Sporting i Lizbona, czyli zwiedzanie przy okazji

Doszliśmy do Cytadeli, która niespodziewanie ukazała się przed nami.


Pod murami twierdzy stoi pomnik postawiony w hołdzie od gminy Cascais dla króla D. Carlosa I.



Postanowiliśmy obejść twierdzę wokoło.




Zaraz za Cytadelą rozpoczyna się marina.



A od strony mariny rozpościera się super widok na Cascais.


Idziemy dalej wokół Cytadeli.




Z Cytadelą sąsiadują zabudowania mariny.




Kolumny wyłożone płytkami azulejos wyglądają świetnie.



Ciekawe jest także malowidło na moście łączącym budynki mariny.


Ci, którzy chcieliby zostać właścicielami takiego jachtu, mogą do wcześniej zwiedzać, ale tylko po wcześniejszym umówieniu się.
Można go też zwiedzić wirtualnie tutaj.

Doszliśmy do końca mariny. Tutaj też kończą się mury Cytadeli.



Kawałek dalej zobaczyliśmy bardzo fajną zatoczkę.


Wejścia do niej strzeże latarnia morska Santa Marta.



Budynek stojący przed latarnią to Casa Santa Maria. Budynek ten został zbudowany w 1902 roku przez bezpośredniego potomka irlandzkiej rodziny królewskiej Jorge O'Neilla. Zapragnął on bowiem, podobnie jak wielu innych arystokratów, mieć letni dom w sąsiedztwie portugalskiego dworu. Projektem domu zajął się Raul Lino, jeden z najbardziej szanowanych portugalskich architektów.




Żeby dojść na ten kamienny mostek, musieliśmy się kawałek wrócić i obejść zatoczkę.







Po drugiej stronie mostku Pałac Condes de Castro Guimarães, w którym mieści się muzeum Condes de Castro Guimarães.




Za mostkiem skręciliśmy w lewo w stronę Casa Santa Maria.


Następnie doszliśmy do latarni morskiej, w której obecnie znajduje się muzeum Santa Marta Lighthouse.




Do żadnego z mijanych budynków nie weszliśmy, bowiem było już późno a chcieliśmy dojść do Boca do Inferno, kiedy będzie jeszcze widno. Trochę żałuję, że nie weszliśmy na latarnię, bo ponoć fajne widoki można podziwiać z góry, ale pogoda była niesprzyjająca. Trochę padało i wiało, więc łudzę się, że wielkiej straty nie było, do widoczność z góry w tym dniu pewnie była kiepska.

megidh napisał(a):

1f68b.png

Doszliśmy do końca mariny. Tutaj też kończą się mury Cytadeli.

Piękności, nie miałem pojęcia, bardzo ciekawy i malowniczy zakątek.

W ogóle nie przyszło mi do głowy takie Cascais.

te kiero napisał(a):

megidh napisał(a):

1f68b.png

Doszliśmy do końca mariny. Tutaj też kończą się mury Cytadeli.

Piękności, nie miałem pojęcia, bardzo ciekawy i malowniczy zakątek.

W ogóle nie przyszło mi do głowy takie Cascais.

Nam niestety również , dlatego prócz Sintry mamy do poprawki również Lizbonę i jej okolice , jeżeli uda nam się tam dotrzeć Osiołkiem


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

te kiero napisał(a):

megidh napisał(a):
Doszliśmy do końca mariny. Tutaj też kończą się mury Cytadeli.

Piękności, nie miałem pojęcia, bardzo ciekawy i malowniczy zakątek.

W ogóle nie przyszło mi do głowy takie Cascais.

Nam niestety również , dlatego prócz Sintry mamy do poprawki również Lizbonę i jej okolice , jeżeli uda nam się tam dotrzeć Osiołkiem

To spore wyzwanie czeka Osiołka

Cascais jest bardzo sympatycznym miastem, które ma turystom sporo do zaoferowania. Wydawało mi się, że jako miejscowość wczasowa, to tam będą tylko plaże i hotele, ale wizyta tam uzmysłowiła mi, jak bardzo się myliłam. Na Cascais powinno się poświęcić dużo więcej czasu, a nie tylko trzy godziny, które my przeznaczyliśmy, sądząc że wystarczy nam tylko spacer do Boca do Inferno.
Mam nadzieję, że jeśli się tam wybierzecie, to nie popełnicie naszych błędów i zwiedzicie to miasto dużo dokładniej.

