Smak i zapach Hvaru

Jakoś mi się zawsze Hvar nudny wydawał, a tu tak pięknie
Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy

fryta1981 napisał(a):Jakoś mi się zawsze Hvar nudny wydawał, a tu tak pięknie
Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy

Mnie kiedyś też, ale dość szybko zmieniłam zdanie

Piękna ostatnia seria zdjęć!!!

Musiało się dobrze wypoczywać w tej okolicy....

A połowy imponujące, zwłaszcza te długie stworzenia (przypuszczam, że to węgorze? )

Elizasz napisał(a):A połowy imponujące, zwłaszcza te długie stworzenia (przypuszczam, że to węgorze? )

Węgorz jest rybą słodkowodną.. Na fotach Belone belone (hr iglica, pl. belona pospolita)

dzięki za informację-nie skojarzyłam, że o węgorza w Adriatyku trudno

Fryta - Hvar co jak co ale nudny na pewno nie jest! Jak do tej pory to najpiękniejsze miejsce w Cro w jakim byłam.

Eliasz - Wypoczywało się cudnie i strasznie żałujemy że nie wpadliśmy na ten pomysł wcześniej - więc jeśli wybieracie się na Hvar - to od razu polecam wycieczkę na Wyspy Piekielne

Kasiu - dzięki za informację - ja szczerze powiedziawszy sama nie wiem jakim rybkom strzelałam fotki - taki ze mnie biolog amator

Co do rybek to zdecydowanie bardziej preferuje spożywanie niż przekopywanie atlasów flory i fauny - więc w następnym odcinku nie omieszkam wspomnieć o naszym nowym kulinarno - konobowym odkryciu i wspaniałych owocach morza

Czas na...
Dzień VIII c.d.

Po powrocie z Wysp Piekielnych czuliśmy narastające burczenie w brzuchach, więc prosto z portu pognaliśmy do naszego apartamentu żeby się przebrać, zrzucić plażowy majdan i z czystym sumieniem móc wybrać się na polowanie - a więc w poszukiwaniu jedzenia
Muszę przyznać że w Hvarze jest całe mnóstwo różnego rodzaju knajpek i knajpeczek, tylko ceny jakoś nie bardzo chcą być różne. Wszędzie jest dość drogo - a my nie zadowolimy się pizzą czy makaronem O NIE - nie po to jechaliśmy tyle kilometrów żeby zażerać się mącznymi wynalazkami, kotletami czy Bóg wie czym jeszcze! My przyjechaliśmy najeść się owoców morza, ryb i blitwy! Maszerujemy więc dzielnie szukając jakiejś przyjemnej konoby z jeszcze przyjemniejszymi cenami...

Po drodze spotykamy Hvarskiego Garfielda





Zaglądamy w różne kąty, kierując się przeczuciem, że im dalej od centrum, tym większa szansa na znalezienie czegoś swojskiego







A może tam??



Nie... chyba nie

Aż w końcu - kiedy kiszki grają nam już marsza trafiamy do uroczego, niewielkiego "FOR Bistro". Wygląda przytulnie - położone w podwórku między dwoma domami z kilkoma stolikami na zewnątrz. Zasiadamy i wybieramy to co tygryski lubią najbardziej - czyli Riblja Plata a do popicia karafka wina domu
I muszę Wam powiedzieć że w końcu poczuliśmy się jak w niebie - jedzenie przepyszne, wino również - a ceny - o dziwo normalne!! Jak tylko dostaliśmy nasze wymarzone jedzenie, rzuciliśmy się na nie ani myśląc o upamiętnieniu tej wiekopomnej chwili Przyszło nam to do głowy kiedy na talerzach zostały jedynie skorupki i kilka ości





Najedzeni, a w zasadzie przejedzeni wyruszyliśmy w kierunku głównego placu - gdzie to mieliśmy spotkać się z Alą i Marcinem - naszymi nowymi cro-forumowymi znajomymi.
Po drodze oczywiście nie obyło by się bez cykania fotek. Hvar wieczorem wygląda wyjątkowo pięknie.











Wieczór upłynął nam na wspólnym biesiadowaniu i chorwackich opowieściach. Oczywiście przy nieodłącznym Karlovacko.

