Śladami wojen - od Vukovaru po Srebrenicę

Raul73 napisał(a):...Wjazd jest bezproblemowy – jedynie pierwszy krótki odcinek i ostatni są dość trudne, bo strome (podjazd na jedynce) i bardzo wąskie. Po trasie jest jednak sporo mijanek i jedzie się przyjemnie.

Po godz. 22, zjazd w dół dostarcza więcej emocji.

Raul73 napisał(a):Dzisiaj znajduje się tu Muzeum Wojny Domowej.
Muszę przyznać, że jest tego mnóstwo – aby wszystko dokładnie przestudiować, potrzeba całego dnia. A dodatkowo w jednej z sal przez cały czas wyświetlane są filmy dokumentalne z jesieni 1991 r.

Z powodu tego muzeum i właśnie tej sali, nasz pobyt na wzgórzu przedłużył się z planowanej jednej godziny do ponad 4,5h.
P.S.
Powtórzę się - wspaniała relacja! Nie mogę się doczekać kolejnych jej etapów.
Domyślam się, że Srebrenicę opiszesz na koniec?

Na dachu fortu, mocno zniszczonym, znajduje się doskonały punkt widokowy:



A jest co podziwiać - widoki nieziemskie:







Wstęp do muzeum kosztuje 30 kun (15 kun od dziecka), a jako bilet orzymuje się takie oto pocztówki:



Obok fortu, za górną stacją kolejki linowej, znajduje się kamienny krzyż z piaskowca z wyspy Brač – wzniesiony w 1995 r. w miejsce starego z 1933 r., zniszczonego w czasie wojny.



No i oczywiście w takim miejscu nie może zabraknąć chorwackiej flagi:



Pora dotrzeć na Stare Miasto. Już wcześniej zaplanowaliśmy zejście pieszo, a z powrotem w zależności od sił. Na forum wyczytałem, że zejście zajmuje ledwie 30 minut - więc idziemy.

Nie mam pojęcia, jak to 30 minut jest liczone! Nie robiliśmy prawie przerw (tylko na kilka łyków wody), tempo mieliśmy niezłe, a zejście do Jadranki zajęło nam 1 godz. 15 minut Stamtąd jszcze dobre 10 minut do centrum! Idzie się średnio, bo droga jest wyłożona mniejszymi lub większymi kamykami, które są dość mało stabilne, a do tego większość trasy pokonuje się w pełnym słońcu (a grzało tego dnia mocno). Cała trasa składa się z ok. 25 serpentyn (14 środkowych jest oznaczonych stacjami drogi krzyżowej), ostatnie 3 czy 4 są dłuższe, ale za to w cieniu.

Trochę nas zmęczyło zejście - na tyle, że ze zdziwieniem zauważyłem potem, że nie robiliśmy żadnych zdjęć Mam tylko jedno z dojścia do Jadranki..



... i jedno, pokazujące z dołu miejsce, z którego zeszliśmy:

Piohib napisał(a):Po godz. 22, zjazd w dół dostarcza więcej emocji.

No, domyślam się, ze po ciemku jest hardcore. Masz może fotki z tego zjazdu?

Domyślam się, że Srebrenicę opiszesz na koniec?

Prawie na koniec - ale to już niedługo. Sobota to już ostatni punkt pobytu w Cavtat.

Raul73 napisał(a): Dzisiaj znajduje się tu Muzeum Wojny Domowej.

Wydaje mi się, że Polacy mają skłonność do niewłaściwego tłumaczenia chorwackiej nazwy Muzej Domovinskog Rata. Po chorwacku dom, domovina = ojczyzna, my natomiast widzimy to słowo przez pryzmat polskiego znaczenia słowa Dom. Ponieważ jednak jest to język chorwacki, to nazwę muzeum należałoby tłumaczyć raczej jako Muzeum Wojny o Ojczyznę , Muzeum Wojny o Niepodległość lub podobnie. Dla Chorwatów wojna z lat 1991-95 nie była wojną domową, to była wojna o niepodległość i całość republiki.

Zresztą angielskie tłumaczenia nazw muzeum w Dubrovniku czy Turanju to przeważnie Museum of Croatian War of Independence... aczkolwiek Museum of Civil War też można spotkać (jednak rzadziej)...

Nie czepiam się, w swojej relacji pisząc o Muzej Domovinskog Rata w Turanju też pierwotnie podałem nazwę Muzeum Wojny Domowej

Dopiero tłumacząc tekst Bojna Čavoglave na polski zorientowałem się, że takie tłumaczenie słowa Dom i słów od niego pochodzących jest - chyba - niewłaściwe.

Teraz będzie nudno, bo będą miejsca, które każdy Cromaniak zna.

Nie będę się zatem wymądrzał,tylko wkleję kilka fotek. Oprócz murów, które odpuściliśmy(zmęczenie + tłumy), zaliczyliśmy to, co zwykle, czyli: Brama Pile, Stradun (z lodami oczywiście), obie studnie (z tej dużej obowiązkowo picie wody z każdego kranu - opiłem się jak nigdy ), Plac Luža z Kolumną Rolanda i Katedra Wniebowzięcia. Na Placu Luža spotkaliśmy polską wycieczkę, gdzie posłuchaliśmy fajnej legendy o powstaniu miasta i o tym, jak koza nauczyla Słowian zrywać winogrona

Jesteśmy już w Dubrovniku, a ja jeszcze zostałam myślami w Sarajewie. Pamiętam, kiedy pierwszy raz obejrzałam ten film: potem jeszcze wiele innych, nie mogłam pojąć, zresztą nadal nie mogę, jak ludzie ludziom mogą zgotować taki los, jak przeszłość niczego nas nie uczy....

