Snakes and alligators czyli Mazury 2020

mchrob napisał(a):Bardzo chilloutowe te wasze Mazury, nie wiem czy to z powodu roku covidowego ale mogło by mi się tam spodobać. Czekam na te alligatory

Na Mazurach nie może się nie podobać
Aligatory będą ale musisz uzbroić się w cierpliwość

"wiola2012"]Piękny spektakl mogliście oglądać. Przeczekaliście groźną pogodę przy brzegu, w ciepłej kajucie, podziwiając niezwykle, naturalne widowisko. Świetnie! Trochę zazdroszczę

To jedynie słuszny sposób przetrwania burzy lub innego gwałtownego zjawiska - sączyć piwko czy inny trunek siedząc w bezpiecznej przystani i patrząc na pogodowy spektakl

Ale tak myśle sobie, co czuje ktoś, kto nie zdąży dobić do brzegu, zagapi się? Tym nie zazdroszczę

Na jeziorach nie wolno nie zdążyć - dla nas to przejaw absolutnej ignorancji i zadufania we własne możliwości. Te jeziora są tak małe, tak łatwo tam zacumować nawet w krzakach - niestety wielu uważa że burza ich nie dotyczy, że kołnierz szkwałowy na pewno ominie ich łódkę. A potem tragedie i dramaty ludzkie podsycane przez prasę, internety itp.....A tak niewiele trzeba by być bezpiecznym

Chris_M napisał(a):"Kapitańską" chyba dopadło zwątpienie. Mam nadzieję, że chociaż opisu zeszłorocznego rejsu po Jadranie doczekam...

A gdzież tam Zbierałam materiały do kolejnej relacji Mazurski tydzień z chorwacką pogodą był obłędny

piotrf napisał(a):Pogoda żeglarska , regaty , sezon wyjazdowy , na relacje przyjdzie czas "po"


Pozdrawiam
Piotr

Ty Piotrze jednak dobrze nas znasz

Pięknie i jeszcze piękniej
Lusterka marzenie
Na ostatnim zdjęciu nie zauważyłem zachodu słońca . . .


Pozdrawiam
Piotr

"piotrf"]Pięknie i jeszcze piękniej
Lusterka marzenie

Dziękuję
Natura potrafi nas raczyć pięknymi obrazami

Na ostatnim zdjęciu nie zauważyłem zachodu słońca . . .

Gwiazda przesłoniła słońce

Nie bądź smutna, gdyby wszystko co piękne i nierzeczywiste się nie kończyło, nie było by chwil na nostalgię i wspomnienia nie mówiąc już o czasie na pisanie relacji.
Ten okres oczekiwania na kolejny urlop i wyjazd jest także ekscytujący. Jak kota można na śmierć zagłaskać tak i człowiek by nie wytrzymał ciągłego relaksu

Bernard Moitessier opisał swój wspaniały rejs w książce, która cytuje autor Wyścigu szaleńców. Książka Moitessiera nosi tytuł Długa Droga i jest wspaniała, poetycka opowieścią o żeglowaniu. Warto przeczytać ja w całości, jest dostępna po polsku. Przemyslenia natury filozoficznej zestrojone są tam z relacjami z rejsu i bardzo prakycznymi radami żeglarskimi. Polecam każdemu. Mnie urzekła zwłaszcza opowieść o delfinach, które uratowały zycie autorowi, po szczegóły odsyłam do książki.

Kapitańska Baba napisał(a):Dziś musimy definitywnie opuścić jezioro w którym zakochaliśmy się od pierwszego wejrzenia .