Dzień IX

Wstajemy rano z zamiarem szybkiego śniadania i kontynuowania eksporacji Wysp Piekielnych. Wychodzimy na balkon... a tu... chmury! I to nie byle jakie. Duuuużo tych chmur!



I do tego oczywiście pada! No tak - to dzisiaj sobie nie popływamy... Robimy więc szybki przegląd miejsc w których jeszcze nas nie było a znajdują się na naszej liście i postanawiamy wybrać się na Spanjole i już po chwili pakujemy do plecaka najpotrzebniejsze rzeczy (aparat!) i wyruszamy na podbój twierdzy.
Pogoda okazała się naszym sprzymierzeńcem, bo pomijając fakt, że troszkę ciężko było robić zdjęcia trzymając w ręce parasol... dzięki aurze uniknęliśmy tłumów podobnych nam turystów pragnących zobaczyć niesamowite widoki rozpościerające się z murów.
Do twierdzy prowadzi kręta, żwirowa ścieżka otoczona mnóstwem różnorodnej roślinności.



A spomiędzy drzew co chwile wyłaniają się widoki to na Hvar



to na wyspy



W końcu doczłapaliśmy się na sam szczyt. Widoki naprawdę zapierają dech w piersiach. Może jednak szkoda że nie poszliśmy na twierdzę podczas ładniejszej pogody - kiedy świeci słońce kolory muszą być przepiękne, ale teraz też są niczego sobie. Z resztą - sami spójrzcie.

















Aż nie chce się stąd wracać - ale trzeba ruszyć dalej. Wracamy do centrum i kierujemy się do "naszego" Bistro. Tym razem wybieramy mięsiwa i Kralovacko





Tak pokrzepieni możemy maszerować dalej. Postanawiamy odwiedzić Hvarski cmentarz, który znajduje się na szczycie niewielkiego wzniesienia niedaleko centrum.

Przechodząc koło portu widzimy dwa urocze pieski



Oraz dość ciekawe okazy motoryzacji





W końcu docieramy na wzgórze. Cmentarz wydaje się być dość stary. Są na nim bardzo różne nagrobki - od zwykłych płyt z wyrytymi imionami i datami, po wielkie rzeźby lwów czy aniołów.







Pośrodku cmentarza stoi niewielka kapliczka.





Jednak naszą uwagę przyciąga szczególnie jeden z nagrobków. Jest to zbiorowa mogiła, a na pamiątkowej tablicy widnieje taki oto napis:



A na płycie nagrobnej widnieje pięcioramienna gwiazda.
Odchodzimy z cmentarza zadumani nad losem żołnierzy walczących o swój kraj.

Dzień X
Dziś pora opuścić Hvar...
Czas na wakacjach tak szybko leci. Wstajemy z samego rana i zaczynamy pakować manatki - czeka nas dzisiaj droga do Zadaru - tam zatrzymali się znajomi, więc żeby jak najbardziej wydłużyć nieubłaganie zbliżający się moment wyjazdu z Chorwacji, postanowiliśmy dołączyć do nich chociaż na jeden dzień.

Robimy ostatnie zdjęcia przed wyjazdem.

Nasz apartament (na 1 piętrze).





Żegnamy się z gospodarzami i pora wyruszać.
Plan jest taki, że zdążymy na prom odpływający o 10:00 do Drvenika. W końcu już prawie połowa września więc nie powinno być zbyt dużej kolejki. Spokojnie, nie spiesząc się zbytnio jedziemy w stronę Sucuraja po raz ostatni robiąc fotki otaczającym nas krajobrazom.







Zbliżamy się do miasteczka i przeprawy promowej, a naszym oczom ukazuje się taki oto widok:



No tak - przecież miało być pusto, a tu nie wygląda na to żebyśmy zmieścili się na dwie najbliższe Jadrolinie... Wysiadamy z samochodu i idziemy kupić bilety licząc po drodze mijane auta. Nie wygląda to zbyt różowo ale cóż - jesteśmy dobrej myśli - w końcu na któryś z promów się załapiemy!
Pierwszy odpływa bez nas - do następnego mamy trochę czasu więc idziemy na krótki spacer po miasteczku.



