Smarkiem po Kosie, czyli Mythos na Kos.

Grecy mistrzami podpierania

To by wiele tłumaczyło . . .






Pozdrawiam
Piotr

Piotr. Mistrze to mało powiedziane Arcymistrze. w podpieraniu.
Zwiedzamy zamek Joannitów na Kos.







ów

dość zniszczony ten zamek Joannitów. Cóż w Grecji należy zwiedzać zabytki



A tuż za miedzą Tuurcy siedzą miliony Turków czekają żeby tylko zaatakować słodką Grecję.



Po zwiedzeniu zamku idziemy zwiedzać dalej. Tu agora.



Laseczka kupuje zioła do sałatki greckiej smakują do dziś



Zwiedzamy jeszcze trochę Kos.



Kolejne ruiny, których już mamy serdecznie dość.

Tak mi się jakoś skojarzyło: Wy katowiczanie wylatywaliście z Krakowa, my - krakowiacy, w zeszłym roku lecieliśmy z Katowic ale mieliśmy więcej, niż trzygodzinne opóźnienie...

Kos dotychczas kojarzył mi się z nudą i brakiem interesujących miejsc, w sumie nie wiem dlaczego, ale po obejrzeniu Twoich zdjęć powoli zmieniam zdanie.
Czekam na więcej
Pamiętasz może cenę np. Mythosa w knajpie? Chciałabym porównać sobie ceny z rodyjskimi. Tam to było sakramencko drogo...

Magda. Jeśli chodzi o ceny Mythos w restauracjach, to jest różnie. Sama wiesz, że to zależy od miejsca i różnice mogą być czasami nawet 100%. My polecieliśmy na Kos we wrześniu. Ceny są przystępniejsze. Natomiast jeśli chodzi o wino w tavernach, to 1 litr (cóż przyznaję, że mniej nie kupujemy), kosztował koło 8euro (takie cerno od kući- zresztą b.dobre).
Wracając na rowerkach z miasta Kos zahaczyliśmy o plażę. Kolejna ładna pusta plaża pod pseudonim "Golden beach".



Ciekawostką są bunkry, które Grecy wybudowali w obawie przed tureckim desantem. Ja sobie z tego żartuję, ale Grecy traktują tureckie zagrożenie śmiertelnie poważnie.



Pełno tych bunkrów można znaleźć na północnym wybrzeżu Kos (w stronę Turcji).



Cóż. Obawy greków to trochę jak nasz strach przed "Ruskimi".

Poniżej ładna agawa, a w tle najwyższa góra Dikamos. Ale niech Was nie zwiedzie maskowanie. Ta "górka" to kolejny bunkier na Turków.



Na plaży miałem dyskusję z dwoma starszymi panami, którzy wypożyczali leżaczki i parasolki o tych bunkrach. Ja w naiwności swojej sądziłem, że te antyczne bunkry zbudowali Niemcy w czasie II wojny, ale oni uświadomili mi, że to jednak przeciwko Turkom. Ciekawe, że jak dowiedzieli, że jestem "Polonesku" , to wymienili trzy nazwiska "Walesa" "Jaruzelski" i "Warzecha". Jako że jestem kilka km od Chorzowa, to "Warzecha" jest mi szczególnie bliski

Po plaży - taverna. I tu powiem , że jest to przewaga grecji nad Chorwacją.

Wracając do Tingaki weszliśmy do taverny Ampeli (Ambeli).



Wyjeżdzając na Kos przygotowwałem się jak zwykle korzystając z doświadczenia innych. jako, że polskich relacji nie znalazłem zbyt wiele, korzystałem z angolskich i holenderskich (po angielsku). Kilka relacji z entuzjazmem pisało o tavernie Ampeli. I powiem, że mieli RACJĘ. To jest OK lokal. 2 km od Tingaki w stronę Kos. Jak będziecie, to MUSIK, żeby wstapić. Za drugim razem Pani Właścicielka zaczęła gadac do nas po polsku



Parkujemy rowerki na parkingu. Do taverny idzie się przez winnicę i ogród.



Jak się idzie przez ogród, to są różne napisy. Podejrzewam, że to przysłowia w stylu "zdrowa woda zdrowia doda"



A tutaj jest napisane. "nie żryj głupolu winogro, bo są opryskane i jak zjesz to dostaniesz rozwolnienia" (wiem to z Rosji).



