Śladami Potter, czyli wyspa KOS 2019 + Bodrum +wyspa Nisyros

W świętej jaskini można podziwiać niezwykły drewniany ołtarz z 1725 r.
Na ołtarzu widoczne są wizerunki Jezusa, Maryi z Najświętszym Dzieckiem oraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Charalambosa.




Obraz Matki Boskiej, wyściełany srebrem, ma podwójne oblicze: z tyłu przedstawia św. Mikołaja, a po drugiej stronie Dziewicę Maryję z Najświętszym Dzieckiem, wykonaną w stylu rosyjskiej szkoły.
Każdego roku w dniu 15 sierpnia tłumy pielgrzymów odwiedzają wyspę, aby obejrzeć ten cudowny obraz.

Zapomniałam napisać, że aby wejść do Klasztoru należy kupić bilet w cenie 2 euro.

I jeszcze mi się przypomniało, że pani sprzedająca bilety umiejscowiona jest mniej więcej w połowie schodów prowadzących do klasztoru, tak więc bez zakupieniu biletu nie dotrze się pod bramę wejściową i nie zobaczy się pięknych widoków rozciągających się z góry.
To chyba dokładnie przemyślana koncepcja, żeby sprowokować turystów do odwiedzenia klasztoru.

Po wyjściu z jaskini stanęliśmy na szczycie schodów i podziwialiśmy jeszcze przez chwilę ten widok.
Spodobał mi się ten lawendowy taras po prawej stronie.

Schodząc w dół ujrzeliśmy obok chochlakowych schodów małe drzwi oraz umieszczoną przy nich tabliczkę, informującą o znajdującym w tym miejscu muzeum.


Weszliśmy do środka przez te drzwi, w których nawet ja musiałam się schylić (a jestem dosyć niska)

i zobaczyliśmy takie malutkie wnętrze.

Uśmialiśmy się z tych "eksponatów" wiszących na ścianie.

I to już było całe muzeum.

Podczas schodzenia w dół ujrzeliśmy jeszcze taki fajny schowek na amfory, który umknął naszej uwadze podczas wchodzenia.

I widoczki, których też nie oglądaliśmy wchodząc pod górę, bo mieliśmy je za plecami.

Mijając panią sprzedająca bilety zadajemy jej pytanie o drogę na zamek, ale ona nam tłumaczy, że nie mamy tam po co iść, bo zamek jest zamknięty, gdyż jest tam niebezpiecznie. Trochę nam przykro, bo to kolejny zamek (po zamku w mieście Kos), do którego nie można się dostać, ale ponieważ czasu też nie mamy za wiele, to zaczynamy wędrować uliczkami Mandraki bez konkretnego celu.









Chyba trafiliśmy na zawaloną drogę na zamek.




Dalej nie ma już możliwości przejścia i musimy zawrócić.

Kusiło mnie bardzo, aby iść do Palaiokastro.
Potter tam dotarła, to i ja chciałam, ale upał nas skutecznie zniechęcił.
Bardzo chciało nam się kawy, więc zaczęliśmy szukać jakiejś tawerny lub kafenionu.

I dosyć szybko trafiliśmy do takiego fajnego miejsca u podnóża skały, na której stoi klasztor Panagia Spiliani.




Zamawiamy frappe i delektując się jej smakiem odpoczywamy i podziwiamy piękny widok.

Piękne widoki i zakątki.
Muzeum po zbóju

Jakoś nie mogę zapamiętać słowa chochlakowe, ale na szczęście często go przypominasz

Przed chwilą trafiłam na tą stronkę, na której znajdują się ciekawe informacje dot. uroczystości kościelnych na wyspie Nisyros (i nie tylko).
Może ktoś się tam wybierze w odpowiednim terminie i takie informacje mu się przydadzą.

Mnie się bardzo spodobał opis największej uroczystości kościelnej na wyspie Nisyros. Szkoda że nie byłam tam w dniach odbywania się tego święta.

