Śladami miłośników wyspy Hvar

myśmy sie nie odważyli jechac do Hvaru tą drogą ......pojechaliśmy starą drogą....widoki tez cudne

Było trzeba, tak jak my popłynąć tam kajakiem.
Żadnego podchodzenia

pzdr

a skąd wzięliście kajaki jak można wiedzieć???

Iza&Krzysiek napisał(a):myśmy sie nie odważyli jechac do Hvaru tą drogą ......pojechaliśmy starą drogą....widoki tez cudne

szkoda, że się nie odważyliście w sumie nie było wcale tak strasznie... całą drogę przejechaliśmy w sumie chyba ze 3 razy ... jednak znacznie krócej niż wkoło przez tunel...

starą drogą też jechaliśmy 2 razy, rzeczywiście widoki niesamowite, inne niż z tej szutrowej ale o tym w dalszej części relacji...

Jeśli chodzi o sam Hvar to najbardziej przypadło nam do gustu zwiedzanie Twierdzy Spaniola, która góruje nad miastem



widoki na miasto, aczkolwiek ciekawe nie wywołały specjalnego zachwytu, z uwagi na to iż nasze miasto rodzinne położone jest jak to mówią "na siedmiu wzgórzach" a my mieszkamy na jednym z nich w dodatku na wysokim piętrze i do panoramy miasta jesteśmy więc przyzwyczajeni



choć palmy między budynkami to nie codzienność



a widoki na port i ruch w nim panujący... niezapomniane



fajnie było posiedzieć w ciszy i poobserwować...



Tomek robił to w innych pozycjach



sama twierdza warta zwiedzenia







początkowo bardzo chcieliśmy wybrać się taksówką wodną na którąś z wysepek Pakleni Otoci lecz zostawiliśmy sobie tą wyprawę na następny raz







jeszcze panoramka...



zejście na dół... spacer po porcie... tłumy ludzi...owocowe zakupy na ryneczku... oraz te bardziej tuczące w sklepiku m.in z prsutem...



i szybciutko spowrotem szutrową drogą do naszej spokojnej Świętej Niedzieli...

to była nasza jedyna wizyta w Hvarze... zdecydowanie bardziej zauroczyły nas mniejsze miejscowości... Jelsa, Vrboska, Stari Grad... a moja żona chyba zakochała się w ich klimacie... wąskich uliczkach, tempie życia... ale o tym w kolejnych odcinkach

mariusz_77 napisał(a):a skąd wzięliście kajaki jak można wiedzieć???

Przywieźliśmy z Vrboski.
Sevylor to już nasze trzecie chorwackie pływadło.
Zajrzyj do relacji Interseala on ma 3-osobowego dmuchańca. A w Sv. Nedjeli chyba była wypożyczalnia

pzdr

mariusz_77 napisał(a): i szybciutko spowrotem szutrową drogą do naszej spokojnej Świętej Niedzieli...

Kurcze... a nam dostawca lodów, który jadąc do Sv. Nedelji ciężarówką omijał przez góry tunel Pitve (tamtejsza szutrówka też na osobówkę może się nadać) powiedział, że ze Sv. Nedelji do Hvaru samochodem nie przejedziemy... . Jednak nie należy wierzyć na słowo.

Pozdrawiam.

Od strony nowego tunelu jest znak zakazu wjazdu

bluesman napisał(a):Od strony nowego tunelu jest znak zakazu wjazdu

nie widziałem tego znaku zakazu sugerowałem się tym, że najczęściej przychodziło mi się mijać z jadącymi właśnie od strony Hvaru jakimiś śmieciarkami, półciężarówkami itp....

mi ta droga w obie strony sprawiała wiele frajdy i zadowolenia

Pozdrawiam

W kolejnych dniach pobytu na Hvarze postanowiliśmy łączyć zwiedzanie spokojniejszych miasteczek i innych wartych zobaczenia miejsc z odkrywaniem zatoczek mniej uczęszczanych i poplażowaniem na nich

Tym razem zaplanowaliśmy odwiedzenie osady Humac i "poszperanie" w zatoczkach w okolicy Pokrivenika... a więc najpierw Humac... cisza i spokój tam panujący połączony z atmosferą opuszczonej osady i niepowtarzalnymi tworami rąk ludzkich sprawiły że czuliśmy się tam magicznie...





Bardzo mnie zaciekawiły tamtejsze dachy zrobione z łupków... wyglądały niesamowicie





masa labiryntów i uroczych zakątków...















a także rozpadających się murów...





były tez ślady cywilizacji...



]

moja rodzinka przyspiesza kroku... aby jak najszybciej znaleźć jakąś uroczą plażyczkę i trochę się po wylegiwać na słońcu...

