Śladami wojen - od Vukovaru po Srebrenicę

Brawo, za wspaniałe przybliżenie historii.
6 godzin temu wróciłem, zamiast odpoczywać chłonę Twoją relację.
Pozdrawiam.

.

Nie wiem jak do tej pory mogłam przegapić tą relację Historia sama w sobie średnio mnie interesuje, ale wojny to co innego. Uwielbiam zgłębiać tajniki takich wydarzeń i z pewnością dzięki Twojej relacji podbuduję nieco zasób swoich wiadomości na temat tych wojen

Filmik na YouTube, wtedy w czasie wojny, ulubiona piosenka czetników Arkana i innych bojówek:



W filmie pojawia się wielokrotnie Vukovar, wszelkie bombardowanie, zabijanie i niszczenie jest gloryfikowane,
a każdy Chorwat to hitlerowiec ustasza i zboczeniec jednocześnie.
Taka była propaganda za Milosevica, ten filmik puszczano w czasie wojny w belgradzkiej telewizji i nie dziwcie się potem, temu, że czetnicy mordowali jeńców.
nakręcono ludzi tak, że bardziej się nie dało

Teściowa, która też musiała wyjeżdżać z BiH, raczej uciekać niż się przenieść do PL, nie mogła oglądać wojennych doniesień z Jugosławii; super relacja!

Raul, znakomita relacja. Z ogromnym zaciekawieniem czekam na dalszy ciąg. Temat mi bliski, gdyż od ponad roku przygotowuję się do wyprawy śladami wojny bałkańskiej z końca XXw. Na razie jestem jeszcze cały czas na etapie czytania wszelkiej dostępnej literatury (obecnie "Pocztówki z grobu" Emira Suljagicia, to rzecz o Srebrenicy) i oglądania filmów dokumentalnych. Realizację tej podróży zaplanowałem na przyszły rok i potrwa zapewne 3-4 tygodnie.
Z tym większym zaciekawieniem czytam Twoją relację. Z pewnością pomoże ona bardziej poznać najnowszą historię sponiewieranych Bałkanów. Myślę, ze taka podróż to nie tylko wędrówka przez historię ale tez trochę podróż wgłąb duszy ludzi, z którymi uda się porozmawiać i którzy będą w stanie a przede wszystkim będą chcieli nam o tym opowiedzieć.

Pozdrav

a to ja napisał(a):

Raul73 napisał(a):

a to ja napisał(a):A propos Vukovaru:
co symbolizują ... nie wiem, jak je nazwać ... szare płyty/części domów, poustawiane na trawniku nad rzeką, ułożone niczym klocki domina puszczone w ruch ?

A tego nie zauważyłem

W którym miejscu? Na tym nabrzeżu z krzyżem?

Tak.
Przy ul. Nazora - jak napisał Bocian.

mam gdzieś fotkę, ale jeszcze nie zrzuconą na dysk

A, już zobaczyłem na Street View - właśnie obok tego miejsca jedliśmy pizzę w restauracji Stari Toranj. Prawdę mówiąc, nawet nie zwróciłem uwagi na te płyty i nie mam bladego pojęcia, co to jest.

Marcin1974 napisał(a):Raul, znakomita relacja. Z ogromnym zaciekawieniem czekam na dalszy ciąg. Temat mi bliski, gdyż od ponad roku przygotowuję się do wyprawy śladami wojny bałkańskiej z końca XXw. Na razie jestem jeszcze cały czas na etapie czytania wszelkiej dostępnej literatury (obecnie "Pocztówki z grobu" Emira Suljagicia, to rzecz o Srebrenicy)

"Pocztówki z grobu" to lektura absolutnie obowiązkowa - najlepsza rzecz, jaką czytałem o wojnach w Jugosławii (a czytałem ją już 3 razy i nadal mi mało).

Ale o książkach, filmach i innych materiałach zamierzałem napisac na samym końcu relacji

A tak w ogóle to witam kolejne osoby, które dołączyły do grona czytelników i zapraszam na jedno z głównych wydarzeń wojen domowych, czyli Bośnia i Hercegovina.

Wyruszamy z Vukovaru ok. 13tej i kierujemy się w stronę Vinkovci - miejscowości, która również ucierpiała w czasie wojny, a która dla mnie ma dodatkowe znaczenie, gdyż stąd własnie pochodzi jeden z moich ulubionych chorwackich zespołów, czyli Colonia.