Największa uroczystość w Nisyros odbywa się w dniach 14-15 sierpnia w klasztorze Panagia Spiliani w Mandraki, z ludźmi przybywającymi z całego Dodekanezu. Nowenna do Matki Boskiej, która trwa od 6 do 15 sierpnia, jest bardzo starym zwyczajem.
Klasztor gości kobiety z Nisyros i innych wysp, samotne lub zamężne, które proszą o pomoc Dziewicy Maryi. W tych dniach wszyscy są zobowiązani do codziennego wykonywania 300 pokłonów, klęcząc przed ikoną Matki Boskiej, śpiewając pieśń Marii Panny i zaimprowizowane modlitwy. Cała wyspa pości i przygotowuje się. W dniu celebracji po liturgii i uświęceniu gotowanej pszenicy („kolluvo”), schodzi się procesja schodząca ze schodów. Wędruje przez Mandraki i kończy się w teatrze Zisimopoulio nad głównym placem, gdzie wszyscy rozdają posiłki.
W nocy zaczyna się taniec, który nazywają „kielichem Dziewicy Maryi”: pierwsza dama tańca trzyma kubek podczas tańca i ktokolwiek wchodzi na taniec, wylewa pieniądze na Dziewicę Maryję i wyspę.

Edit.
Podana wyżej stronka przestała działać, więc podaję link do innej, gdzie też są informacje na temat uroczystości kościelnych na wyspie Nisyros.
http://www.visitnisyros.gr/en/festivals

Po wypiciu kawy (w cenie 2 euro) zeszliśmy na mały skwer przed tawerną.
Rozglądamy się wokoło, zastanawiając się, w którym kierunku teraz iść.

Sprawdzamy godzinę na zegarku i stwierdzamy, że mamy jeszcze trochę czasu. Decydujemy się pójść ścieżką ciągnącą się wzdłuż brzegu morza tuż przy skale, na której zbudowano klasztor Panagia Spiliani, aby zobaczyć gdzie ona prowadzi.



Oglądając się za siebie widzimy wybrzeże z zabudowaniami Mandraki.



Zadzierając do góry głowy podziwiamy klasztor, który wygląda, jakby wisiał nad nami.

Za kolejnym zakrętem odkrywamy plażę z samych czarnych kamieni, na której wypoczywa garstka ludzi.
Z powodu kształtu kamieni, które wyglądają jak jajka, plaża ta nazwana została "chochlakową" (Παραλία Χοχλάκοι, Chochlaki Beach).

Też mieliśmy ochotę się wykąpać, ale brak strojów kąpielowych i czasu nie pozwolił nam na zaspokojenie tej zachcianki.

Ponoć kiedy fale cofają się, to te czarne kamienie obijając się o siebie wydają bulgoczący dźwięk. Niestety nie słyszałam tego dźwięku, bo w tym dniu w tej zatoczce nie było fal i woda ledwo, ledwo wpływała na kamienie.


Z tej strony również widać ruiny zamku.


Plaża jest chyba dobrze zorganizowana, bo widać tutaj przebieralnię, kosz na śmieci i jest bardzo czysto.


Zaspokoiwszy ciekawość wracamy.

Ponownie wchodzimy w uliczki Mandraki.



Drogę przespacerował nam czarny kot.


Tawerna z widokiem.


Ceny tutaj dosyć przystępne.





Główny plac Mandraki, na którym odbywają się różne uroczystości.



Zostało nam jeszcze trochę czasu, więc zdecydowaliśmy się na lody, które są wizytówką na wyspie Nisyros.

To lody Volcano


i lody ze słodkich pomidorów z Nisyros.






Te smaki oraz kilka innych (między innymi o smaku baklavy) były w cenie po dwa euro za porcję (taką jak widać na zdjęciu).
Waniliowe i czekoladowe były w cenie 1,00 euro za porcje. Były tez jakieś w cenie 1,50 euro, ale nie wiem już jakie.


