Sporting i Lizbona, czyli zwiedzanie przy okazji

marekkowalak napisał(a):

megidh napisał(a):

marekkowalak napisał(a):Potwierdzam - wiosną wyjście na kamienie na stawie również było zamknięte. I też nie udało mi się dowiedzieć, dlaczego.

Czy to znaczy, że widziałeś to wejście, ale było zagrodzone ?.

Dokładnie tak - było zastawione metalową kratą bez żadnych tabliczek informacyjnych.

To w naszym przypadku żadnej metalowej kraty nie widziałam, a przecież dwa razy przeszłam tym korytarzem i za drugim razem bardzo dokładnie się rozglądałam w poszukiwaniu odnogi korytarza, która doprowadziłaby nas do wyjścia na kamienie. Musieli kratę zlikwidować a wejście do odnogi korytarza zakamuflować w inny sposób.
Szkoda, bo przechodzenie po tych kamieniach było zapewne bardzo fajnym przeżyciem.

Na autobus nr 1253 czekaliśmy około 20 minut. Przyjechał trochę spóźniony, ale nie za bardzo.


Trochę byliśmy zdziwieni, gdy zamiast spodziewanego autobusu o normalnych wymiarach, podjechał bus.
Tłoku nie było, więc bez problemu zmieściliśmy się w środku i jeszcze mieliśmy miejsca siedzące.
Biletu kupiliśmy u kierowcy w cenie 2,60 euro za 1 bilet dla osoby dorosłej.


Odległość z Sintry do Cabo da Roca jest nieduża, bo niecałe 20 km. Autobusem pokonaliśmy ten odcinek w 25 minut.
Po wyjściu z autobusu ujrzeliśmy wózek z pieczonymi kasztanami. Taki ładny zapach się wokół niego rozchodził, że się skusiłam na zakup jednej porcji (3 euro), pomimo tego, że Waldek mi przypomniał, że jak jadłam takie kasztany w Budapeszcie, to mi nie smakowały. Ale ja tego zupełnie nie pamiętałam i stwierdziłam, że zaryzykuję. No i niestety Waldek miał rację. To nie jest mój przysmak a Waldek też za kasztanami nie przepada. Zjedliśmy po kilka sztuk i reszta wylądowała w koszu na śmieci.


Zaraz na początku drogi, którą się dochodzi do przylądka, zobaczyliśmy taką tablicę


Z ciekawości zaczęłam szukać w internecie informacji na jej temat, ale wypisanych nazwisk nie mogłam znaleźć w kontekście G.P. FIM da Europa. Natomiast dowiedziałam się, że co roku w styczniu organizowany jest wyścig o nazwie "End of Europe", którego trasa biegnie z Sintry do Cabo da Roca. W roku 2024 dzień wyścigu przypada na 28 stycznia. Żeby wziąć udział w tym wyścigu należy się zapisać na stronie organizatora, bowiem liczba uczestników jest ograniczona do 3 tysięcy.

Idziemy dalej w kierunki widocznego w oddali krzyża ustawionego na wysokim obelisku.


Stojące co jakiś czas tablice ostrzegają przed grożącym niebezpieczeństwem i zakazują przechodzenia poza barierki. I nie są ostrzeżenia na wyrost, bowiem w 2014 roku doszło tutaj do tragedii, kiedy to para Polaków spadła z klifów podczas robienia sobie zdjęć a wszystko wydarzyło się na oczach ich dzieci. Informacje na ten temat są dostępne w internecie, np. tutaj.


Dochodzimy do obelisku, na którym znajduje się kamienna tablica na której znajduje się napis o treści „Miejsce, w którym kończy się ląd i zaczyna ocean”. Jest to cytat z eposu "Os Lusĭadas" najbardziej znanego portugalskiego poety Luísa de Camões (tego, którego cenotaf znajduje się w Panteonie Narodowym).
Ponadto na tablicy wykupy również współrzędne geograficzne tego miejsca oraz wysokość powyżej średniego poziomu wody, która wynosi aż 140 metrów.

Wnętrze Pałacu Milionera mi się podoba. Podłoga - mozaika jest przepiękna , cała Quinta to punkt obowiązkowy podczas pobytu w Lizbonie.