Ja też ze wszystkich mazurskich jezior najbardziej je lubię. Mój klub żeglarski miał bazę w Okartowie, więc wszystkie drogi prowadziły przez Śniardwy i sporo żeglarskiego życia tam zostawiłem. Zwłaszcza jeden rejs utkwił mi w głowie. Byłem w Okartowie, a z nową załogą umówiłem się w Rynie. To kawał drogi, więc wypłynąłem z Okartowa o 4 rano. Spać mi się chciało strasznie, ale byłem sam, więc przy pomocy krawata, gumy i odpowiedniego prowadzenia szota foka zmusiłem jednomasztowca do trzymania kursu i .... poszedłem spać. Sen był płytki, budziłem się co kwadrans, wyglądałem czy nie ma kogoś na kursie, oczywiście nikogo nie było i tak do samej przeczki. Ta dawka snu wystarczyła i późnym popołudniem powitałem nową załogę w Rynie. A przepłynięcie Śniardw na śpiocha zapisałem sobie do żeglarskich "wyczynów".

mchrob napisał(a):Nie bądź smutna, gdyby wszystko co piękne i nierzeczywiste się nie kończyło, nie było by chwil na nostalgię i wspomnienia nie mówiąc już o czasie na pisanie relacji.
Ten okres oczekiwania na kolejny urlop i wyjazd jest także ekscytujący. Jak kota można na śmierć zagłaskać tak i człowiek by nie wytrzymał ciągłego relaksu

Na szczęście to jeszcze nie byl koniec rejsu więc było TYLKO smutno

Masz rację że czekanie jest fajne - czasem sie śmiejemy że fajnie jest gonić króliczka a nie go złapać

DoktorDoktor napisał(a):Bernard Moitessier opisał swój wspaniały rejs w książce, która cytuje autor Wyścigu szaleńców. Książka Moitessiera nosi tytuł Długa Droga i jest wspaniała, poetycka opowieścią o żeglowaniu. Warto przeczytać ja w całości, jest dostępna po polsku. Przemyslenia natury filozoficznej zestrojone są tam z relacjami z rejsu i bardzo prakycznymi radami żeglarskimi. Polecam każdemu. Mnie urzekła zwłaszcza opowieść o delfinach, które uratowały zycie autorowi, po szczegóły odsyłam do książki.

Masz rację Doktor, opowieść o delfinach była cudna - zawsze mówiłam że to mądre zwierzaki

Morski Pas napisał(a):Ja też ze wszystkich mazurskich jezior najbardziej je lubię. Mój klub żeglarski miał bazę w Okartowie, więc wszystkie drogi prowadziły przez Śniardwy i sporo żeglarskiego życia tam zostawiłem. Zwłaszcza jeden rejs utkwił mi w głowie. Byłem w Okartowie, a z nową załogą umówiłem się w Rynie. To kawał drogi, więc wypłynąłem z Okartowa o 4 rano. Spać mi się chciało strasznie, ale byłem sam, więc przy pomocy krawata, gumy i odpowiedniego prowadzenia szota foka zmusiłem jednomasztowca do trzymania kursu i .... poszedłem spać. Sen był płytki, budziłem się co kwadrans, wyglądałem czy nie ma kogoś na kursie, oczywiście nikogo nie było i tak do samej przeczki. Ta dawka snu wystarczyła i późnym popołudniem powitałem nową załogę w Rynie. A przepłynięcie Śniardw na śpiocha zapisałem sobie do żeglarskich "wyczynów".

W Okartowie byłam w ostatnią niedzielę Ale tylko samochodem - w wędzarni po sielawę której oczywiście......nie było

Do Rynu to całe wielkie jeziora - kawał pięknej żeglugi, pozazdrościć takiego dnia

Z tymi mazurskimi łódkami bez autopilotów to zawsze kłopot - trzeba jakieś cuda na kiju wymyślać, samostery wiązać

Ale za spanie podczas żeglugi - szacun Choć o takiej porze na tym jeziorze nie ma raczej szans na zderzenie Brawo TY

Kapitańska Baba napisał(a):Do Rynu to całe wielkie jeziora - kawał pięknej żeglugi, pozazdrościć takiego dnia

Miło to wspominam. Największą niewiadomą tej wyprawy były mosty w Mikołajkach, ale był dobry patent do kładzenia masztu i dałem radę sam. Plan B zakładał podejście do Mikołajek i poproszenie kogoś o pomoc, ale nie było potrzeby.