Śladami wojen - od Vukovaru po Srebrenicę

Melkart - witam w mojej relacji i dziękuję za ciekawostki o Visegradzie. To miasto również było na mojej wstępnej liście do zwiedzania, ale odpadło z powodu dalekiego i trudnego dojazdu.

Ja tymczasem zapraszam na ciąg dalszy zwiedzania Sarajeva:

Kenan zostawia nas przy XVI-wiwecznym pięknym moście "Latinska čuprija", nazywanym za czasów Tito "Mostem Principa"



Oczywiście nie bez powodu, bo tuż przy moście znajduje się muzeum, zbudowane w miejscu, skąd w 1914 r. Gavrilo Princip zastrzelił Arcyksięcia Ferdynanda i jego żonę Zofię, co spowodowało wybuch I wojny światowej:





Na ścianach wystawa fotografii z aresztowania i procesu członków "Czarnej Ręki", a także z pogrzebu książęcej pary.

Wracamy na drugą stronę rzeki - pierwszym zwiedzanym obiektem ma być Careva Dżamija - niestety, jest zamknięta na cztery spusty, a nawet więcej, bo cały plac od ulicy zastawiony rusztowaniami - nawet podejść się nie da!

No nic, idziemy dalej w stronę centrum. Ta część Sarajeva ma wyraźnie austro-węgierską architekturę.




Następna w kolejce jest ponad 100-letnia Synagoga Ashkenazi, poważnie zniszczona w II wojnie światowej oraz wojnie domowej, w 2007 roku gruntownie odrestaurowana. Niestety, tu również nie ma żywej duszy, a drzwi zamknięte. Robimy tylko zdjęcia z zewnątrz - i tego bardzo żałuję, bo na zdjęciach w necie wnętrze wyglądało pięknie:




Idziemy dalej brzegiem Miljacki. Po drodze mijamy teatr, który był tak popularny w czasie wojny...



...a także odnowiony uniwersytet:




Wreszcie spotykamy jeden z najpiękniejszych budynków miasta - Akademię Sztuk Pięknych z charakterystycznym mostem:





Zaraz za tym mostem zaczyna się dzielnica Škenderija, a w niej wielkie centrum sportowo-widowiskowe o tej samej nazwie. Wbrew powszechnym opiniom, nie zostało ono zbudowane specjalnie na olimpiadę - istniało już od 1969 r., a na początku lat 80-tych zostało zmodernizowane. W czasie olimpiady najważniejszym obiektem była hala, gdzie rozgrywano mecze holejowe i niektóre zawody w łyżwiarstwie figurowym, a przede wszystkim odbywały się tu wszystkie ceremonie dekoracji zwycięzców. W 1992 r. hala została spalona przez Serbów. Władze BiH odbudowały ją w latach 2000-2006, jednak postanowiono nie nadawać jej nowoczesnego wygladu, a na prośbę mieszkańców pozostawiono taki sam szary komunistyczny budynek, jakim była w trakcie olimpiady.

_Ewa_ napisał(a):http://www.presseurop.eu/pl/content/article/3994321-druga-szansa-dla-vukovaru

Dobry artykuł.

Ja tylko uzupełnię go o pewną informację, jaką uzyskałem od przewodnika ze szpitala w Vukovarze:

Z tą ilością Serbów w mieście to rzeczywiście skomplikowana sprawa. Okazuje się, że w wielu domach jest zameldowanych nawet po 12-15 osob, a mieszka ją 2-3 - reszta najczęściej na terenie Serbii lub Republiki Serbskiej. Chodzi o świadczenia socjalne i stypendia, które w Chorwacji są wyższe niż w krajach sąsiednich.

Raul73 napisał(a):Pewnie, że dodaj zdjęcia - każde uzupełnienie się przyda...

Proszę:








P.S.
Sorry za ostrość, ale to kadry z filmu (a dodatkowo spory półmrok w sali).
Aparat miała żona, ale zrobiła tutaj tylko jedno zdjęcie - wiadomo, emocje...
Edit, zdjęcie:


Zwróćcie uwagę na ramkę w prawym rogu: przedstawia wykonany przez serbskich żołnierzy napis jakimś na murze.