Po wyjściu z autobusu ujrzeliśmy wózek z pieczonymi kasztanami. Taki ładny zapach się wokół niego rozchodził, że się skusiłam na zakup jednej porcji (3 euro), pomimo tego, że Waldek mi przypomniał, że jak jadłam takie kasztany w Budapeszcie, to mi nie smakowały. Ale ja tego zupełnie nie pamiętałam i stwierdziłam, że zaryzykuję. No i niestety Waldek miał rację…

Ja nawet lubię , a zapach rzeczywiście jest kuszący. Ta porcja za 3 € była taka spora, nie to co u nas na świątecznym jarmarku.

wiola2012 napisał(a):Wnętrze Pałacu Milionera mi się podoba. Podłoga - mozaika jest przepiękna , cała Quinta to punkt obowiązkowy podczas pobytu w Lizbonie.

Nie ma innej opcji.

wiola2012 napisał(a):

Po wyjściu z autobusu ujrzeliśmy wózek z pieczonymi kasztanami. Taki ładny zapach się wokół niego rozchodził, że się skusiłam na zakup jednej porcji (3 euro), pomimo tego, że Waldek mi przypomniał, że jak jadłam takie kasztany w Budapeszcie, to mi nie smakowały. Ale ja tego zupełnie nie pamiętałam i stwierdziłam, że zaryzykuję. No i niestety Waldek miał rację…

Ja nawet lubię , a zapach rzeczywiście jest kuszący. Ta porcja za 3 € była taka spora, nie to co u nas na świątecznym jarmarku.

Nie wiem, jakie w Polsce są ceny za pieczone kasztany, bo ich u nas nie widziałam. Ale tam faktycznie za 3 euro dostaliśmy sporą porcję.

Chwilę postaliśmy na punkcie widokowym pod krzyżem, słuchając jazzowych dźwięków, wydobywających się z puzonu, na którym grał stojący tam muzyk.
Potem poszliśmy dalej wzdłuż klifu do następnego punktu widokowego, podziwiając rozciągające się stamtąd widoki.
Na Cabo da Roca ponoć zawsze wieje. Tak było również i teraz. Przydały się czapki, które na tę okoliczność zabraliśmy ze sobą.












Napatrzyliśmy się, to wracamy.

Mijamy krzyż i kierujemy się w stronę latarni morskiej, która należy do grupy sześciu latarni morskich, wybudowanych na mocy przywileju Pombaline z 1 lutego 1758 roku. Została ona oddana została do użytku w 1772 roku i obecnie jest drugą najstarszą. Więcej informacji na jej temat można przeczytać tutaj.


Z tej strony też są fantastyczne widoki.









W planach mieliśmy przejść obok latarni morskiej i udać się na plażę Praia da Ursa, ale na planach się skończyło.
Stwierdziliśmy, że już jest dosyć późno, żeby taką wycieczkę uskutecznić i po sprawdzeniu, o której godzinie mamy autobus do Cascais, poszliśmy na kawę do znajdującej się niedaleko przystanku restauracji.

Do Cascais z Cabo da Roca trzeba jechać autobusem nr 1624, który jedzie z Sintry.
Do odjazdu autobusu o 14:22 mieliśmy 25 minut, więc na wypicie kawy wystarczy.



Ludzi w środku restauracji trochę było, ale i dla nas znalazły się miejsca.




Jak się okazało, że mają tutaj także Pasteis de Nata, to byliśmy very happy i oczywiście zamówliśmy sobie po jednej do kawki.




Dobrze że wyszliśmy trochę wcześniej z restauracji, bo autobus przyjechał kilka minut wcześniej i nie czekał do rozkładowej godziny odjazdu, tylko odjechał, jak tylko ludzie oczekujący na przystanku wsiedli do niego.
Droga z Cabo da Roca do Cascais jest bardzo ładna widokowo.

megidh napisał(a): Nie wiem, jakie w Polsce są ceny za pieczone kasztany, bo ich u nas nie widziałam. Ale tam faktycznie za 3 euro dostaliśmy sporą porcję.

