowicie

tony montana napisał(a):Na Lizbonę zawsze chętnie !

Witam Cię, fajnie że jesteś.

tony montana napisał(a):Na Alvarade nie byłem, ale na stadionie Narodowym (oraz Benficy) to i owszem

Ja za to byłam tylko na Estádio José Alvalade. Inne stadiony Lizbony są mi nieznane.

tony montana napisał(a):Bardzo zacne zdjęcia lotnicze Ci wyszły !

maslinka napisał(a):Piękne miałaś widoki z samolotu. (Mnie się na razie takie nie trafiły.) Alpy wyglądają niesamowicie

Dzięki .
Zdjęcia wyszły fajne dzięki sprzyjającej pogodzie i odpowiedniej godzinie lotu.

Z kartami Lisboa Card udaliśmy się na stację metra, aby czerwoną linią dotrzeć do centrum Lizbony.
Ponieważ karty chcieliśmy aktywować od razu, to każdy z nas napisał na niej swoje imię i nazwisko oraz godzinę pierwszego użycia. Od tej chwili karta miała nam służyć przez 72 godziny.
Dzięki temu oszczędziliśmy trochę czasu, który musielibyśmy poświęcić na zakup biletów na komunikację, bowiem automaty biletowe były mocno oblegane.


Już od pierwszej chwili pobytu w Lizbonie można się zaopatrzyć w pamiątki.

Przed wejściem na peron stoją bramki z czytnikami, do których przyłożyliśmy nasze karty Lisboa Card.
Zeszliśmy na peron.

Podróżowanie lizbońskim metrem jest bardzo proste, trzeba tylko pamiętać, że ruch w nim jest lewostronny. Gdy czekaliśmy na pociąg, to stojąc twarzą do torów wydawało mi się, że wyjedzie on z tunelu po lewej stronie. A stało się dokładnie odwrotnie. Pociąg wyjechał z tunelu po prawej stronie. Taką samą zasadę widzieliśmy podczas jazdy pociągami.
Na stacji Aeroporto zaczyna się czerwona linia metra, którą musieliśmy pojechać w kierunku Sao Sebastiano.

W metrze o tej godzinie (było kilka minut po 10-tej) tłumów nie było.

Mieliśmy dojechać do stacji Alameda, żeby na niej przesiąść się na zieloną linię metra. Ale postanowiliśmy wysiąść o jedną stację wcześniej, aby zobaczyć stację Olaias, która znajduje się na liście najpiękniejszych stacji metra na świecie. Ta lista pochodzi wprawdzie z 2013 roku, ale chyba nie straciła na swojej aktualności.
Również w 2022 roku stacja metra Olaias znalazła się w galerii najpiękniejszych stacji metra na świecie.
I powiem Wam, że warto było wysiąść na tej stacji, bowiem jest wystrój naprawdę cieszy oczy.
Ogromne filary podtrzymujące sklepienie zostały zainspirowane nawami gotyckich kościołów. Natomiast kolorowe ornamenty na suficie i ścianach wyglądają jak witraże w kościołach.
Podobno na budowę tej stacji wydano tyle pieniędzy, że na pozostałe stacje czerwonej linii zabrakło funduszy i w porównaniu ze stacją Olaias wyglądają one nieciekawie.










Na tej stacji skorzystaliśmy z automatu biletowego i kupiliśmy "na zapas" karty Viva Viagem (po 0,50 euro) załadowujące je dwoma biletami 24-godzinnymi w cenie 6,60 euro za jeden. Łącznie więc za dwa dni nieograniczonych przejazdów w Lizbonie (z wyłączeniem pociągów) zapłaciliśmy po 13,70 euro (1 x 0,50 + 2 x 6,60).
Z biletów tych korzystaliśmy przez dwa ostatnie dni naszego pobytu w Lizbonie.
Automat stał samotnie i żal było z niego nie skorzystać. Niby korzystanie z automatu jest proste, ale jak się to robi pierwszy raz, to trzeba się chwilę zastanowić, który przycisk wcisnąć i jak zapłacić. Jak nikt nie stoi za plecami, to się człowiek nie denerwuje.
Automat był żółty, więc zapłaty mogłam dokonać tylko kartą. Tak też zrobiłam, płacąc zbliżeniowo. W niebieskich automatach można dokonać płatności zarówno gotówką, jak i kartą.
Więcej informacji na temat metra oraz rodzajów i cen biletów na komunikację w Lizbonie można uzyskać TUTAJ.

A potem zeszliśmy na peron i pojechaliśmy dalej.

Świetna stacja! Podwieszane kolorowe elementy robią wrażenie!

Widzę, że w zestawieniu jest też T-Centralen w Sztokholmie; bardzo słusznie - najpiękniejsza stacja metra, jaką widziałam

Świetna ta stacja.
W rankingu widzę też te z Moskwy - robią na żywo wrażenie, ale ciężko na spokojne pooglądać ze względu na masakryczne tłumy na tych stacjach.

Stacja nowoczesna i piękna , ale przede wszystkim dziękuję Ci za przewodniki - ten z linku i ten , który powstanie w tej relacji
Ranking interesujący . . .


Pozdrawiam
Piotr

megidh napisał(a):Już od pierwszej chwili pobytu w Lizbonie można się zaopatrzyć w pamiątki.

