Spacerkiem po Wrocławiu

Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego

... zaprasza w swoje progi codziennie od 10 do 17, a w weekendy do 18.




Zwiedzać można ekspozycję poświęconą dziejom uczelni – począwszy od XV wieku do chwili obecnej oraz dwie najbardziej reprezetacyjne sale Uniwersytetu: Aulę Leopoldina i Oratorium Marianum. Ostatnia atrakcja to wejście na Wieżę Matematyczną z tarasem widokowym.
Bilet łączony kosztuje 14 zł, ulgowy 10 zł. Pełny cennik znajduje się tutaj.

Wizytę zaczynamy w części muzealnej, która składa się z trzech sal wystawowych.








Nasze największe zainteresowanie wzbudzają zabytkowe instrumenty naukowe .




Godne uwagi są też berła Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Trzy najstarsze wykonał w 1862 roku wiedeński złotnik Eduard Schiffer biorąc za wzór insygnia Uniwersytetu Wiedeńskiego.
Berła zostały przekazane do Wrocławia czasowo w depozyt przez władze Uniwersytetu Jagielońskigo. Ze względu na fakt, że wrocławskie uczelnie wzrastały po wojnie przede wszystkim dzięki licznemu gronu profesorów lwowskich, insygnia te zdają się znajdować teraz na własciwym miejscu .










(...)

Reprezentacyjna aula zwana Oratorium Marianum powstała jako kaplica zakonna w latach 1728-1741. Po sekularyzacji zakonu jezuitów i powołaniu Uniwersytetu w 1811 roku wnętrze przekształcono w koncertową Salę Muzyczną. Dzięki znakomitej akustyce Oratorium stało się jedną z głównych sal muzycznych Wrocławia. W XIX wieku koncertowali tu m.in. Brahms, Rubinstein, Liszt, Paganini czy Wieniawski.








Podczas bombardowania miasta w 1945 r. sala została zniszczona. Zawaleniu uległy sklepienia, a dekoracja ścian zachowała się w zaledwie 20%. Po II wojnie aulę podzielono ściankami i zamieniono na magazyn broni studium wojskowego. Prac rekonstrukcyjnych podjęto się dopiero latach 90tych XX w. Salę rekonstruowano, ale sklepienie pozostało puste.










XVIII-wieczne freski Johanna Christopha Handkego odtworzono dopiero w 2014 r. Zadania tego podjął się drezdeńskie malarz i portrecista Christoph Wetlz, który odtworzył 220 m2 fresków przedstawiających sceny z życia Maryi. O jego pracy w Oratorium Marianum można poczytać tutaj.










(...)

Schodami Cesarskimi udamy się teraz do Auli Leopoldyńskiej.











Idąc do góry oglądamy namalowane przez F.A. Schefflera symboliczne wizerunki wszystkich księstw i państw śląskich ukazane na tle krajobrazów z charakterystycznymi dla danego regionu bogactwami naturalnymi, wyrobami lub zawodami. (Beata Maciejewska, Spacerownik Wrocławski)











Przed nami największa atrakcja .




CDN

Aula Leopoldyńska

Najbardziej reprezentacyjna część głównego gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego.




Wzniesiona została w latach 1728-1732 wraz z całym kompleksem budynków uniwersyteckich, a swoją nazwę otrzymała na cześć cesarza Leopolda I Habsburga, fundatora Uniwersytetu.
Aulę zaprojektował jezuita Christophorus Tausch, bogate dekoracje stiukowe wykonał bawarski artysta Franz Joseph Mangoldt, a freski Johann Christoph Handke.

Aula Leopoldina przetrwała do naszych czasów w niezmienionej postaci. Szczęśliwie w trakcie kolejnych wojen i oblężeń miasta nie poniosła istotnych strat.








Wnętrze podzielone jest na trzy części: podium, audytorium i wspartą na filarach emporę muzyczną.






Pośrodku podium unosi się postać cesarza Leopolda I na tronie, w zbroi i wieńcu laurowym na głowie. Po jego bokach ustawiono posągi cesarskich synów – Józefa I i Karola VI. U stóp cesarza odrzucone przez niego alegorie Zwady (kobieta z włosami w nieładzie) i Głupoty (młodzieniec z oślimi uszami).