Chwilę pózniej okazuje się że w związku z tak dużą liczbą zainteresowanych wydostaniem się z wyspy, Jadrolinija kursuje częściej niż w rozkładzie, więc lecimy do samochodu, włączamy silnik i ... z przerażeniem wpatrujemy się we wskaźnik poziomu paliwa... bak jest pusty! Gazu nie tankowaliśmy od przyjazdu na wyspę a teraz i benzyna się skończyła - jak to możliwe że nie zauważyliśmy wcześniej!!??
No cóż - przecież w Drveniku musi być jakaś stacja - na prom przecież wjedziemy
Udaje nam się w końcu dostać na pokład. Opuszczamy więc Hvar i prujemy (a może bardziej pluskamy) w stronę wybrzeża.







Zjeżdżamy z promu, parkujemy zaraz przy przystani i lecimy wypytać miejscowych o najbliższą stację benzynową. Jak się okazuje po którkiej rozmowie z kelnerkami z pobliskiej kawiarni... w Drveniku nie ma żadnej stacji. Lekko skonsternowani pytamy - Ale, ... ale jak to nie ma? To gdzie jest najbliższa stacja?? Dziewczyna wymienia jakąś nazwę miejscowości i mówi że to kilka kilometrów stąd!!
No to ładnie - jesteśmy przekonani że nie uda nam się przejechać kilku kilometrów - z pustym bakiem byłoby ciężko - no ale nie mamy wyjścia - najwyżej będziemy pchać nasz rydwan Wyjeżdżamy z Drvenika i jedziemy Jadranką w dół (kierując się filozofią że w razie czego łatwiej nam się będzie pchało). Modląc się w duchu żeby samochód nie zgasł mijamy kolejne miejscowości, a stacji ani widu ani słychu. Po przejechaniu kilku kolejnych miasteczek zaczynamy wpadać w lekką panikę. W końcu po jakichś 10 km widzimy stację... zamkniętą. Ale nie - coś się tam rusza - wylatuję z samochodu i pytam czy otwarte - czy można zatankować. Pan ze stacji widząc panikę w moich oczach mówi że tak - właśnie otwierają. Uffff - całe szczęście - jakoś się udało. Do tej pory nie wiemy jak nasz samochodzik zrobił tyle kilometrów na pustym baku i się nie zbuntował. Po zatankowaniu ruszamy w końcu w stronę Zadaru> Nerwy zaczynają puszczać nam dopiero w okolicach Makarskiej. A po chwili już zupełnie spokojni możemy znowu zacząć cieszyć się wspaniałymi widokami.







Ze znajomymi umawiamy się po drodze - w Kastelu Starim. Pierwszy raz są w Chorwacji więc chcemy im pokazać naszą ulubioną Konobę "Intrada" i przy okazji zjeść tam najlepszą riblja plate w całej CRO.





Palce lizać! Znajomym na widok różnych żyjątek morskich trochę rzedną miny - ale w końcu dają się przekonać i pałaszują razem z nami Najedzeni, po krótkim spacerze po Kastelu wyruszamy w dalszą drogę - Zadar czeka na odkrycie

Zdjęcia jedzonka podkręcają mój apetyt

no to dzisiaj ryba na obiad, chociaż częściowo wczuje się w klimat

Pyszności...

Witaj Akasza !!! Czy miasto Hvar jest godne polecenia na 5 dniowy pobyt na wyspie ? Czekam na odpowiedz i pozdrawiam

Pozdrav!

Świetna relacja, miło się wraca do ukochanych miejsc, widzianych jednak innymi oczyma:)
Korzystając z okazji zapraszam do odwiedzenia mojej strony internetowej poświęconej wyspie Hvar, na której spędziłam licząc razem około 9 miesięcy.

Więcej info o tym na forum:
forum/viewtopic.php?p=907251#907251

Adres strony:

http://hvarsubiektywnie.blogspot.com/

Katarzyna Głydziak Bojić napisał(a):

Elizasz napisał(a):A połowy imponujące, zwłaszcza te długie stworzenia (przypuszczam, że to węgorze? )

Węgorz jest rybą słodkowodną.. Na fotach Belone belone (hr iglica, pl. belona pospolita)

http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C4%99gorz_europejski