Słowacja

Mikeee napisał(a):pozdrawiam i czekam na dalszy ciąg,
Michał

No to idziemy za ciosem


3 września (sobota): Rysy - część trzecia (Chata pod Rysami)

Zaczynamy powoli przesuwać się w kolejce:



i w końcu chwytamy łańcuch:



Widać już kontrowersyjne schody przygotowane do "uruchomienia". Ułatwienia zaczęły działać jakieś 1,5 tygodnia po naszej wędrówce, więc zdążyliśmy praktycznie w ostatnim momencie.



Ten fragment, moim zdaniem, wcale nie należy do bardzo trudnych. Może w tym miejscu było stromo:



Pewnie gdy jest ślisko, robi się problematycznie. Ale chociaż nie mam dużego doświadczenia w łazikowaniu w wyższych partiach gór, znam kilka trudniejszych szlaków z łańcuchami, choćby na Zawrat czy Świnicę, nie mówiąc już o Rozsutcach w Małej Fatrze, zwłaszcza o Małym, gdzie miejscami trzeba się nieźle podciągać rękami na łańcuchu, bo praktycznie brakuje oparcia na nogi.

Jednak, jak zawsze, nie należy lekceważyć tego miejsca ani żelastwa i uważać. A jest to tym trudniejsze, że oczy same uciekają w stronę Żabiej Doliny :



Fragment z łańcuchami jest krótki. Tutaj już się wypłaszcza:



Zadowolona Maslinka :



Wychodzimy z cienia Wielkiej Góry i zaczyna się robić gorąco:



Ten to dopiero ma trudno:



Ale za to już zaraz dotrze do chaty.

Ostatni krótki przystanek przed schroniskiem na podziwianie widoków:







Kolor wody prawie jak w Jadranie :



Jeszcze kilkadziesiąt metrów...



i wchodzimy do Wolnego Królestwa Rysów, jak nazywany jest teren otaczający chatę.





Prawie jak w Tybecie :



Widać już dziwaczny budynek schroniska:



Jest on taki "pancerny" nie bez powodu. Chata pod Rysami (najwyżej położone schronisko w Tatrach) była wielokrotnie niszczona przez lawiny, ostatni raz w 2001 roku. Planowano przeniesienie schroniska w mniej zagrożone lawinami miejsce, jednak ostatecznie zdecydowano się na jego gruntowną przebudowę i zostało tu, gdzie było.



Zatrzymujemy się tutaj na drugi popas i trzecie śniadanie



Odpoczywamy i podziwiamy widoki...



Utrwalamy na zdjęciu "słynny" przystanek na żądanie :



Prawie każdy turysta przystaje w tym miejscu i robi mu zdjęcie

W pobliżu schroniska można znaleźć wiele interesujących szczegółów, jak choćby odbite stopy Lenina i najwyżej położoną toaletę, ale te cuda zobaczymy, jak będziemy schodzić. Teraz tylko "focimy" kostuchę:



i doceniając czarny humor, pniemy się dalej, w stronę Przeznaczenia

Widok na Żabią Dolinę bajka...

maslinka napisał(a):Widać już kontrowersyjne schody przygotowane do "uruchomienia". Ułatwienia zaczęły działać jakieś 1,5 tygodnia po naszej wędrówce, więc zdążyliśmy praktycznie w ostatnim momencie.

w połowie sierpnia panowie jeszcze spawali i szlifowali metal i walili młotami, robiąc hałas na całą dolinę...

maslinka napisał(a):...znam kilka trudniejszych szlaków z łańcuchami, choćby na Zawrat czy Świnicę...

fakt, słowacka strona wejścia na Rysy nie należy do najtrudniejszych szlaków. Po polskiej jest zdecydowanie trudniej.
Jest takie miejsce idąc ze Świnicy na Zawrat, gdzie jest wąska półka skalna pochylona w stronę kilkusetmetrowej przepaści i łańcuch na ścianie. W październiku zeszłego roku, na tejże półce był lód. Miałem świadomość, że moje życie zależy od siły i precyzji chwytu łańcucha. Gęsia skóra!

maslinka napisał(a):W pobliżu schroniska można znaleźć wiele interesujących szczegółów, jak choćby odbite stopy Lenina i najwyżej położoną toaletę,

albo ...rower


...czyli w następnym odcinku szczytowanie...

pozdrawiam,
Michał

Mikeee napisał(a): W październiku zeszłego roku, na tejże półce był lód. Miałem świadomość, że moje życie zależy od siły i precyzji chwytu łańcucha. Gęsia skóra!

