Słowenia: Alpy Julijskie oraz Kamnisko-Savinjske

Franz napisał(a):
Przez dolinę z oddali
leśną radość wołali,
a zwabiony wołaniem,
stanął Hawrań z Muraniem,
jak ich dwoje na hali.

Swoją drogą, chyba mało kto wie, kto jest autorem tych słów.

Kasprowicz....? Nie... coś to bardziej współczesne jest...

Broniewski

dangol napisał(a):Broniewski

A zwykle kojarzy się tak... "patriotycznie".
Ale najbardziej lubię wiersz którego fragmenty brzmią tak:

Mnie nie zabrakło odwagi
wejść w twój zaświat czarowny,
lecz zapomniałem swej magii,
zaczarowany czarownik.
<...>
Na jednym palcu, jak włosy,
umiałaś mój smutek kręcić...
Nie chcę czy brak mi głosu,
by wyszeptać inne zaklęcie?

Wiem, mocno offtopicznie. To tylko tak, by zwalczać stereotypy...

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

dangol napisał(a):Broniewski

Ale pojechałem z tym Kasprowiczem... No cóż i tak źle nie jest. Mam wrażenie, że dla pokolenia moich dzieci Broniewski to już będą jakieś "wykopaliska".

Pozdrawiam.

Franz napisał(a):

Leszek Skupin napisał(a):Patrząc na Twoje zdjęcia próbuję sobie wyobrazić tę przestrzeń, którą Ty widziałeś i ......

Właśnie w tym momencie mówisz o wspaniałych chwilach.
I dla takich chwil warto żyć...

Dla takich chwil warto się wdrapywać po ferratach i zdobywać szczyty . Ciarki mi przechodzą od samego patrzenia. Dobrze, że innym nie przechodzą i robią taaaaakie zdjęcia. A ja sobie popatrzę mając pod łokciami stabilne oparcie.

Lidia K napisał(a):Dla takich chwil warto się wdrapywać po ferratach i zdobywać szczyty . Ciarki mi przechodzą od samego patrzenia. Dobrze, że innym nie przechodzą i robią taaaaakie zdjęcia. A ja sobie popatrzę mając pod łokciami stabilne oparcie.

Dlatego też u mnie nie sprawdziłby się żaden porządny aparat.
Zdarza się, że do wyciągnięcia aparatu, pstryknięcia fotki i schowania go z powrotem mam do dyspozycji dwa palce jednej dłoni i zęby.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Jalovec...

...w czasie jednej z pirenejskich tras...

Brenta...

Prekestolen....

No i masz... mówiłem, że byłeś już chyba wszędzie....

Ja obawiam się, że nie zdążę tego wszystkiego połapać.
Brawa za wiedzę i znajomość miejsc, gdzie warto być.
Brenta jest tak mało znana...

Fatamorgana napisał(a):No i masz... mówiłem, że byłeś już chyba wszędzie....

Brenta jest tak mało znana...

Jest olbrzymia ilość miejsc, gdzie mnie jeszcze nie było. Mam tylko nadzieję, że jeszcze zdążę jakąś część z tego zobaczyć.

A Brentę włączę w dolomicki wątek, mimo iż w zasadzie do Dolomitów nie jest zaliczana.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Jalovec



Jalovec (2645m) - przez wielu uważany za najpiękniejszy szczyt Alp Julijskich. Od północy prezentuje się jako imponujący blok skalny a jego stylizowana sylwetka znalazła się na odznace Planinskej Zwezy Slovenije.

O Jalovcu marzyłem już dawno, jeszcze w studenckich czasach, kiedy w którymś numerze "Taternika" ujrzałem go po raz pierwszy.