Idziemy dalej szerokim chodnikiem wyłożonym kamienną kostką, ale nie jest ona zbyt wygodna. Tym bardziej, że lekka mżawka spowodowała, że kostka jest śliska.
Dlatego decydujemy się iść, podobnie jak inni ludzie, ścieżką rowerową, po której idzie się o wiele wygodniej. Na szczęście rowerzystów nie było.

Za latarnią morską kończą się zabudowania, które zasłaniałyby widok na ocean, dlatego spacer od tego miejsca dostarcza nam sporo atrakcji widokowych.


















Po 20 minutach niespiesznego spaceru dochodzimy do miejsca, w którym ma się znajdować Boca do Inferno.
Jako że jest to miejsce, które przyciąga sporo turystów, rozwinęło się tutaj centrum handlowe.
Ponieważ nie jesteśmy zainteresowani zakupami, to mijamy te stoiska handlowe i szukamy tego, co nas interesuje.
Ale zanim znajdziemy, przechodzimy jeszcze koło skupiska punktów gastronomicznych i restauracji. Mieliśmy zamiar coś w tym punkcie zjeść, ale niestety było zamknięte.

O "Ustach Piekieł" dowiedziałem się niedawno , gdy czytałem na temat atrakcji wybrzeża Portugalii , które ominęliśmy podczas naszej pierwszej tam wizyty .


Pozdrawiam
Piotr

megidh napisał(a):

1f68b.png

Doszliśmy do końca mariny. Tutaj też kończą się mury Cytadeli....Kawałek dalej zobaczyliśmy bardzo fajną zatoczkę.

Piękne i fotogeniczne miejsce.
Okazuje się, że Portugalia jest "szczęściarą". Ma urozmaiconą i widokową linię brzegową. Poznałam tylko jej kawałeczek - Algarve, ale u Ciebie widoki są równie piękne.

piotrf napisał(a):O "Ustach Piekieł" dowiedziałem się niedawno , gdy czytałem na temat atrakcji wybrzeża Portugalii , które ominęliśmy podczas naszej pierwszej tam wizyty .


Pozdrawiam
Piotr

U mnie też się tak zdarza, że o jakiejś ciekawej atrakcji, która znajduje się niedaleko miejsca, w którym byłam, dowiaduję się dopiero po powrocie. I wtedy jest mi bardzo żal, że nie udało mi się tam dotrzeć i to przez własne niedopatrzenie.

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):

1f68b.png

Doszliśmy do końca mariny. Tutaj też kończą się mury Cytadeli....Kawałek dalej zobaczyliśmy bardzo fajną zatoczkę.

Piękne i fotogeniczne miejsce.
Okazuje się, że Portugalia jest "szczęściarą". Ma urozmaiconą i widokową linię brzegową. Poznałam tylko jej kawałeczek - Algarve, ale u Ciebie widoki są równie piękne.

Pomimo tego, że Portugalia nie jest dużym krajem, to oferuje bardzo wiele ciekawych miejsc do zwiedzania. I niestety jeden wyjazd to stanowczo za mało, żeby zobaczyć wszystko, co by się chciało. Trzeba jechać kolejny raz.

Po schodach znajdujących się pomiędzy punktami gastronomicznymi idziemy na platformę widokową, usytuowaną na klifie, skąd podziwiamy takie widoki.







Po nasyceniu się tymi widokami idziemy obejrzeć skały z drugiej strony.








To właśnie jest Boca do Inferno. Nazwa ta jest tłumaczona jako "Usta Piekieł" i nawiązuje do kształtu, jaki przybrały skały w tym miejscu. Kiedyś była tutaj jaskinia, której sklepienie zawaliło się pod naporem fal uderzających z ogromną siłą na skały bardzo osłabione procesem wietrzenia i erozji. Po zawaleniu się tej jaskini został kamienny łuk, przez który do wnętrza wdzierają się wody oceanu. Gdy ocean jest spokojny, to nic specjalnego tam nie widać, ale gdy ocean zaczyna szaleć, to w miejscu tym zaczyna się przepiękny spektakl, w którym główną rolę grają rozbryzgujące się o klify fale, które potrafią wystrzelić w górę na kilkadziesiąt metrów oraz dźwięk, jaki wówczas wydają. Najczęściej taki spektakl można oglądać zimą.
My niestety nie mieliśmy takiego szczęścia, żeby zobaczyć ten spektakl w rozmiarze XXL, ale źle nie było. Niektórzy będąc tam trafiali na zupełnie gładki ocean.
Nagrałam filmik, żeby można było posłuchać dźwięków, jakie wydawał ocean.



