Śladami wojen - od Vukovaru po Srebrenicę

Raul, przede wszystkim gratuluję pomysłu na wyprawę i dziękuję za wątek poświęcony tej tematyce. Kiedy na Bałkanach wrzało i następował rozpad Jugosławii mieszkałem w Londynie. Moja, wówczas przyszła żona miała koleżankę Tatianę, która uciekła z Chorwacji. To właśnie ona opowiadała nam o okropnościach tamtej wojny. Nie mieściło mi się w głowie, że w Europie pod koniec XX wieku mogą dziać się takie rzeczy.
Kiedy poznaliśmy Chorwację od strony turystycznej postanowiłem, że zapoznam się dokładniej z przyczynami i przebiegiem konfliktu bałkańskiego. Co prawda, nie planowałem takiej wyprawy, ale zamierzałem zgromadzić materiały, przeczytać książki dotyczące tego tematu, jednak na planach się skończyło. Myślę, że pod wpływem lektury Twojego wątku, wrócę do tematu.

te kiero napisał(a):qrde, ale się spóźniłem, tu jest jak w Sensacjach XX w, opowiadasz jak Wołoszański, pochłaniam wszystko, pisz i opowiadaj dalej...
Twoje dziewczyny nie miały nic przeciwko zwiedzaniu tych miejsc, pamiątek po wojnie bo obawiam się, że moja żona wymięknie...

Nie, nawet przeciwnie - chłonęły wszystko jak gąbka. Jeszcze przed wyjazdem zrobiłem im prezentację o wojnach, coby wiedziały, kto z kim kiedy o co i dlaczego walczył, potem trochę same uczyły się dat i czytały w necie, a jak już pojechaliśmy, to aparaty się nie zamykały i musiałem wszystko co do słowa tłumaczyć z tego, co przewodnicy mówili po angielsku.

walp napisał(a):Raul, przede wszystkim gratuluję pomysłu na wyprawę i dziękuję za wątek poświęcony tej tematyce. Kiedy na Bałkanach wrzało i następował rozpad Jugosławii mieszkałem w Londynie. Moja, wówczas przyszła żona miała koleżankę Tatianę, która uciekła z Chorwacji. To właśnie ona opowiadała nam o okropnościach tamtej wojny. Nie mieściło mi się w głowie, że w Europie pod koniec XX wieku mogą dziać się takie rzeczy.
Kiedy poznaliśmy Chorwację od strony turystycznej postanowiłem, że zapoznam się dokładniej z przyczynami i przebiegiem konfliktu bałkańskiego. Co prawda, nie planowałem takiej wyprawy, ale zamierzałem zgromadzić materiały, przeczytać książki dotyczące tego tematu, jednak na planach się skończyło. Myślę, że pod wpływem lektury Twojego wątku, wrócę do tematu.

Gromadzenie materiałów i zgłębianie tego, co tam się działo, zajęło mi co prawda mnóstwo czasu, ale przeciez przygotowania to też część wakacji, więc było warto. Największym problemem jest praktycznie brak źródeł obiektywnych - albo są proserbskie, albo odwrotnie. Trzeba czytać to trochę wybiórczo i traktować sporo rzeczy z dystansem. Wyjątkiem jest właśnie wspomniany tutaj film "Death of Yugoslavia".

A i tak po tej wyprawie mam wrażenie, że nadal więcej o tych wojnach nie wiem, niż wiem....


A tak w ogóle to witam gorąco nowych czytelników i przystępuje do kontynuacji mojej relacji.

W "Chorwacja-przewodnik historyczny" Pana Kopera jest rozmowa z obrońcą Vukovaru, był lekko ranny, ale coś go tknęło, udawał w pełni sprawnego i nie poszedł do szpitala.
Po kapitulacji oberwał od czetników, pobili go. O dziwo potem wymienili zdrowych Chorwatów za swoich jeńców.
Wymordowali rannych ze szpitala, a zdrowych potem wypuścili


A przy okazji wyjaśniło się z tymi wojskami JNA w Osijeku, Vinkovci i Daruvarze

W czerwcu 1991 faktycznie znajdowały się w tym rejonie, ale w koszarach.
Nie kontrolowały tych miast.
I potem wycofały się na tereny zamieszkałe przez Serbów

No i tu zaczynają się pierwsze kontrowersje. Dotyczą one liczby ofiar w Ovčara.

W większości dokumentów w necie figuruje liczba 264. Taką liczbe podał nam również przewodnik w szpitalu. Natomiast w Ovčara już jest inaczej. Na miejscu masowego grobu jest tablica z liczbą 200 ofiar. Kustosz muzeum w Ovčara (o którym za chwilę) wyjaśnił nam, że ze szpitala przywieziono 261 osób Misja ONZ znalazła tylko 200 - jeden cały autobus do tej pory nie został odnaleziony. Skoro jednak ofiary wywożono w małych grupach, to skąd tam nagle 60-osobowy autokar?

W tym wszystkim zgadza mi się tylko ta kobieta w ciąży, o której mówili obaj oraz francuski korespondent wojenny, który został w Vukovarze na własne życzenie, aby pomagać - i stracił przez to życie (niestety, nie zapisałem nazwiska).