Za szybą wozu jeszcze ciemno, kiedy budzi mnie warkot parkujących samochodów i gwar ludzkich głosów. Kiedy cichną wraz z oddalającymi się krokami wyruszających w góry, udaje mi się jeszcze dodrzemać do dźwięku mojego budzika. 6:00. Wstaję, podchodzę do namiotu Franza. Pobudka! "Słoneczko wstało i śmieje się!.." Jeszcze nie wstało ale już jest dosyć jasno - niebo cudownie błękitnieje z minuty na minutę.
Żegnam Franza: pewnie się jeszcze zobaczymy? Nasze trasy mają zbliżone czasy przejścia. Pomachaj mi z Grintavca.



Ruszam; początek trasy, to podchodzenie leśnymi zakosami - ścieżka przyjemna, nie męczy. Oznakowanie dobre. Dobre?.. To dlaczego przede mną wyrasta właśnie domek myśliwski, który znajduje się na innej trasie niż moja zaplanowana? Tiaa, Franz mówił, żebym uważał na rozstajach, bo on też kiedyś nie zauważył odbicia w lewo i potem musiał nadkładać drogi do Zavetisca pod Spickom. Chwila zastanowienia. Cóż, skoro dotarłem do tego miejsca, to może spróbuję pójść inaczej. Wprawdzie w przewodniku Nowickiego ostrzegają przed tym wariantem a Franz opowiadał, że w ogóle nie widział takiej możliwości - to ja jednak decyduję się spróbować.



Już po chwili bez trudu odnajduję szlak prowadzący w górę, w kierunku Jalovskej Skrbiny. Ścieżka nadal bardzo fajna - żadnych problemów z orientacją. Wychodzę ponad kosówki, jeszcze chwila i jestem na przełęczy. Dobre miejsce na śniadanie. Po północnej stronie chmury podchodzą na jakieś 200m poniżej przełęczy.



Po chwili obniżam się z powrotem pod ścianę Golicicy. Tu początek ferratki. Nie wygląda trudno - potraktuję to jako sztuczne ułatwienia. Ściana południowo-wschodnia - bardzo przyjemnie się nią idzie o tej porze dnia.





Docieram do szerokiego, piarżystego żlebu; teraz przyjemność wędrowania jest odrobinę mniejsza. Za to widoki!.. Między Jalovcem a Golicicą otwiera się wąziuteńki i bardzo stromy żlebik - pstrykam fotki w różnych układach.





Jeszcze moment i łączę się z drogą najczęściej używaną do wejścia na szczyt.





Podejściem miejscami wyposażonym w metalowe bolce osiągam grań szczytową, którą już szybko na wierzchołek. Mam go zupełnie dla siebie. Pogoda piękna - widoki na wszystkie strony wspaniałe!



Czas wracać. Powtarzam końcowy kawałek z trasy wejściowej, po czym skręcam na południowy-zachód w kierunku trawersu Velikego Ozebnika. W prawo spada kolejny piękny żleb - oczywiście uwieczniam go wraz z otwierającą się w tle włoską częścią Alp Julijskich. Grupa Fuarta i Montasio - ostrzę sobie już zęby na te szczyty.



Póki co, obniżam się ścianami Ozebnika; ścieżka miejscami ubezpieczona i po niecałej godzinie widzę już schronisko pod Spickom. Nie zachodzę do niego, skrót prowadzi mnie do szlaku zejściowego do Zadnjej Trenty (a także do przeł. Vrsic).



Obniżając się najpierw w kosówce, potem już w lesie, nawet nie zauważam, kiedy zacząłem stąpać po mojej porannej trasie podejściowej. Odwracam się za siebie - nic dziwnego, że rano nie zauważyłem tych rozstajów, skoro i teraz mi się nie udało. I bardzo dobrze! Dzięki temu udało mi się zrobić małą pętelkę.



Ok. 15:00 jestem przy wozie. Stolik, krzesełko, butla, palnik - zanim zagotuje się woda na kawę, pojawia się... Franz.
To się nazywa wyczucie czasu. Dolewam wody - będą dwie kawy. Wymieniamy wrażenia oraz plany na następny dzień, po czym się żegnamy. Franz pójdzie na Prisojnik, ja podjadę na Mangartske Sedlo, by na drugi dzień wejść na Mangart. Czy spotkam jeszcze Franza? Tym razem już chyba nie, kończy się mój pobyt w Słowenii.
Może znów kiedyś w jakichś innych górach...
- Tschüß, Franz. Viel Spass!