A lonży asekuracyjnej było wstyd ?

ACandrzej napisał(a):Widok na Żabią Dolinę bajka...

Fajnie, że Ci się podoba

Idziemy dalej...


3 września (sobota): Rysy - część czwarta (Na szczycie )

Idziemy w jedynie słusznym kierunku:







Schronisko z góry wygląda na jeszcze bardziej "opancerzone":







W górę, po kamulcach:



Docieramy do Wagi - szerokiej przełęczy oddzielającej Rysy od Ciężkiego Szczytu.



Widok w stronę Ciężkiej Doliny:



Jedyny śnieg, jaki dzisiaj zobaczymy :



Idziemy dalej. Gdzieś tutaj jest szlak :



Widać już dwa szczyty, jak dwa mrowiska :



Idziemy za innymi mrówkami, a robi się coraz stromiej i kije czasami bardziej przeszkadzają niż pomagają:





Schodzić będę już na czterech łapach

I tak pracowicie, jak te mróweczki, ruszamy nogami (i rękami) i w końcu osiągamy szczyt

Tak wygląda satysfakcja ze zdobycia Rysów uwieczniona przez mojego małżonka :



Polski szczyt zdecydowanie bardziej oblepiony ludźmi niż słowacki. Każdy ma pół minuty na pamiątkowe zdjęcie, później trzeba się przesunąć, żeby zrobić miejsce innym

Widok w stronę Ciężkiej Doliny - Zmarzły Staw i Ciężki Staw:



Chciałam usiąść tak, jak ta dziewczyna, ale mąż mi nie pozwolił :



Ze słowackim szczytem:



na który oczywiście też się wdrapałam:



Na polskim szczycie prawdziwe oblężenie:



Słyszymy tekst faceta mówiącego do kolegi: "Chodź tu, na polską stronę, co będziesz siedział po słowackiej"

Panuje tu niezłe zamieszanie i duży harmider. Prawie każdy chce zadzwonić do znajomych/rodziny i powiedzieć, że dzwoni z najwyższego szczytu w Polsce My ograniczamy się do wysłania smsów

Jesteśmy też w oku kamery drona :



Szukałam później filmików na yt z tego dnia, ale nie znalazłam...

Martwi mnie trochę fakt, że nie mamy praktycznie widoków na polską stronę. A tak chciałam zobaczyć Czarny Staw i Morskie Oko! I właśnie dlatego mamy Rysy do poprawki, najchętniej właśnie polskim szlakiem

Niestety, trzeba tu było dotrzeć przynajmniej 2 godziny wcześniej. Później znad Polski nadciągnęły chmurzyska...

Ale nie ma co narzekać! Na Żabią Dolinę nadal mamy piękny widok:



A jak na Rysy, to i tak pogoda jest dobra!

Schodzimy trochę na bok, żeby w spokoju nacieszyć się widokami:





A później zaczynamy schodzić, dla bezpieczeństwa, czasami na czterech :

Mikeee napisał(a):w połowie sierpnia panowie jeszcze spawali i szlifowali metal i walili młotami, robiąc hałas na całą dolinę...

O rany! Dobrze, że przynajmniej takie atrakcje nas ominęły...

Mikeee napisał(a):albo ...rower

Oj, roweru nie widziałam

Mikeee napisał(a):...czyli w następnym odcinku szczytowanie...

I już po szczytowaniu

Ze słowackiej strony nie byłem ale patrząc na zdjęcia już mi się podoba chyba zapłodnię tematem małżonkę

Co do szczytowania to nawet długo to trwało ale dzięki temu chyba lepiej

bluesman napisał(a):Ze słowackiej strony nie byłem ale patrząc na zdjęcia już mi się podoba chyba zapłodnię tematem małżonkę

Powodzenia!

3 września (sobota): Rysy - część piąta (zejście do Żabiej Doliny)

Jaki to ma sens - wchodzić po to, żeby zaraz schodzić? Tak to jest z chodzeniem po górach...

Od jakiegoś czasu miałam problem ze schodzeniem, problem natury psychicznej Krótko mówiąc, bałam się, że się potknę i rypnę na twarz. Ta wizja skutecznie spowalniała moją prędkość na szlaku przy schodzeniu.

