Śladami Winnetou - Seline 2009

Witaj Intersealu i rodzinko
Wiedziałam, że na Twoją relację trzeba znaleźć więcej czasu, ale udało się i powędrowałam z Tobą /Wami śladami słynnego enerdowskiego Indianina.

Podziwiam Was za to wędrowanie z nosidełkiem , bo my z tych leniwców, którzy czekają aż maluchy na nogach będą dawać radę.

No i w ogóle te Wasze Bąble - superanckie

Dzięki Tymono, że jesteś z nami.

Nasze Słodziaki są "od małego" noszone wszędzie w nosidłach. Lubimy je zabierać wszędzie ze sobą.
Wynika to też poniekąd z zimowych wypraw do dziadków, gdzie samochód nie ma szans, pozostają więc sanie, albo nosidło.

Pozostał nam jeszcze jeden nieodkryty ślad enerdowskiego Indianina - jaskinia koło wioski Modrič.
Następnym razem...

Pozdrawiam!

C.D. Wyspa Pag tam i z powrotem - 26 sierpień 2009

Droga powrotna trochę się wlecze. Poprawiła się jednak przejrzystość powietrza widać pięknie cały Velebit, a w drugą stronę wyspy na horyzoncie.



Dojeżdżamy do miejsca, gdzie wzdłuż kamiennych murów prowadzą w dół szutrowe drogi. Wjazdy oznaczone są niedbale wykonanymi tablicami z napisami typu "sand beaches" nad którymi wznoszą się otwarte stalowe szlabany.
Nigdy nie zabiegałem o piaszczyste plaże, nie lubię, nie zależy mi, wiem że w Chorwacji ich nie ma. Teraz także czuję tutaj mały szwindel . W dodatku szlabany i tablice jasno mówią nam, że za plażowanie trzeba będzie zapłacić. Jest już sporo po południu, ale cóż tam. Ileż to może kosztować w porównaniu z widokami jakie widać z oddali. Zjeżdżamy.



Po kilkuset metrach jazdy po makadamie droga zakręca i przy kamiennym szałasie, czy też baraku - sam nie wiem jak to nazwać - zatrzymuje nas miejscowy staruszek. W środku budowli w cieniu parasola chowa się staruszka, w trzęsącej ręce trzymając drobne monety. Wyglądają na mocno zmeczonych. Płacimy im dziesięć kun i zjeżdżamy ostro w dół. Tuż nad samym morzem jest dość spory parking i kilkadziesiąt samochodów.

"Piaszczyste plaże" to drobny żwirek wysypany pomiędzy ostre skałki i kamienie. Oczywiście wcale się nie zdziwiłem i nawet się nad tym dłużej nie zastanawiałem. Niesamowity widok, ciepła błękitna, płytka woda i zadowolone tym dzieciaki rekompensowały wszystko.

Wydawać by się mogło, że po całym dniu patrzenia na krajobraz Pagu powinienem już być nasycony tym pustynnym widokiem... a jednak panorama drugiego brzegu, żólta, jałowa, z budynkami posadowionymi bezpośrednio nad wodą, bez zieleni wokoło, wywołały u mnie kolejny jęk zachwytu a w głowie kotłowało się sto pytań...

Plażowanie na pustyni też może być całkiem fajne.


Sąsiednia plaża z piętrowym parkingiem.


Dla mnie bajka. Domy na "pustyni" w tle Velebit.





Rzut oka gdzieś tam w kierunku miasta Pag.


Nie mogę się napatrzeć ... ale na dwa tygodnie bym tutaj nie przyjechał.


Plażujemy jakieś dwie godziny. Jest płytko, więc starszy maluch nie chce wyjść z wody. Mniejszy po raz kolejny zagarnął niewiadomo kiedy garść kamyczków i wcisnął do buzi... Zrobił to już chyba sześcdziesiąty czwarty raz...