Więcej fotek pod adresem: http://wfs.freehost.pl/Julij06/Julij06.html

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Widać od razu z opisu, że trudny bądź co bądź Jalovec zdobyłeś bez trudu- jak na wysokogórskiego wygę przystało.

Bardzo ładna wyprawa.
Btw. Jak trafił Ci się taki wspaniały ciąg dobrej pogody???

Fatamorgana napisał(a):Widać od razu z opisu, że trudny bądź co bądź Jalovec zdobyłeś bez trudu- jak na wysokogórskiego wygę przystało.

Powiedzmy to sobie otwarcie - Jalovec nie jest trudnym szczytem dla turysty.

Fatamorgana napisał(a):Jak trafił Ci się taki wspaniały ciąg dobrej pogody???

Cóż, następnego dnia zaczęło się już psuć...

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

No pewnie... po zaliczeniu Constantini i Stella Alpina taki Jalovec jest jak Giewont...

Franz napisał(a):A na Jalovec... nie, to dla mnie za daleko z przeł.Vrsic.

Nurtuje mnie pytanie - dlaczego?
Wgłębiłem się w mapę
Idąc z Vrsic, do połączenia szlaków z tym wiodącym z Zadnjej Trenty (którym szedłeś) jest jakieś 5 km, praktycznie bez zmiany wysokości. Twój punkt startowy był na wysokości około 900 m, a do połączenia szlaków (na 1500 m) jest około 2 km. Wynika z tego że pokonałeś 600 m przewyższenia więcej ale za to 3 km mniej niż z gdybyś szedł z Vrsic. Wolałeś iść krótszą stromą trasą przez las pod górę niż dłuższą zboczem Mojstrovek i Travnika (jakie są tam widoki, tego nie wiem).

Po przeanalizowaniu tych dwu możliwości, my z Lidią wybralibyśmy trasę z przełęczy Vrsic, jednak dla nas priorytetem jest maksymalna redukcja podejść....... co nie gwarantowałoby oczywiście powodzenia w próbie zdobyciu Jalovca

Swoją drogą ok 1800m w górę i w dół w 9 godzin....... czapki z głów

kulka53 napisał(a):Nurtuje mnie pytanie - dlaczego?

Z przewodnika Nowickiego wynika, że startując z Zadnjej Trenty zyskuje się na całej trasie godzinę w porównaniu ze startem z przeł. Vrsic. Zapewne to wtedy zadecydowało. Natomiast, widoki mogą być ciekawsze na trasie z przełęczy. Przy czym, nie powinny się istototnie różnić od widoku z Mojstrowki, więc może mi na nich specjalnie nie zależało. Dziś już nie pamiętam szczegółów tamtej decyzji.

kulka53 napisał(a):Swoją drogą ok 1800m w górę i w dół w 9 godzin....... czapki z głów

Chyba tylko gdzieś około 1700m.
Wiesz, mnie się zdarza czasem robić sumaryczne przewyższenia rzędu 3000m w ciągu dnia. Może nie w dziewięć, a w jakieś 13 czy 14 godzin, ale nie są to jakieś rzadkie przypadki.
Chyba moja filozofia życiowa zawarta jest w chodzeniu.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Franz napisał(a):

kulka53 napisał(a):Nurtuje mnie pytanie - dlaczego?

Wiesz, mnie się zdarza czasem robić sumaryczne przewyższenia rzędu 3000m w ciągu dnia.

Ta odpowiedź naprawdę wystarcza mi za wszystko
Jednak zazdrościmy stawów kolanowych

Franz napisał(a):Chyba moja filozofia życiowa zawarta jest w chodzeniu.

Chyba tak