Słowacja

Ścieżka wiedzie stromo w dół, w większej części po trawiastym grzbiecie, czasem pokonując krótke, trudniesze, skalne odcinki.





Teren z wolna łagodnieje i można przyjrzeć się wiośnie.







Przede mną szerokie siodło Medziholia, ponad którym wznosi się Stoh - mój kolejny punkt na trasie.
Niegdyś poniżej przełęczy stało schronisko, ale po pożarze nie zostało odbudowane.

Zjadam posiłek i ruszam w dalszą trasę. Za mną zostaje Rozsutec.





Pozdrawiam,
Wojtek

Ładnie "poutykałeś" te śnieżyczki i krokusy !








Ślicznie !
I tak same z siebie ... bez pomocy ludzkiej ręki !

Cudnie !

mariusz-w napisał(a):Ładnie "poutykałeś" te śnieżyczki i krokusy !

Obiecywałem wiosenny bukiecik.

Pozdrawiam,
Wojtek

Witaj w tym wątku Wojtek!

Mam pytanie, z której strony szlak jest trudniejszy? Mam tutaj na myśli fakt, że mój (wtedy) sześciolatek będzie musiał skrobać się już sam na górę.

Pieknie wygląda Stoh z Rozsutca.

Interseal napisał(a):Mam pytanie, z której strony szlak jest trudniejszy? Mam tutaj na myśli fakt, że mój (wtedy) sześciolatek będzie musiał skrobać się już sam na górę.

Stromo jest z każdej strony. Trudno nie jest.
Najtrudniejsza jest ta szczelina z łańcuchem, widoczna na fotce. To jest tylka kilka metrów. Czyli - niby o ten króciutki fragment trudniej jest z Medziholia.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dzięki.

Tak mi się wydaje, że w tej szczelinie da radę.
Większym problemem byłoby ominięcie Dierów, gdyż tam bałbym się puszczać go samodzielnie na drabinki. Można to zrobić idąc z Bielego Potoku na Mały Rozutec a sam skalisty szczyt ominąć nieznakowaną ścieżką wychodzącą na Siodło - jednak to kupa drogi.

W takim razie zaplanujemy start ze Stefanovej.

Pytałem, gdyż poprzedniego razu podczas odpoczynku na Meziholiu, przed wejściem na Stoha, zagadnęliśmy o możliwość wejścia w naszym składzie i wszyscy mówili o łańcuchach i trudnościach według nich nie do przejścia przez naszego malucha.

Drobiazg.

A ludzie często wyolbrzymiają trudności. Na sam widok łańcucha -


Pozdrawiam,
Wojtek

Interseal napisał(a):Dzięki.

Tak mi się wydaje, że w tej szczelinie da radę.
Większym problemem byłoby ominięcie Dierów, gdyż tam bałbym się puszczać go samodzielnie na drabinki. Można to zrobić idąc z Bielego Potoku na Mały Rozutec a sam skalisty szczyt ominąć nieznakowaną ścieżką wychodzącą na Siodło - jednak to kupa drogi.

W takim razie zaplanujemy start ze Stefanovej.

Pytałem, gdyż poprzedniego razu podczas odpoczynku na Meziholiu, przed wejściem na Stoha, zagadnęliśmy o możliwość wejścia w naszym składzie i wszyscy mówili o łańcuchach i trudnościach według nich nie do przejścia przez naszego malucha.

Spokojnie - da radę.
Skoro dzieciaki same przechodzą bez pomocy trawers ścianki w Obśivance i Dolne Diery, to jedna szczerba z jednym łańcuchem będą dla nich fajnym przeżyciem a nie powodem do paniki.

Poza tym - jak Wojtek mówi- ludzie przesadzają- z jednego łańcucha robią się im "łańcuchy" a z jednej klamry robią się "klamry i inne ubezpieczenia"...

Większość takich opiniotwórców przeżywa sam fakt takiego przejścia jak mrówka okres, chociaż niektórzy po prostu wychodzą z założenia, że dzieci same nie powinny zbyt szybko oswajać się z trudniejszymi odcinkami szlaków.