Zaraz za Škenderiją zaczynają się pojawiać ślady wojny:






Wszystko to trochę w kontraście z najbardziej okazałymi budynkami Sarajeva:



Kolejno od lewej: nowy Parlament, Avaz Twist Tower, bliźniacze wieże Momo i Uzeir (dwie wieże symbolizujące przyjaźń serbsko-muzułmańską i stąd jedna ma imię serbskie, druga boszniacke - tylko nikt nie wie, która jest która ) i nowo budowane kolejne centrum handlowe (jak mówi Kenan - "nie wiem, po co, skoro ludzie nie mają pieniędzy").

No i po chwili dochodzimy do Mostu Vrbanja. Tak nazywał się przed wojną. 6 kwietnia 1996, po zakończeniu działań wojennych, most otrzymał imię Suady Dilberović, a trzy lata później, 3 grudnia 1999, drugą patronką została Olga Sučić. Obecnie na moście znajduje się tablica pamiątkowa ku czci zabitych kobiet, odsłonięta 6 kwietnia 2001 roku. Napis na tablicy głosi: „Kropla mojej krwi popłynęła i Bośnia nie wyschnie”:




Przy okazji nachodzi mnie myśl, że nie mogły one zginąć w tym miejscu, bo z Holiday Inn zupełnie go nie widać - zasłania go Parlament, który wtedy był niewiele mniejszy. Musiało to być już po przejściu na Grbavicę, kilka metrów dalej, a pewnie symbolicznie uznano, że na moście.

27 maja 1995 r. most był miejscem bitwy pomiędzy armią Rebubliki Serbskiej i wojskiem francuskim, po podstępnym przejęciu przez Serbów francuskiego posterunku obserwacyjnego i wzięciu zakładników. Francuzi przeprowadzili atak odwetowy, w wyniku którego odbito zakładników, jednak 2 francuskich żołnierzy zginęło. Posterunek francuski jest nadal nieodnowiony:



Po drugiej stronie rzeki znajduje się okazały budynek Parlamentu - pochodzi z 1982 r., w czasie wojny bardzo poważnie zniszczony. Jego odbudowa trwała aż 11 lat (pomimo dotacji europejskich) i została w pełni ukończona w 2009 r. Dziś jest to jeden z najpiękniejszych i najbardziej reprezentacyjnych budynków w całym kraju. W maju i czerwcu odbyło się tu kilka demonstracji, głównie przeciwko bezrobociu - co ciekawe, wszsytkie narodowości demonstrowały razem.





Po drugiej stronie głównej arterii komunikacyjnej miasta żółtym kolorem (tym samym, co w czasie oblężenia) wyróżnia się słynny hotel Holiday Inn, gdzie przebywali korepsondenci międzynarodowi:



Ostatnio władze hotelu pinformowały, że nie dogadały się z firmą Holday Inn na temat kontynuacji umowy i wkrótce hotel zmieni właściciela, a co za tym idzie - także nazwę.

Spod Parlamentu ruszamy szeroką Ulicą Tito w kierunku centrum. Tu również spotykamy ślady wojny:





Tu również znajduje się Pałac Prezydencki:



Wreszcie obok parku znajdujemy na chodniku pierwszą (jak się potem okazało, jedyną, którą udało się nam namierzyć), "sarajevską różę" - czyli wypełnioną po wojnie specjalną czerwoną farbą wyrwę w chodniku w miejscu, gdzie spadł pocisk moździerzowy, zabijając ludzi:





Po lewej stronie zaczyna się Veliki Park,a na jego skraju bardzo ważne miejsce - pomnik Dječe Sarajeva - dedykowany 1500 dzieci, które zginęły podczas oblężenia. Ich nazwiska znajdują się na 7 obracanych walcach obok fontanny, a na dnie samego pomnika odciśnięto w betonie małe dziecięce stopy. Z tyłu natomiast znajduje się kilka nagrobków:








Naprzeciwko parku znajduje się Trg Dječe Sarajeva i duże cantrum handlowe BBI (akurat odbywałsię tu widoczna na zdjęciu demonstracja z wielką flagą iracką - ale nie wiem, o co chodziło). To tutaj właśnie zaczyna się opisywana wcześniej "Linia Czerwonych Krzeseł", ciągnąca się w kierunku centrum wzdłuż ul. Tito.