Strachu plażowiczom napędziła też pewna Pani, która nie potrafiła zawrócić samochodem na lekko pochyłym szutrze. Pełny gaz, źle puszczany pedał sprzęgła i zwalniany hamulec, dym spod podwozia, a samochód coraz bliżej urwiska i ludzi tam leżących... był moment, że zaczęli zbierać ręczniki.
W końcu udało się. Państwo byli z Holandii ...

Wyjeżdżamy.
Staruszek siedział już sam w kamiennym baraku. Pomachał nam na pożegnanie i ruszyliśmy w górę do głównej drogi.
Z mapy przypuszczam, że był to Zalew Caska. Cieszę się, że zobaczyłem to miejsce.

Przed nami jeszcze sporo jazdy, choć patrząc na Velebit wydaje się być na wyciągnięcie ręki.

C.D.N.

Tym razem na bieżąco
Nie dziwię się, że się nie mogłeś napatrzeć na Pag - zdecydowanie mam to samo, z ta małą różnica, że nigdy tam nie byłam, a Wy owszem I zdjęcia wyspy w relacjach (a zwłaszcza Wasze) zawsze przypominają, że trzeba tam trafić Ten księżycowy krajobraz pustyni z górami w tle

pozdrawiam

Jeszcze nie koniec wycieczki, ale powiem że Pag mnie barrdzo pozytywnie zaskoczył.
Trochę przez te wszystkie lata warczeliśmy na Północną Dalmację, Kvarner i Istrię, choć przyznam nigdy tam nie byliśmy.
Czas nadrobić te straty.

Pozdrawiam i dziękuję Tymono.

Dziękuję za wspomnienie o Pagu, nas też bardzo miło zaskoczył. Pozdrawiam

C.D. Wyspa Pag tam i z powrotem - 26 sierpień 2009

Zatrzymujemy się jeszcze na moment nad miastem Pag, gdzie robię kilka zdjęć oraz mam zrobione ja jedno z nielicznych zdjęć

Widoki przednie. Od znikającej za skałami Uvali Caska z jednej strony....




po solany "Solany Pag" z drugiej.



Na wprost niebiesko-szary Velebit, pod nogami łaczące dwa brzegi miasteczko Pag, za plecami żółte skały przydrożnej skarpy.









Robi się coraz później. Chłopaki są trochę niecierpliwe. Suniemy drogą w kierunku Posedarje i przez stary most w Maslenicy. (Po raz kolejny nie zatrzymujemy się, by zrobić sobie tam zdjęcie i przekładamy na kolejną nadarzającą się okazję. Okazje były cztery. Wróciliśmy bez zdjęcia )

Do kwatery dotarliśmy kiedy już szarzało. Tradycyjnie po takiej podróży uzupełniłem płyny mlekiem Trajno i rozsiadłem się na balkonie. Słoneczko ostatnie promienie rzucało na wiszące nad Pagiem chmury, a niebo powyżej stało się krwawo czerwone.

Pag nas zachwycił... ale to już pisałem.


Na zakończenie trochę nieudana panorama Bocetiny i części Pagu wykonana ze szczytu Sveto Brdo.



Pozdrawiam.

Zadar - po ryby, po kalmary, po zabytki

Na zakończenie chcę wkleić jeszcze kilka zdjęć z wyjazdu do Zadaru. Głównie jechaliśmy tam na zakupy rybne, ale udało nam się też troszkę zobaczyć miasta.
Na parkingu przy cerkwi Sv. Donata byliśmy około ósmej. Było jeszcze sporo miejsc, z przyzwyczajenia wrzuciłem do parkomatu kilkanaście kun i wyskoczył bilecik pozwalający na parkowanie do dwunastej.
Z przychmurzonego nieba spadło parę kropli. Rozpakowaliśmy się z całym naszym majdanem i ruszyliśmy na miasto.

Na Širokiej jeszcze całkiem pusto. Miejscowi co prawda siedzą w okolicznych kawiarenkach z lokalną, świeżą, poranną prasą, natomiast turyści chyba jeszcze nie dojechali.