A gdyby ktoś z Was chciał obejrzeć spektakl w pełnej krasie, to te filmiki z YT dają taką możliwość.

Z Boca do Inferno do Cascais wracamy na nogach. Przejście w tą stronę trwało trochę krócej, bo już nie robiliśmy zdjęć.
Dopiero przy Cytadeli zaczęłam robić zdjęcia.


Minęliśmy pomnik Jana Pawła II.




Tuż obok stoi kościół Igreja Paroquial de Nossa Senhora da Assunção, do którego zajrzeliśmy, bo był otwarty.










Przyszła już pora, żeby wracać do Lizbony, więc poszliśmy spacerkiem w kierunku dworca, po drodze chłonąc jeszcze klimat Cascais.













Doszliśmy do dworca kolejowego.



Gdy weszliśmy na dworzec, to pociąg do Lizbony stał na peronie i gdy wsiedliśmy do niego, to po chwili ruszył. Dobrze, że mieliśmy Lisboa Card, to nie musieliśmy się martwić o zakup biletów, bo wtedy nie zdążylibyśmy na ten pociąg i musielibyśmy czekać na następny. One wprawdzie jeżdżą często (co 20 minut), ale 20 minut w plecy, gdy byliśmy już dosyć zmęczeni, robi różnicę.
Po niecałej godzinie jazdy dojechaliśmy na stację Cais do Sodre w Lizbonie. Było już ciemno, więc przesiedliśmy się na zieloną linię metra i pojechaliśmy prosto do apartamentu, nie mając już siły na żadne dodatkowe spacery. Chcieliśmy coś zjeść w wypatrzonej w pobliżu naszego apartamentu miejscowej knajpce, ale okazała się już zamknięta, co było bardzo dziwne, bo dzień wcześniej było w niej sporo miejscowych ludzi. Nie chciało nam się chodzić i szukać jakiegoś innego miejsca, więc zrobiliśmy sobie kolację na ciepło z piwem i winem, które kupiliśmy poprzedniego dnia.
A potem to już łóżko nas głośno wołało, więc nie daliśmy się długo prosić i poszliśmy spać.
To był bardzo długi i wyczerpujący dzień, ale dał nam sporo zadowolenia.

W listopadzie podobne miejsce odwiedziliśmy...ocean pokazał siłę, na szczęście nie w pełni...



Gdzie dokładnie zrobiłaś konkursowe zdjęcie ?

piekara114 napisał(a):W listopadzie podobne miejsce odwiedziliśmy...ocean pokazał siłę, na szczęście nie w pełni...

A gdzie to było ?

piekara114 napisał(a):Gdzie dokładnie zrobiłaś konkursowe zdjęcie ?

W Cysternie Bazyliki w Stambule. Dzięki, że zagłosowałaś na tą moją fotkę i dałaś jej maksymalną ilość punktów .

W samym Cascais nie byliśmy, dlatego chłonę Twoje zdjęcia z Cytadeli i spaceru

Podjechaliśmy za to na Boca de Infierno - fajne miejsce

Casa Santa Maria - zjawiskowy!

a Zdjęcie z "milionem" ananasów - super

megidh napisał(a):

piekara114 napisał(a):Gdzie dokładnie zrobiłaś konkursowe zdjęcie ?

W Cysternie Bazyliki w Stambule. Dzięki, że zagłosowałaś na tą moją fotkę i dałaś jej maksymalną ilość punktów .

Tak obstawiałam w 99%, ale chciałam się upewnić To miejsce mnie zachwyca i mam je na liście must see jak w Stambule się pojawię. Będzie relacja z miasta na dwóch kontynentach