Śladami Potter, czyli wyspa KOS 2019 + Bodrum +wyspa Nisyros

piotrf napisał(a):

megidh napisał(a):Bo my szliśmy zawsze kilka minut za turystami z naszych autokarów, więc wokół nas były pustki.
Fajnie było, bo mieliśmy odwiedzane miejsca tylko dla siebie .

Bardzo dobra strategia , pod warunkiem że jest się jedynym z wycieczki , który ją stosuje . . .

Dobre, podczas kolejnych wycieczek będę o tym pamiętać

piotrf napisał(a):Zdjęcia piękne

Dzięki.

kulka53 napisał(a):

megidh napisał(a):Niestety do tego kościoła nie mieliśmy szansy nawet zajrzeć, bo było tam dosyć daleko, a program wycieczki nie zakładał zwiedzania tego miejsca.

Trochę szkoda bo o ile podejście schodami pewnie by trochę czasu zajęło, o tyle od drugiej strony do kościółka prowadzi normalna asfaltówka. Być może autokary miałyby problem z wjechaniem w nią z głównej .
W każdym razie widok na Nikię jest ciekawy i warto tam podejść/podjechać.
Za to byliście na cmentarzu , nam nie chciało się schodzić na drugą stronę.

Czyli jest jeden do jednego

Po wyjściu z autokaru część turystów (w tym i my) udaje się w kierunku wejścia do krateru Stefanos. Czasu na wizytę wtym miejscu dostaliśmy niewiele, bo tylko jedną godzinę.

Stefanos jest największym z kraterów wulkanu Nisyros a ponadto jest jednym z największych i najlepiej zachowanych kraterów hydrotermalnych na świecie.
Ma on kształt elipsy o długości 330 metrach i szerokości 260 metrach. Krater osiąga głębokość 27 metrów.
Ale zanim nas do niego wpuszczą, to musimy kupić bilety wstępu w cenie 3 euro od osoby dorosłej.


Jakieś 20 metrów za budką, w której kupuje się bilety znajduje się tawerna, ale my nie zwróciliśmy na nią uwagi, bowiem bardzo nam się spieszyło do Stefanosa.
Zaraz go zobaczymy, ale najpierw spoglądamy na krajobraz wokół niego.


Tam w górze widać wioskę Nikia.




Niedaleko Stefanosa ustawiono takie wiaty. Ciekawe czemu one służą.


Kawałek dalej za wiatami znajduje się "amfiteatr".



I wreszcie dochodzimy do krawędzi Stefanosa. Ludzie tam w dole wyglądają jak mróweczki.


Do wnętrza krateru schodzi się dosyć łatwą do pokonania ścieżką, ale jest jedno ale - wchodzi się na własne ryzyko.


Ryzykujemy więc i ruszamy w dół do wnętrza krateru.



A we wnętrzu krateru czujemy się jak na innej planecie.

megidh napisał(a):Niedaleko Stefanosa ustawiono takie wiaty. Ciekawe czemu one służą.

Myślę, że chodzi o ochronę od słońca.
Jeśli nawet nie ma tam ławek, to i tak chętnie bym w upalny dzień chwilę tam posiedziała.

Widoki na Stefanie piękne. Lubię karatery, wulkany.

Chodząc po dnie krateru Stefanos mieliśmy wrażenie, że ziemia ugina się pod nami jak gąbka. Była gorąca i miękka. Nawet przez podeszwy butów (wcale nie cienkie) czuliśmy gorąc, który Stefanos nam przekazywał.
Krater pokryty jest żółtym osadem. To ślady siarki, która wydobywa się spod ziemi wraz z wyziewami.







Wewnątrz krateru można obserwować aktywność parową Stafanosa.
Woda deszczowa znajdująca się na dnie krateru spływa kilka metrów pod jego powierzchnię, gdzie napotyka temperaturę powyżej 100 stopni Celsjusza. Tam zaczyna się nagrzewać i zamieniać w parę, która chce się wydostać na zewnątrz. Wywiera więc od spodu spory nacisk na powierzchnię krateru, powodując małe wybuchy, w wyniku których na powierzchni krateru tworzą się lejki i dziury w kraterze, noszące nazwę fumaroli. Z parą wydobywają się inne gazy, między innymi siarkowodór, który powoduje charakterystyczny zapach panujący wewnątrz krateru i roznoszący się na cały obszar kaldery.
Na obrzeżach krateru po stronie wschodniej ujrzeliśmy sporą ilość fumaroli. Z ich dzióbków bardzo delikatnie wydobywała się para. W tym miejscu zapach siarki był zdecydowanie bardziej intensywny, niż w innych miejscach krateru. Wokół tych otworów kryształy siarki tworzą przepiękne wzory, przypominające do złudzenia szron powstający na szybach podczas wielkiego mrozu. Różnią się tylko kolorem. Fumarole są żółte a mróz na szybach biały.