Faktycznie, kontrastowe miasto.
Jak pisałam wcześniej, muszę tam dotrzeć.

Jeśli można się ciut wciąć, jeśli mnie autor nie pogoni.......
Fotki z 2009 roku.















omawiany wcześniej ośrodek.

Raul - mam pytanie, byłeś w Avaz Twist Tower?

Niedaleko od parku znajduje się rozwidlenie, w którym zaczyna się deptak Ferhadija. Tutaj, na rogu dawnego Grand Hotelu, 6 kwietnia 1946 r. (w 1-szą rocznicę wyzwolenia Sarajeva spod okupacji hitlerowskiej) odsłonięto pomnik ofiar II wojny światowej, nazwany "Viječna vatra" - "Wieczny płomień".

Ma on płonąć nieprzerwanie. Niestety, 2 stycznia 2011 r. nad ranem grupa huliganów nagle zgasiła znicz. Na szczęście zauważył to jeden z przechodniów i zapalił ogień na nowo, dzięki czemu przerwa trwała tylko 20 sekund. Jest to bardzo ważne dla mieszkańców miasta miejsce ,gdzie odbywają się uroczystości państwowe.





Tak na marginesie - coś ta data 6 kwietnia jest chyba dla Sarajeva przeznaczona.

Zamiast skręcać w Ferhadiję, idziemy prosto ul. Tito - do kolejnego ważnego miejsca - targowiska Markale, miejsca dwóch krwawych zamachów, o których już pisałem. Oto tablica po drugiej stronie ulicy, poświęcona drugiemu zamachowi:



A to samo targowisko:



Na tylnej jego ścianie znajduje się druga tablica, poświęcona pierwszemu atakowi, a nazwiska ofiar umieszczono na czerwonej szklanej ścianie. Zamiast "sarajevskiej róży", miejsce wybuchu pocisku zabezpieczono szklaną gablotą (dlatego zdjęcie jest słabej jakości, za co z góry przepraszam):





Mamy już sporo w nogach, a to jeszcze nie koniec zwiedzania, więc udajemy się do motelu na krótki odpoczynek.

Miecia napisał(a):Raul - mam pytanie, byłeś w Avaz Twist Tower?

Tak, byłem. Mam sporo fotek panoramy miasta z tarasu - będą niedługo

Dzięki za zdjęcia olimpijskich obiektów z Trebeviča. Jak udało ci się tam wjechać?

Raul73 napisał(a):

Miecia napisał(a):Raul - mam pytanie, byłeś w Avaz Twist Tower?

Tak, byłem. Mam sporo fotek panoramy miasta z tarasu - będą niedługo

Dzięki za zdjęcia olimpijskich obiektów z Trebeviča. Jak udało ci się tam wjechać?

Tak jak pisałam, relacja z 2009r. z pierwszej ręki.....tak jak i fotki
Nie pytaj o autoryzację zdjęć
Też mam parę ..... z góry, choć jakość taka sobie




ps. choć dzięki Twojej relacji, pierwszy raz ujrzały światło dzienne

Zarąbiste Raul, to co zrobiłeś

Szacun

Ja może tylko uzupełnię dla zainteresowanych (a kilka osób wcześniej pytało):

To, co widać na fotkach Mieci, to olimpijskie obiekty na górze Trebević, główne tor bobslejowy, który Serbowie obsadzili w 1992 r. artylerią i stamtąd ostrzeliwali miasto. Obiekty te nigdy nie zostały odnowieone.

Przed wojną na Trebević kursowała wagonikowa kolejka linowa - również zniszczona przez Serbów. Obecnie trwa jej odbudowa - planowane oddanie do użytku w przyszłym roku.

Lednice napisał(a):Zarąbiste Raul, to co zrobiłeś

Szacun

Dzięki za miłe słowa, ale tu z biegiem czasu relację współtworzy coraz więcej osób, co mi się bardzo podoba, bo każdy dodaje od siebie jakieś ciekawostki

Raul73 napisał(a):Przed wojną na Trebević kursowała wagonikowa kolejka linowa - również zniszczona przez Serbów. Obecnie trwa jej odbudowa - planowane oddanie do użytku w przyszłym roku.

świeże info w temacie:
http://www.slobodnaevropa.org/content/s ... 72680.html

trzeba będzie się za rok ponownie wybrać...