Co jemy? WSZYSTKO! Np. dolmedakia. Po raz pierwszy jadłem je ciepłe. Tak jak gołąbki z piekarnika. Mnnnnnniammmm.



Laseczka zamówiła "punienom rajcicę", a ja "stifado" czyli baraninę? Mięciutka z ziołami. mniaaammmm



Punieny pomidor czyli "gemista". Cóż nam gemista kojarzy się z gemisztem, ale co kraj to obyczaj.

Coraz bardziej podoba mi się na Kosie . Nie dość że da się rowerem bez padnięcia, to po drodze jeszcze takie smakołyki i winko (też nie zamawiamy mniej niż litr, no bo jak się weźmie mniej, to i tak zaraz trzeba uzupełnić zamówienie ).

Też mi się ten Kos podoba

Zdażyło mi się kupować wino na kilogramy - mniej niż kilo , to profanacja jest przecież


Pozdrawiam
Piotr

w tym roku miałam pojechać na Kos, zmieniłam miejsce, ale po tym co widzę, to w przyszłości na pewno tam pojadę.

Kolejnego dnia zrywamy się o świcie, ponieważ wybieramy sie na dłuższą wycieczkę na sąsiednią wyspę Nisyros (Nyssyros). Kupujemy pakiet w lokalnym biurze turystycznym za 35 euro od osoby, chociaż można to wszystko również organizować samemu.
Wyspa Nisyros znajduje się tuż obok Kos, statkiem to około 45 minut.



Żeby jednak dopłynąć na Nisyros, to najpierw należy przejechać z Tigaki (gdzie mamy hotel), do Kardameny, z której statki na Nisyros odpływają. Kardamena znajduje się po drugiej (południowej) stronie wyspy Kos i dlatego musimy tam dojechać autobusem. Stąd też wstajemy wcześnie i czekamy na przewóz pod hotelem.
Laseczka wykorzystuje ostatnie chwile, żeby spalić szluga



Popatrzcie jakie mamy nowe glany Oczywiście nie sandałki, tylko porządne buty do chodzenia w trudnym terenie.



Te buty dlatego ze na Nisyros będziemy chodzić po dość sporej "górce" a raczej "dole".

Nasz hotelik w porannym słońcu prezentuje się całkiem okazale.



Wreszcie jest autobus i możemy zasiąść. Powiem, że to nawet wygodne dać się tak wozić. Jedyne co mi przeszkadza, to że się jeździ w tłumie, a tego raczej nie lubimy



Po półgodzinie dojeżdzamy do Kardamena i idziemy do porciku na statek. Sama Kardamena to podobnie jak Tigaki, miejscowość wypoczynkowa zabudowana hotelami.







Na horyzoncie Nisyros, ale musimy jeszcze przepłynąc obok niewielkiej wysepki Giali.



Podpływamy całkiem blisko obok Giali i nagle zdziwienie.



Giali jest już w dużej części wyeksploatowana. Są maszyny, są instalacje dla statków. Potem dowiadujemy się od przewodnika, że na Giali wydobywa się pumeks. Nie po to, żeby szorować pięty tylko po to, żeby go dodawać do cementu. Pumeks wydobywa koncern Lafarge, który płaci za to mieszkańcom Nisyros spore pieniądze. Dzieki temu na Nisyros żyje sie bardzo dobrze, bo władze lokalne mają sporo kasy.





Wreszcie po 45 minutach dopływamy do Mandraki, czyli głównego miasteczka na Nisyros.



W Mandraki znowu nas pakują w autobus i jedziemy po baaardzo zakręconych drogach do niewielkiej wioski Nikia. Po drodze przewodnik Anglik, który zamieszkał na stałe na Nisyros, opowiada bardzo ciekawe rzeczy o wyspie.



Kiedyś na Nisyros mieszkało kilkanaście tysięcy ludzi, ale było tak biednie, że czasami głodowali. Dlatego wielu mieszkańców wyjechało i mieszka w tej chwili w Nowym Jorku Pozostałością po czasach, kiedy Nisyros była gęsto zaludniona są tarasy, takie jak na Hvarze i innych częściach Chorwacji. Obecnie tarasy nie są używane, bo mieszkańcy (około 800) żyją głównie z pumeksu (eksploatowanego na sąsiedniej wyspie) i turystów

Wreszcie docieramy do górskiej wioski Nikia.

Kiedyś ta Giali będzie udawać platformę

Cieplutko i ciekawie na wyspach - zostajemy . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Kiedyś ta Giali bęze udawać platformę

Cieplutko i ciekawie na wyspach - zostajemy . .