Problem (przynajmniej w dużej części) został rozwiązany dzięki kijom, z czego się bardzo cieszę Bo ostatnio bywało już tak, że pod górę pędziłam (kondycję mam nie najgorszą ), a w dół szłam jak ostatnia sierota

Z pomocą kijów schodzimy więc całkiem szybko, chociaż nadal ostrożnie:



Ostatnie spojrzenie na szczyt, na którym przed chwilą byliśmy:



Kiedy najbardziej stromy fragment trasy mamy za sobą, przysiadamy i znowu coś zjadamy. Wysiłek wymaga dostarczenia energii Odpoczynek wypada akurat na przełęczy Waga:



Nie mam pojęcia, co ma oznaczać ta dziwna mina :



Niestety, widoki coraz słabsze, a Ciężka Dolina coraz bardziej zamglona:





Na szczycie na pewno też widać jeszcze mniej niż przed chwilą.

Schodzimy do chaty pod Rysami:



Tym razem idziemy zobaczyć najwyżej położoną w Tatrach toaletę :



Ustawiła się do niej niezła kolejka. Ciekawe, ilu z tych ludzi rzeczywiście idzie "za potrzebą", a ilu wyłącznie z ciekawości



"Sławojkę" zdobią wesołe rysunki, a będąc w środku, można podziwiać widoki na tatrzańskie szczyty. Podobno, nie skorzystaliśmy, za duża kolejka była, a że dzień był gorący, nie mieliśmy potrzeby

Toaleta jest oddalona jakieś 200-300 metrów od schroniska:





A przy chacie - kolejna atrakcja: odciski stóp Lenina, który podobno kiedyś zdobył Rysy:



Przymierzam się do nich i okazuje się, że są większe od moich butów :



Powoli opuszczamy teren Wolnego Królestwa Rysów:



Podchodziliśmy z tłumem ludzi, teraz z tymi samymi ludźmi schodzimy:



Docieramy do łańcuchów i zgodnie z przewidywaniami, trafiamy na zator:



Ktoś podchodzi pod górę (14:30 - dosyć późno jak na zdobywanie Rysów; chyba, że idą tylko do schroniska...):



Przynajmniej jest czas na podziwianie widoków i zdjęcia:



Ktoś stoi na wyspie na Wielkim Żabim Stawie:



Robimy też z bliska zdjęcie metalowym schodom, które teraz już zostały zamontowane:



Wśród udogodnień są również drabinki:



Ostatnio rozmawiałam o tym pomyśle na "poprawę bezpieczeństwa" z ludźmi z różnych kręgów znajomych i chyba nie znalazł się wśród nich nikt, komu podobałaby się ta inicjatywa. Śmiem wątpić, że to poprawi bezpieczeństwo. Raczej skutek będzie odwrotny, gdy na szlaku będzie jeszcze więcej ludzi, kompletnie nieprzygotowanych do górskich wędrówek ludzi...

Fragment z łańcuchami już za nami:





Teraz pora na ostatni dzisiaj popas, który zrobimy sobie nad Wielkim Żabim Stawem. Ale o tym napiszę w następnym, ostatnim już, odcinku

Nie byłem w Tatrach już ponad 5 lat - i chyba na następne 5 dam sobie spokój... Ile ludzi a te stopnie i drabinki... Byłem dziś u nas w Beskidzie Małym i spotkałem może 5 osób na szlaku... Dajcie spokój - drony, komórki, kolejki

Hercklekot napisał(a):Nie byłem w Tatrach już ponad 5 lat - i chyba na następne 5 dam sobie spokój... Ile ludzi a te stopnie i drabinki... Byłem dziś u nas w Beskidzie Małym i spotkałem może 5 osób na szlaku... Dajcie spokój - drony, komórki, kolejki

Trochę przerażające, fakt! Ale widoki, mimo wszystko, rekompensują te tłumy. Jadąc w Tatry i mając w perspektywie wejście na Rysy, spodziewaliśmy się tylu ludzi. Jak się odpowiednio nastawisz, jest to do przełknięcia, chociaż rzeczywiście Tatry są zadeptywane, do czego i my się przyczyniliśmy

Kiedy chcemy uciec od cywilizacji, jedziemy do Czech, w Beskid Śląsko-Morawski. Problem w tym, że z racji tego, że mamy stosunkowo niedaleko, jesteśmy tam prawie co tydzień i przeszliśmy już niemal każdy szlak Teraz musimy robić powtórki

Pozdrawiam

maslinka napisał(a):


Ten fragment, moim zdaniem, wcale nie należy do bardzo trudnych.