(...)

Centralna część auli - audytorium - obejmuje m.in. profesorskie ławy, nad którymi zawieszone są portrety osób zasłużonych dla uczelni. Freski we wnękach okiennych przedstawiają teologów i uczonych.









Wielki alegoryczny fresk nad audytorium ilustruje apoteozę Mądrości Bożej - źródła wszelkiej wiedzy. Obraz uzupełniają personifikacje dwunastu nauk i sztuk związanych z uniwersytetem.








Empora muzyczna ozdobiona jest stiukową balustradą z popiersiem i herbem ówczesnego starosty generalnego Śląska i dyrektora Urzędu Zwierzchniego, hrabiego Jana Antoniego Schaffgotscha.
Nad emporą autor fresków Christoph Handke namalował spoglądającą w stronę cesarza Leopolda Silesię - personifikację Śląska, jej córkę Wratislavię i boga Odry – Viadrusa.






Opuszczamy Aulę Leopodina, zasłużenie określaną mianem perły świeckiej architektury epoki baroku.

Czekam, czekam - na jakieś dalsze fajne typy do Zwiedzania we Wrocławiu.
Na pewno masz jeszcze coś w zapasie.

Buber napisał(a):Czekam, czekam - na jakieś dalsze fajne typy do Zwiedzania we Wrocławiu.
Na pewno masz jeszcze coś w zapasie.

Zbiory są całkiem pokaźne, a materiału systematycznie przybywa, bo rzadko wypuszczamy się w miasto bez aparatu .
Chwilowo zasiedzieliśmy się jednak w Toskanii .

Wątek w najbliższym czasie na 100% rozwinie się o bliższe i dalsze okolice Wrocławia. Dwa tygodnie temu spędziliśmy niedzielę w Świdnicy. Miasteczko wyjątkowej urody, a Katedra św. Stanisława i św. Wacława i Kościół Pokoju to perełki, które pokazać i promować trzeba .

Aula robi ogromne wrażenie...a Twoja jest jeszcze oświetlona, tak dobrze to nie miałam jak tam byłam...

marze_na napisał(a): Katedra św. Stanisława i św. Wacława i Kościół Pokoju to perełki, które pokazać i promować trzeba .

Oczywiście !
Rok temu byliśmy w katedrze na ślubie syna naszych przyjaciół (będącego jednocześnie przyjacielem naszych dzieci), świątynia zrobiła na mnie duże wrażenie.

piekara114 napisał(a):Aula robi ogromne wrażenie...a Twoja jest jeszcze oświetlona, tak dobrze to nie miałam jak tam byłam...

W Auli ciągle prowadzone są prace rekonstrukcyjne, także z roku na rok jest coraz piękniejsza .
My byliśmy w styczniu 2017, a niedawno zakończono kolejny etap prac. Według zapowiedzi do końca jeszcze daleko.

dangol napisał(a):Rok temu byliśmy w katedrze na ślubie syna naszych przyjaciół (będącego jednocześnie przyjacielem naszych dzieci), świątynia zrobiła na mnie duże wrażenie.

Żałowaliśmy, że natychmiast po zakończeniu mszy w katedrze pogaszono wszystkie światła , więc przyszło nam podziwiać w półmroku. Szkoda, bo mają się czym chwalić.

Wieża Matematyczna

Kolejną atrakcją Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego jest Wieża Matematyczna zwana również Wieżą Astronomiczną.







Zaraz po powołaniu Akademii Jezuickiej utworzono w wieży obserwatorium astronomiczne, które działało do początków XX w. O tej przeszłości opowiada dziś niewielka wystawa zorganizowana po drodze na górę. Dokumentacji fotograficznej brak .







Zdjęcia są ze stycznia ubiegłego roku. Tej zimy śniegu we Wrocławiu jeszcze nie widziano .







Taras na górze wieży zdobią cztery rzeźby będące alegorycznym przedstawieniem nauk uniwersyteckich - filozofii, medycyny, teologii i prawa.








(...)