Powiem Ci Piotrze, że mnie rzeczywiście widok tej wyspy Giali zaskoczył
Faktycznie taka eksploatacja może ją doprowadzić do zrównania z ziemią, upss... morzem

Powiem, że górska wioseczka nikia, do której dotarliśmy będąc na Nisyros, też nas zaskoczyła. I to bardzo pozytywnie. W Nikia obecnie mieszka tylko 60 stałych mieszkańców. Zdecydowana większość domów to domy typowo wakacyjne, w których poza sezonem nikt nie mieszka. Przewodnik opowiadał, że wiele domów należy do amerykańskich Greków, których przodkowie wyjechali kiedyś z Nissyros "za chlebem" do Ameryki. Teraz ich potomkowie wracają i kupują sobie na wyspie domy wakacyjne





W Nikia nie ma stałego sklepu, tylko dojeżdzający do mieszkańców "sklep na kółkach". Po prostu nie opłaca się utrzymywać sklepu dla tak małej liczby ludzi.







Bardzo nam się Nikia podobała, choć niektóre domki nie zostały odnowione.







Widok na górski monastyr Stavros czyli święty krzyż, (jeżeli dobrze zlokalizowałem).



Docieramy wreszcie do małego ryneczku w Nikia. To prawdziwa perełka. Strona internetowa samorządu lokalnego na Nisyros, zachwala rynek w Nikia jako "jeden z najpiękniejszych w świecie" Rynek nazywa się Porta czyli "drzwi". Oryginalną cechą ryneczku jest to, że jest okrągły
(I jak się tam w kącie schować?)



Nad rynkiem góruje kościół Aghios Ioannis Teolog (przynajmniej tak mi z neta wynika).



A poniżej nasz przewodnik. Angol mieszkający na Nisyros. Bardzo się starał i wolno mówił, bo grupa poza Holendrami składała się tez z Włochów i nas



Czasami te tarasowe dachy domków w Nikia, przypominają mi Santoryn (który znam niestety tylko ze zdjęć).





Jeszcze kilka zdjęć ze spaceru po Nikia.







Było gorąco, mimo tego że wioska jest położona dość wysoko.

Wracamy powoli jeszcze raz, żeby posiedzieć na ryneczku i "obfocić" każdą pierzeję (jeśli tak mozna powiedzieć o rynku, który jest okrągły).



Nasi tu byli







No i wreszcie tradycyjne Mythos Tym razem na Nysyros.



Zimne piwo w pięknych okolicznościach przyrody. Warto było przejechać taki kawał świata.

Najciekawsze jest to, że swój obecny kształt rynek w nikia zawdzięcza Włochom, którzy rządzili wyspą na początku XX wieku. Według przewodnika, rynek jest bardziej włoski niż grecki w stylu.





Zauważcie, że cały rynek "wybrukowany" jest malutkimi kamyczkami. To właśnie "chochlakoi" czyli żwirki. Taka tradycyjna sztuka spotykana na Nisyros, ale jak również zauważyłem z relacji Tony Montana, również na Rodos (pzdr.)



Z kotem chochlakoi widać z bliższej perspektywy.



Każdy porządny rynek musi mieć kościół i knajpę oczywiście





Ruszamy wreszcie, żeby zobaczyć najważniejsze na wyspie.







Ruszamy, żeby zobaczyć panoramę tego, po co przypłynęliśmy na Nisyros. To chyba największa atrakcja tej wyspy

Główną atrakcją wyspy Nisyros jest wulkan Polivotis. Nazwa 'Polivotis" pochodzi od Giganta Polivotisa. W czasie gigantomachii (czyli wojny bogów olimpijskich z gigantami), bóg Posejdon ścigał giganta Polivotisa i dopadł go na wyspie Kos. Kiedy Polivotis zaczął uciekać, to Posejdon odłamał swoim trójzębem ogromny kawał Kos i rzucił nim w Polivotisa, żeby go przygniotło. W ten sposób powstała wyspa Nisyros Polivotis nie zginął, lecz nadal żyje. Próbuje się wydostać spod skały co powoduje trzęsienia ziemi, oddych i sapie, co widać właśnie w działalności wulkanu.



Powyżej to walka Posejdona z Polivotisem.

Tak wygląda wulkan Polivotis. Przy czym to co widać to tzw. "kaldera", a więc zagłębienie (dolina), która powstała po eksplozji wulkanu i wyrzuceniu w powietrze ogromnych ilości skał około 120 tys. lat temu.