Waldek stwierdził, że lody volcano smakują jak zaprawa z cementu, ale te słodkie pomidory były dosyć dobre.
Ale na kolana nie powalały.

Witam
Chociaż się nie odzywam i nie komentuję często - to jestem i czytam Twoja relację.
I powiem szczerze że dopiero jak zaczęłaś opisywać i pokazywać relację z Nisyros oraz z Mandraki - to dopiero poczułem ten klimat co na Rodos.
PS. Czy nazwa miasta Mandraki - ma cos wspólnego z nazwa portu w Rodos?

Pozdrawiam

adaryb napisał(a):Witam
Chociaż się nie odzywam i nie komentuję często - to jestem i czytam Twoja relację.
I powiem szczerze że dopiero jak zaczęłaś opisywać i pokazywać relację z Nisyros oraz z Mandraki - to dopiero poczułem ten klimat co na Rodos.
PS. Czy nazwa miasta Mandraki - ma cos wspólnego z nazwa portu w Rodos?

Pozdrawiam

Bardzo się cieszę, że stale tu bywasz.
Wyspa Nisyros nas zauroczyła i gdyby była taka możliwość, to zostalibyśmy tam dłużej. Ale niestety wycieczka zorganizowana ma swoje ramy i trzeba się ich trzymać.
Co do Mandraki to nie wiem nic na temat powiązań z nazwą portu na wyspie Rodos.

Wracamy do portu, gdzie czekają już na nas autokary. Polska grupa jest dosyć liczna, bo jedziemy aż dwoma autokarami. Udało nam się usiąść na miejscach zaraz za kierowcą, więc podczas jazdy mieliśmy możliwość podziwiania wspaniałych widoków. Strach nam trochę zaglądał w oczy, bo 13-kilometrowa droga do wioski Nikia składa się z samych zakrętów. Pokonanie tej drogi zajęło autokarom aż 25 minut, bowiem nie da się tam jechać szybko.
Nikia jest bardzo uroczą wioską położona na wysokości 400 m npm. Zamieszkuje w niej tylko kilkudziesięciu stałych mieszkańców. Informacje na ten temat są różne, więc nie będę podawać konkretnej liczby. Pilotka, która jechała w naszym autokarze przekazała nam po drodze trochę informacji o wiosce Nikia oraz wyjaśniła, jak się dostać na punkt widokowy, z którego można oglądać wulkan. Do wioski Nikia jedzie się bowiem przede wszystkim po to, aby z góry obejrzeć tą największą atrakcję wyspy. Ale oprócz tego wspaniałego widoku można również obejrzeć wioskę, pochodzić jej wąskimi uliczkami, czy zajrzeć do kościoła. Na te wszystkie atrakcje w wiosce Nikia dostaliśmy aż… pół godziny czasu.
Wioska przecięta jest wzdłuż główną ulicą, która wygląda jak szlak biegnący po górskim grzbiecie. Tą właśnie tą ulicą ruszył sznureczek turystów, którzy wylegli z autokarów. Czas nas nagli, ale zdecydowaliśmy się chwilkę przeczekać ten tłum. Ruszyliśmy dopiero kilka minut po nich.







Po trzech minutach dochodzimy do znaku kierującego na punkt widokowy,

więc skręcamy z głównej ulicy w bok w takie zaułki,


żeby dojść do tego punktu widokowego,

z którego rozciąga się taki widok na krater Stefanos, do którego niedługo pojedziemy, aby obejrzeć go z bliska.




Z góry można podziwiać też widoki w innych kierunkach.

Super widoki!
A te lody wulkaniczne to z jakimiś efektami specjalnymi były?

pomorzanka zachodnia napisał(a):A te lody wulkaniczne to z jakimiś efektami specjalnymi były?

Nie, a szkoda.
Może gdyby bulgotały, albo gdyby się nad nimi jakaś para unosiła, to byłaby to fajna atrakcja .