Ale super. Nie wiedziałam, że można chodzić po jakimkolwiek kraterze . Więc te lody były zapowiedzią fantastycznej wycieczki.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Ale super. Nie wiedziałam, że można chodzić po jakimkolwiek kraterze .

To był najważniejszy punkt z programu wycieczki.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Więc te lody były zapowiedzią fantastycznej wycieczki.

Niestety przez panujący upał nie mieliśmy możliwości zobaczyć, jak Stefanon „puszcza bańki”, bowiem wszystkie błotne otwory były wyschnięte.
Podczas spacerowania wewnątrz krateru należy zachować dużą ostrożność.
W miejscach, gdzie leżą pomalowane na czerwono kamienie znajdują się czujniki temperatury i za ich poruszenie grożą wysokie kary finansowe.
Na dnie krateru spędziliśmy pół godziny i gdyby nie gorąc tam panujący, moglibyśmy tam być jakieś 15 minut dłużej.
Kierujemy się do wyjścia.







Z dwóch autokarów, które zajechały na parking przy kraterze Stefanos, do wnętrza Stefanosa wybrało się jakieś 20 osób (razem z nami), więc tłoku na dole nie było. Dla nas to było fajne, ale zastanawiałam się, po co ludzie jeżdżą na takie wycieczki, skoro nie korzystają z nich w pełni.
Tak w dole pozostało jeszcze kilkoro turystów. Robią jeszcze zdjęcia.


Ale już podążają za nami.




Po wyjściu z krateru rozglądamy się jeszcze wokoło i zastanawiamy, gdzież to są pozostałe kratery, które znajdują się w kalderze.
Niedaleko od Stefanos znajdują się bowiem jeszcze inne kratery, lecz nie są one przeznaczone do zwiedzania przez turystów.
Są tam między innymi kratery: Aleksandros, który odsłonił się po trzęsieniu ziemi i erupcji w roku 1873 oraz Mały Poliwotis, który utworzył się w wyniku erupcji w 1887 roku.
Nie mamy czasu, aby ich poszukać, ale żeby chociaż wiedzieć, w jakim kierunku należałoby iść, aby się do nich dostać.
To chyba tam są, w kierunku zachodnim.



Mamy jeszcze kilkanaście minut czasu, więc siadamy w tawernie i wypijamy frappe (w cenie 2,5 euro).

A na koniec rzucamy okiem na plansze informacyjne umieszczone na zewnętrznych ścianach tawerny.

Dla chętnych mam jeszcze filmik w którym można zobaczyć przejazd przez kalderę, zejście ścieżką do wnętrza krateru Stefanos oraz drogę powrotną do Mandraki.

Wiecie dlaczego wulkan dostał piątkę?
Bo był aktywny.
Ten dowcip opowiadają turystom przewodnicy wioząc ich do krateru Stefanos.

A teraz ciekawostki na temat wulkanu Nisyros.

W 2016 roku w sierpniową noc przy pełni księżyca piętnastu greckich muzyków przez 10 godzin i 34 minuty dało koncert w kraterze Stefanos.
W kraterze toczy się także spora część akcji filmu „Anioł i sztangista” w reżyserii Eleni Alexandraki.



I jeszcze jakiś występ na dnie krateru.

I megidh nam zamilkła..

Uszka pewnie lepi lub na karpia poluje

adaryb napisał(a):I megidh nam zamilkła..

Kruca bomba mało casu

piekara114 napisał(a):Uszka pewnie lepi lub na karpia poluje

Nie trafiłaś

Hurra
Megidh żyje..:)
A więc czekamy na ciąg dalszy.
Pozdrawiam

Fajnie zobaczyć Stefanosa innymi oczyma.
My na Nisyrosie spędziliśmy kilka dni. W kraterze spędziliśmy noc. O świtaniu wygląda tam tak:



Niestety z mojej relacji "wyparowały" zdjęcia, więc jej nawet nie linkuję.

pzdr