W związku z tym do liczb proszę podchodzić z pewną rezerwą.

Lednice napisał(a):

A przy okazji wyjaśniło się z tymi wojskami JNA w Osijeku, Vinkovci i Daruvarze

W czerwcu 1991 faktycznie znajdowały się w tym rejonie, ale w koszarach.
Nie kontrolowały tych miast.
I potem wycofały się na tereny zamieszkałe przez Serbów

To by faktycznie wyjaśniało informacje o opanowaniu przez JNA tych miast.

Ja pierdziu! Ale lekcja historii!

Ovčara 2013

Na miejsce docieramy bez problemu, bo jest bardzo dobrze oznakowane, a zresztą "jechałem" już tędy kilka razy na Street View (naprawdę bardzo przydatna rzecz ). Ponieważ jest wcześnie, więc najpierw kierujemy się dalej, na miejsce masowego grobu. Spodziewamy się pustek, a tu kilka radiowozów, telewizja, jacyś ważniacy w garniturach i kilku sportowców! Okazało się, że tego dnia rusza tradycyjny maraton z Vukovaru do Srebrenicy i właśnie zaczynała się uroczystość jego rozpoczęcia.

Na szczęście ciasno było tylko na parkingu, dalej już luzik. Idziemy więc na rozległe pole, na którym w jednym miejscu (miejsce największego grobu) postawiono ogromny pomnik, przedstawiający pękniętą gołębicę.






Trochę z boku znajduje się miejsce drugiego masowego grobu - i tam jest właśnie ta tablica z liczbą 200 ofiar:

Przyłączam się również i dodaję relację do ulubionych - niezła refleksja dla tych, co znają Chorwację tylko od strony turysty... Aż żal tych wszystkich ludzi, którzy walczyli o swoją wolną ojczyznę. Należy się im wdzięczność i ta pamięć powinna być przestrogą dla innych przed bezsensownymi walkami...

Z ciekawością dołączam do śledzących Twoją relację

Bardzo ciekawa , choć tematyka przykra i ponura - jak każda wojna

Trochę czytałem o tym konflikcie , kilka filmów oglądałem ( dokumentalnych też ) , rozmawiałem ze świadkami i uczestnikami ( nie tylko jednej strony ) , mam zdanie na ten temat , ale chętnie poznam więcej szczegółów , a przede wszystkim Twoje zdanie , po zgłębieniu tematu i odwiedzeniu tych wszystkich miejsc .


Pozdrawiam
Piotr

Raul73 napisał(a):W związku z tym do liczb proszę podchodzić z pewną rezerwą.

Niestety, tak trzeba, bo bilans tej wojny nigdy nie został ustalony. Większość źródeł podaje liczbę ofiar 100 tys., ale są takie, które mówią o 200 tys.

Raptem 1 dzień, i........mam zaległości

Jedziemy teraz na miejsce tortur, gdzie Chorwaci utworzyli muzeum Spomen Dom Ovcara. Tu dostajemy natychmiast darmowych przewodników, którzy najpierw uruchamiają prezentację, a potem szczegółowo po angielsku wszystko nam objaśniają.

Przed wojną w tym miejscu znajdował się takie jakby chorwackie kółko rolnicze – w halach trzymano zboże i - i miejsce to nadal pełni tę funkcję. Na potrzeby muzeum wydzielono jedną halę – właśnie tę, do której przywieziono rannych i personel ze szpitala. Podłoga hali została wyłożona łuskami znalezionymi na miejscach egzekucji. W środku panuje półmrok, co daje niesamowity nastrój. Na ścianach znajdują się zdjęcia wszystkich ofiar, podświetlające się na zmianę co kilkanaście sekund. Pod nimi, w szklanych gablotach, umieszczono niektóre rzeczy osobiste ofiar, znalezione podczas ekshumacji, a także kawałki drutu kolczastego, którym byli krępowani. Na środku hali zbudowano coś w rodzaju studni, do której spiralnym ruchem wpadają nazwiska ofiar – naprawdę super pomysł, niestety, mój aparat tego nie ogarnął. Oryginalny jest jedynie dach hali oraz drzwi – celowo zaspawane w pozycji półotwartej jako symbol – że już nigdy się nie zamkną.

piotrf napisał(a):Z ciekawością dołączam do śledzących Twoją relację

Bardzo ciekawa , choć tematyka przykra i ponura - jak każda wojna

Trochę czytałem o tym konflikcie , kilka filmów oglądałem ( dokumentalnych też ) , rozmawiałem ze świadkami i uczestnikami ( nie tylko jednej strony ) , mam zdanie na ten temat , ale chętnie poznam więcej szczegółów , a przede wszystkim Twoje zdanie , po zgłębieniu tematu i odwiedzeniu tych wszystkich miejsc .


Pozdrawiam
Piotr

Powiem tak: na temat tych wojen miałem mniej więcej wyrobione zdanie. Natomiast ta wyprawa trochę je zmieniła, a do niektórych rzeczy nabrałem pewności.

Podsumowanie wolę jednak zostawić na sam koniec relacji

Pozdrawiam

Niesamowite miejsce

Świetna robota, raul