W Vinkovci, podobnie ja w Nuštar, śladów wojny nie zauważamy, więc jedziemy prosto do granicy w Županji. Droga w bardzo dobrym stanie i prosta jak strzała, więc można trochę pospieszyć.

Tak na marginesie, zauważyłem, że w tej części Chorwacji praktycznie wszyscy kierowcy jeżdżą z wyłączonymi światłami, także ogromna większość z obcymi rejestracjami. Przypomniała mi się dyskusja o rzekomym zakazie włączania światełw ciągu dnia w Chorwacji i potem pamiętałem, aby to sprawdzić - na granicy czarnogórskiej na tablicy przy wjeździe do Chorwacji jest jednak informacja o obowiązku jazdy na światłach 24 godziny na dobę

Granica przekroczona znów prawie bez kontroli - nawet Zielonej Karty nie sprawdzali. Tak wygląda most graniczny na rzece Savie pomiędzy Županiją a Orašje:



Zaraz za granicą zaczynają się dwujęzyczne nazwy miejscowości, tutaj, inaczej niż w Hercegovinie, niezamazane:



Droga przez chwilę prowadzi nas przez Dystrykt Brčko - jedną z bogatszych części kraju, na mocy Układu z Dayton wydzieloną jako trzeci entytet pod administracją ONZ - jako swoistą strefę buforową pomiędzy Fedarecją Bośni i Hercegoviny a Republiką Serbską (trochę to skomplikowane, podobnie jak cała struktura władzy w BiH). Przez chwilę przejeżdżamy również przez kawałek Republiki Serbskiej, co charakteryzuje się wielką serbską flagą na maszcie i cyrylicą na pierwszym miejscu na znakach.

No i po chwili napotykamy pierwszy interesujący obiekt - niezupełnie związany z wojną, ale będący dla mieszkańców kraju jednym z symboli odbudowy. Jest to Market "Arizona" - największy targ w tej części Europy, coś w rodzaju naszego dawnego jarmarku "Europa" (który pewnie wielu wspomina z sentymentem ). Powstał z miejsca, które było punktem obserwacyjnym wojsk NATO i szybko stał się jednym z najpopularniejszych centrów handlu w rejonie (oczywiście nielegalnego i przemytu również). Dziś jest stopniowo przekształcany w bardziej cywilizowane miejsce, a wiele osób czuje do niego sentyment, ponieważ było to jedno z pierwszych miejsc po wojnie, gdzie wszystkie 3 narodowości ropoczęły wspólną egzystencję. Do dziaiaj przyjeżdżają tu na zakupy mieszkańcy Sarajeva, a nawet Mostaru.

Do Srebrenika droga jest jeszcze płaska, potem zaczynają się pierwsze ?(jeszcze łagone) podjazdy i zjazdy. Dość szybko docieramy do ważnego z punktu widzenia wojen miasta - Tuzli

Jak na market to brakuje tu kogoś, to znaczy kupujących

Trochę pusto

Lednice napisał(a):Jak na market to brakuje tu kogoś, to znaczy kupujących

Trochę pusto

Nic dziwnego - jest sobota po poludniu

W sobotę po południu w wielu krajach centra handlowe raczej są pełne

Tuzla 2013

Tak naprawdę to Tuzlę praktycznie ominęliśmy, bo droga wiedzie kilka kilometrów od miasta, a widać z niej jedynie kominy elektrociepłowni. Do centrum nie wstępowaliśmy, ponieważ z informacji z netu wynikało, że oprócz pamiątkowej tablicy (na zdjęciu w poprzednim poście) nie ma tam wiele do zwiedzania - przecież do kostnicy nas nie wpuszczą, a zresztą dojazd do niej jest dość skomplikowany.

Jedynym miejscem, które tam odwiedziliśmy, była dawna baza amerykańska "Camp Comanche". Znajduje się ona kilka kilometrów na poludnie, w miejscowości Živinice i obecnie należy do wojsk BiH. Tak wyglada dzisiaj:







Uprzedzając pytania o dziewczynę ze zdjęcia - to nie to, na co wygląda! Tam jest przystanek autobusowy