Słowacja

Faktycznie bardzo urocza miejscowość. Zazdroszczę mieszkańcom tych widoków. Co ciekawe z tych zdjęć Tlsta i Ostra nie wyglądają szczególnie przerażająco. W rzeczywistości podejścia na nie są dość sporym wyzwaniem.

Maslinko, powinni Ci zapłacić za tak profesjonalną reklamę tego zakątka Słowacji.
Pozdrawiam
grek

grek napisał(a):Maslinko, powinni Ci zapłacić za tak profesjonalną reklamę tego zakątka Słowacji.

Hehe, zaraz wyślę maila z linkiem do tej strony do właścicieli campingu Może następnym razem dostaniemy przynajmniej jakiś upust

Pora na odświeżenie słowackiego wątku.

Zarezerwowalem pokój na dwie weekendowe noce w Liptovskich Revucach u podnóży Wielkiej Fatry. Dojechaliśmy w piątek wieczorem, pokonując niespotykane wcześniej korki w każdym kraju po kolei.
Na miejscu okazało się, że gospodarze zamieszkują w domu obok, tę chałupę w całości przeznaczając dla gości. A że byliśmy akurat jedyni w ten weekend, więc cała chałupa była dla nas. Na kominku w salonie przywitał nas ogień. Dostaliśmy do ręki klucz i mogliśmy się zagospodarować. Wieczór był całkiem miły.

Następnego dnia rano ruszamy na wycieczkę. Na pierwszy dzień - Velka Fatra. Zamykamy za sobą furtę.



Z Niznej Revucy podchodzimy szosą do Strednej, mijając po drodze kapliczki. Przy kościele odbijamy w prawo czerwonym szlakiem.





Idziemy w chmurach wypełniających doliny - najpierw dnem bocznej dolinki, potem zboczem.





Przez mgły zaczyna z wolna przebijać się błękit.





Górskie lasy i łąki witają nas pełną gamą barw.

Witają nas zimowity.





Z doliny Mala Turecka wciąż wypełzają obłoki, snując się po trawach.





Naszym oczom ukazuje się Cierny kamen.





Mijamy kolejną tablicę na szlaku przyrodniczym. Ta przedstawia górską florę. Na innych byla fauna i gospodarka góralska.





Stopniowo ponad białą poduchę zalegającą doliny zaczynają się wychylać górskie szczyty.



A w prawo widzimy już Mincol - kolejny szczyt w północno-wschodnim grzbiecie Wielkiej Fatry, wybiegającym z Ploskej.



c.d.n.

Ależ wspaniałe kolory!!!
Swietne krajobrazy, czekamy na więcej

Pięknie!
Liptovskie Revuce to faktycznie niezła miejscówka. A Wy mieliście jeszcze kominek...

Jestem ciekawa, dokąd zaprowadzą Was szlaki.

Witaj Franz i ty Maslinko oraz inni czytacze

Jakoś tak mi się często zdarza, że miejsca, w których właśnie byłam (lub planuje w najbliższym czasie) wracają niebawem do mnie w opowieściach innych

Tak było z fragmentem obecnej relacji Kulek (która zresztą zmusiła mnie do porzucenia skrytoczytelnictwa) i tak jest teraz z Wielką Fatrą.

Byliśmy tam pod koniec sierpnia. Potem ucieszyłam się z relacji Maslinki i zobaczyłam miejsca, w których ja nie byłam.
A teraz kolejna niespodzianka - Fatra jesienna Franza

Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy bo piękna jest jesień w górach

Pozdrawiam
Dorota

PS. Widzę, że drewniane tablice zostały już wypełnione treścią - w sierpniu były niestety puste, pachnące świeżością.

grek napisał(a):Ależ wspaniałe kolory!!!
Swietne krajobrazy, czekamy na więcej

Jeszcze dziś przygotuję kolejną porcję.

maslinka napisał(a):Liptovskie Revuce to faktycznie niezła miejscówka. A Wy mieliście jeszcze kominek...

Zgadza się - świetny punkt wypadowy i do tego sporo kwater do wyboru.

Co do kominka... uwielbiam. Dla mnie dom to po prostu kilka ścian wokół kominka. Tamten nie był akurat w moim guście - ja wolę takie bardziej rustykalne. U siebie mam właśnie takie tradycyjne. Ale - i tak z frajdą przesiedzieliśmy przy kominku dwa kolejne wieczory.

Dorota_NS napisał(a):Tak było z fragmentem obecnej relacji Kulek (która zresztą zmusiła mnie do porzucenia skrytoczytelnictwa) i tak jest teraz z Wielką Fatrą.

Co do BiH, to wkrótce przedstawię na forum swoje zeszłoroczne peregrynacje. Tyle, że po tamtych bezdrożach będę się bardziej na piechotę poruszał. Nie wiem, czy Cię też zainteresuje...