No to ja już nie wiem na grzyba komu te schody A taka masa żelastwa może ściągać burze jak krzyż na Giewoncie i dopiero może być problem

A co do Małego Rozsutca, to tam akurat jakaś klamerka rozwiązała by problem- ja się tam trochę umordowałam...

maslinka napisał(a):Kiedy chcemy uciec od cywilizacji, jedziemy do Czech, w Beskid Śląsko-Morawski. Problem w tym, że z racji tego, że mamy stosunkowo niedaleko, jesteśmy tam prawie co tydzień i przeszliśmy już niemal każdy szlak Teraz musimy robić powtórki

Pozdrawiam

My mamy podobnie z Karkonoszami. Co prawda nie jesteśmy tam co tydzień, ale na tyle często, żeby teraz robić nowe odnogi, ale jednak w kółko tych samych szlaków. Tyle, że tam pustki na szlakach są tylko w zimie

Bardzo Wam się fajna pogoda trafiła w Tatrach(wreszcei )- przyjemnie się te widoczki oglądało.

pozdrav

ruzica napisał(a):My mamy podobnie z Karkonoszami. Co prawda nie jesteśmy tam co tydzień, ale na tyle często, żeby teraz robić nowe odnogi, ale jednak w kółko tych samych szlaków. Tyle, że tam pustki na szlakach są tylko w zimie

My się tej jesieni przerzuciliśmy na Jesioniki. Trochę dalej, ale jakieś urozmaicenie jest potrzebne

ruzica napisał(a):Bardzo Wam się fajna pogoda trafiła w Tatrach(wreszcei )- przyjemnie się te widoczki oglądało.

Dzięki! W takim razie zapraszam na ostatnią porcję widoczków


3 września (sobota): Rysy - część szósta i ostatnia

Siedzimy nad Wielkim Żabim Stawem:



Wreszcie jest ten czas - czas, by otworzyć piwo Wcześniej wydawało nam się to mało rozsądne, bo jednak na bardziej stromych zejściach trzeba być skupionym. I chociaż odcinek z żelastwem nie należał do szczególnie wymagających, tłumy ludzi sprawiały, że trzeba było być skoncentrowanym.

I tak skromnie, pijemy na pół... Bosmana :



Piwo przywiezione przez moich rodziców znad Bałtyku zawędrowało z nami na Rysy (i z Rysów zeszło )

Jeszcze "przed chwilą" tam byliśmy:



Podziwiamy też okazy tutejszej flory:



Fauna niestety nam się nie pokazała

Po krótkim popasie opuszczamy Żabią Dolinę:



Przez dłuższy czas nie robimy zdjęć, idziemy i idziemy. To jednak daleko, szlak zdaje się nie mieć końca...

Odpuszczam sobie Popradzki Staw, chcemy znaleźć się na parkingu o przyzwoitej godzinie. Ostatnie zdjęcie nieco już zachmurzonych Tatr:



i schodzimy do Štrbskégo Plesa:





Niektóre hotele i pensjonaty w Szczyrbskim Jeziorze stoją i straszą. Relikty przeszłości:



Ale część z nich jest ładnie wyremontowana.

Powoli docieramy na parking:







I tak kończy się nasza wyprawa na Rysy, która zajęła nam 9 godzin, na spokojnie, z kilkoma przerwami na zjedzenie prowiantu i robienie zdjęć.

Cieszymy się, że udało nam się zdobyć najwyższy polski szczyt i że ta wycieczka była tak udana. Mieliśmy dużo satysfakcji i radości

Dziękuję wszystkim, którzy tu zaglądali. A teraz zapraszam do jesenickiego wątku, w którym zaczęłam już opisywać tegoroczne jesienne wędrówki po Jesionikach

Tak się jakoś złożyło, że w nowym roku kończę stare, porzucone relacje...

Została mi do opisania jeszcze jedna krótka tatrzańska wycieczka. Może będzie zainteresowanie?

4 września 2016 (niedziela): Przednie (Skrajne) Solisko

Po "wczorajszym" zdobyciu Rysów nie mamy już ochoty (ani siły ) na długie wędrówki. Postanawiamy podjechać trochę wyciągiem, a potem wejść na Przednie Solisko. Jedziemy do Štrbské'go Plesa:



Wozy z końmi jak po naszej stronie Tatr :



Parkujemy niedaleko skoczni:





Letnia mapka Szczyrbskiego Jeziora:



Wsiadamy na kanapę, żeby trochę odciążyć nogi, skoro można :



Widoczki z wyciągu:







Kanapa wywozi nas tuż przed chatę pod Soliskiem:



Widok w dół, na Štrbské Pleso:



Stąd mamy jakąś godzinę na szczyt Przedniego Soliska. Ruszamy:





Idziecie z nami?

Ja idę, ale mogę sobie jęzor przydepnąć. Bardzo mi się podobają te górskie wyprawy, ale moja kondycja pozostawia wiele do życzenia...