Śladami Potter, czyli wyspa KOS 2019 + Bodrum +wyspa Nisyros

Witam
Je też czytam Twoją relację megiddh.
Co prawda nie komentuję - ale czytam , zapoznaję się z Kos i temat celu wakacji na rok 2020 cały czas otwarty.
Pozdrawiam

piekara114 napisał(a):Nie przesadzaj. Ja jestem i na bieżąco czytam, tylko z tel źle mi się pisze, a już zwłaszcza cytuję i wtedy odpuszczam komentowanie...

adaryb napisał(a):Witam
Je też czytam Twoją relację megiddh.
Co prawda nie komentuję - ale czytam , zapoznaję się z Kos i temat celu wakacji na rok 2020 cały czas otwarty.
Pozdrawiam

Dzięki za reakcję. Od razu mi lepiej na sercu, że jednak są zainteresowani moją relacją.

Kolejne miejsce na trasie naszej wycieczki również zostało podpatrzone w relacji Potter.
Pojechaliśmy obejrzeć tradycyjny wiatrak w Antimachii.

Tradycyjnie mapka z dojazdem.


Wyspa Kos faktycznie w większości jest płaska, co widać na tych zdjęciach zrobionych podczas jazdy do Antimachii.






Droga prowadząca do Antimachii jest gładka jak stół.

Uroku dodają jej leżące na asfalcie kwitnące krzewy.


Sam wiatrak w Antimachii nas nie zachwycił.
Wszyscy uczestniczy naszej małej wycieczki orzekli, że wygląda jak sztuczny twór.
Wysiedliśmy z autka, chwilę pochodziliśmy wokół wiatraka, ale zdjęcia "bezludzkiego" nie udało mi się zrobić.
Pan zajmujący się wiatrakiem ma wielką wprawę z uniemożliwianiu zrobienia takiego zdjęcia.
Nawet jak próbowałam zrobić zdjęcie z za palmy, to on się z za niej wyłaniał.


Na koniec udało mi się zrobić fotkę "bezludzką", ale za to z samochodem na pierwszym planie.

Nikt z towarzystwa nie miał ochoty wchodzić do wnętrza wiatraka, więc pojechaliśmy dalej, mając nadzieję na zobaczenie fajniejszych miejsc.

Gosiu , nie jest prawdą to , że nikt nie śledzi Twojej relacji , przeciwnie - zagląda tu spora grupa kibiców , co widać po ilości "licznikowej" . Mam przyjemność zaliczać się do tej grupy
Droga ( szczególnie w tej ukwieconej części ) do Antimachii przypomina mi Nową Południową Walię . . .


Pozdrawiam
Piotr

I ja też czekam na każdy odcinek .
W tym roku (zgodnie z planem i zapowiedziami) jednak nie wylądowaliśmy na Kos zatem informacje Twoje i Potter będą przydatne w przyszłości .
A najbardziej (mimo że tam już byliśmy) czekam na wycieczkę wulkaniczną .

Kolejny fajny odcinek - zdjęcia super
Od dłuższego czasu na forum zaglądam sporadycznie (taki dżob zaj... się zrobił ).
Wtedy, zawsze odrabiam zaległości- również u Ciebie

Od razu jest sympatyczniej, jak się kilka osób odezwało

piotrf napisał(a):Gosiu , nie jest prawdą to , że nikt nie śledzi Twojej relacji , przeciwnie - zagląda tu spora grupa kibiców , co widać po ilości "licznikowej" . Mam przyjemność zaliczać się do tej grupy
Droga ( szczególnie w tej ukwieconej części ) do Antimachii przypomina mi Nową Południową Walię . . .


Pozdrawiam
Piotr

Pomimo tego, że widzę cyferki na liczniku, to jak przez dłuższy czas nie ma żadnego odzewu, mam wrażenie, że nawet jak ktoś tutaj zajrzy, to się rozczarowuje.
A w Nowej Południowej Walii nie byłam, więc wierzę Ci na słowo.

kulka53 napisał(a):I ja też czekam na każdy odcinek .
W tym roku (zgodnie z planem i zapowiedziami) jednak nie wylądowaliśmy na Kos zatem informacje Twoje i Potter będą przydatne w przyszłości .
A najbardziej (mimo że tam już byliśmy) czekam na wycieczkę wulkaniczną .