Dorota_NS napisał(a):Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy bo piękna jest jesień w górach

W tym wątku zamieściłem już sporo słowackich gór, w tym również Wielką Fatrę. Wszystkie przedstawione okolice - to trasy wiosenne i jesienne. Jeśli Ci się chce, możesz przekartkować.

A skoro górska jesień tak Ci się podoba, to polecam gorąco wątek rumuński - tam jest jej multum.
Aktualnie: jesień w górach Sureanu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie jestem jeszcze biegła w edycji odpowiedzi więc odpowiem bez cytowań:

Trasy piesze w BiH interesują mnie jak najbardziej, bo my wywodzimy się z plecakowców. "Do dziecka" nasze wyjazdy to przede wszystkim kilkudniowe piesze przejscia różnych gór z całym biwakowym ekwipunkiem. Teraz w naszych podróżach jest więcej samochodu, bo dziecko jeszcze małe. Ale górom nie odpuszczamy: czasem wyrwiemy się gdzieś sami z plecakami. Z córką też się da, choć trochę inaczej.

Wątek rumuński oczywiście znam (i kilka innych też ). Pół żartem, pół serio mogę napisać: Rumunia moja miłość. I tak jak cromaniacy czasem zdradzają Chorwację, tak my w tym roku zdradziliśmy Rumunię na rzecz Chorwacji i BiH. Cóż, zdrada była przyjemna ale za Rumunią tęskno. Kilka pasm tam już przeszliśmy, wybieramy się w kolejne. Transylwania jest magiczna, Maramuresz i Bukowina piękne.
U Ciebie podglądam jak jest tam, gdzie nas nie było, czerpię inspiracje. Dziękuję za te piękne obrazy

Dorota

OOO Wielka Fatra

Fajnie że ją pokazujesz, kilka razy w przeszłości wybieraliśmy się w to pasmo i w końcu się nie wybraliśmy . A pamiętam, że na miejsce wypadowe wybrałem właśnie Revuce.

A co do Rumunii, jest tak niezwykła w swej autentyczności, różnorodności i pięknie, że nie dziwię się, że można się w niej zakochać

Dorota_NS napisał(a):Trasy piesze w BiH interesują mnie jak najbardziej, bo my wywodzimy się z plecakowców.
<...>
Pół żartem, pół serio mogę napisać: Rumunia moja miłość.

Czyli - mamy bardzo podobne zainteresowania.

kulka53 napisał(a):OOO Wielka Fatra

kulka53 napisał(a):A co do Rumunii, jest tak niezwykła w swej autentyczności, różnorodności i pięknie, że nie dziwię się, że można się w niej zakochać

Prawda?..

A teraz już ciąg dalszy wycieczki na zasadzie mini-max.

Powoli pokazuje się coraz więcej szczytów ponad chmurami.







Krótkie przejście przez las i wychodzimy na kolejne polany. Przed nami Cierny kamen. A po prawej za Mincolem widać już Rakytov.









Teraz bardziej stromo lasem, po czym znów łagodniej na trawiaste zbocze. W dolinie Velka Turecka jeszcze zalegają chmury.

Za nami Niżne Tatry. W roli głównej - Salatin.







Ścieżka po wyjściu z lasu jest zabłocona i śliska. Trawki po obu bokach są jeszcze zmrożone - neni lahko.
Ale to tylko krótki odcinek i znów jest łatwo.





Wzrok wciąż przyciągają białe obłoki w dolinach.
W dali, na lewo od masywu Salatina widoczne Tatry Wysokie - od Krywania po Gerlach.







Krótki fragment pośród kolorowych drzew i widok na Rakytov.





c.d.n.

Uff ... nie chciałem się powtarzać ... lecz jednak przytoczę to co powiedziałem tutaj!



Piękna ta jesień w słowackich górach.

Ja bywałem tam tylko latem ... też ładnie - ale ...

... ale kolory jesieni sprawiają takie wrażenie, jakby natura chciała choć przez krótką chwilę wynagrodzić

człowiekowi to - że lato już mija.



Pozdrawiam

Chmury się rozpełzły i widać w dole Revuce. Za grzbietem Zvolena główny grzbiet Niżnych Tatr z rozłożystym masywem Prasivej.
Nieco obłoków jeszcze tylko pod Salatinem i w dali pod Chabencem.









Teraz polanami i krótki odcinek lasem - zbliżamy się pod ściany Czarnego Kamienia.









Doliny czyszczą się zupełnie i widzimy w dole kościół, przy którym weszliśmy na szlak.

To, co w cieniu - wciąż jeszcze zmrożone.
Trawersujemy pod Czarnym Kamieniem, a po prawej Muńcuł. Yyy... znaczy - Mincol.









Wychodzimy na rozległe hale grzbietowe.









c.d.n.