Słowacja

Interseal napisał(a):...ale pod jaką postacią były podane te żołądki? Ja znam tylko jedną postać - zupę (flaczki).
Z opisu wywnioskowałem, że były grillowane/ pieczone - szczerze mówiąc nie znam takich przekąsek, za to znam i jadłem pieczone krowie wymiona.

Grill był na drugie danie. Te krowie żołądki były na talerzu w formie flaków. Na zdjęciu jest nawet taki talerz po nich.

Interseal napisał(a):Nigdy nie przyglądałem się z bliska Niżnym Tatrom, nigdy też nie oglądałem zbyt szczegółowo zdjęć, zawsze więc miałem wrażenie, iż są one o wiele bardziej skaliste (turnie)

W większości są połoninowate. Tylko Chopok i Dumbier z najbliższą okolicą są skaliste (na stronę północną). Na fotce, gdzie zaśnieżony grzbiet ginie w chmurach, widać po lewej trochę skał. Niestety, w tamten weekend reszta ginęła w nich całkowicie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Liczyłem trochę na to, że po takiej burzy się przejaśni i może nawet wyjdzie słońce. Niestety, wprawdzie deszcz przestał padać, ale niebo pozostało bure.





Poranek 3 maja też zbyt wiele nie obiecuje.
Zwijam manele i ruszam w dół. Przedzieranie się przez kosówkę nie jest nawet prysznicem. To regularna kąpiel.



W lesie już jest lepiej, tyle tylko, że w starym śniegu nogi potrafią raz po raz wpadać nawet po kolana.
Jestem na tropie misia. Ale... jakoś nie udaje mi się go wytropić. Na szczęście.



Dalej jest już całkiem przyzwoicie. Szeroka droga pozwala omijać mokre szczoty gałęzi.





Wychodzę na otwarte polany. Niebo się stopniowo wypogadza i wiosenne kolory nastrajają optymistycznie.





Jeszcze ostatni garb do pokonania i zejście w dolinę. Potem spacer szeroką drogą i docieram do samochodu. Wrzucam graty i zjeżdżam do wsi.
Przypomina mi się Jano i postanawiam go odszukać.



Znajduję jego chałupę. Kobieta na ganku okazuje się być jego żoną. Wyskakuje i Jano, szczerze uradowany. Zapraszają do domu.
Oczywiście, nie ma mowy, by mnie wypuścili bez obiadu. Jano częstuje borowiczką, ale przede mną długa droga do domu. W takim razie - kawa.
Gawędzimy, podczas gdy ja z lubością wciągam w nozdrza zapach wiejskiego domu. Eeech, Jano, fajnie tu sobie mieszkasz.
Jano wypytuje o moje najbliższe plany. Przyznaję się, że za kilka dni jadę do Peru. Widzę ogromne zainteresowanie. Peru?..

Eeech, Jano, przepraszam Cię bardzo. Ciągle mam w domu kartkę z widokiem na Huayna Picchu i leżącym u jego stóp osiedlem Machu Picchu. Dla Ciebie, Jano. Miałem Ci ją wysłać, ale... nie pamiętam Twojego adresu. Ani nazwiska. Gdybym wysłał tę widokówkę, zaadresowaną "Jano, wieś Jasenie" - wątpię czy by doszła.
Przywiozę Ci ją. Nie wiem, kiedy. Ale - przywiozę. Obiecuję. I to przy świadkach tego forum...

Vojto

Parę słów na temat ostatnich doświadczeń nt naszego pd sąsiada. Jakiś tydz. temu wypuściłem ok 10 maili na temat dostępności miejsc w weekend 19-21.02 w pobliżu Tatr wysokich. Jakieś 3-5 lat temu pewnie nikt by nie raczył odpowiedzieć a tu niespodzianka . Do wieczora miałem komplet potwierdzeń o wolnych pokojach.Ceny rozsądne , zniżki, promocje oraz idealny kontakt z właścicielami.
Cieszę się, że są pod zimnym prysznicem i docenią na dłużej wartość polskiego turysty.

Franz napisał(a):Jestem na tropie misia. Ale... jakoś nie udaje mi się go wytropić. Na szczęście.

...trop misia - niesamowity !!!

Pozdrawiam ..... " trop wilka"

Trop misia.... hmm... moje doświadczenia na razie ograniczają się do tablic ostrzegających...

Z dzieciństwa pamiętam kiedy dziadek schodził z owcami z sałaszu do gospodarstwa, by uchronić je przed niedźwiedziem... wtedy przychodził z Czechosłowacji i urządzał niezłą jatkę na halach.

Pozostał jakiś respekt do dziś, a szczerze mówiąc gdybym spotkał się z misiem nie wiedziałbym jak się zachować.

Wątek dawno nieodświeżany...

Powspominam trochę nasz bożocielny weekend 2008, czyli wyjazd w Małą Fatrę. Stacjonowaliśmy wtedy w Terchovej - urokliwej miejscowości znanej stąd, że podobno urodził się tu Janosik, a właściwie Juraj Jánošík

Pierwszą wycieczką było przejście Dierami (diery to po polsku dziury ), czyli systemem wąwozów i wodospadów.

Weszliśmy w piękną dolinę:



Wkrótce dotarliśmy do Novych Dierów:



Tu oswajałam się z budzącymi lęk wysokości drabinkami i podestami umieszczonymi obok wodospadów.

Początki były trudne, szłam z duszą na ramieniu. Potem już coraz szybciej i radośniej pokonywałam przeszkody.

Dotarliśmy do najciekawszej części systemu wąwozów i wodospadów, czyli do Hornych Dierów. Tu dopiero się działo :





Uff, jakoś przeszłam i przeżyłam

Zeszliśmy szlakiem w kierunku Stefanovej (zabudowania widoczne na zdjęciu):



Zostawiliśmy za sobą skały Rozsutców (Małego i Wielkiego):



Piękny widok, przypomina mi Trzy Korony.