Miło mi to czytać.
Ciekawe czy kiedyś dotrzecie na wyspę Kos ?.
A na wulkaniczną wyspę trzeba będzie jeszcze chwilkę poczekać, ale już niedługo.

CROberto napisał(a):Kolejny fajny odcinek - zdjęcia super
Od dłuższego czasu na forum zaglądam sporadycznie (taki dżob zaj... się zrobił ).
Wtedy, zawsze odrabiam zaległości- również u Ciebie

Dzięki za komplement i za to, że tutaj zaglądasz.
A tak prawdę mówiąc, to wydaje mi się, że ostatnio coraz mniej cromaniaków zagląda na forum.
Praca jest wytłumaczeniem. Sama też tak nieraz mam, że tylko w przerwie śniadaniowej mogę tu zajrzeć, korzystając z komórki. A z komórki komentować nie lubię, podobnie jak piekara114,

piekara114 napisał(a):Nie przesadzaj. Ja jestem i na bieżąco czytam, tylko z tel źle mi się pisze, a już zwłaszcza cytuję i wtedy odpuszczam komentowanie...

Teraz jedziemy do Zamku Antimachia, który znajduje się kilka kilometrów od Antimachii.


Jadąc główną drogą należy bardzo uważać, żeby nie przeoczyć skrętu, bowiem oznaczeń w tym miejscu brakuje.
Przejeżdżając w miejscu, w którym należy skręcić w ostatniej chwili zauważyłam znak kierujący do Zamku, ale było już za późno na wykonanie skrętu, więc musieliśmy pojechać kawałek dalej i zawrócić. Znak, który zauważyłam leżał sobie na ziemi oparty o jakiś słupek, więc równie dobrze mogłam go przeoczyć. Ale udało się i wjechaliśmy na drogę, która doprowadziła nas do Zamku. Początkowa droga biegnie wzdłuż terenu wojskowego. Z tego powodu jest tutaj zakaz fotografowania. Znak informujący o tym zakazie widzieliśmy kilkaset metrów przed skrętem z głównej drogi. Ten teren na mapach google jest wypikselowany.
Dalej droga wije się wśród malowniczych pól.
Było już po południu, więc słońce świeciło nam za plecami i pięknie oświetlało drogę przed nami.
Ale najpiękniejszy widok zobaczyliśmy na końcu tej drogi, gdy naszym oczom ukazała się monumentalna budowla.




Zamek został wybudowany w XIV wieku przez joannitów w miejscu, w którym wcześniej znajdowała się bizantyjska twierdza.
Na przestrzeni lat pełnił on różne funkcje. Początkowo, od roku 1383 służył jako więzienie dla skazanych rycerzy.
Stanęliśmy u bram zamku i chwilę zachwycaliśmy się tą budowlą.





Aby wejść na teren Zamku należy przejść przez tą bramę.

Wchodzimy.

A kawałek dalej znajduje sie druga brama.

Nad drugą bramą widać herb wielkiego mistrza Pierra'a d'Aubusson (za którego czasów zamek był przebudowany). Nad herbem widać wizerunek kapelusza kardynalskiego, którym wielki mistrz został obdarowany przez papieża Innocentego VIII w roku 1489.

Pomimo tego, że za wejście na zamek się nie płaci, to na stoliku stojącym tuż przy drugiej bramie, widzimy poukładane monety oraz przyciśnięte kamieniem banknoty.

Nikogo przy tym stoliku nie ma, nikt tej kasy nie pilnuje. Dziwne.

Idziemy dalej.

Halo, ja też tu zaglądam. Ale tereny te są dla mnie jeszcze nieznane i może dlatego nie mogę wymyślić jakiegoś trafnego komentarza. No w każdym razie się melduję .

pomorzanka zachodnia napisał(a):Halo, ja też tu zaglądam. Ale tereny te są dla mnie jeszcze nieznane i może dlatego nie mogę wymyślić jakiegoś trafnego komentarza. No w każdym razie się melduję .