W pierwszym etapie doczytałem do 10 strony, kolejne zostawiam na etap drugi

Super relacja

Heroji ne plaču

PabloX napisał(a):

Raul73 napisał(a): Dzisiaj znajduje się tu Muzeum Wojny Domowej.

Wydaje mi się, że Polacy mają skłonność do niewłaściwego tłumaczenia chorwackiej nazwy Muzej Domovinskog Rata. Po chorwacku dom, domovina = ojczyzna, my natomiast widzimy to słowo przez pryzmat polskiego znaczenia słowa Dom. Ponieważ jednak jest to język chorwacki, to nazwę muzeum należałoby tłumaczyć raczej jako Muzeum Wojny o Ojczyznę , Muzeum Wojny o Niepodległość lub podobnie. Dla Chorwatów wojna z lat 1991-95 nie była wojną domową, to była wojna o niepodległość i całość republiki.

Zresztą angielskie tłumaczenia nazw muzeum w Dubrovniku czy Turanju to przeważnie Museum of Croatian War of Independence... aczkolwiek Museum of Civil War też można spotkać (jednak rzadziej)...

Nie czepiam się, w swojej relacji pisząc o Muzej Domovinskog Rata w Turanju też pierwotnie podałem nazwę Muzeum Wojny Domowej

Dopiero tłumacząc tekst Bojna Čavoglave na polski zorientowałem się, że takie tłumaczenie słowa Dom i słów od niego pochodzących jest - chyba - niewłaściwe.

Niewątpliwie masz sporo racji.

Natomiast myślę, że wynika to z różnego nazywania wojen w różnych językach. W Chorwacji funkcjonują nazwy "Domovinski rat" czy "Velikoserpska agresija", natomiast Serbowie mówią na to po prostu "Rat u Hrvatskoj". W świadomości międzynarodowej mocno zakorzeniło się wyrażenie "wojna domowa" określająca wszystkie wojny w Jugosławii - chociaż z punktu widzenia Chorwatów wojna 1991=95 domową nie była (dla niektórych Bośniaków ich wojna też nie).

To samo dotyczy Operacji "Allied Force" - w Serbii wszyscy nazywają to "Agresją NATO na Jugosławię (bądź Serbię)".

A jak II wojnę światową nazywają Rosjanie?

Aldonka napisał(a): Pamiętam, kiedy pierwszy raz obejrzałam ten film:

O

A tego filmu nie znałem!!

Dołączam do kolekcji i dziękuję za link

Domovina czyli Ojczyzna

Łużyczanie w Niemczech żyją tysiące kilometrów od Chorwacji, ale tak nazywają Ojczyznę

A tak przy okazji, nie politycznie
Nie zaintrygowało Was czasem to, dlaczego Polacy, Słowacy i Chorwaci mówią fonetycznie "do widzenia",
a Czesi "na schledanou"
A Rosjanie i Słoweńcy "da swidanja"

Pora kończyć Dubrovnik

Z powrotem nie wybieramy się już pieszo a nową kolejką linową (stara z 1969 r, została zniszczona w czasie wojny, m.in. cała górna stacja była w ruinie - zdjęcie nr 4 w notatce historycznej), której dolna stacja znajduje się tuż przy murach.

Wjazd trwa niecałe 5 minut i kosztuje 50 kun (dzieci do lat 12 - 25 kun).









Zjeżdżamy z góry Srđ i jedziemy dalej - w następnym odcinku Trsteno i Kupari.

wow masakryczne zdjęcia

Raul73 napisał(a):

Piohib napisał(a):Po godz. 22, zjazd w dół dostarcza więcej emocji.

No, domyślam się, ze po ciemku jest hardcore. Masz może fotki z tego zjazdu? ...

Zdjęć nie mam - tylko nagranie z kamery samochodowej, na którym i tak dużo nie widać.
Jakby co, to mogę wyciąć parę kadrów i wrzucić na forum.

Aldonka napisał(a):Jesteśmy już w Dubrovniku, a ja jeszcze zostałam myślami w Sarajewie. Pamiętam, kiedy pierwszy raz obejrzałam ten film: potem jeszcze wiele innych, nie mogłam pojąć, zresztą nadal nie mogę, jak ludzie ludziom mogą zgotować taki los, jak przeszłość niczego nas nie uczy....

najbardziej przerażająca jest świadomość, że wszystkie te okropieństwa, całe zło zdarzyło się zaledwie 20 lat temu w centrum cywilizowanej Europy..... Nigdy więcej....mam głęboką nadzieję.....

Raul, dziękuję za relację z fortu....Byłam tam dwa tygodnie temu, niestety, było już późno, więc zwiedzanie było bardzo pobieżne....bardzo żałuję, bo czytam i widzę co straciłam tym bardziej dziękuję