W sklepie kasztany do samodzielnego przygotowania kosztują ok 30 zł/kg (to ok 20-25 szt. zależy skąd pochodzą). Niestety w tym roku jest ich bardzo mało. Osobiście bardzo lubię, choć są upierdliwe w przygotowaniu i jedzeniu.


Zazdroszczę tej latarni na końcu Europy.

megidh napisał(a):Dobrze że wyszliśmy trochę wcześniej z restauracji, bo autobus przyjechał kilka minut wcześniej i nie czekał do rozkładowej godziny odjazdu, tylko odjechał, jak tylko ludzie oczekujący na przystanku wsiedli do niego.
Droga z Cabo da Roca do Cascais jest bardzo ładna widokowo.

Czy wasz kierowca też tak pędził na tych zjazdach na Cascais?

Pierwszy raz w życiu bałem się tam jazdy autobusem....

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a): Nie wiem, jakie w Polsce są ceny za pieczone kasztany, bo ich u nas nie widziałam. Ale tam faktycznie za 3 euro dostaliśmy sporą porcję.

W sklepie kasztany do samodzielnego przygotowania kosztują ok 30 zł/kg (to ok 20-25 szt. zależy skąd pochodzą). Niestety w tym roku jest ich bardzo mało. Osobiście bardzo lubię, choć są upierdliwe w przygotowaniu i jedzeniu.

Nigdy sama nie przyrządzałam, chociaż kiedyś dostałam od znajomej, która ma je w swoim ogródku. Leżały dosyć długo, bo nie miałam ochoty się za nie zabierać, aż w końcu skończyły w koszu na śmieci.

piekara114 napisał(a):Zazdroszczę tej latarni na końcu Europy.

O ile dobrze kojarzę, to jesteś entuzjastką latarni morskich, więc nie dziwię się, że zazdrościsz. Jak do niej kiedyś dotrzesz, to będziesz miała kolejną w kolekcji.

marekkowalak napisał(a):

megidh napisał(a):Dobrze że wyszliśmy trochę wcześniej z restauracji, bo autobus przyjechał kilka minut wcześniej i nie czekał do rozkładowej godziny odjazdu, tylko odjechał, jak tylko ludzie oczekujący na przystanku wsiedli do niego.
Droga z Cabo da Roca do Cascais jest bardzo ładna widokowo.

Czy wasz kierowca też tak pędził na tych zjazdach na Cascais?

Właśnie miałam o tym napisać w kolejnym odcinku, ale skoro zapytałeś, to napiszę teraz. Kierowca gnał jak szalony, nie wiem gdzie mu się tak śpieszyło. Trasę z Cabo da Roca do Cascais pokonał w 25 minut.

marekkowalak napisał(a):Pierwszy raz w życiu bałem się tam jazdy autobusem....

Moja dusza siedziała mi na ramieniu i piszczała ze strachu .

megidh napisał(a):

marekkowalak napisał(a):Pierwszy raz w życiu bałem się tam jazdy autobusem....

Moja dusza siedziała mi na ramieniu i piszczała ze strachu .

A, czyli to norma

Ja po wyjściu z autobusu na dworcu w Cascais miałem ochotę ucałować ziemię jak papież

Czas, który kierowca autobusu nadrobił, gnając z Cabo da Roca, to stracił na ulicach Cascais, do którego wjechaliśmy w godzinach szczytu i staliśmy w korkach. W pewnym momencie kierowca coś powiedział do pasażerów i otworzył drzwi a oni zaczęli wysiadać. No to my też wysiedliśmy. Myślę, że to z powodu korków kierowca wypuścił pasażerów. Do dworca autobusowego było stąd niedaleko, ale gdyby kierowca nas nie wypuścił, to zapewne siedzielibyśmy w środku autobusu dosyć długo, bo korek był spory. Trochę się tym zrehabilitował za swoją wariacką jazdę.
Zadowoleni, że szczęśliwie dojechaliśmy oraz że nie musimy stać w korku, poszliśmy w kierunku odwrotnym, niż ten, do którego zmierzał autobus, czyli dworca autobusowego w Cascais nie zobaczyliśmy. Ale to chyba żadna strata.