Dzięki za podpisanie listy obecności.

Po wejściu na teren zamku ujrzeliśmy wielką przestrzeń otoczoną murem warownym.



Te imponujące mury były stale wzmacniane.
Budowla była uważana za jedną z potężniejszych twierdz wybudowanych przez joannitów.
Wytrzymała ona nawet oblężenie tureckie w 1457 roku, kiedy to przez 23 dni armia złożona z 16 tysięcy Turków próbowała zdobyć tę twierdzę.
Niestety do naszych czasów niewiele zachowało się z potęgi tego zamczyska.

Rozciąga się stamtąd przepiękny widok na masyw górski Dikeos.

Z murów obronnych wspaniale widać drogę, którą tutaj przyjechaliśmy.


Przed główną bramą zamku znajduje się półokrągły bastion, który dobudowany został do zamku na początku XVI wieku.


Bardzo nam się spodobało ukształtowanie terenu wokół zamku.

Cały teren pośród murów porastały pięknie kwitnące osty.

Spacer po murach obronnych sprawił nam dużą przyjemność.




Potem ruszyliśmy w głąb terenu zamkowego.


W oddali zamajaczył nam jakiś budynek, więc poszliśmy w jego kierunku.

Okazało się, że to mały kościółek Agios Nicolaos z XIV wieku.
Nad wejściem wisi taki herb.

Kościółek był otwarty, więc weszliśmy do środka.




Jaki ten mój Waldek podobny do świętego z ikony.




Następnie poszliśmy w kierunku kolejnej budowli, którą zobaczyliśmy w oddali.

To kościół Agia Paraskevi, który jest 200 lat młodszy od tego, w którym byliśmy przed chwilą, a więc z XVI wieku.
W jego wnętrzu znajduje się 16 ikon przedstawiających życie św. Paraskevi, ale my ich nie zobaczyliśmy, bowiem kościół był zamknięty.
W dniu 26 lipca teren zamku zapełnia się wiernymi z całej wyspy z powodu odpustu ku czci św. Paraskevi.
Po ścieżkach biegnących przez teren zamku przechodzi wtedy uroczysta procesja.
Obok tego kościoła wisi taki dzwon.



A ten herb znajduje się obok drzwi wejściowych, oparty o ścianę kościoła.

Nadrobiłam.
Zamek faktycznie robi wrażenie ogromem. Szkoda, że nie zachowało się go nieco więcej. Choć pewnie wtedy byłyby bilety.

Ja też cały czas śledzę relację i muszę się pochwalić, że już zarezerwowałam wczasy 2020 na wyspie Kos

aga_stella napisał(a):Nadrobiłam.
Zamek faktycznie robi wrażenie ogromem. Szkoda, że nie zachowało się go nieco więcej. Choć pewnie wtedy byłyby bilety.

Z jednej strony faktycznie szkoda, ale z drugiej, gdyby tam coś było, to podczas trzęsienia ziemi w 2017 roku mogłoby się zawalić i ten zamek też zostałby zamknięty, jak ten w mieście Kos. A tak to przynajmniej można wejść do środka.

Sara76 napisał(a):Ja też cały czas śledzę relację i muszę się pochwalić, że już zarezerwowałam wczasy 2020 na wyspie Kos

Fajnie. Myślę że będziesz zadowolona z pobytu na tej wyspie.
Ciekawe, który hotel wybrałaś. Może, podobnie jak na Rodos, ten sam, w którym my byliśmy

Wędrówka po terenie zamku jest długa a widoki wspaniałe.
Warto było tutaj przyjechać.




Tam w oddali widać wyspę Nisyros.

Ta miejsowość na wybrzeżu to Kardamena.

A tutaj widać wybrzeże Turcji.


Niedaleko stąd jest lotnisko, więc można obserwować samoloty podchodzące do lądowania.



















My też zaraz będziemy jechać tą drogą.



Gdy wychodziliśmy z zamku, to przy bramie zobaczyliśmy, że jednak ktoś pilnował tej kasy na stoliku.



Ostatni rzut oka na zamek

i ruszamy w dalszą drogę.