Wieża Matematyczna nie jest może najbardziej atrakcyjnym punktem widokowym we Wrocławiu, ale jeśli zwiedza się Aulę i Oratorium to dopłata za wejście tutaj kosztuje grosze. Szkoda nie skorzystać.



















Barokowy Kościół Najświętszego Imienia Jezus potocznie zwany też Kościołem Uniwersyteckim będzie naszym kolejnym celem.

Na koniec spotkania z Uniwersytetem Wrocławskim kilka zdjęć wieczornych.


Wejście główne i Bama Cesarska






Plac Uniwersytecki z fontanną Szermierza

Kościół Uniwerytecki pw Najświętszego Imienia Jezus

Kościół ten, podobnie jak gmach główny uniwersytetu, Wrocław zawdzięcza jezuitom.
Kamień węgielny pod budowę położono w 1689 roku, prace budowlane trwały kolejne 10 lat, natomiast nad wystrojem wnętrza pracowano do 1733 roku.




Świątynia miała dużo szczęścia. Podczas gdy wszystkie najważniejsze kościoły w mieście podczas obrony Festung Breslau straciły całe stropy i sklepienia, Kościół Uniwerytecki przetrwał wojnę z raptem trzema dziurami w dachu. Ocalało też oryginalne barokowe wyposażenie.
Zajrzyjmy do środka.





Wnętrze świątyni zaprojektował architekt, rzeźbiarz i malarz Krzysztof Tausch, wybitny przedstawiciel śląskiego baroku.









Tausch jest m.in. autorem ołtarza głównego z obrazem przedstawiającym ofiarowanie Jezusa w świątyni.






Jedna z rzeźb przy kolumnie ołtarza - niewiasta z krzyżem w dłoni jako personifikacja religii, a u jej stóp grzeszny człowiek.




Rzeźba przedstawiająca założyciela Towarzystwa Jezusowego - św. Ignacego Loyolę.





Figura św. Franciszka Ksawerego - kaznodziei i misjonarza zakonu, który w prawej dłoni unosi krucyfiks pieczętując akt chrztu odbywający się u jego stóp.






(...)

Wspaniałym dopełnieniem kompozycji wnętrza jest malarstwo iluzoryczne autorstwa sprowadzonego z Wiednia Johann Michael Rottmayera - nadwornego malarza cesarza Józefa I Habsburga.
Rottmayer prawie całą powierzchnię ścian i sklepień pokrył cyklem przedstawień ze Starego i Nowego Testamentu, życia Kościoła i Towarzystwa Jezusowego. To pierwsza na Śląsku próba malarstwa iluzorycznego na taką skalę.








Centralny fresk jest apoteozą imienia Jezus. Umieszczone na słonecznym rydwanie inicjały IHS otoczone są i adorowane przez licznych świętych, ówczesnych władców, dostojników kościelnych i zakonników. Za iluzoryczną balustradą biegnącą wokół całego fresku tłum adoratorów tworzą ludzie pochodzący z całego świata, zewsząd, gdzie ze swoją działalnością misjonarską docierali Jezuici.









Fresk nad prezbiterium to gloryfikacja imienia Jahwe otoczonego przez starotestamentowe postaci m.in. Noego, Mojżesza, króla Dawida, Salomona, Abrahama czy Izaaka.





Ambona jest dziełem Franza Josepha Mangoldta, który do Wrocławia przybył z Brna około 1720.





Z oryginalnych barokowych, 16-głosowych organów Ignatiusa Mentzla z 1700 r. zachował się do dziś sam prospekt. Służący do dziś 43-głosowy instrument dostarczyła w 1926 roku firma Sauer z Frankfurtu nad Odrą.




Zupełnie już abstrahując od walorów estetycznych tej świątyni ...
Jeśli będąc we Wrocławiu ktoś miałby potrzebę uczestnictwa we mszy świętej Kościół Uniwersytecki będzie doskonałym wyborem. Bez politykowania, bez aluzji do aktualnych wydarzeń w kraju, za to celnie, zwięźle acz treściwie o miłości Boga i bliźniego i chrześcijańskim życiu w ogóle.