Na Orlej w Tatrach widywałem różne dziwne zachowania ludzi- co ciekawe- częściej dziwne pomysły mieli dorośli a nie dzieci.
(i nie mam na myśli tylko trampek i tenisówek...)


P.S. Wojtek- dziwna sprawa, ale ponad miesiąc temu, jak stałem na Podżiarze, to był tam na słupku całkiem wyraźny drogowskaz i znaki kierujące na Mezirozsudce...
A zatem szlak może "wrócił"? Niedawno była tam akcja odnawiania ubezpieczeń w Dierach i szlaków w Małej F.

Obadam niedługo- bo zachciało mi się jednak przejść Diery zimą.

Łańcuchów jest parę, ale w niezbyt trudnych miejscach. Tej szczelince trzeba poświęcić odrobinę uwagi.

Jeśli szlak przez Południowe Ściany wrócił - to nic, tylko się cieszyć.

A teraz już ruszamy na Stoha.
Po wyjściu z lasu otwierają się widoki. Za mną skalisty Rozsutec.
Daleko po lewej widoczny Velky Choc.









Przede mną kopa Stoha. Szlak, trawersujący północne stoki, jeszcze zamknięty z uwagi na śnieg.
W tyle po prawej Sokolie.
W miarę, jak wypłaszcza się kopuła szczytowa Stoha, zaczyna się nad nią wyłaniać główny grzbiet Małej Fatry z Chlebem i Krywaniem - Wielkim i Małym.

Po krótkim odsapie na szczycie, zaczynam schodzić na niskie siodło w zachodnim grzbiecie. Końcówka w ciapciatym śniegu.
Docieram na siodło przed Gruniem.









I znów trochę wiosny. Na tle Rozsutca i na tle Stoha.





Pozdrawiam,
Wojtek

Witam!

Franz napisał(a): Po wyjściu z lasu otwierają się widoki.

...a co było w lesie?
Ja się własnie tam najbardziej zasapałem na umazianych błotem kamorach i korzeniach próbując utrzymać równowagę i łapiać się czego tylko można. Kilka osób zawróciło zaliczając zjazd na tyłkach. Niby trochę stromo i tylko trochę błota a do wyjścia użyliśmy czterech kończyn ... o zejściu nie wspomnę...

Bardzo ładne widoki, mam nadzieję że w lutym będą równie ładne .

Pozdrawiam
Interseal.

Interseal napisał(a):...a co było w lesie?

Wiesz, jakoś nie zapadł mi w pamięć ten odcinek. Może nie było wielkiego błota. Na zejściu ze Stoha, tuż przed tym śniegiem - tam go trochę było. Ale dało się przejść.

Pozdrawiam,
Wojtek

Interseal napisał(a):Bardzo ładne widoki, mam nadzieję że w lutym będą równie ładne .

Ja też mam taką nadzieję

A jeśli mówimy o Małej Fatrze... Wojtku, zaglądałeś tutaj? To wcale nie musi być wyłącznie narciarska wyprawa. Jeśli tylko będziesz na siłach (a myślę, że już jest nieźle, skoro "szuflowałeś" przed domem ), fajnie by było gdybyś do nas dołączył

maslinka napisał(a):A jeśli mówimy o Małej Fatrze... Wojtku, zaglądałeś tutaj? To wcale nie musi być wyłącznie narciarska wyprawa. Jeśli tylko będziesz na siłach (a myślę, że już jest nieźle, skoro "szuflowałeś" przed domem ), fajnie by było gdybyś do nas dołączył

Dziękuję, Agnieszko.
Nie znałem tego wątku. W tej chwili trudno mi cokolwiek powiedzieć w kwestii terminu. Natomiast lokalizacja - piękna.

Pozdrawiam,
Wojtek

Prawdę mówiąc trochę odpuściłem Wojtka, bo dwa razy mi mówił, że w weekendy nie może jechać, ale... jeśli się coś zmieni w tej materii, to... będziemy mieli przewodnika i przodownika zarazem...


Wojtku- byłoby świetnie poprzebywać w Twoim towarzystwie i posłuchać Twoich opowieści, bo póki co możemy tylko je czytać, a tacy ludzie zawsze mają o czym opowiadać...
Czuj się bardzo wyraźnie zaproszony na tę naszą wycieczkę.

Pozdr.