Gówny cel naszego przyjazdu. Targ rybny. Jest niedziela. Kościoły dla zwiedzania zamkniętę na klucz, ale targ rybny działa pełną parą.

Jak to mawia Pan Robert Makłowicz - kupujemy najświeższą z możliwych salpę po 50kn za kilogram...


... oraz najświeższą z możliwych lignję po 120 kn za kilogram.


Chodzi jeszcze za mną ten węgorzyk, ale co za dużo, to można nie zjeść i może stracić "najmożliwszą świeżość"



Szybko zanoszę rybki do samochodu i w lodówce turystycznej zabezpieczam zamrożonymi wkładami.

Teraz czas na zakupy jarzynowe i warzywne. Na targu więcej sprzedających niż kupujących, a ich nachalność zaczyna denerwować.

Po zakupach nastał czas na powłóczenie się po mieście.





Słońce nie wyszło jeszcze zza chmur, ale okulary rzecz niezbędna.


Zamiast trochę poruszać się na nogach po mieście, za namową rozentuzjazmowanego syna miasteczko zwiedziliśmy w przyspieszonym tempie tą oto kolejką.


Jeden z ciekawszych i swojskich widoków. Stare dreniane narty "tynionki" oraz maśniczki i parę gadżetów, które znaleźć można też w Gminnym Ośrodku Kultury w Brennej. Tylko te widły jakieś takie....


Teraz czas na spacer po zielonym parku.




Robi się trochę późno. Jest południe ale trzeba przedłużyć ważność parkingu. Podchodzę pod parkomat, starszy Włoch szamota się z urządzeniem. W końcu dostaje bilecik. Jak wspomniałem jest południe, zerkam na jego bilecik ma wybitą godzinę 9:00 z jutrzejszą datą... Zwracam mu uwagę na wydruk, zerka nerwowo na zegarek, rzuca coś po włosku i odchodzi. Na parkomacie pojawia się napis "ne radi".
czytam więc instrukcję i co? Okazuje się że w niedzielę parkomat nieczynny, a parkowanie za darmo.

Pod katedrą Sv. Stošije pijemy kawę i postanawiamy powłóczyć się jeszcze trochę po mieście. W międzyczasie chmury już całkiem zeszły z nieba i zaczął się upalny, słoneczny dzień. Ciepło ale nie duszno, jak przedtem pod chmurzastą poduchą.

Jeszcze trochę zdjęć miejscowej architektury i czas na nas.















Po drodze znajdujemy jeszcze inną niż wszystkie palmę. Taką bardziej egzotyczną, a nie wyrośniętego ananasa.



... z bardzo ciekawymi owocami


Troszkę się pogubiliśmy w wąskich uliczkach ale w końcu udaje nam się trafić na obalę.


Zadar całkiem jest miły o poranku. Potem ciut za głośno i za tłoczno.
Zmierzamy do samochodu. Teraz nie można już tutaj na parkingu wcisnąć szpiki.
Wyjeżdżamy.

No i to już chyba na tyle z naszego tegorocznego urlopu.
Oczywiście niechronologicznie i wybiórczo.

Był to na razie na pewno najlepszy ze wszystkich wyjazdów do Chorwacji.
Dziękuję wszystkim, którzy czytali i oglądali.
W końcu będzie czas, by poczytać z uwagą relacje innych i trochę wrócić do rzeczywistości.

Dzięki i pozdrawiam!

Dzięki Mariuszu za pokazanie i opisanie najlepszych Waszych wakacji

Urocze te Wasze zadarskie zakątki , również dziękuję za fajną relację.

Dzięki Relacja, zdjęcia - świetne

pozdr

P.S.

Interseal napisał(a):

I Luk pozdrawia...

Pozdrowienia dla Luka !!!

Dzięki raz jeszcze.

Dzięki Maslinko za to że byłaś/jesteś w przeciagu tych kilku stron relacji i dzięki za inspirację - właśnie dziś przeglądałem posezonowe wyprzedaże namiotów...

Cóz mogę dodać... Do zobaczenia na Pagu!