W kalderze (dolinie) znajdują się kratery. Wulkan na Nisyros ma ich kilka. największym kraterem jest Stefanos i to jego widać właśnie na poniższym zdjęciu.





Kolejny etap naszej wycieczki to wizyta w kraterze Stefanos, dokąd dowozi nas autobus.



Powolutku schodzimy na dno krateru, przy czym dobre buty się bardzo przydają.







Stefanos to krater hydrotermalny, co znaczy, że pod spodem nie ma lawy, tylko rozgrzana woda i błoto. (Komora z lawą jest ale bardzo głęboko). Czyli tak: na samym dole lawa, potem rozgrzana woda i błoto, potem dno krateru). Pytamy przewodnika jak głąboka jest warstwa, po której chodzimy, a on odpowiada, że około 4 do 6 metrów. Zrobiło mi się nieswojo



Pytamy przewodnika, czy może to błoto wybuchnąć? A on, że jak najbardziej, w każdej chwili. Ale potem się śmieje i mówi, że wulkan jest monitorowany przy pomocy czujników i zanim wybuchnie to powinien się zatrząść, a na razie jest spokojny.

To błotko wychodzi na powierzchnie w niektórych miejscach.





Ludziska podchodzą, focą, kręcą filmy (zobaczcie i mój 25 sek.)

Śmierdzi również siarką, bo para wydobywająca się spod ziemi jest nią nasączona.



To powoduje, że powstają ładne kwiatuszki.



Gorąc, smród siarki, para buchająca z ziemi. powiem, że bardzo mi się podobało





Moim zdaniem warto poświęcić cały dzień, żeby popłynąć na Nisyros. nikia, krater Stefanos to miejsca, które trzeba zobaczyć. A to nie koniec.

Po zwiedzeniu kaldery i krateru Stefanos, pakują nas znowu do autobusu i wracamy krętymi drogami do stolicy wyspy, czyli Mandraki.



W czasie jazdy fotografuję pozostałości po tarasach, którymi kiedyś pokryto całą wyspę Nisyros.



Po przyjeździe do Mandraki mamy kilka chwil żeby pozwiedzać to miasteczko. Bardzo zadbane i czyste. Mieszkańcy mają sporo pieniędzy z eksploatacji pumeksu i widać, że dobrze inwestują je w turystykę.



Ciekawostką Mandraki są drewniane szyldy, bo innych nie można stosować. Miasteczko żeby zachować tradycyjny charakter uchwaliło zakaz plastików i neonów



Nad miasteczkiem górują pozostałości weneckiej twierdzy, w której zbudowano później klasztor.





Obecne są również "chochlakoi", czyli kamyczki układane w zmyślne wzorki.







Klasztor wybudowany w pozostałościach fortecy weneckiej jest pod wezwaniem Matki Boskiej z Jaskini (po grecku "iera moni spiliani"). I tu doznałem olśnienia. Sprawdziłem jak po grecku jest "jaskinia".



Po grecku jaskinia to "SPILIA"!



Od razu skojarzyłem, że grecka "jaskinia" jest bardzo podobna do chorwackiej Jak myślicie, kto od kogo zapożyczył to słowo?



Kręcimy się jeszcze trochę po miasteczku, które co trzeba przyznać, jest urocze. Przewodnik opowiadał nam, że aby zachować tradycyjny, grecki charakter, nie wolno budować domów wyższych niż 2 poziomy.

Oczywiści posilamy się w lokalnej tavernie. Miłym obyczajem są obrusiki z mapą wyspy.



Zamawiamy coś na ząb i dostajemy dziwną rybę, jakby wędzoną. Słona jak diabli ale dobra.



Kolejne "tradycyjne" Mythos. Tym razem na Nisyros.



No i kolejne drewniane szyldy.









Podsumowując. Bardzo udana wycieczka na Nisyros, którą polecam każdemu, kto przejazdem będzie w tamtych stronach.
Po powrocie na Kos idziemy zobaczyć zachód słońca.





W stronę Turcji to już wschód, ale księżyca

Witaj Polaku
Fajna ta Twoja relacja. Troszkę inna niż Chorwackie zwiedzanie.
Ale w sumie morze jest, architektura i żarełko też są.
No i najważniejsze wrażenia opisane ciekawym językiem.
Pozdrawiam i do następnych wakacji