Prędzej dla tych co zapomnieli obkupić się na mieście wiem ze swego doświadczenia

megidh napisał(a):Ale postanowiliśmy wysiąść o jedną stację wcześniej, aby zobaczyć stację Olaias, która znajduje się na liście najpiękniejszych stacji metra na świecie. Ta lista pochodzi wprawdzie z 2013 roku, ale chyba nie straciła na swojej aktualności.
Również w 2022 roku stacja metra Olaias znalazła się w galerii najpiękniejszych stacji metra na świecie.
I powiem Wam, że warto było wysiąść na tej stacji, bowiem jest wystrój naprawdę cieszy oczy.
Ogromne filary podtrzymujące sklepienie zostały zainspirowane nawami gotyckich kościołów. Natomiast kolorowe ornamenty na suficie i ścianach wyglądają jak witraże w kościołach.
Podobno na budowę tej stacji wydano tyle pieniędzy, że na pozostałe stacje czerwonej linii zabrakło funduszy i w porównaniu ze stacją Olaias wyglądają one nieciekawie.

Stacja metra... niby nic, ale faktycznie must see, świetna

maslinka napisał(a):Świetna stacja! Podwieszane kolorowe elementy robią wrażenie!

piekara114 napisał(a):Świetna ta stacja.

piotrf napisał(a):Stacja nowoczesna i piękna

te kiero napisał(a):Stacja metra... niby nic, ale faktycznie must see, świetna

Cieszę się, że stacja Olaias się Wam spodobała. To jedno z tych miejsc, których nie widziałam w relacjach z Lizbony, więc tym bardziej mnie do niej ciągnęło.

maslinka napisał(a):Widzę, że w zestawieniu jest też T-Centralen w Sztokholmie; bardzo słusznie - najpiękniejsza stacja metra, jaką widziałam

piekara114 napisał(a):W rankingu widzę też te z Moskwy - robią na żywo wrażenie, ale ciężko na spokojne pooglądać ze względu na masakryczne tłumy na tych stacjach.

Metrem, to oprócz Lizbony jeździłam jeszcze w Londynie i Rzymie. Do Sztokholmu może kiedyś pojadę, to wtedy sprawdzę, czy T-Centralen jest najpiękniejsza. Natomiast do Moskwy mnie nie ciągnie, a teraz byłoby tam trudno się wybrać. Ale zdjęcia faktycznie udowadniają, że te stacje są bardzo interesujące.

piotrf napisał(a):, ale przede wszystkim dziękuję Ci za przewodniki - ten z linku i ten , który powstanie w tej relacji

Proszę bardzo i postaram się, żeby moja relacja spełniła Twoje oczekiwania.

te kiero napisał(a):

megidh napisał(a):Już od pierwszej chwili pobytu w Lizbonie można się zaopatrzyć w pamiątki.

Prędzej dla tych co zapomnieli obkupić się na mieście wiem ze swego doświadczenia

Metrem czerwonej linii dojechaliśmy do stacji Alameda i tam przesiedliśmy się na linię zieloną w kierunku Cais do Sodre.
Wysiedliśmy na stacji Martim Moniz.
Z tej stacji do naszego apartamentu mieliśmy 450 metrów, ale nie mogliśmy do niego jeszcze iść, bowiem zameldować mieliśmy się dopiero pomiędzy 14:00 a 15:00, a było dopiero po 11-tej.


Już podczas ustalaniu planu zwiedzania Lizbony ustaliliśmy, że pierwszym miejscem, do którego będziemy chcieli dotrzeć jest Feira da Ladra, czyli Targ Złodziei, który działa we wtorki i soboty. We wtorki zaglądają na niego miejscowi, natomiast w sobotę jest on tłumnie odwiedzany przez turystów.
My przylecieliśmy we wtorek, więc mieliśmy doskonałą okazję, aby zobaczyć ten targ w odsłonie miejscowej, bez tłumu turystów. Na targ szliśmy tą trasą.



Po wyjściu ze stacji metra Martim Moniz znaleźliśmy się na placu Martim Moniz. Po przekątnej od stacji metra znajduje się pierwszy przystanek tramwajowy, z którego odjeżdża między innymi słynny tramwaj 28. Poszliśmy w kierunku tego przystanku, bowiem zaraz przy nim znajdują się schody ruchome Escadinhas da Saúde, którymi chcieliśmy się dostać na ulicę położoną kilka poziomów wyżej.






Schody wywiozły nas w taką okolicę. To Mouraria.






To właśnie w dzielnicy Mouraria mieszkała brytyjska fotografka - Camilla Watson, która zafascynowała się tą dzielnicą i mieszkającymi tutaj ludźmi i zaczęła ich fotografować. Zaowocowało to powstaniem w 2009 roku projektu lizbońskiego Hołd, poświęcony jej sąsiadom.
Stworzona została miejską galerię złożona ze zdjęć, które zawieszono na ścianach domów i każdy mógł te zdjęcia oglądać .
Początkowo zdjęcia miały wisieć tylko przez okres paru miesięcy, ale wszystkim tak podobała sią ta galeria, że po zakończeniu projektu zdjęcia nie zostały zdjęte i można je podziwiać wędrując uliczkami dzielnicy Mouraria.
Potem powstały inne projekty. Między innymi Retratos de Fado, z którego pochodzą zamieszczone poniżej fotografie.



Idziemy dalej.





Na ścianach domów coraz częściej pojawiają się obrazki ułożone z ozdobnych płytek azulejos.




Pierwszy raz mija nas słynny tramwaj 28.



Doszliśmy do Klasztoru de São Vicente de Fora.


Nie wchodzimy jednak do niego, lecz idziemy dalej na Targ Złodziei, który już jest widoczny za tą bramą.

Pięknie. Odżyły wspomnienia.
Lizbona ma niesamowity klimat, który czuć już od pierwszych zdjęć.

Obok klasztoru de São Vicente de Fora przechodziliśmy wiele razy , mieszkaliśmy nieco wyżej
Lizbona na Twoich zdjęciach piękna . . .


Pozdrawiam
Piotr