Więc co sił w nogach i w silniku pędzimy do zatoczek w okolicy Pokrivenika... wybieramy na chybił trafił najdalszą z nich...







droga w pewnym momencie zniknęła na horyzoncie... podjeżdżając powoli... okazało się... że niesamowicie stromo opada w dół... jakiś Francuz zostawił samochód przed tym zjazdem... chwila konsternacji i decyzja próbuję ... zjeżdżamy... ... żona wbita w fotel kurczowo trzyma się samochodu... nieeee... zamyka oczy...

ufff... zjechaliśmy cało...

jeszcze kilkaset metrów i jeeest... już jesteśmy przekonani, że to dobry wybór i dobre miejsce na plażowanie...



przy zatoczce jest tylko jeden domek, nie licząc budynku gospodarczego, właściciel tu nie mieszka i cały domek składa się z apartamentów do wynajęcia....mhm...wprost wymarzone miejsce dla naszej rodzinki...



właściciel, Chorwat, który właśnie przyjechał wyławia jeżowce brązowe pokazuje nam i mówi, że one są jadalne i że smakują jak kawior... chociaż później jednego wyłowiłem nie chcieliśmy próbować



rozkładamy się na pustej plaży...



i kąpiel...





po jakimś czasie dochodzą do nas pensjonariusze apartamentów...



i okazuje się... że to oczywiście Polacy ... Pani stwierdziła, że przyjeżdża w to miejsce co roku i jest tu po raz czternasty!!!!

no to szacun (pomyślałem) , też bym tak chyba chciał... w takim miejscu... na takim odludziu... tylko w kontakcie z naturą i takimi widokami... gratuluję







na horyzoncie u wylotu zatoki widoczna wyspa Brac...



przyszedł czas na wytarganie z samochodu naszego pontonika, pierwszy nim rejs i widoczki z niego...









Francuzi, którzy zostawili samochód na górze, zajmowali taki oto uroczy zakamarek... w którym im trochę poprzeszkadzaliśmy...



później przenieśli się na drugą stronę, aby poskakać z wielkiego kamienia, który wystawał z wody...







jakaś niewielka jaskinia w której ktoś rozpalał ognisko...





przejrzystość wody niespotykana, a i życie podwodne bogate...





powoli zbliżał się czas powrotu, a my zachwyceni spokojem, ciszą i krajobrazami...



zapomnieliśmy całkiem o tym, że po karkołomnym zjeździe do tej zatoki czeka nas chyba trudniejsze zadanie... podjazd



takiego znaku w Polsce nie spotkałem... a kolejne zdjęcie na pewno nie oddaje tej stromizny...



... daliśmy radę... a raczej nasze autko... teraz prosto do domku, kąpiel w baseniku i relaks na tarasie

Ha! Dobrze, że podłoże było betonowe. Ja odtrąbiłem nawrót na półwyspie Kabal na zjeździe jednej z zatoczek, gdyż na oko było z 20-25% i szuter z wyrwanymi przez samochody dziurami , które próbowały się wydostać z uvali wyrzucając spod kół luźny materiał.... A jeżowca? Odrobina cytryny i nie bylibyście zawiedzeni.

Pozdrawiam.

mariusz_77 napisał(a):
właściciel, Chorwat, który właśnie przyjechał wyławia jeżowce brązowe pokazuje nam i mówi, że one są jadalne i że smakują jak kawior... chociaż później jednego wyłowiłem nie chcieliśmy próbować

...faktycznie są jadalne, jednak tylko płci żeńskiej, różowe, z pomarańczową ikrą

Prawdopodobnie bardzo dobrze wpływają na nasze samopoczucie, krążenie i energię!

Niestety, nawet żałuję, ale również nie próbowałam

czytając i oglądając fotki, tylko się upewniam że musimy wracać na Hvar....koniecznie czas zacząć przygotowania

longtom napisał(a):

mariusz_77 napisał(a):ale trzeba iść...

iść..


iść...

Było trzeba, tak jak my popłynąć tam kajakiem.
Żadnego podchodzenia

pzdr

Mieliśmy swój pontonik ale płynięcie ze świętej Niedzieli z ruchliwym trzylatkiem uznaliśmy za zbyt niebezpieczne... a schodzenie i wchodzenie do zatoki miało swoje uroki

Interseal napisał(a):Ha! Dobrze, że podłoże było betonowe. Ja odtrąbiłem nawrót na półwyspie Kabal na zjeździe jednej z zatoczek, gdyż na oko było z 20-25% i szuter z wyrwanymi przez samochody dziurami , które próbowały się wydostać z uvali wyrzucając spod kół luźny materiał.... A jeżowca? Odrobina cytryny i nie bylibyście zawiedzeni.

Pozdrawiam.

Na półwyspie Kabal? to chyba w tym samym miejscu zawracaliśmy penetrując tamtejsze zatoczki... ale o tym w dalszej części relacji