Mała Fatra to dla mnie genialne połączenie Pienin (Rozsutce), Beskidów i Bieszczad (Velky Krivan, o którym jeszcze napiszę )

W Stefanovej zjadłam najlepszy w moim życiu rosół (nie żartuję!). Pyyyyycha

To koniec naszej pierwszej wycieczki w rejonie Małej Fatry. Następnego dnia próbowaliśmy zdobyć szczyt Suchego, co nie udało się z powodu pogody...
Potem był Veľký Kriváň, piękne widoki!

Ale o tym w następnym odcinku, jeśli ktoś jest zainteresowany

Pozdrawiam serdecznie

Oczywiście, że jestem zainteresowany. Dorzuciłem także już tutaj swój grosz do Małej Fatry, której nigdy za dużo...

...i oklaski za przedostatnie zdjęcie.

Pozdrawiam.

Zainteresowanych jest więcej

Fajnie jest popatrzeć na znajome ścieżki Twoimi oczami ( obiektywem )
Agnieszko


Pozdrawiam
Piotr

Mariuszu, Piotrze, cieszę się, że chcecie pooglądać jeszcze trochę Małej Fatry
Nie mogę się odkleić od cro.pli, więc zaraz wrzucę następne foty.

Interseal napisał(a):
...i oklaski za przedostatnie zdjęcie.

Dzięki ale to raczej dla mojego męża. Ja tylko pozowałam...

Drugi dzień w Małej Fatrze - Ludzie we mgle

Wyprawę na Suchy rozpoczynamy w Dolinie Kur

Szlak wiedzie przez gęsty las. Wspina się cały czas uparcie i stromo. Musimy robić przerwy na herbatkę (jest dosyć chłodno):



Po jakichś dwóch godzinach marszu wychodzimy na rozległą polanę:



Widoczność niestety nie jest najlepsza i pogarsza się z każdą minutą. Po chwili już nawet nie widzimy, dokąd idziemy:





Docieramy do grani. Widać coraz mniej. Jest stromo. Nasza wycieczka robi się niebezpieczna...:



Trzeba postanowić, co dalej. Na Suchy na pewno dzisiaj nie dojdziemy. To byłoby zbyt ryzykowne. Poza tym wycieczka przy praktycznie zerowej widoczności to żadna przyjemność.

Schodzimy z grani w stronę Chaty pod Suchym:



Im niżej jesteśmy, tym lepsza pogoda i widoczność. Jak na złość!




Przy Chacie mnóstwo ludzi:







W schronisku "wita" nas pewien mało uprzejmy pan. Nie jest to tylko nasza obserwacja, koleżanka też strasznie narzekała na to, jak źle potraktował grupę, w której kiedyś przyszła do schroniska, kompletnie przemoczona. (Nie pozwolił im usiąść w jadalni i się wysuszyć, tylko trzymał zziębniętych w sieni, żeby nie zamoczyli sali )

Zamawiamy parówki i kiełbasę. Kiełbasę wybrałam ja, ale była tak paskudna, że mąż lituje się nade mną i ją zjada. Potem niestety płaci za poświęcenie - strasznie boli go brzuch Parówki też niedobre, ale nie mam przynajmniej przykrych dolegliwości.
Słowackie wędliny nie należą do najlepszych. Trzeba to zapamiętać i w schroniskach zamawiać palacinky albo vypražany syr.

Wracamy do Doliny Kur a stamtąd samochodem do Terchovej

Maslinka po relacjach widzę, że żyjesz w niesamowitym tempie.

Dziewczyna gór i morza. Lubisz to łączyć nawet rosą na polanie.
Zastanawiałem się czy zdjęciem można wyrazić subtelność
A więc można.

no i ... podpadłem za prawdę.

Vypražany syr też czasem może zaskoczyć

Za to okoliczności przyrody . . . no i oczywiście to , czym popijamy się liczy

nomad napisał(a):Dziewczyna gór i morza. Lubisz to łączyć nawet rosą na polanie.

Oj, rosy to dzisiaj w Beskidach (na Świniorce) było dużo! Chociaż właściwie to był deszcz na trawie, a nie rosa

nomad napisał(a):Zastanawiałem się czy zdjęciem można wyrazić subtelność
A więc można.

Aż nie wiem, co powiedzieć...

piotrf napisał(a):Za to okoliczności przyrody . . . no i oczywiście to , czym popijamy się liczy

Oczywiście, że się liczy! Syr i hranolky to tylko piwem

Skoro Wam ten Suchy tak nie do końca się wtedy udał, to bedę próbował wygospodarować jeszcze odrobinę czasu, by wrzucić tu fotki z mojego kwietniowego wypadu w Małą Fatrę. Bo ten rejon jest zdecydowanie wart uwagi.

A za to wspomniane zdjęcie na polanie - najwyższa ocena zarówno dla fotografa, jak i modelki.
Działa na wyobraźnię...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Skoro Wam ten Suchy tak nie do końca się wtedy udał, to bedę próbował wygospodarować jeszcze odrobinę czasu, by wrzucić tu fotki z mojego kwietniowego wypadu w Małą Fatrę. Bo ten rejon jest zdecydowanie wart uwagi.

Bardzo wtedy żałowaliśmy, ale będzie po co wracać!
Z pewnością jest tam cudnie. Widziałam już co nieco na Twojej stronie
Chętnie zobaczę to tutaj z opisami

Franz napisał(a):A za to wspomniane zdjęcie na polanie - najwyższa ocena zarówno dla fotografa, jak i modelki.
Działa na wyobraźnię...

Dziękuję w imieniu Fotografa i swoim