Cascais to 200-tysięczne miasto, któremu początek 150 lat temu dała mała wioska rybacka. Król Luis I właśnie to miejsce wybrał na siedzibę wakacyjnej rezydencji, co spowodowało napływ do miasteczka arystokracji i szlachty. Przyczyniło się to do powstania wielkiego ośrodka wypoczynkowego, do którego ściągają obecnie rzesze turystów. Więcej na temat Cascais można przeczytać tutaj.
W Cascais jest bardzo wiele miejsc godnych obejrzenia, ale z uwagi na ograniczenia czasowe musieliśmy z tego ogromu wybrać to, na co starczy nam czasu.
Nasz wybór padł na Boca do Inferno i rozpoczęliśmy spacer w jej kierunku.

Zaraz po wyjściu z autobusu trafiliśmy za to na targ staroci, który działał na małym skwerku.


Potem udaliśmy się nad ocean.
To co nam się bardzo rzucało w oczy od początku spacerowania ulicami Cascais, to chodniki, ułożone w przepięknie wzory z kamiennych kostek. Romby, fale, kwadraty, trójkąty i nie wiem co jeszcze. Wzory zmieniały się co jakiś czas i bardzo cieszyły oko.







Doszliśmy do centralnego placu Cascais - Praça 5 de Outubro. Nazwa placu pochodzi od rewolucji 1910 roku, kiedy w Portugalii zniesiono monarchię.


Na Praça 5 de Outubro stoi duży posąg z brązu przedstawiający Pedra I, króla Portugalii w latach 1357–1367.
Za pomnikiem po lewej stronie znajduje się Biuro Informacji Turystycznej, w którym dostaliśmy mapę Cascais w formie papierowej.


Natomiast z drugiej strony placu znajduje się plaża, która w pogodne dni zapewne jest mocno oblegana, ale teraz było na niej niewiele ludzi.



Za plażą rozpoczyna się deptak z pięknym szpalerem palm i tym deptakiem poszliśmy dalej.




Wzdłuż ulicy stoją bardzo piękne wille, więc jest na czym oko zawiesić.

marekkowalak napisał(a):

megidh napisał(a):

marekkowalak napisał(a):Pierwszy raz w życiu bałem się tam jazdy autobusem....

Moja dusza siedziała mi na ramieniu i piszczała ze strachu .

A, czyli to norma

Widocznie tak, skoro i Ty, i ja mieliśmy takie same przejazdy autobusem z dużą dawką adrenaliny.

marekkowalak napisał(a):Ja po wyjściu z autobusu na dworcu w Cascais miałem ochotę ucałować ziemię jak papież

À propos papieża, to w Cascais jest pomnik Papieża Jana Pawła II.

piotrf napisał(a):

megidh napisał(a):W planach mieliśmy przejść obok latarni morskiej i udać się na plażę Praia da Ursa, ale na planach się skończyło.

Wielka szkoda .

Szkoda, ale niestety nie da rady zobaczyć wszystkiego. Może gdyby w tym dniu była lepsza pogoda, to byśmy jednak poszli na tą plażę. Ale wiejący wiatr nie zachęcał do takiej wycieczki a brak słońca przypieczętował naszą decyzję o rezygnacji z dojścia na Praia da Ursa.

piotrf napisał(a):Naszą wizytę w Sintrze rozpoczęliśmy od Praia de São Julião pełnym surferów i Praia de Vigia , gdzie podziwiać można piękne klify , podobnie jak z klifu nad Praia da Aguda ( widać z niego w oddali Azenhas do Mar ) , żałowałem tylko , że nikt z grupy nie miał ochoty na długi spacer do Praia da Ursa , dlatego też podobnie jak Ty nie posiadam z niej żadnego zdjęcia .

Ale pokazałeś piękne zdjęcia z innych miejsc. Świetne te ujęcia, szczególnie to mi się bardzo podoba.

piotrf napisał(a):Bardzo podobały mi się azulejos w restauracji Cabo da Roca

Mnie się bardzo podobała ta wielka mapa świata wykonana z płytek, ale zdjęcie mi wyszło niewyraźne.